คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : >>>.....11.....
ที่ห้องนอนในบ้าน
ผมนอนพลางนึกถึงประโยคแปลกๆที่ไอ้โอมมันพูดเมื่อกี้ในโทรศัพท์
‘โอม นี้เบอร์กูนะ’
‘โทรศัพท์ใหม่หรอ’
‘อืม เสียใจเรื่องแม่มึงด้วยนะ’
‘อืม กูทำใจอยู่เว้ย เออเรื่องเกมส์นั่นอ่ะนายว่าไง’
‘ม่ะ…ไงนิก็พยายามไม่ให้เดตก่อนมึง หะๆๆ’
‘กูไม่มีอารมณ์เล่นเลย’
‘เรื่องแม่มึงอ่ะ กูว่าเรื่องนี้มันต้องเกี่ยวกับองค์กรนั่นแน่เลย’
‘องค์กร รัยวะ’
‘ม่ะ ไม่มีอะไร’
‘อืม งั้นแค่นี้นะฝากบอกไอ้คิด้วย’
‘อืม บาย’
แปลกอ่ะหรือว่าโอมเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่องค์กรเรียกผมไปหาด้วยอ่ะ แต่ว่าคนเจาะระบบนี้ไม่ได้มีคนเดียวนิ ในจดหมายก็บอกว่าเราเป็นหนึ่งในนั้น อะไรวะแล้วเรื่องแม่ไปเกี่ยวอะไรกับองค์กรนั่นด้วยอ่ะ โอ๊ย ปวดหัวโวยยยย ผมเดินไปเปิดคอมด้วยความเคยชิน ผมเปิดเมล์ผมดู มีเมล์ใหม่นิ
O-O นี่มันเวลาที่แม่ตายเลยนิ แถามคนส่งก็ Admon sever ด้วย
ถึง คุณแซงค์
ถ้าคุณอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับพ่อคุณ และเรื่องเกี่ยวกับการตายของแม่คุณ คุณต้องทำการเจาะระบบให้เราภายใน 4 วันนี้
ปล.ต้องขอโทษด้วยที่เลื่อนวันเร็วขึ้น ตกลงนะครับ
Admin sever
อย่างนี้ผมก็ซวยดิ โฮยยยย ทำไมมันเป็นอย่างนี้วะ
“แซงค์แกจะให้พี่ไปส่งไหม” พี่ฟ้าถามขณะที่ผมเดินลงมากินข้าวเช้า
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวไปรถเมล์เอา เอจริงด พี่ฟ้าฮะ”
“อารายย”
“แฮะๆ” ผมยื่นมือออกไปขอตังค์พี่ฟ้า
“อ่ะทั้งอาทิตย์นะเว้ย” พี่ฟ้ายื่นเงินให้ผมพันห้าร้อย
“มีอะไรกินบ้างอ่ะ”
“ข้าวต้ม”
“ข้าวต้มอีกหล่ะ โอย ทำไมพี่ฟ้าทำอะไรกินอย่างอื่นไม่เป็นหรอไง”
“นี่ เรื่องมากพี่ทำให้กินนี้ก็บุญแล้วนะเว้ย”
“เหอะ” ผมจำเป็นต้องจำใจตักข้าวต้มไส่ปาก เบื่ออ่ะ
“นี่ทำหน้าซะ วันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วที่แกจะได้กินฝีมือพี่”
“อ้าว ทำไมอ่ะ พี่ฟ้าจ้างแม่บ้านหรอ”
“อืม และก็ต้องไปสืบราชการลับอ่ะ”
“หรอ”
ผมหรี่ตามองพี่ฟ้า แล้วถอนหายใจ ตั้งแต่แม่ตายไปพวกเราก็อยู่กันแค่สองพี่น้อง พ่อก็ไม่ได้มางานศพแม่เพราะพ่อมาไม่ได้ ทำไมอ่ะ
“เออพี่ฟ้าฮะ”
“อะไร”
“ผมขอโน๊ตบุ๊คได้ไหม”
“นี่ๆ ฉันหาเงินคนเดียวนะเว้ย”
“อ่ะน้า เดี๋ยวหาตังค์คืนให้”
“เท่าไร”
“สองหมื่นเจ็ด”
“ไอ้บ้าเก็บตังค์ซื้อเองดิ”
“พี่ฟ้าอ่ะ”
“ไปโรงเรียนได้แล้ว”
เชอะๆๆๆ ผมเดินออกจากบ้านด้วยอารมณ์เซ็งนิดๆ วันนี้กลับมาผมต้องเขียนโปรแกรมสำหรับแฮกระบบไอ้เกมส์บ้าๆนั่นแล้ว วันนี้ทั้งวัน เรื่องเรียนไม่ค่อยเข้าหัวผมเลย เพราะผมมัวแต่คิดเรื่องนั่น
“โอม เรื่องเกมส์มึงเป้นไง” ผมถามขึ้น
“ก็ดีวะ เออจริงดิกูเกือบโอเว่อร์เมื่อวานนี้”
“เหอะๆ แล้วไงวะ”
“ไอ้คิมไปช่วยก่อน เออจริงดิมีงซื้อมือถือแล้วหรอ”
“อืม”
“เอาเบอร์มาขอดิไอ้แซงค์” คิมเดินเข้ามาพลางวางขนมที่มันซื้อมาไว้บนโต๊ะผม
“อืม” ผมกดเบอร์ผมให้ไอ้คิม
“เออ อย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อยจะได้ติดต่อกันง่ายขึ้น”
ผมแกะขนมไอ้คิมมันแล้วกินแล้วนั่งคุยกันเรื่องเกมส์นั่น
เวลาผ่านไปจนถึงเลิกเรียน
“คิม” ผมเรียกชื่อมัน
“ไรอ่า”
ความคิดเห็น