Fic onepiece : Hi! Baby (Croc x Dof)

ตอนที่ 3 : 03

ตอนนี้ผมกลับมาที่บ้านแล้วโดยที่สมองมันยังคงมึนงงไปหมด การที่แกอยู่กับผู้หญิงคนอื่น...

มันคืออะไร?

ทำไมละ?

แกเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่คร็อกโคไดล์?

ผมได้แต่คิดถึงเรื่องนี้ซ้ำไปซ้ำมา

แต่ก็นะ....

.

.

.

.

ช่างแม่ง!

ไม่มีคร็อกก็อยู่ได้ไม่ตายเว้ยยย!

"แกโอเคมั๊ย?"ฟาร์เลนที่เห็นผมนั่งเงียบไปนานก็ถามขึ้น

"ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นนะ"ว่าอย่าสบายๆ

ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องทำงานของผม เมื่อกี้ที่ร้านอาหารผมแทบไม่ได้กินอะไรเลยแหะ ว่าแล้วก็เริ่มหิว

"ฉันหิวอ่ะฟาร์"ลูบท้องไปมาเมื่อได้ยินเสียงร้องโครกคราก

"ว่าแล้วเชียว เดี๋ยวทำขนมให้กินมะ?"

"ทำไมต้องเป็นขนมอ่ะ?"

"ก็ฉันทำพวกของคาวไม่เป็นอ่ะ"

"โอเคๆ ทำอะไรก็ที่มันกินได้ก็พอ ฉันนอนรออยู่นี้นะ"ผมว่าแล้วโบกมือไล่ฟาร์ให้ไปทำมาเร็วๆ

"ย่ะ!"

[ทางด้านฟาร์]

เหอะ! อีตาเดอฟี่ถ้าไม่เห็นแก่babyฉันไม่ยอมทำให้แกแxกหรอก

ฉันได้แต่ทำไปบ่นในใจไป และอยู่ๆก็เหมือนมีใครมาข้างหลัง

"ใคร?"ถามออกไปในขณะที่หันหลังอยู่เหมือนเดิม

"ฉันเอง"เป็นลอว์ที่เดินออกมา

หึ พวกตอแxลเอ้ยยยย นึกว่าไม่รู้รึไงกัน!

"ไม่เติมคำว่า"พวก"ไปด้วยละ?"

ว่าอย่างเยาะเย้ยแล้วทำขนมต่อ ทำไดฟุกุสตรอเบอรี่ดีกว่าแหะ เดอฟี่อาจจะชอบก็ได้แล้วก็ทำแพนเค้กฟูๆด้วย สุดท้ายก็พุดดิ้งคาราเมล

ฉันทำขนมไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดีแต่เจ้าพวกข้างหลังก็ยังเงียบ แล้วจู่ๆก็มีคนเดินเข้ามาใกล้ๆ

"เธอ"โรสเดินมากอดฉันจากข้างหลัง ถึงแม้ฉันจะสูงแค่เอวของโรสก็เถอะนะ

ตั้งแต่โตมาฉันก็ว่าตัวเองสูงมาแล้วนะ สูงๆพอกับลอว์นั้นแหละแต่ก็ยังเตี้ยกว่าโรสกับเดอฟี่อีกเยอะ

"หืม?"

"เธอหายโกรธแล้วใช่มั๊ย?"

"ฉันไม่ได้โกรธโรสแล้วละ ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นคนรักกันแล้วแต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้น่า~"ฉันว่าแล้วค่อยๆทำขนมต่อไป

"....."โรสไม่ได้ตอบอะไรอีก เดาว่าคงไม่พอใจอยู่นั่นแหละ

พี่น้องบ้านนี้ก็เอาแต่ใจกันหมด เดอฟี่ก็ช่างแสนร้ายกาจ โรสก็ดื้อเงียบ แถมน้องเล็กอย่างลอว์ยังหัวรั้นอีก เห้ออออ

"ส่วนวันนี้ฉันก็มาหาเดอฟี่นะ กำลังจะทำขนมไปให้เขากินด้วยเธอกับลอว์จะกินด้วยมั๊ย?"

"ทำไมต้องมาหาดอฟด้วย!?"โรสถามเสียงเข้ม

"ก็มาหาเฉยๆ เธอเป็นอะไร?"จงใจถามออกไปทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว

"ฉันไม่พอใจไงละ!"ธาตุแท้เผยออกมาหมดแล้วม้างงงงง

บ้าบอจริงๆเลย มีสิทธิ์อะไรมาไม่พอใจกันนะ?

"แล้วเธอทำไมต้องไม่พอใจด้วยละ?"

"ก็ฟาร์เป็น!....."หลังจากนั้นโรสก็ค่อยๆเงียบลง

"ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกันนะโรส เธอไม่มีสิทธิ์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว อย่าลืมมันซะล่ะ"

โรสเดินออกไปแล้วสงสัยจะไปคิดแผนการมาใหม่ละมั้ง ฉันได้แต่คิดขบขันอยู่คนเดียว

หลังจากนั้นฉันก็ทำขนมไปเรื่อยๆจนเสร็จและจัดขนมใส่ถาดแล้วถือเดินขึ้นมาบนห้องของเดอฟี่ และระหว่างทางก็เจอคุณคร็อกโคไดล์ซะด้วย หึ

ฉันเดินผ่านเขาไปอย่างไม่สนใจและก็เดินไปที่ห้องของเดอฟี่ โดยมีสายตาไม่เป็นมิตรคอยจ้องตามหลังมาตลอด เหอะ น่าขันซะจริง!

ถึงฉันจะรู้ความจริงทั้งหมด! แต่ก็ไม่คิดจะช่วยคุณหรอกนะเซอร์ผู้แสนเย่อหยิ่ง!!

[โดฟลามิงโก้]

"มาแล้วๆ"ระหว่างที่อ่านเอกสารเพื่อรอให้ฟาร์ทำขนมเสร็จเจ้าตัวก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดัง

"อย่าเสียงดังน่า ฟาร์"ผมว่าแล้วเดินมาดูขนมที่ฟาร์ทำมา

ก็น่ากินดีแหะ แล้วก้อนขาวๆนี้มันอะไร?

"กินสิอร่อยนะ"ฟาร์หยิบก้อนขาวๆไปกัด1ลูก

"ก้อนขาวๆนี้มันอะไรหน่ะฟาร์?"ผมถามด้วยความงุนงง

แต่ก็ทำมาเยอะแหะก้อนขาวๆนี้มี10กว่าลูกเลย

"ไดฟุกุนะ ลองกินสิๆ"เธอว่าแล้วขยั้นขยอให้ผมกิน

ผมหยิบลูกที่เล็กที่สุดขึ้นมาแล้วกัดไปคำนึงอย่างไม่มั่นใจนัก..

มัน...

อร่อยกว่าที่คิดแหะ!?

"มันอร่อยดีนะ!"ผมว่าอย่างตกใจ

แหม ใครจะไปกินละว่าฟาร์จะทำขนมเป็นนะแถมยังอร่อยอีกด้วย

"แน่ละสิ ใครทำกันละ"เธอว่าแล้วเชิดหน้าใส่ผม

ตอนนี้ผมไม่สนใจอย่างอื่นนอกจากขนมพวกนี้หรอกนะ!

______

____

___

พอกินขนมจนหมดผมก็มานอนลูบท้องอยู่บนเตียงโดยมีฟาร์นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆ

"ฟาร์"ผมเรียกเธอเพื่อที่จะถามบางอย่าง

"ว่าไง"ฟาร์ตอบรับและเงยหน้าขึ้นมามองผม

"เธอคิดยังไงเรื่องคร็อกซี่?"ผมว่าเธอต้องรู้ว่าสรุปแล้วมันเป็นยังไงแต่เธอเลือกที่จะไม่บอกผมแน่ๆ

"ก็ไม่ยังไง นายต้องรอดูมันต่อไป"เธอว่าง่ายๆและอ่านหนังสือต่อ

"แล้วฉันควรทำยังไงต่อไปละ?"ได้แต่คิดอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น

"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น หน้าที่ของนายตอนนี้คืออยู่เฉยๆ อ่อพรุ่งนี้เราจะออกเดินทางรีบนอนเข้าเถอะ"เดินทางอะไร?ผมไม่เห็นรู้เรื่องมาก่อนเลย

"เดินทางไปไหน?"

"เดี๋ยวก็รู้เองละ นอนเถอะ"เธอว่าแล้วลุกขึ้นมาห่มผ้าให้ผมและ ลูบท้องผมเบาๆ

ทำเหมือนฉันเป็นเด็กอย่างนั้นแหละ....

_________

กึกๆ

เสียงอะไรนะ

กึกๆๆ

เงียบน่า

.........

เงียบสักที

................

จะได้นอนต่อ

กึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"โว้ยยยยยย เสียงอะไรนักหนา!?!?"ผมลุกขึ้นจากที่นอนหลังจากทนฟังเสียงบ้าๆนั่นไม่ไหว

"อืม เสียวดังมาจากประตูไม่ใช่เหรอ?"ฟาร์ที่นอนอยู่ข้างๆลุกขึ้นมาบอก

"ใครน่ะ!"ผมหันไปทางประตูทันทีที่ฟาร์บอกอย่างนั้น

"......"

"ฉันถามว่าใคร!?"จะบ้าตาย!

ใครมาทำเสียงรบกวนแต่เช้าเนี่ย!? คนจะหลับจะนอน ผมได้แต่คิดอย่างอารมณ์เสีย

"พวกฉันเองดอฟฟี่"เป็นโรซี่ที่ตอบกลับมา

คงจะมาหาฟาร์เลนนั่นแหละ แล้วก็มากับลอว์สินะ

"เห้อออ เข้ามาสิ"ได้แต่ว่าอย่างเหนื่อยใจ

นี่คงรู้เมื่อคืนละมั่งว่าฟาร์เลนมานะ

โรซี่ค่อยๆเปิดประตูเข้ามา พอเดินเข้ามาถึงปุ๊ปก็รีบมองหาบางอย่างทันที ก็คงไม่พ้นหาฟาร์เลนนั้นแหละ

"ฟาร์!"แหมๆ เสียงแข็งเชียวนะ

ผมที่คิดว่าควรให้ทั้งสองคนอยูาด้วยกัน จึงเดินออกจากห้องมาโดยที่ลากลอว์ออกมาด้วย

"เราไปกินข้าวเช้ากันดีกว่าลอว์"

"ปล่อยฉันนะดอฟ!"ลอว์ดิ้นไปมาเมื่อถูกผมลากออกมาข้างนอก

"เอาน่าๆ ฟุฟุฟุ"

เมื่อเดินมาถึงบันไดแล้วผมก็ปล่อยลอว์แล้วไปยืนเท้าบันไดหอบแฮ่กๆ สักพักถึงได้ดีขึ้น

ไม่รู้ว่าช่วงนี้เป็นอะไรมันเหนื่อยง่ายไปซะหมด แค่เดินลากลอว์ก็เหนื่อยแล้วเนี่ยนะ!?

แต่พอเหนื่อยแล้วก็หิวแหะ

"แกเป็นอะไรรึเปล่าดอฟ?"ลอว์ที่เห็นผมยืนหอบก็เดินเข้ามาถาม

จริงสิ! วันนั้นที่หน้ามืดยังไม่โดนลอว์ตรวจเลยนี่นาแต่ก็นะใครจะไปอยากโดนมันตรวจกันละ เกิดมันนึกแยกส่วนร่างกายผมขึ้นมาจะทำยังไง!?

"ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า รีบไปกินข้าวกันเหอะ หิวแล้วละ"ผมว่าแล้วรีบเดินหนีเพื่อไม่ให้มีพิรุธ

"เออๆ แกไม่ต้องรีบเดินขนาดนั้นก็ได้น่า"ลอว์เดินตามมาพลางบ่นไปด้วย

เมื่อเดินมาถึงห้องอาหารผมก็เจอกับคร็อกซี่.....

ภาพเมื่อวานที่เห็นคร็อกอยู่ในร้านอาหารกับผู้หญิงคนนึงยังติดตาผมไม่หายดังนั้น ผมจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไรกับเขา...

"เอาอาหารออกมาได้เลย"ลอว์หันไปบอกพวกเมดที่ยืนรออยู่

"ไม่นึกว่าคนอย่างแกจะตื่นเช้าเป็นกับเขานะ"คร็อกที่อ่านหนังสือพิมอยู่พูดขึ้น และเงยหน้ามามองผม

"ฟุฟุฟุ มันก็ต้องมีกันบ้างนั่นแหละนะ"

"เมื่อวานฉันเห็นมีผู้หญิงเข้าไปในห้องของแก"อ่อ ฟาร์สินะ

"แล้วไงละ?"

"อยากมากงั้นสิ? ถึงได้ไปเรียกผู้หญิงมาปรนนิบัติถึงที่นะ"

หนอย! กล้าพูดมาได้นะทีแกไปแxกข้าวกับผู้หญิงข้างนอกมาละวะ? คงจะไปต่อกันที่โรงแรมละสิ ถึงได้กลับดึกทุกวันนะ!?

"หึ ก็คงไม่เท่าแกหรอกมั่ง"ผมว่าอย่างประชดประชัน

"แกหมายความว่ายังไง?"คร็อกลุกขึ้นแล้วตบโต๊ะอย่างแรง

"ก็คิดดูเอาเองสิวะ! ไม่มีสมองรึไงกันละ!?"ผมก็ต่อปากต่อคำอย่างไม่ยอมแพ้

หึ! คงจะอึ้งไปเลยละสินะ

ที่ผ่านมาถึงแม้จะมีปากเสียงกันบ้าง แต่ผมก็มักจะเป็นฝ่ายยอมคร็อกมาตลอดแถมยังไม่เคยต่อว่าอีกฝ่ายรุนแรงขนาดนี้มาก่อน แต่ว่านะ....

จากเรื่องเมื่อวาน คงไม่จำเป็นต้องไปยอมมันแล้ว!!!!

ก่อนที่ผมกับคร็อกจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้ฟาร์เลนกับโรซี่ก็ลงมา

"เห้ๆ ทะเลาะอะไรกันนะ?"

"นั้นสิดอฟฟี่ เสียงดังไปถึงข้างบนเชียว?"

"ไม่มีอะไรหรอก"ผมว่าแล้วสะบัดหน้าหนีคร็อก

"นี่เธอ! ยังอยู่ที่นี่อีกเหรอ?"ดูเหมือนจะตกใจมากสินะที่ยังเห็นฟาร์เลนอยู่ที่นี่หน่ะ!

"แล้วทำไมจะอยู่ไม่ได้ละ?"

"เหอะ! ลงมากับโคราซอนคงจะได้ทั้งพี่ทั้งน้องสินะ!"คร็อกว่าด้วยเสียงดูถูกดูแคลน

โหหห เดี๋ยวก็หาทางกลับอลาบาสต้าไม่ถูกหรอกคร็อกซี่~ ฟุฟุฟุ

"เก็บปากไว้แxกข้าวเหอะลุงอ่ะ หรือว่าอยากจะแxกตีนแทน? แล้วคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้ามาดูถูกคนอื่นนะ? อ่ออออ~รึจะว่าจะโดนเขี่ยทิ้ง? งั้นลุงก็คงต้องกลับไปดูสารรูปตัวเองนะว่าทำไมถึงได้ตกประป๋อง หึ"ฟาร์ด่าใส่คร็อกเป็นชุด หึหึ สมน้ำหน้า

"หนอยแก กล้าดียังไง"คร็อกพุ่งเข้าเพื่อที่จะทำร้ายฟาร์....

แต่คงจะมีคนไม่ยอมอ่ะนะ

"หยุดเถอะนะครับคุณคร็อก"โรซี่หยุดมือที่กำลังจะทำร้ายฟาร์ไว้

"หึ โคราซอนถอยไปไม่งั้นแกจะโดนด้วยอีกคน!"

"อย่าได้แตะต้องเขาเชียว"

ซ่า!

เป็นฟาร์ที่เอาน้ำมาสาดใส่คร็อกซี่ แหมๆจับจุดอ่อนคนอื่นเก่งจริงๆเลยนะ

"แก! รู้ได้ยังไงกัน?"คร็อกก็ดูตกใจไม่น้อยที่ฟาร์เอาน้ำมาสาดใส่เพราะน้ำก็นับเป็นจุดอ่อนของคร็อกนั้นเอง

"ก็มองดูไงถามโง่ๆเนอะ"ฟาร์ว่าแล้วยักไหล่ใส่คร็อก

"หนอย! เด็กนี้มันเป็นใครโดฟลามิงโก้!?"เมื่อไม่รู้จะทำยังไงก็หันมาถามผม

"คนรักของโรซี่นะ เอ๊ะ! ไม่สิ อดีตอ่ะนะ ฟุฟุ"ผมว่าแล้วหัวเราะเยาะโรซี่

"ดอฟฟี่!"เมื่อโดนว่าอย่างนั้นก็หันมาเรียกผมเสียงดัง

"อ่อ ที่แกเคยเล่าให้ฟังว่าสนิทด้วยอ่ะเหรอ?"คร็อกมีท่าทีอ่อนลงเมื่อรู้ว่าไม่ใช่ผู้หญิงมานอนมากับผม

"ก็ใช่อ่ะนะ"

"ฉันก็รู้จักลุงนะ ผัวเดอฟี่ใช่มั๊ยละ?"ฟาร์พูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้วเริ่มกินอาหารข้างๆลอว์ที่ไม่สนใจการทะเลาะกันของพวกเรานัก

"หึ พูดจาดีนิ"ยัยฟาร์!

"ผัวอะไรของเธอฟาร์ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง!"ผมว่าอย่างหัวเสีย หนอย! ฉันไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยนะ!

"ไม่รู้สิ"ว่าแล้วก็กินต่อโดยไม่สนใจผมอีก

"เหอะ!"

เมื่อการเถียงไร้สาระจบลงพวกเราก็กินข้าวกันต่อ แต่ผมนะ ยังไม่ลืมหรอกนะว่าคร็อกทำอะไรไว้ จะไม่เล่นด้วยแล้ว!!

"เห้ โดฟลามิงโก้"คร็อกเรียกผมไว้ตอนกำลังจะเดินออกจากห้องอาหาร

"มีอะไร?"ผมถามโดยที่ไม่ได้หันไปมอง

"ไปอยู่ที่ห้องกับฉันมั๊ย?"เขากำลังง้ออยู่รึเปล่านะ?

"ทำไมฉันต้องไปด้วยละ"

"ก็เพราะฉัน....อ..ยาก อยากอยู่กับแกบ้าง"คร็อกพูดเสียงอ้อมแอ้ม

ฟุฟุฟุ จะเห็นแก่ที่ว่าน่ารักน่ะ ยอมไปด้วยก็ได้

"ไปสิ"ผมว่าแล้วเดินไปกอดคอคร็อกซี่แล้วพากันไปที่ห้องของเขา

"ทำไมพี่นายใจง่ายจังเลยโรส?"ได้ยินที่เสียงกระแหนะกระแหนของฟาร์เลนตามหลังมา

แต่....

ใครจะสนใจกันละ ฟุฟุฟุ

___________

_______

____

ผมเดินกอดคอคร็อกซี่มาจนฝนถึงห้องของเขา แต่ภายในหัวของผมก็คิดไปด้วยว่าควรจะทำไงเพราะเมื่อวานผมเจอเขาอยู่กับผู้หญิงเชียวนะ แถมยังดูค่อนข้างสวยด้วย

ยังไงก็ต้องถามก่อนว่าเธอเป็นใครแล้วทำไมไปด้วยกัน!

"คร็อกซี่"

"ว่า"

"เมื่อวานแกไปไหนมาเหรอ?"ผมลองถามหยั่งเชิงดูก่อน

"ฉันไปหาคนรู้จักมานะ"

"ผู้หญิงหรือผู้ชายเหรอ?"เขาดูชะงักไปตอนที่ผมถาม

"ผู้ชาย ว่าแต่แกถามทำไม?"

"เปล่า ไม่มีอะไร"แม้แต่เรื่องที่คนนั้นเป็นผู้หญิงคร็อกก็ยังโกหกผม....

"แน่ใจนะ?"

"ก็ใช่นะสิ!"ผมว่าเสียงดังแล้วปล่อยมือจากตัวเขา

ไปทำงานดีกว่าแหะ

"แกจะไปไหนนะ?"คร็อกหันมาถาม เมื่อเห็นว่าผมเดินออกไปคนละทางกับห้องของคร็อก

"ฉันนึกได้ว่ามีงานต้องทำนะ"ไม่หรอก ผมก็แค่หนีเท่านั้นเอง....

"งั้น.... ถ้าทำงานเสร็จแล้วจะมาหาฉันก็ได้"

"ฟุฟุฟุ นั้นสินะ"ผมไม่ได้ตอบรับหรือปฎิเสธ ก็แค่เดินออกมาเฉยๆ

ผมเดินออกมาโดยที่จิตใจยังมัวหมอง ทั้งๆที่คิดว่าจะถามให้รู้เรื่องแท้ๆแต่คร็อกก็กลับโกหกผมว่าไปหาผู้ชายทั้งๆที่ไปหาผู้หญิง

ถ้าทำไมผมถึงได้มั่นใจว่าเป็นผู้หญิงละก็.....

ก็หน้าอกหน้าใจของผู้หญิงคนนั้นมันบึ้มมากเลยนะสิ!!!

ถ้าเป็นผู้ชายก็แปลกแล้ว!

เห้อออออ ยิ่งคิดก็ยิ่งปลงตก ยังไงๆผู้ชายก็คงชอบผู้หญิงแบบนั้นสินะ....