The SeCret ความลับของแบคฮยอน [EXO] [ChanBaek]

ลำดับตอนที่ #3 : คุณบยอน-02หัวใจหนูเต้นแรง

       

คุณบยอน-02

หัวใจหนูเต้นแรง

คุณเคยอกหักมั้ย? 

อ่า...ทุกคนคงเคยมีโมเม้นนี้กันทุกคนนั่นแหละ มันคงจะรู้สึกเจ็บ จุก เหมือนโดนต่อยหน้ามาหมาดๆ คงจะเหมือนผมตอนนี้สภาพไม่ต่างจากการล้มทั้งยืน. 

คุณคงจะสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่ชินกับการอกหักซ้ำซากอย่างนี้ใช่มั้ย? ผมก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันแต่เวลาผมชอบใครผมจะทุ่มเทแล้วก็ใส่ใจกับคนที่ผมชอบมากๆเลยนะเว้ย  สุดท้ายก็ต้องมาลงเอยแบบนี้อยู่เรื่อยเลย แต่เวลาที่ชอบคนๆนั้นอยู่เนี่ยแค่แอบมองยังยิ้มได้ทั้งวันเลยนะถึงแม้ว่าเค้าจะไม่รู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับเค้าอ่ะนะ  ทำไมผมถึงบอกคุณแบบนี้อ่ะหรอ ฮิฮิ..  เพราะตอนนีผมอยู่ในช่วง "ไอ แอม อิน เลิฟฟฟ" อยู่น่ะเซ่5555   

ณ เสาต้นเดิมที่เคยอกหัก

ฮึก..ฮือ ฮืฮออออออออ สะอื้นๆ กระซิกๆ     <<<น่าสงสารที่สุด (- _ -)

หลังจากที่ฟังประโยคที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆดวงน้แหลกไม่เป็นชิ้นดีไปแล้ว เรี่ยวแรงในการเดินไปเข้าห้องเรียนก็แลดูจะไม่เหลือเเล้ว ผมนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นตรงนี้ซักพักละคนก็เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองกันซะกูอายแทบไม่ทัน มองทำไมวะ!! คนกำลังอกหักเว้ยเดะกูเสยด้วยปลายทีน 

ฮึ้ย! คิดแล้วมันก็โมโหขึ้นมาเลยว่ะ อิพี่ซองยอลมันแอบไปกิ๊กกั๊กกับเจ๊โบราตอนไหนวะเคยมีซัมติงกันด้วยหรอเคมีไม่เห็นจะเข้ากันเล้ยยยย วุ๊ ห่านโมโหเว้ยยย

"อ้าวเตี้ย มึงนั่งทำไรตอนนี้วะ"

ชานยอลที่เพิ่งมาถึงโรงเรียนถามหลังจากที่เห็นผมนั่งอย่างกับคนซังกะตายตรงนี้ มึงนี่มาได้จังหวะกูอยู่ในภาวะตกต่ำในชีวิตตลอดเลยสิน่า ดีนะไม่มาเห็นตอนกำลังร้องไห้น้ำมูกไหลอ่ะไม่งั้นมันล้อไยังลูกบวชแน่

"อ่อ พอดีกูทำเหรียญตกแถวนี้อ่ะแต่หาไม่เจอซักทีก็เลยต้องนั่งหาอ่ะแต่กูหไม่เจอละ"

 เกิดมาต้องแถให้ถึงที่สุดแม้สีข้างเราจะถลอกแค่ไหน  หรออ

ลุกขึ้นอย่างยากลำบากพร้อมบัดดินที่ติดตูดไปด้วย พยามยามไม่ให้มันเห็นคราบน้ำตาที่เปื้อนหน้าตอนนี้ หนูต้องเข้มแข็งครับแม่สอนไว้ ฮึบไว้ๆ

"แล้วทำไมตามึงบวมๆเหมือนเพิ่งร้องไห้มาเลยอ่ะ มึงเป็นไรเปล่าไหนดูดิ้"

ยังไงก็หลบไม่พ้นสายตาคมของคนตัวสูงอยู่ดี แบคฮยอนพยายามเบือนหน้าหลบไปอีกทาง ขณะที่ชานยอลพยายามจะช้อนใบหน้าที่มีคราบน้ำตาเลอะไปหมดของคนตัวเล็ก แบคฮยอนไม่อยากให้ใครมาเห็นตัวเองในสภาพนี้เพราะกลัวว่าตัวเองจะห้ามน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลไม่ได้ 

" ฮึก ฮึก ฮืออ ฮืออ" 

ในที่สุดน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลออกมาจนได้ เขานี่มันไม่เข้มแข็งเอาซะเลย

"เฮ้ยๆ ! มึงร้องไห้ทำไมวะไหนบอกกู ใครทำไรมึง"

"พี่ซองยอลอ่ะมึง พี่เค้า ฮึกๆ ฮืออออ"

"ไหนมึงบอกกูซิ พี่เค้าทำไม"

"พี่เค้าฮืออ พี่ซองยอลกำลังคบกับเจ๊โบราอ่ะ ฮือออ"

"ไม่เป็นไรๆ ผู้ชายมีตั้งเยอะแยะมึงก็หาใหม่สิจะไปเสียใจอะไรกับผู้ชายคนเดียววะ"

"แต่กูชอบพี่เค้าจริงๆนะเว้ย กูทำใจไม่ได้"

"มึงก็ใช่ว่าจะไม่เคยอกหักนะเว้ยเตี้ย กูจะบอกไรให้นะตอนที่มึงอกหักจากไอ้มาร์คมึงก็ผ่านมาได้ มึงจะไปแคร์อะไรกับอีแค่คนที่หักอกมึง กูว่ามึงควารจะชินได้ละนะมึงก็อกหักเป็นกิจวัตรประจำวันเลยนิ่ 555"

"ไอ้หูกางนี่มึงจะปลอบกูหรือจะซ้ำเดิมกูกันเเน่ห้ะ ! เดี๋ยวเหอะมึง"

ปมใครใครก็หวงป้ะ มึงนี่บังอาจมากที่เอาปมกูมาล้อเล่นแบบนี้ไอ้ปาร์คชานยอล เดี๋ยวมึงเจอพี่แบคคนเดือดขึ้นมาละจะหนาว ระวังบ้านมึงไว้ดีๆบึ้มแน่ หึหึ

 "555 หายเศร้าละช้ะ? เข้าห้องเรียนได้ละใกล้เวลาเข้าเรียนละ"

"มึงต้องการอะไรจากกู ปาร์ค ชานยอล บอกกูมาเดี๋ยวนี้"

ชี้หน้าเอาคำตอบอย่างแรง มันต้องกินยาลืมเขย่าขวดแน่ๆวันนี้แม่งพูดจาดีแปลกๆ ปกติด่ากูไอ้เตี้ยอย่างนั้นอย่างนี้ วันนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลไว้ใจไม่ได้ๆ

"ประสาทละมึงเนี่ย วุ๊ กูไปลอกการบ้านไอ้แจบอมดีกว่า"

นั่นไงผมว่ามันต้องกินยาฆ่าเชื้อราในเล็บขบเข้าไปแน่เลยอยู่ๆก็มันนึกยังไงอยากเป็นคนดีขึ้นมาวะ หนูงสัยอ่ะครัช มันต้องมีแผนชั่วอะไรในใจแน่ๆเลย

คุณบยอน-02

 

16.00 เวลาเลิกเรียน

"เฮ้ออ เลิกซักทีง่วงจะแย่"ลู่หานบ่นพร้อมบิดขี้เกียจไปด้วย

 อ่า..ลืมแนะนำเพื่อนเคะน้อยกลุ่มผมไปเลยนะเนี่ย <<< ทำไมแกเพิ่งนึกออกยะ จิกแรงง BH:มึงเป็นคนแต่งยังจะมาโทษกูอีกนะอิไรท์เดะกูเดือดๆ 

มาเข้าเรื่องกันต่อครัชอย่าไปสนใจอิไรท์มันมากมันเป็นบ้า แก๊งผมอ่ะนะก็มีเคะตัวน้อยๆไสยๆกันอยู่ 5 คนแหละเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เข้าเรียนที่นี่ ก็ตั้งแต่เกรด7 อ่ะก็เหมือนกับไอ้ชานยอลอ่ะผมไม่รู้ว่าโชคร้ายหรือโชคดีนะเนี่ย ที่ได้เรียนร่วมห้องกับมันมาตั้งสามปีที่ที่คนอื่นอ่ะนะ แยกย้ายกันไปคนละห้องกันหมด โอ้ย..ละจะไปพูดถึงมันทำไมเนี่ย กลับมาๆ ก็หนิบหนมกันมานานอ่ะนะไปไหนไปกันช่วยเหลือกันตลอดอ่ะอย่างเช่น การลอกการบ้าน เป็นต้น 

สมาชิกเคะน้อยอ่ะนะ ก็มีผม แบคฮยอนหน้ามนคนอกหัก เอิ่ม.. ต่อไปๆก็ ลู่หาน กวางน้อยหน้าหวาม  <<<อิไรท์:เมนชั้นๆ BH:

มีโด คยองซู เจ๊จุ๋ม จุน มยอน อาอี้ชิง และนี่คือสมาชิกแก๊งเคะน้อยครัช ซาวด์เปิดตัวมา ตะลึม ตึม ตึม ตึ้ม ซ่าาา 

"เลิกเรียนแล้วไปหาไรกินกันเถอะ จะได้พาแบคมันไปพักสมองหน่อยดูจากสภาพละมันไม่น่าจะไหวละ ร้องไห้ตาบวมอย่างเนี่ย" เจ๊จุ๋มพูดขึ้นก่อนจะหันมามองหน้าผมที่ตอนนี้นั่งเหม่อ มึงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย 

หลังจากเข้าห้องเรียนเมื่อเช้าผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกมันฟัง เล่าไปร้องไห้ไปจนตอนนี้ก็เห็นจะสภาพอ่ะนะ เมือเหมือนคนติดกาวละเหม่อรอคนซื้อกาวมาให้

"ก็ดีเหมือนกัน อยากกินนมปั่นอ่ะไปกินร้านพี่มินซอกกัน"

"อื้ม ดีเหมือนกันอยากกินเค้กด้วย นี่แบคเลิกเหม่อซักทีเถอะเห็นสภาพเเบบนี้ละไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี ไม่รู้จักเข็ดเอาซะเลยแกน่าจะชินได้ละนะ" นั่นไงอิคยองมึงนี่เป็นเหมือนกับไอ้หูกางเป๊ะ ซ้ำเดิมกูดีจริงๆ

"กูผิดหรอคยอง ที่กูชอบพี่เค้าอ่ะยังไงกูก็มาก่อนเจ๊โบราป้ะวะกูไม่ผิดเว้ย"เรื่องนี้แบคยอมไม่ได้ครัช ยังไงกูก็มาก่อนเจ๊แกป้ะเจ๊มาทีหลังแต่สอยไปแดรกเสยเลย

"ก็จริงเหมือนที่คยองมันพูดอ่ะนะ แกน่าจะชินกับเรื่องแบบนี้ได้ละ"

"ไม่น่าพูดงี้อ่ะจุ๋ม กูงอนง้อด้วย"

"ไรเนี่ยพูดแค่นี้ทำเป็นงอนมึงจะให้กูง้อยังไง"

"เลี้ยงเค้กกะโกโก้ปั่นกู"

"ตลอดอ่ะมึงเนี่ยเห็นกูบัตรดำไม่ได้นะขอตลอด"

"ทำไมจุ๋มพูดไม่เพราะเลยพูด กู กะแบคทมายอ่ะ"

  

พูดไปทำหน้าตาหน้าสงสารใส่มันจะได้เลี้ยงเค้ก 55 ทำไมต้องให้จุ๋มเลี้ยงอ่ะหรอ ก็จุ๋มมีบัตรดำที่มีอิทธิพลต่อตัวข้าน้อยผู้นี้ยิ่งนัก บัตรดำ คือสิ่งที่มีค่ามากมากให้รูดปื้ดๆได้ด้วย55

"จ้า อิคนพูดเพราะเลี้ยงก็ได้นี่ทนเห็นจากสภาพซังกะตายงี้ไม่ได้อ่ะนะ"

"เย้ งั้นไปกันเถอะ"

                                

ร้าน MINNY Cafe

หลังจากเลิกเรียนพวกผมก็ดิ่งมาที่นี่ทันที นี่เป็นร้าคาเฟ่ของพี่ มินซอก พี่แกเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนแต่แกจบไปนานละ พอพี่แกเรียนจบก็มาเปิดร้านกาแฟหน้าโรงเรียนเลย นักเรียนโรงเรียนนี้ก็มานั่งชิลหลังเลิกเรียนประจำ

"พี่มินซอก หวัดดีฮะ"มาถึงก็ไปทักทายพี่แกซักหน่อยพวกผมค่อนข้างสนิทกับพี่แกอ่ะ ลูกค้าประจำก็เงี้ย สนิทกับพี่แกไว้จะได้ลดค่าขนมบ้างไรบ้านแถมพี่แกยังช่วยสอนการบ้านด้วยนะเออ

"อ้าว หวัดดีๆวันนี้กินไรดีล่ะ แล้วนั่นแบคมันเป็นไรตาบวมๆ"

"อ่อ ก็เรื่องเดิมๆอ่ะพี่แต่คราวนี้มันไปเห็นกับตาตัวเองแบบฟูลเอชดีเสียงคมชัดล้านเปอร์เซ็นมาเมือ่เช้า"เป็นคำพูดที่ดีๆ มากกกกกเลยคยองเพื่อนรัก ฮึ้มม

"55 นี่ยังไม่เข็ดอีกช้ะ ทำใจๆน้องเรื่องแบบนี้ใครก็เป็นกันแต่เว้นแกที่เป็นบ่อยเป็นพิเศษ55"

"โห นี่พี่ก็เป็นเหมือนไอ้พวกนี้อ่ะหรอ เนี่ยฟังมันพูดประโยดแบบนี้มาทั้งวันจนขี้หูเต้นระบำได้ละ"

"55ก็แค่แซวเล่นทำเป็นงอนไปได้ ไปหาที่นั่งกันไป"

สั่งขนมกับเครื่องดื่มเสร็จก็นั่งรอขนมมาเสริฟ พวกคยองมันก็นั่งคุยเรื่องการบ้าน บลาๆๆไป ส่วนผมก็นั่งเหม่อ มองไปข้างนอกเรื่อยๆ

ไลน์ตื๊ด

เสียงไลน์เข้ามาทำให้ต้องสะดุ้งตื่นจากอาการเหม่อทันทีแล้วหยิบมือถอืขึ้นมาดู

real pcy: ไงเตี้ยเลิกร้องไห้ขี้มูกย้อยรึยัง?

Byunnee: มึงต้องการอะไรจากกู

real pcy:นี่กูเป็นห่วงมึงนะเนี่ย โหใจร้ายว่ะมึงมันไอ้เตี้ยใจดำ

Byunnee:มึงอย่ามาหลอกกูนะไอ้หูกางกูไม่ตลกกับมึงหรอก

real pcy:นี่กูหวังดีกับมึงนะกูรู้ว่าพวกคยองมันปลอบมึงเรื่องเมื่อเช้ามาแล้วแต่มันก้ไม่ทำให้มึงสบายใจเหมือนที่มึงอยากให้เป็นใช่ป้ะ

real pcy:กูรู้ว่ามึงไม่สบายใจเรื่องเมื่อเช้ามึงอยากระบายให้ใครฟังช้ะ กูนี่กูจะฟังปํญหาของมึงเองเตี้ย ถ้ามึงไว้ใจกูอ่ะนะนี่กูไม่ได้เป็นคนดีมาจากไหนหรอก แต่กูสงสารมึงว่ะเห็นเหม่อแม่งทั้งวันละรู้สึกอารมณ์เสีย

Byunnee: กูไว้ใจมึงได้ช้ะ?

real pcy:ได้สิ เพราะกูเป็นคนหล่อและเป็นคนดี 55

Byunnee:แหวะ มึงนี่มันหลงตัวเองใช้ได้เลย

real pcy:โด่วว เรื่องนี้มันกูไม่ได้หลงตัวเองแต่อย่างใดความจริงล้วนๆ

Byunnee:กูขอตัวไปอ้วกแปป

real pcy:หลักฐานมันคาตาอยู่แล้วน้องเอ๋ย 

Byunnee:55กูอยากจะควักลูกตาออกมาดูใกล้ๆจริงๆ

real pcy:สบายใจขึ้นยังล่ะมึง?

Byunnee:ดีขึ้นละ ขอบใจ

ตึก ตัก ตึก ตัก 

ทำไมหัวใจมันเต้นเร็วผิดปกติวะหรือว่ากูจะชอบไอ้หูกางหรอ? 

TBC.

อ้าวเอาล่ะสิอิแบค ง้าา55

กว่าจะได้เข้ามาอัพพอดีเพิ่งเปิดเทอมอ่ะค่ะเลยไม่ค่อยได้เข้ามาอัพรุยย

เลิกเรียนมานี่เตรียมซ้อมตายเลยสลบนอนหลับเป็นตายเพลียร่างมาก

วันนี้ก็มาอัพแล้วนะคะฝากเม้นด้วยนะ

สกรีมก็ได้ #ความลับคุณบยอน

                CR.SHL