คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ศพหลังโรงเรียน
“นักเรียนเอาการบ้านมาส่งได้แล้ว” อาจารย์ชนิตตา ถามสมุดการบ้านนักเรียน
นักเรียนต่างๆกำลังทยอยนำสมุดของตัวเองไปส่ง เฮ้ยสมุดผมหายไปไหนอ่ะ ผมผลิกหาสมุดการบ้านแทบผลิกกระเป๋า กำ หรือว่าเมื่อเช้านี้มันตกตอนปีนข้ามมาฟะ
“หายไปไหนอีกเล่มหนึ่ง ใครไม่ส่งยกมือขึ้นสิ”
ผมยกมือขึ้นช้า โดนหักคะแนนแน่ตู ซวยชะมัดยาดเลย
“นายเชษฐา ไหนบอกมาสิทำไมไม่ส่งสมุด”
“เออ คือว่า….ผมลืมไว้ที่บ้านครับ” เหงื่อเม็ดเป้งเริ่มซึมออกจากผิวหนังผม
“ไม่ทำก็บอกมา ไม่เป็นไร ครูจะไม่หักคะแนนเธฮแต่เธอต้องทำการบ้านเพิ่มโดยที่คนอื่นไม่ต้องทำ เห็นหน้าแบบฝึกหัดหลังจบบทเรียนนี้ไหม 5 หน้า ทำมาให้ครบพรุ่งนี้ส่ง” ง่ะ โอ๊ย ซวยซิบเป๋งเลย
หลังเลิกเรียนผมเลยเดินไปที่หลังโรงเรียน บริเวณที่ค่ดว่าผมทำตกไว้เมื่อเช้า
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น
“ใครมากรี๊ดแถวๆนี้ฟะ” ผมพึมพำกับตัวเองพลางหันหน้าไปมองยังทิศทางของเสียง
“เฮ้ย” ผมอุทานออกมาอย่างตกใจ ภาพที่ผมเห็นคือชายคนหนึ่งกำลังใช้มีดแทงหญิงสาว และก็วิ่งหนีไป ผมจึงรีบวิ่งไปดู
O_O “พี่โม” นี่มันพี่โมนิ รองประธานโรงเรียนสาวสวยมากความสามารถประจำโรงเรียนผม
เว้ย ภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้าดูสยดสยองมาก เลือดที่กำลังทะลักออกมาและไส้ที่ไหลออกมาจากบาดแผล ผมรีบวิ่งไปตามอาจารย์มา
ถึงแม้ว่าช่วงนี้จะเริ่มเย็นมากแล้วแต่นักเรียนที่มามุ่งดูเจ้าหน้าที่กำลังพิสูจน์ศพพี่โมอยู่
“เอ่ย อาจารย์ไม่ทราบว่าใครเป็นคนพบศพคนแรกครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งเดินมาถาม
“รู้สึกว่าจะเป็นนายเชษฐานะ คนนั้นไงที่ยืนอยู่ข้างๆเจ้าหน้าที่ที่กำลังถ่ายรูปอยู่ค่ะ” อาจารย์ตอบ
“น้องครับใช่น้องเชษฐาหรือเปล่า” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งมาสะกิดหลังผมแล้วถาม
“อ่ะ ใช่ครับ พี่มีอะไรหรอฮะ”
“อ้อ น้องใช่คนที่พบศพคนแรกใช่ไหม”
“ครับ”
“แปบหนึ่งนะ” เจ้าหน้าที่คนนั้นบอกผมแล้วก็เดินไปคุยอะไรบางอย่างกับอาจารย์
“นักเรียน ช่วยไปให้ปากคำกับตำรวจที่ห้องพักครูด้วยนะ” อาจารย์บอกกับนักเรียน ทำให้นักเรียนบางส่วยที่ไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้รีบเดินออกไปห่างๆ เหลือเพียงนักเรียนประมาณสิบกว่าคนที่ยืนอยู่
“เอาหล่ะตามผมมา” ตำรวจคนเมื่อกี้บอกแต่ก็เดินตรงไปยังห้องพักครูซึ่งไม่ไกลจากที่นี้มากนัก
ความคิดเห็น