คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้น:: เลิกกัน
บทนำ: เลิกกัน
เริ่มเขียน: 13, มิถุนายน, 2556
นามปากา: พาสต้า&ริน
ปริ้นน!!
ปริ้นนน!!!
ปริ้นน!!!!
“วาวว้าว แฟนใครมาค่ะเนี่ยย พี่แพรว~” ยัยน้องสาวบ้าา แฟนฉันสิยะ
“ถ้าไม่ใช่แฟนฉัน แล้วมันหมาตัวไหนละยะ” ประชดมันซักนิด
“ค่ะ รู้แล้วว่าแฟนพี่แพรว แต่เนี่ยมันจะแปดโมงแล้วนะค่ะ ถ้าไม่รีบจะสายได้น่าา” แกน่าจะรีบบอกให้มันเร็วกว่านี้นะพราว
“อ้าวว!! ยัยพราวไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ละ” ยัยน้องบ้า
“ฉันสายแล้วเนี่ยย ตายแน่ๆ ตายแน่ๆ เลยยย”
“อ้าว!!แล้วพี่เต้ละค่ะ เขามารับพี่ไม่ใช่หรอ?” เออ!! จริงด้วยอะ
“ใช่ๆ ขอบใจนะยัยพราว แกไปเรียนก่อนเลยก็ได้ อะ!! ฝากบอกเต้ด้วยพี่ขอแต่งตัวก่อน แปปนะ”
“ค่ะ พี่สาววว ไปละ” บายบ้ายจ้ะน้องสาวววว
นี่ฉันต้องตัวแค่ห้านาทีหรอ โครตรเร็วอะ อ้าากกก เสื้ออยู่ไหนเนี่ยยย อะเจอแล้ว!! ฉันอยากจะบ้าาา
ข้าวๆ ข้าวกล่องอะ เจอแล้ว เจอแล้ว ถุงเท้ามันอยู่ไหนฟะเนี่ยยย เฮ้อในที่สุดก็แต่งเสร็จ เหนื่อยชิบบ
“ เสร็จยังแพรว!!!” เต้จ๋าาเค้ารู้แล้วอย่าเร่งสิ “จ้าๆ เสร็จแล้วแปปนะ แพรวกำลังจะลงไป”
“ฮ..ฮะ...ฮ่า เต..เต้ มาเร็วจังเลยเนอะว่าไหม วันนี้อะ” ทุกทีจะไม่มารับ แปลกอะ = =
“ผมมารับคุณ ต้องแปลกด้วยหรือไง?” เออ..ไมก็ไม่แปลกนะเต้ แต่ทุกทีจะบอกว่าขี้เกียจตื่น ไปเองสิ ไรงี้อะ
“ไม่แปลกจ้ะ” อยากจะบอกแปลกสุดใจจะขาดอ่าาาา
“งั้นก็..ขึ้นรถสิ!” เต้จ๋า ทำไมวันนี้ดูชาเย็นจังเลยอ่าาาาา
“จ้ะๆ” ไม่รู้จะพูดอะไรดีอะ อยากพูดใจแทบขาด แต่วันนี้เต้ดูน่ากลัวมากๆเลย เลยไม่กล้าพูดอะ
ณ ที่โรงเรียน
ติ้งต่อง~
ติ้งต่อง~
ติ้งต่อง~
“อ้าากกก!!! สายแล้ว สายแล้ว” วันนี้ถึงโรงเรียนช้ามากเลยอะ
“เต้ค่ะ งั้นแพรวไปก่อนน่าาาา บ้ายบายค่ะ” ไปก่อนนะเต้
“อืม ตอนเย็นเดี๋ยวมาพบผมหลังโรงเรียนด้วย”อะ...ทำไมละ หรือว่าเต้จะชวนเราเดต แหมแหม ไม่ต้องเขินก็ได้เต้ แหมโรแมนติกเชียววันนี้อะ
“ได้ชิจ้ะ มีอะไรหรอ”ถามไว้เพื่อฟลุต อิอิ
“ก็ไม่มีไร มาแล้วกัน” อารมณ์ชาเย็นของเต้วันนี้มันจะไม่หายไปใช่ปะ หน้าตาดุจริงวันนี้น่ะ
“งั้นเค้าไปเรียนนะ ไว้เจอกันตอนเย็นนะจ้ะ”เค้าต้องไปแล้วล่ะนะ เต้
“โหยหวานกันตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียนเลยนะแก หวานมากๆเลยอ้าา” แกก็พูดมากซะ
“แกไม่ต้องเขินหรอก เมื่อเช้าน่ะฉันเห็นแกมากับเต้ด้วยนะ หวานกันเชียวนะจ้ะ”
“มะ...มะ...ไม่ได้เขินสักหน่อย”ยัยบ้าาา
“อ้อหรอ หน้าตาเนี่ยยแดงมาก แสดงว่าไม่เขินใช่ไหมค่ะเนี่ยย”ทำไมละ แดงจริงหรอ ตรงไหนอะ ไหน ไหน
“โหยยัยปิ่นเลิกพูดเลย ไม่งั้นฉันงอนแกจริงๆนะ” วันนี้ไม่กล้าบอกว่า เต้แม่งงโครตดูเย็นชาเลย
“จ้ะๆ ตอนนี้ก็พักเที่ยงแล้ว พวกเราก็ไปหาไรกันกินกันเถอะแพรว” ก็ดีเหมือนกันแหะ
ณ โรงอาหารโรงเรียน
“แพรว แพรว ยัยแพรว!! จะเหม่ออีกนานปะ กำลังเดินอยู่เดี๋ยวแกก็ล้มหรอก” อืมม
“ฉะ...ฉัน...ก็ไม่ได้เป็นไรมากนี่”ก็แค่คิด...เรื่องเต้ว่าวันนี้มันแปลกก็เท่านั้นแหละ
“แกไม่เป็นไรก็ดีแล้วละ เกิดแกป่วยหรืออกหกขึ้นมาใค้รใครจะต่อปากพูดคุยกับฉันละยะ แกเป็นอะไรละก็ ฉันละสงส้ารสงสารจริงๆเลยแก...” มันประชดใช่ไหม ช่วยบอกที แต่ไอคำอกหกมันมาจากไหนอะ
“จ้ะๆ พอๆเลยแกจะชมฉันหรือจะว่าฉันกันแน่เนี่ย” ใช่ค่ะ มันชมหรือว่ากันแน่
“เฮ้ย!! ฉันว่า รีบๆเถอะก่อนคนมันจะเยอะยิ่งกว่านี้น่ะ” จริงด้วย คนเยอะจบกันข้าวปลาไม่ได้กินแน่
“ปิ่นแกจะกินอะไรดีวันนี้ วันนี้ฉันกะว่าจะกินก๋วยเตี๋ยวอะ เห็นมันน่าอร่อยดี” ใช่ๆ มันอร่อยจริงๆนะ เปรี้ยวหวานเผ็ดและก็เค็มอร่อยมากกๆเลยย
“อืมมม...ฉันว่าวันนี้ฉันจะกินส้มตำละกัน เอาให้เผ็ดกันไปข้างนึงเลย” แกพูดงี้มาทุกปีเลยนะ ส้มตำน่ะ
“ปิ่นก็พูดว่าจะกินส้มตำทุกปี ไม่เบื่อบ้างหรอไง” ไม่คิดที่จะเบื่อเลยย แล้วกินได้กินดี สุดท้ายก็บอกว่าโครตเผ็ดเลย
“ไม่เบื่อ” รุ้สึกแปลกๆแฮะ วันนี้ยัยปิ่นจะเหมือนเต้ไปอีกคนหรือไงกัน ชิ!
“งั้นก็เข้าแถวกันเถอะ ฉันว่า” ทำไมวันนี้ทั้งเต้และปิ่นทำไมดูชาเย็นกันเหลือเกินนนะ ไม่ชอบใจเลย ให้ตายสิ
“ป้าค่ะ! หนูขอส้มตำาปูปลาหล้าใส่พริกห้าเม็ดเลยนะค่ะ ขอรสจัดๆไปเลยนะป้า ข้าวเหนียวหนึ่งห่อด้วยค่ะ อ้อ! แล็วน้ำตกกับคอหมูย่างแถมน้ำจิ้มด้วยนะค่ะ” ก็ปกติดีนี่ แต่ว่าแกสั่งอย่างเยอะอะ
“อะนี่จ้ะ รวมๆแล้วก็40บาทจ้ะ น้าลดให้หนูครึ่งนึงเลยนะจ้ะเนี่ยย”ก็ถูกดีอะ
“อะค่ะ นี่ค่ะสี่สิบบาทค่ะน้า ขอบคุณนะค่ะ”
“อ้าวแพรวยังไม่ชื้อก๋วยเตี๋ยวอีกหรอ จะถึงคิวเธอแล้วนะ”เออจริงด้วย
“ขอบคุณที่บอกยะปิ่น ป้าค่ะหนูเอาน้ำใสไม่ใส่ผักนะค่ะ” ไม่ชอบกินผักน่ะ
“ทั้งหมดก็25บาทจ้ะ” ก็ถูกดี
“มามาเลยแก สั่งโครตช้าเลยแกน่ะแพรว” ไมอะ
“ฉันว่ารีบๆกินกันเถอะ นี้ก็จะหมดเวลาพักแล้วละ” ใช่ๆ ฉันว่าเรารีบกินกันเถอะก่อนจะหมดเวลาพักน่ะ
“อืม ใช่มันจะหมดแล้วละ” เนอะ
“โหยแกไม่เผ็ดหรือไงกันน่ะ ท่าทางเผ็ดเชียว ไหนฉันชิมบ้างดิ”อืมอืม กรุบกรอบ “ปิ่นอร่อยดีอ่ะส้มตำแต่โครตเผ็ดเลยว่ะ”ฉันว่าแกใส่เจ็ดแม่งเผ็ดโครตๆเลยอะ
ปิ้งป่อง!!
ปิ้งป่อง!!
ปิ้งป่อง!!
“เฮ้ย รีบๆเร็วเดี๋ยวเข้าเรียนสายหรอกปิ่น”
“โหยไรวะ ยังไม่หมดเลยนะโว้ย แปปๆ”ยังจะแปปอีก
“ว่าแต่ฉนแกก็เป็นหรอก ไอโรคความช้าเนี่ยยย”ใช่ไหมละ
“ฉันว่าฉันไปเข้าเรียนก่อนแล้วกัน เร็วๆละ”
“เฮ้ย!! รอด้วยดิ”
ณ ห้องเรียน
“นักเรียนเตรียมตัวทำความเคารพ!!”
“สวัสดีค่ะคุณครู/สวัสดีครับคุณครู!!”
“สวัสดีจ้ะนักเรียน”
“นั่งลงได้” น่าเบื่ออะเมื่อไรจะถึงหลังโรงเรียนเลิกซักทีนะ
“วันนี้ครูก็จะมาสอนเกี่ยวกับวิชาวิทย์ศาตร์นะจ้ะ ก่อนอื่นก็..บลา บลา”
“ฮ้าว น่าเบื่ออะ เมื่อไรจะจบนะ แล้วยัยปิ่นอยู่ไหนเนี่ยย” อืมมันอยู่ไหนนะ
ติ้งต่อง!!
ติ้งต่อง!!
ติ้งต่อง!!
ณ หลังโรงเรียน เลิกแล้วจ้า~
“วันนี้เต้เรียกเรามามีอะไรหรอ?” ใช่ๆ เรียกเขามามีะไรหรอ ฮิฮิ
“เต้จะมาบอกแพรวว่าเราเลิกกันเถอะ” ....
“....”
“เต้มีคนใหม่แล้ว เต้คิดว่าแพรวมันไม่ใช่สำหรับเต้” อึก..ฮือฮือ
“แล้วแพรว...มะ...มันไม่ดีพอหรอ ถึงจะ...ละ..เ...ลิกกับแพรวน่ะค่ะเต้” ใช่ไหมค่ะ
“แพรวก็ดี หลอกง่ายดี แต่ผมน่ะมีแฟนก่อนจะคบกับแพรวอีก ผมก็แค่หลกใช้แพรวก็เท่านั้นแหละ จะไปจริงจังทำไมกับความรักน่าแพรว ผมไม่ได้ชอบคุณซะหน่อย”
“แต่แพรวจริงจังกับคุณนี่ค่ะ!!! แพรวไม่เคยที่จะคิดมีใหม่เลย แพรวรักคุณนะ อย่าจากแพรวไปเลยนะค่ะ แพรวขอร้องละ อึก..ฮือ....ฮือ..ฮืออออออออออ”
“ไม่ละ ผมไม่ได้รักแพรวเราเลิกกัน”
“อย่าจากแพรวไปเลยนะนะนะค่ะ”
“ปล่อยผมเถอะแพรว ปล่อ! ปล่อย!!! กูบอกให้มึงปล่อยกูไงไม่รู้เรื่องหรือไง!!!!”
พลับ!!!
“แพรวก็ดี หลอกง่ายดี แต่ผมน่ะมีแฟนก่อนจะคบกับแพรวอีก ผมก็แค่หลกใช้แพรวก็เท่านั้นแหละ จะไปจริงจังทำไมกับความรักน่าแพรว ผมไม่ได้ชอบคุณซะหน่อย”
“แพรวก็ดี หลอกง่ายดี แต่ผมน่ะมีแฟนก่อนจะคบกับแพรวอีก ผมก็แค่หลกใช้แพรวก็เท่านั้นแหละ จะไปจริงจังทำไมกับความรักน่าแพรว ผมไม่ได้ชอบคุณซะหน่อย” ฮ่าฮ่าฮ่า “แพรวก็ดี หลอกง่ายดี แต่ผมน่ะมีแฟนก่อนจะคบกับแพรวอีก ผมก็แค่หลกใช้แพรวก็เท่านั้นแหละ จะไปจริงจังทำไมกับความรักน่าแพรว ผมไม่ได้ชอบคุณซะหน่อย” ฯลฯ
กรี้ดดดด!!!!
อึก!!..ฮือ..ฮือ...ฮือ ฉันไม่อยากฟังงงงงง ออกไป ออกไปจากหัวฉันเดี๋ยวนี้ เกลียด เกลียด!! ฉันเกลียดแก็!!!!
เต้ไม่รักแพรวเลย แพรวมันหลอกง่ายงั้นหรอ? แพรวมันไม่สวยใช่ไหม? ถึงทิ้งแพรวไปแบบนี้น่ะ.......แพรว...แพรว....เกลียดเต้ที่สุดเลยให้ตายสิ...
.................................................................................................
/\ สวัสดีค่ะ เค้าแต่งนิยายไม่เป็นง่าา อย่าว่ากันนะ ฮ่าฮ่า แต่งส่งกรุ๊ปค่ะหัวข้อประตู สมาคมนักอยากเขียนฝึกหัด เรามีชื่อว่าพาสค่ะยังไม่รู้เลยมันจะเกี่ยวกะหัวข้อประตูอะเปล่าอะ อ่านๆกันได้ ตอนนี้อาจจะไม่ดีเท่าที่ควร แต่ตอนหน้าจะพัฒนานะค้าบบ
'แพรวรักเต้มาก แล้วก็เกลียดมากด้วย
วันนี้เต้บอกเลิกแพรว
แพรวเสียใจ
โดยเฉพาะคำๆนี้
“แพรวก็ดี หลอกง่ายดี แต่ผมน่ะมีแฟนก่อนจะคบกับแพรวอีก ผมก็แค่หลกใช้แพรวก็เท่านั้นแหละ จะไปจริงจังทำไมกับความรักน่าแพรว ผมไม่ได้ชอบคุณซะหน่อย”
แพรวเกลียดเต้ที่่สุด'
อย่าทำร้ายความรักที่แพรวมีให้เต้จะได้ไหมค่ะ?
:อย่าทำร้ายใครคนหนึ่งที่รักคุณจริง ด้วยความเชื่อใจที่เขามีให้คุณจนหมด: เดี๋ยวมันจะย้อนกลับมาหาคุณ
ความคิดเห็น