ต้นหญ้ากับน้ำค้าง

เนื้อเรื่อง

สายลมยามดึกพัดผ่านใบหญ้าให้พลิ้วไหวไปตามแรงลม   คืนนี้เป็นไปดังปกติทั่วไปของยามค่ำในฤดูหนาว  น้ำค้างยังคงพร่างพรมลงบนทุ่งหญ้าเหมือนเช่นทุกคืนที่ผ่านมาและจะยังคงเป็นเช่นนี้ไปชั่วนิรันดร์   จะมีเพียงสิ่งหนึ่งที่ต่างออกไปนั่นคือความรู้สึกของต้นหญ้าต้นหนึ่งในทุ่งกว้าง  มันไม่ทราบหรอกว่าต้นหญ้าอื่นๆ  เคยเป็นเช่นมันหรือไม่  

นานมาแล้วที่มันยังคงรู้สึกเดียวดาย   เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นแม้ว่ามันจะอยู่ห่างจากหญ้าต้นอื่นไม่ถึง  1  นิ้ว  และบนใบยังคงมีน้ำค้างที่เกาะพราว   ความเดียวดายแทรกซึมเข้าไปทั่วทั้งต้นจนมันแทบไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งใดบนโลก   สำหรับมันแล้วบนโลกนี้ไม่มีสิ่งใดที่สวยงามอีกต่อไป  ที่มันอยู่มาจนถึงวันนี้ก็แค่เพียงรอวันหนึ่งที่มันจะเหี่ยวเฉาและตายไปหรือเป็นอาหารให้สัตว์อื่นเท่านั้นเอง  

ต้นหญ้าแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ซึ่งยังคงมีน้ำค้างหยาดหยดลงมาเรื่อยๆ    คืนนี้ไม่ได้ต่างจากคืนนั้นสักเท่าไร   ไม่ต่างจากคืนที่มันได้พบกับน้ำค้างหยดหนึ่ง   สิ่งเดียวที่มันเรียกว่าเพื่อนรัก   สิ่งเดียวที่เป็นความสวยงามสำหรับมันบนโลกใบนี้  

คืนนั้นเป็นคืนแรกที่มันได้พบกับสายลมกลางคืนที่เหน็บหนาว   เป็นคืนแรกที่มันได้พบกับแสงแสงดาวอันพร่างพราย   เป็นคืนแรกที่มันได้พบกับแสงจันทร์ที่สวยงามอ่อนโยนแต่แฝงด้วยความเยือกเย็น   เป็นคืนแรกที่มันได้พบกับความมืดมิดอันอ้างว้างและน่ากลัว   และที่สำคัญเป็นคืนแรกที่มันได้พบกับน้ำค้างหยดแรกแม้ในคืนนั้นจะมีน้ำค้างอีกหลายหยดที่หล่นลงมาใส่มัน  แต่ไม่มีหยดใดที่มันให้ความสำคัญเท่านั้นน้ำค้างเพื่อนรักของมัน  

ตอนนั้นมันรู้สึกตกใจเหมือนกันที่จู่ๆ  มีน้ำใสๆ  เย็นๆ  ตกลงมาใส่มัน   แต่เมื่อหายตกใจทั้ง  2  ก็ได้คุยกัน   และเริ่มสนิทกัน   น้ำค้างเล่าเรื่องบนท้องฟ้าให้ต้นหญ้าฟัง   ต้นหญ้าจึงเล่าเรื่องบนพื้นดินให้น้ำค้างฟังแม้ว่ามันเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องมากเท่าใดนักก็ตาม  

นี่เป็นครั้งแรกที่มันรู้จักคำว่าเพื่อน  แม้จะเป็นเวลาไม่นานที่รู้จักกันแต่มันรักน้ำค้างมาก   และมันคิดว่ามันจะไม่ยอมเสียน้ำค้างให้ใครหรืออะไรโดยเด็ดขาด  

ต้นหญ้าบอกว่าต้นหญ้าจะอยู่กับน้ำค้างตลอดไป   แต่น้ำค้างบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้      เพราะเมื่อยามเช้ามาถึงน้ำค้างต้องจากไปสู่ฟ้ากว้างอีกครั้ง  

น้ำค้างชื่นชมดวงอาทิตย์ที่ร้อนแรงและสง่างาม   ต้นหญ้าไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมน้ำค้างจึงชื่นชมดวงอาทิตย์   ทั้งที่เท่าที่ฟังมาดวงอาทิตย์ทำให้น้ำค้างต้องเจ็บปวดและระเหยไป  ไปสู่ท้องฟ้าในทุกเช้า   และท้องฟ้าก็ทิ้งน้ำค้างลงมาในยามดึก    

แต่ต้นหญ้าก็พร้อมจะรักในสิ่งที่น้ำค้างรัก   มันจึงพยายามที่จะรักดวงอาทิตย์   มันบอกว่ามันจะปกป้องน้ำค้างจากทุกสิ่งด้วยใบของมัน  และมันก็โอบอุ้มน้ำค้างไว้บนใบอย่างอ่อนโยนตลอดทั้งคืน  

และแล้วยามเช้าก็มาถึง  ต้นหญ้าเพิ่งรู้สึกตัวว่าน้ำค้างไม่ได้เย็นอย่างเมื่อคืนและขนาดของเธอก็เล็กลง  ต้นหญ้าตกใจมากมันรู้สึกได้ว่าน้ำค้างกำลังจะจากมันไป  แต่กระนั้นมันก็ไม่สามารถทำใจยอมรับได้     ต้นหญ้าพยายามฉุดรั้งน้ำค้างไว้ทุกวิถีทางแต่สุดท้ายก็ไม่อาจต้านทานแสงอาทิตย์อันร้อนแรงได้    

ในตอนสายน้ำค้างก็ระเหยไปจนหมด    หากว่าต้นหญ้าร้องไห้ได้มันคงทำไปแล้วแต่น่าเสียดายที่มันไม่สามารถทำได้   สิ่งที่มันทำได้ก็มีเพียงเฝ้ามอง……..เฝ้ามองการจากไปอย่างช้าๆ  ของน้ำค้าง   มันจึงได้รู้ว่าต่อให้ต้นหญ้ารักน้ำค้างสักเท่าไรก็ไม่อาจเก็บรักษาน้ำค้างไว้กับมันได้  

ตั้งแต่นั้นมามันเกลียดดวงอาทิตย์ที่พรากน้ำค้างไปจากมัน   จนบัดนี้มันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมน้ำค้างจึงรักดวงอาทิตย์   อาจจะจริงที่ดวงอาทิตย์ยิ่งใหญ่และสง่างามกว่ามันที่เป็นเพียงต้นหญ้ามากมายนัก   แต่ดวงอาทิตย์ไม่เคยรักน้ำค้าง   มันไม่เคยรู้และไม่อยากรู้ว่าน้ำค้างเคยรักมันบ้างหรือเปล่า    มันพอใจเพียงแค่ได้รักน้ำค้างตลอดไป    

จากนั้นมามันจึงได้รู้จักความเดียวดาย   มันได้รู้ว่าถึงรอบกายจะมีใครต่อใครมากมายแต่ก็ไม่อาจขจัดความอ้างว้างในใจของมันได้    มันได้เรียนรู้ว่าแม้สายลมยามดึกจะเหน็บหนาวแต่นั่นก็ไม่หนาวไปกว่าหัวใจของมัน   มันได้เรียนรู้ว่าไม่มีความมืดใดๆ  มืดมิดไปกว่าหัวใจที่ปิดตายของมันอีกแล้ว   มันได้เรียนรู้ว่าแม้สิ่งต่างๆ  จะเหมือนเดิมแต่หัวใจมันได้เปลี่ยนไปแล้ว    เปลี่ยนไปอย่างที่ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเก่าได้  

มันได้แต่เฝ้ามองหาน้ำค้างหยดนั้นเผื่อว่าสักวันอาจได้พบกัน  และมีหลายครั้งที่น้ำค้างร่วงลงมาใกล้ๆ  มัน  แต่มันไม่อาจทำใจให้คุยกับน้ำค้างเหมือนเดิมได้   มันได้แต่เฝ้ามองอย่างห่วงใย  

นับจากวันที่เสียน้ำค้างไปแม้มีน้ำค้างหยดอื่นๆ   ร่วงหล่นบนต้นหญ้า   มันก็ไม่เคยคิดที่จะผูกพันธ์   ไม่อยากจะเจ็บปวดอีก   แค่เพื่อนรักหยดเดียวยังไม่สามารถรักษาไว้ได้   ความรู้สึกนี้ช่างกรีดแทงเข้าไปในความรู้สึกของมันเหลือเกิน   ในเมื่อเพื่อนรักของมันมันยังรักษาไม่ได้มันก็ไม่ควรมีเพื่อนอีกต่อไป………