ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    sang the hacker : เจาะรหัสประตูแห่งความตาย

    ลำดับตอนที่ #7 : >>>.....7.....

    • อัปเดตล่าสุด 7 มี.ค. 50


    “ไอ้ลูกตัวดี  ดึกดื่นป่านนี้ค่อยกลับเหรอ”  T_T  แม่บ่นให้ผมทันทีที่เข้าบ้านยังไม่ถึง1 วิ

    “ไปไหนมาอ่ะ แซงค์”  พี่สาวผมถามขณะที่ตายังจ้องมองดูทีวีอยู่

    “เออ  ไปหาเพื่อนมาฮะ”  ผมดกหกน้ำขุ่น

    “นี่  แซงค์  คิมกับโอมโทรมาบอกว่าให้โทรกลับด้วย”

    “ครับ  แม่ฮะ”  ผมทำเสียงอ้อนๆ

    “อะไรอีกหล่ะ เจ้าลูกคนนี้”

    “ซื้อมือถือให้หน่อยสิครับ”

    “ว่าแล้ว” เสียงบุคคลไม่พึ่งประสงค์สอดขึ้น

    “ไรอ่า  พี่ฟ้าที่ตัวเองยังมีได้เลย ทำไมผมไม่ได้อ่า”

    “ไม่มีประโยนช์อย่างนายเอาไปทำอารายนอกจากโทรจีบสาว”  พี่บ้า - -

    “อืมๆ  เดี่ญวแม่ซื้อให้  พรุ่งนี้วันหยุดพอดี”

    “แม่อ่า..” เสียงพี่ฟ้า

    “ขอบคุณกั๊บ”  ทำไมวันนี้แม่มาแปลกจังเลยว้า  แต่ช่างเหอะ

    พรุ่งนี้ค่อยโทรหาพวกนั้นดีกว่าขี้เกียจโทรอยู่เลย  วันนี้เจอเรื่องหนักหัวมาเยอะ  โวยยยอยากนอน

    งืมๆๆๆๆ 

    “แซงค์”  เสียงชายตนหนึ่งเรียกผม

    “พ่อ” ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไรแต่ภาพพ่อยังอยู่ในใจผมเสมอ 

    “เป็นไงลูก”

    “สบายดีฮะ  ทำไมพ่อไม่กลับบ้านสักทีอ่ะ”

    “งานพ่อยังไม่เสร็จ  แต่พ่อก็โทรหานะ”

    “นานๆ ครั้งเนี๊ยนะ”

    “อืม  พ่อต้องไปแล้วนะ”  ภาพของพ่อค่อยๆ ลอยออกห่างจากตัวผม

    “พ่ออออออ”  กึก อ้าวฝันไปนี้หว่า  แต่ทำไมมันเหมือนจริงอย่างนี้ฟะ

    ผมตื่นไปอาบน้ำเพราะตอนนี้แปดโมงกว่าๆแล้ว

    “ว่าไงแซงค์”  พี่สาวทักผม

    “พี่ไม่ไปทำงานหรอ”

    “ลา  วันนี้วันเกิดแม่”  เออจะว่าไปก็วันเกิดแม่นิลืมไปได้ไง
    "พี่ฟ้าซื้ออะไรให้แม่ยัง"
    "ยังเลย  พี่ก็รอแกอยู่นั่นแหละ"
    "อ้าวทำไมไม่บอกแต่แรกอ่ะ"  - -
    "เออ  ไปเหอะเดี๋ยวแม่มาก่อน"
    ผมเดินตามตามพี่ไปขึ้นรถ  เฮอ....วันนี้ผมจะต้องหาข้อมูลเกมศืบ้านั่นแล้ว  เซ็งโว้ยยยยย
    "เป็นไร"  พี่ฟ้าถามขึ้น
    "- - ไม่ได้เป็นอะไรนิ" 
    "แกจะซื้ออะไรให้แม่"
    "ไม่รู้"
    "ให้มันได้ยังงี้ดิ"
    พี่ผมจอดรถที่หน้าร้านๆหนึ่ง  ร้านนี้ตกแต่งสวยมากทีเดียวถ้าเปรียบกับหลายๆร้านบริเวณนี้
    "ถึงแล้ว"
    "ร้านอะไรอ่ะ  สวยดี"ผมว่า
    "แกอ่านชื่อร้านดิ" ผมเงยหน้าหาป้ายร้าน
    "Gift for mom" ของขวัญสำหรับแม่หรออืมพี่สาวผมเลือกร้านได้ดีนิ
    "แกมีตังเท่าไร"  ผมล้วงกระเป๋าตังออกมานับเงินที่อยู่ในกระเป๋า
    "631 บาทอ่ะ" พี่สาวผมค้วกแบงค์พันออกมา แล้วยื่นมาให้ผม
    "อ่ะเพื่อไม่พอ" คิดยังไงให้ตังค์ผมเนี๊ย ร้อยันพันปีไม่เคยยเห็น
    ผมเดินเข้าไปในร้านกับพี่สาวผม  ร้านนี้ผมว่าถ้าประกวดเรื่องการตกแต่งร้านนี้ต้องได้แน่ๆเลยอ่ะ  พี่สาวผมเดินแยกกับผมไปอีกทาง  ผมเลยเดินหาซื้อที่จะให้แม่  อ่ะนี่ไงแม่ต้องชอบแน่เลย  ผมหยิบปิ่นปักผมอันหนึ่ง  ลายค่อยค่างโบราณ  แต่เหมือนเคยเห็นที่ไหนเลยอ่ะ  ช่างมันเหอะมันไม่ได้มีอันเดียวในโลกซะหน่อย  โหหห 0 0
    950 บาท  โครตแพงเลย  แต่ช่างเหอะวันเกิดแม่  ผมเดินหาพี่ผมอ้อมร้านแต่ไม่เจอ สงสัยออกไปแล้วมั้ง 
    "น้องค่ะ"  มีพนักงานสาวคนหนึ่งมาสะกิดหลัง
    "ฮะ   อะไรครับ"
    "น้องจะซื้อปิ่นนี้เหรอ"  พนักงานสาวถามผมพลางทำหน้าสงสัย
    "อ่า  ครับ  ทำไมครับ"
    "จะห่อมั้ย"
    "อ่าครับ" ผมยืนปิ่นไปให้พนักงาน
    "น้องรอสักครู่นะ"
    "ครับ"  บริการอะไรฟะเนี๊ย ผมเดินดูของเพ่อฆ่าเวลา
    "นี่ค่ะ  เชิญจ่ายตังค์ที่หน้าร้านเลยนะค่ะ "  มาสักที
    "ครับ"  อ่ะมีกระดาษอะไรติดมาด้วยเนี๊ย 
    ถึง  คุณแซงค์
          วันนี้ตอนเย็นทางเราจะส่งข้อมูลไปที่เมล์คุณ
    Admin sever
    ข้อมูลอะไรอ่ะ - -?
    ผมเดินไปจ่ายตังค์
    "ทั้งหมด 1000 บาทค่ะ" ผมยืนแบงค์พันที่พี่สาวผมเพิ่งให้ไป  อุตส่าห์จะได้กำไรตั้ง50

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×