Rogue Night

เมืองอันศิวิไลซ์​ ที่สุดของความรุ่งเรือง​  ศูนย์​กลางแห่งอำนาจและอาชญากรรม​ ยินดีต้อนรับ​สู่​ลอนดอน​ปี​1888​​           

               

                 โรคค์ สเปนเซอร์ นักธุรกิจเจ้าของกิจการหนังสือพิมพ์แห่งลอนดอนกำลังเผชิญปัญหาอันน่าปวดหัว เมื่อเขากลายเป็นผู้ต้องสงสัยคดีการตายของนักธุรกิจหนังสือพิมพ์คู่แข่งรายหนึ่ง หลักฐานทั้งหมดชี้มาที่เขา และเมื่อคนตายไม่สามารถพูดชื่อฆาตกรตัวจริงออกมาได้ โรคค์จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อยืนยันว่าตัวเองเป็นผู้บริสุทธิ์ ท่ามกลางเกมการเมืองที่ดุดัน และข่าวอาชญากรรมที่เกิดขึ้นไม่เว้นวัน

                แต่แล้วทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเลวร้ายลง เมื่อคดีครั้งนี้เชื่อมโยงไปถึงใครอีกคนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์แห่งอังกฤษ!

=========================================

http://allswalls.com

=========================================

          “เธอเหมือนโฮล์มส์เลยนะครับ”

                “ใครคือโฮล์มส์”

                “ก็นักสืบที่เป็นเพื่อนของคุณหมอวัตสันที่ตีพิมพ์ลงนิตยสารบีตันรายปีไงครับ”

                จบคำพูดของริชาร์ดทำเอาเขาถึงกับงงไปชั่วขณะ ภาพของนิตยสารหน้าปกสีธรรมดาๆ ที่ขายราคาฉบับละตั้งหนึ่งชิลลิ่งลอยเข้ามาในหัว ชายหนุ่มมองใบหน้าจริงจังของการ์ดคนสนิทก่อนจะตัดสินใจหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างขบขันเป็นที่สุด

                “นายผิดแล้วริช” โรคค์พูด โดยพยายามกลั้นหัวเราะอย่างสุดกำลัง “นั่นมันนิยายเรื่องสั้นของโคนัน ดอยล์ต่างหาก… ”

                “แต่มีคนเคยเห็นเขาจริงๆ นะครับ” ริชาร์ดค้านอย่างไม่ยอมแพ้

                “เห็นใคร? ผู้ชายถือไม้เท้าที่ชอบสูบไปป์น่ะหรอ รู้มั้ยริช ฉันก็ทำอย่างนั้นออกบ่อยนะ” พูดจบชายหนุ่มก็หมุนเหวี่ยงไม้เท้าหัวกลมในมือหนึ่งที แล้วหนีบมันไว้ใต้รักแร้ก่อนจะล้วงกล้องยาสูบในกระเป๋าเสื้อโค้ทมาอัดยาเส้น จุดไฟ แล้วสูบมันเบาๆ เพื่อยืนยันให้การ์ดคนสนิทเห็นว่า กะอีแค่ถือไม้เท้าและสูบไปป์ ผู้ชายคนไหนในลอนดอนก็เป็นเชอร์ล็อค​ โฮล์มส์ได้

                 “มีเหตุผลหน่อยริช” โรคค์เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงคล้ายจะสั่งสอน แต่กลับประดับรอยยิ้มพรายบนใบหน้าอย่างเคยนิสัย “นี่มันศตวรรษที่19แล้ว นายควรแยกแยะให้ออกระหว่างเรื่องแต่งกับเรื่องจริง ขืนถ้านายคิดว่าทุกเรื่องในหนังสือเป็นเรื่องจริงล่ะก็ ตาแก่ดิกเค่นส์นั่นคงนั่งหัวเราะจนฟันหลุด และที่สำคัญ… ” เขาหยุดเพื่อสูบไปป์พร้อมพ่นควันออกมาอย่างอ้อยอิ่ง “โฮล์มส์ที่ว่านั่นน่ะเป็นผู้ชาย แต่คนที่นายพูดถึงน่ะ… เป็นผู้หญิงนะ”