คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : >>>.....12.....
“คือว่างี้วันก่อนข้า…..”
ติ๊ด……ตะ….ลิ๊ด……. เสียงโทรศัพท์ไอ้คิมดังขึ้น ขัดจังหวะฉิบเป้ง
“เออ แซงค์พรุ่งนี้เอ็งค่อยเล่าให้ข้าใหม่นะ แม่ข้าตามไปเก็บของละ”
“เออ”
ผมไปยืนรอรถเมล์ที่ป้ายหน้าโรงเรียน พลางนั่งคิดอะไรๆไปเรื่อยเปื่อย เอาไงดีวะ พ่อก็ไปตามคดีที่ต่างประเทศแถมยังมีรายชื่อในการพัฒนาเกมส์อะไรบ้านั่นอีก อารายว้า อ่ะรถเมล์มาแระไปดีกว่าผมก้าวขาขึ้นรถเมล์พลางหาที่นั่ง อ่ะเหมาะเลยผมเดินไปนั่งที่ท้ายรถซึ่งว่างพอดี
“ขอนั่งด้วยได้ไหมค่ะ” หญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งมาขอนั่งกับผม เอ๊ะ นี้มันเด็กโรงเรียนเรานิ
“อ้าว พี่แซงค์นั่นเอง”
“ยะ…ยัยฟ้า ไงทำไมกลับบ้านดึกยัง แม่ไม่ว่าหรอ” ผมถามรุ่นน้องผมซึ่งแก่กว่าผมปีเดียวแต่ความสามารถเธอเกินตัวจริงๆ อยู่แค่ม.2 ได้เป็นถึงหัวหน้าทีมวิทยาศาสตร์ประจำโรงเรียนเลยทีเดียว
“ก็วันนี้อ่ะดิ อาจารย์ให้ติววิทย์ต่อ เตรียมแข่งในวันพฤหัส นี้ก็อีกแค่สองวันเอง ปวดหัวจริ๊งๆ เออว่าแต่เสียใจด้วยนะเรื่องแม่พี่อ่ะ แม่ฟ้ายังว่าอยู่เลยทำไมคนดีๆถึงตายเร็วจัง”
“เหอๆ ฝากขอบคุณแม่ฟ้าด้วยนะ”
“คร้า อ่ะถึงแล้วไปนะ” ฟ้าโบกมือให้ผมแล้วก็เดินลงไป แม่ฟ้ากับแม่ผมเคยเป็นเพื่อนรักกันตอนสมัยเรียนหนังสือเลยทำให้ผมกับฟ้าค่อนข้างสนิทกันมากทีเดียว ผมนั่งรถเมล์ต่อไปเรื่อยๆ อีกป้ายเดียวก็ถึงแระ เฮ้อ ไหนจะเรื่องเจาะระบบบ้าๆนั่น กับเรื่อง คดีแม่อีก โอ๊ยกลุ่มใจ
หลักฐานตำรวจก็ไม่ยอมพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ผมได้แต่ไปแอบอ่านแฟ้มคดีของพี่ฟ้าที่เอามาบ้านเท่านั้น ในที่สุดรถเมล์ก็มาถึงสักที ผมเดินเข้าไปในซอยที่ใกล็ที่สุด และเปลี่ยวที่สุดอีกด้วย
จ๊อกกกกก กึ๊ยเจ้าท้องบ้ามาร้องอะไรตอนนี้ ผมรีบก้าวเท้าเพื่อให้ถึงบ้านไวไว
“เฮ้ย ไอ้หนุ่ม” เอาละว้า ไม่น่าเลย
“คะ…ครับ พี่มีอะไรครับ”
“มีเงินเท่าไหร่ เอามาดิ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“ไม่มีครับ”
“นี่ อย่ากวน แกไม่มีจริงๆหรอ”
“ครับ”
“งั้น เอานี้ไปกินเลย” ไอ้นั่นมันหง่าหมัดขึ้นมาแล้วปล่อยลงไปที่หน้าผม อ๊ากเจ็บชะมัดเลย ปากแตกแหง่ๆ
“นี่ จะทำอะไรอ่ะ” เสียงห้าวๆ ตะโกนมา มีคนมาช่วยแล้ว
“เฮ้ย พวกเราไปก่อนเหอะ” แล้วพวกมันก็วิ่งหางจุดตูดกันไปเลย
ชายคนหนึ่งท่าทางใจดีเดินมาเข้ามาแล้วยื่นแขนให้ผม
“ม่ะ พี่ช่วย อ้าว แซงค์นิ”
“อ่า พี่โอ๊ก” พี่โอ๊กหรือแฟนพี่ฟ้านั่นเอง พี่โอ๊กก็ทำงานเป็นตำรวจในสถานีเดียวกันกับพี่ฟ้า เป็นไงมาไงไม่รู้ถึงได้เป็นแฟนพี่ฟ้า เพราะเห็นหน้ากันทีไรกัดกันทุกที
“ว่าไงเจ้าเปี๋ยก เหอะๆ ทำไงให้พวกนั่นต่อยเอา”
“ก็แหมมันไถตังผมนิ ผมก็ไม่ให้อ่ะ” ผมตอบ
“เจ๋งๆ ” พี่โอ๊กตบหลังผมสอง เอ่อ พี่ครับ ผมมีอะไรจะบอกว่ามันเจ็บนะครับ
ผมและพี่โอกเดินไปที่บ้านผมด้วยกัน
“อ้าว โอ๊กมาไง ทำไมไม่ได้เอารถมา แล้วแซงค์เป็นอะไร ใครทำอะไรนาย”
“เรื่องมันยาว”พี่โอ๊กตอบแทนผม
“เข้าบ้านก่อน” พี่ฟ้าบอก
“กว่าจะบอกนะฟ้า อิอิ” พี่โอ๊กแซว
“แซงค์ไปเอาน้ำมาให้หน่อยขนมด้วยนะ” แง ใช้เชียว
“โอ๊กทำไมไม่เอารถมาอ่ะ”
“อ้อ พอดีรถเสียที่หน้าปากซอยบ้านฟ้าพอดีเลยมาขอค้างคืนด้วยกะว่าพรุ่งนี้จะให้คนมาเอาไปซ่อม”
“แล้วเอกสารอะไรเก็บมิดชิดยัง”
“อืมเรียบร้อย”
“แล้วคดีที่ว่า ไปถึงไหนแล้วเหรอ”
“ก็ไม่ค่อยคืบหน้าเพราะไม่มีหลักฐานอะไรมาเพิ่มเติม”
คดีอะไรอ่ะ หง่า ผมแอบฟังพี่ฟ้ากับพี่โอ๊กคุยกัน
“ผมไปอาบน้ำก่อนนะ”
“แซงค์” พี่ฟ้าเรียกชื่อผม
“อะไรฮะ”
“หาเสื้อผ้าให้พี่โอ๊กหน่อยนะ วันนี้พี่โอ๊กค้างบ้านเรา นอนห้องแกด้วย”
“อ่า พี่ฟ้า ห้องผม”
“ฝากด้วยน้า ฮะๆๆๆ” พี่โอ๊ก พูดขึ้นแล้วหัวเราะ
อาบน้ำเสร็จผมเลยมาเปิดคอม แล้ว เปิดหน้าเวปเพจของเกมส์ Fine of getter ผมเปิดดูข้อมูลไปเรื่อยๆ จนคิดว่าไม่มีอะไรแล้วผมเลยวางโปรแกรมสำหรับแฮกไว้และปล่อยให้มันซอนไซเข้าไปในระบบ หวังว่าคงจะมีช่องโหว่วให้เราเจาะเข้าไปนะ ผมนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เต็มไป ตัวอาฟาเบลต่างและรหัสแอสกี้ (เลขฐานสอง) ที่วิ่งผ่านหน้าจอไปเรื่อยๆ
ก็อกๆๆ “พี่เข้าไปนะ” อ่ะพี่โอ๊กมาหล่ะ ทำไงดีกว่าจะปิดก็เสียดาย
“ฮะ”
“ทำอะไรอยู่หรอ” พี่โอ๊กเดินเข้ามาจ้องมอนิเตอร์อย่างสนใจ
“ก็กำลังเขียนโปรแกรมฮะ” ผมโกหกไปอย่างน้ำขุ่นๆ
“แต่พี่ว่า เขียนโปรแกรมนี้มันใช้อักษรฐานC ไม่ใช้หรอแบบนี้มันคล้ายๆวิธีแฮกเลยนิ” กำ
“หรอฮะ เหอๆ”
“พี่ไม่กวนหล่ะ อืมมีหนังสืบคอมเต็มเลยนิ พี่ขอดูได้ไหม”
“ครับ” พี่โอ๊กเดินไปหาหนังสือที่ชั้นวางหนังสือ ซึ่งผมเก็บหนังสือคอมไว้มากรวมทั้งเกมส์ด้วย
“แซงค์คงจะชอบคอมพิวเตอร์มากเลยนะ”
“ครับ ชอบมากเลย กะว่าเรียนจบแล้วจะมาเป็นโปรแกรมเมอร์อยู่”
“โอโห้ แจ่มนิ ไม่อยากเป็นตำรวจแบบพ่อหรือพี่ฟ้าหรอ”
“ม่ายอ่าครับ” ผมตอบอย่างไม่ลังเลเลย
ความคิดเห็น