คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : >>>.....5.....
กริ๊งงงงงงงงงงงง ตึบ โครม เพล้ง แมร่ง กำ
“แมร่ง แก้วด่าแน่เลย” แก้วก็คือเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของผมซึ่งตอนนี้เธอไปเรียนที่ญี่ปุ่นกับพ่อ
ผมตื่นพลาวบิดขี้เกียจไปมา แล้วก็เดินไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน
“แม่ฮะ มีอะไรกินบ้าง”
“แม่ทำข้ามต้มหมูไว้นะ”
“ครับ” ผมเดินไปตักข้าวต้มพลางคิดเรื่องเมื่อคืนนี้อยู่
“นี่เมื่อคืนนี้เป็นอะไรเหรอ แม่เห็นเพื่อนลูกโทรมา” แม่ถาม
“ใครเหรอฮะ”
“เขาบอกว่า Admin sever ” O-O
“แม่ผมไปเรียนแล้วนะฮะ ผมเอามอไซด์ไปนะ”
“อะไรกัน ไอ้ลูกคนนี้” ผมรีบวิ่งไปที่รถแล้วขี้ออกไปพอไปถึงโรงเรียนผมก็เดินไปที่โต๊ะประจำของกลุ่มเรา แต่วันนี้ที่แปลกคือเพื่อนผมไม่ได้นั่งอยู่ที่นั่น
“พวกมันหายไปไหนอ่ะ” ผมพึมพำกับตัวเอง ผมเลยเดินไปที่ตู้โทรศัพท์เพื่อโทรหาพวกมัน เซ็งจังถ้าพี่ฟ้าไม่บอกแม่ผมก็คงได้โทรศัพท์มือถือแล้ว แม่บอกว่าเรียนมหาลัยก่อนค่อยซื้อให้ พอไปขอพ่อที่เป็นผู้กำกับของสถานีที่พี่ฟ้าทำงานอยู่ ก็ไม่ได้อีก ตอนนี้เลยเก็บเงินซื้อเอา
“ตี๊ด……ตี๊ด…….”
ผมโทรหาไอ้โอม แต่ทำไมไม่มีใครรับฟะ ผมโทรไปอีก 2-3 ก็ไม่มีคนรับเลยตัดสินใจโทรหาไอ้คิม
“สวัสดีค่ะ” เสียงแม่ไอ้คิมนี้นา
“เออ คิมอยู่ไหมฮะ”
“อ้อ ออกไปโรงเรียนแล้วจ๊ะ”
“งั้นแค่นี้นะครับ”
“จ้า”
อะไรวะไอ้คิมมันออกมาแล้วทำไมไม่มาสักที ผมก็ลองโทรเข้ามือถือมัน ทำไมไม่โทรแต่แรกฟะ
“ยินดีต้อนรับเข้าสุ่บริการฝากหมายเลขโทรกลับค่ะ” กำ โทรหาไอ้โฮมก็ได้วะ
“โอม ครับ ตอนนี้ไม่ว่าง….ตี๊ด” เซ็ง แม่งปิดโทรศัพท์กันหมดเลย
ผมเดินขึ้นอาคารเรียนด้วยอารมณ์ที่เซ็งโครต
ตลอดเวลาที่นั่งเรียนวันนี้ไอ้พวกเพื่อนผมไม่โผลาหน่ามาสักคน เป็นไรของมันวะ เลิกเรียนแล้วแวะไปหามันดีกว่า แล้วค่อยไปร้านแสงจันทร์อะไรนั่น
ติ๊ง……ต๊อง…….. เย้หมดเวลาแล้วโว้ยยยยยย
ผมคว้ากระเป๋าแล้วก็รีบวิ่งไปที่รถผมที่ลานจออดรถ
ความคิดเห็น