คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เพื่อนใหม่(50%)
วันต่อมา
จอห์นนั่งเรียนอย่างเบื่อหน่าย โชคดีที่วันนี้คาบแรกคือแนะแนว ซึ่งวันนี้สิ่งที่ต้องทำก็แค่แนะนำตัวแต่ละคนเพื่อสร้างความสัมพันธ์ในห้อง(แม้มันจะไม่ช่วยอะไรนักก็ตามในความคิดของเขา)และก็จับฉลากบัดดี้ที่จะช่วยดูแลกันและกันในแต่ละเรื่อง(ซึ่งเขาก็คิดแบบเดียวกับด้านบน)ตอนนี้ สิ่งที่เขาทำคือการเหม่อลอยและจ้องมองนอกหน้าต่างจนไม่ได้สนใจเหตุการณ์ในชั้นเรียน
"เอาล่ะ ต่อไป เลขที่สิบห้า"เสียงของคุณนายมิตรา อาจารย์ประจำวิชาแนะแนวดังขึ้น รูปร่างอ้วน เตี้ยม่อต้อในชุดสีแดงสดและวัยใกล้เกษียณของหล่อนนั้นขัดกับเสียงดังก้องของหล่อน
อย่างแรง แม้จะแผดเสียงดังสักเท่าไรก็ไม่มีท่าทีว่าจะมีใครลุกขึ้นเลย... แม้แต่คนเดียว
“เลขที่สิบห้า”หล่อนขานเลขที่อีกครั้ง.. คงไม่ต้องเดาหรอกนะ ว่านี่เป็นเลขที่ใคร
“คุณจอห์นสัน!!!!”ครั้งนี้หล่อนขาน(หรือตะโกน)ชื่อของจอห์นขึ้นอย่างดังสนั่น
“คะ...คะ...ครับ!!! มาครับ”เจ้าของชื่อที่ตื่นตกใจ ยืนขึ้น พร้อมกับขานรับอย่างตะกุกตะกัก เพื่อนๆในห้องต่างก็หัวเราะร่ากันทั่วห้อง ไม่เว้นแม้แต่คนที่นั่งข้างๆเขา แหม เป็นเพื่อนที่ดีเสียจริง ดีจนอยากจะถล่มโรงเรียนให้พังเลยทีเดียว จอห์นคิดอย่างประชดประชันขึ้นมาทันที แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงแปดหลอดของคุณนายมิตราดังขึ้น
“นี่ มัวยืนบื้ออะไรอยู่รีบมาหน้าชั้นสิ”หล่อนดุขึ้น จอห์นจึงต้องรีบเก็บความคิดเมื่อครู่ไว้ และออกไปหน้าชั้นเรียน ไม่ต้องให้ใครบอกก็รู้ ว่าตอนนี้ต้องแนะนำตัว ดังนั้น เมื่อถึงหน้าชั้นแล้ว
จอห์นจึงเริ่มแนะนำตัวด้วยการ
ไม่อยากทำเลยแฮะ แต่ก็ช่วยไม่ได้..
“สวัสดีครับ ทุกคน” จอห์นทักทายพร้อมโปรยยิ้มน้อยๆออกมาทางใบหน้าเรียวบาง เด็กผู้หญิงบางคนเริ่มส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด ในขณะที่เด็กผู้ชายหลายคนเริ่มหมั่นไส้ “ผมชื่อ จอห์นสัน ฮาวายเลีย เรียกว่าจอห์นเฉยๆก็ได้ครับ เรียนก็พอได้ แต่จะเก่งเรื่องดนตรีกับว่ายน้ำมากๆเลยครับ บางทีผมก็อาจจะซุ่มซ่าม ป้ำๆเป๋อๆไปบ้าง ถ้ามีอะไรจะชี้แนะก็.. ผมยินดีรับฟังครับ”เมื่อจบประโยคแล้ว จอห์นไม่ลืมที่จะส่งยิ้มไปยังเพื่อนๆ ส่งผลให้เสียงกรี๊ดกร๊าดเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่คุณนายมิตราที่ดุๆอยู่เมื่อครู่ก็เคลิ้มไปทันที
จอห์นกลับเข้าที่นั่งไปอย่างภาคภูมิ เด็กสาวทุกคนเริ่มกรี้ดเสียงดังกว่าเดิม...
โดยไม่มีใครรู้ เบื้องหลังที่เราจะบรรยายเหล่านี้... เรื่องก็คือ ขณะที่เข้าเดินออกมาหน้าชั้น เขาได้แอบท่องมนต์มหาเสน่ห์ตามแบบของชาวเงือกมาไว้แล้ว... อ้าว ไม่เชื่อรึ งั้นก็มาดูนี่ได้เลย
(ย้อนกลับไป)
"สวัสดีครับ ทุกคน"จอห์นทักทายและพึมพำคาถาในใจ พลางอ้างชื่อปีศาจศักดิ์สิทธิ์จากทะเล ส่งผลให้เด็กผู้หญิงบางคนเริ่มส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด ในขณะที่เด็กผู้ชายหลายคนเริ่มหมั่นไส้ “ผมชื่อ จอห์นสัน ฮาวายเลีย เรียกว่าจอห์นเฉยๆก็ได้ครับ เรียนก็พอได้ แต่จะเก่งเรื่องดนตรีกับว่ายน้ำมากๆเลยครับ บางทีผมก็อาจจะซุ่มซ่าม ป้ำๆเป๋อๆไปบ้าง ถ้ามีอะไรจะชี้แนะก็.. ผมยินดีรับฟังครับ”เมื่อจบประโยคแล้ว จอห์นไม่ลืมที่จะส่งยิ้มไปยังเพื่อนๆ ส่งผลให้เสียงกรี๊ดกร๊าดเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่คุณนายมิตราที่ดุๆอยู่เมื่อครู่ก็เคลิ้มไปทันที
"สมน้ำหน้า อยากทำให้เราขายหน้าดีนัก ฮิๆๆ ปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไปสักพักก็แล้วกันนะ สะใจดี"จอห์นกระซิบเบาๆแสดงความสะใจกับตนเองก่อนจะกลับเข้าที่นั่งไปอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะท่องคาถาเดิมๆในใจซ้ำไปซ้ำมาเพื่อเพิ่มพูนความรุนแรงของคาถา ซึ่งแน่นอนว่าผลย่อมรุนแรงขึ้น เด็กสาวทุกคนเริ่มกรี้ดเสียงดังกว่าเดิม...
นี่แหละความร้ายกาจของเขา ซึ่งแน่นอนว่ายังมีอีกมากทีเดียว นี่ยังไม่นับอีกสี่คนที่เหลือนะเนี่ย เอาเป็นว่า อย่าได้ให้เขาใช้ความรุนแรงไปมากกว่านี้เลยจะดีกว่า ถ้าคุณยังไม่อยากโดนเขาฉีกเนื้อกินน่ะ(เตือนด้วยความหวังดี)
(กลับเข้าสู่ปัจจุบัน)คาบศิลปะจ้า(ติดตามต่อเด้อ)
ความคิดเห็น