รักยกกำลังสองของยัยตัวร้ายกับนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อความซวยเข้ามาเยือน- -^

ทำไมฟ้าถึงใจร้ายนักนะให้ฉันมีความสุขเพียงแค่แป๊บเดียวแล้วก็เจอกับความทุกข์ที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น  แงๆ ToT จะมีใครโชคร้ายเท่าฉันอีกมั้ยเนี่ย ที่ถูกบอกเลิกวันวาเลนไทน์

อ๊าก...ก...ช้ำใจ จะมองไปทางไหนก็เจอแต่คนเขาอินเลิฟกันเป็นคู่ๆ แต่ฉันกลับต้องมานั่งอยู่คนเดียวแบบนี้ ตอนนี้ฉันยังนั่งอยู่ที่ชิงช้าในสวนสาธารณะอยู่เลย ที่ๆมีความหลังเก่าๆที่เคยมีเขาคนนั้นเคียงข้าง

โอ้ย -_-^ ยิ่งคิดยิ่งช้ำ

ฉันก้าวเดินออกจากตรงนั้นอย่างรวกเร็ว

จะไปไหหนดีล่ะ ออกจากสวนสาธารณะไปก็ผู้คนพลุกพล่าน นี่เพิ่ง 6 โมงเย็นเอง ใช่สิก็วันนี้มันเป็นวันแห่งความรักนี่ แล้วคนอกหักอย่างฉันจะไปสิงสถิตอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย

ToTเพราะเหตุอันใดสาวน้อยหน้าใสหัวใจหน่อมแน้มอย่างมะนาวต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ว้า แย่จัง

“ด่ำ..ดะ..ดี..ดำ..ด่ะ..ดี..ดู..ด่ำ..ด้ำ..”

อ่า -_-^ ใครมายุ่งกับโทรศัพท์ของข้าพเจ้ากันละเนี่ย   ทำไมเสียงเรียกเข้ามันเปลี๊ยนไป๋

“ว่าไงอ่ะลูกไม้”

(มะนาวอยู่ไหนอ่ะ พวกเรารออยู่ที่เดิมนะ)

เสียงลูกไม้แว๊ดๆผ่านโทรศัพท์

“จ้า ^o^ เดี๋ยวไป แป๊บๆนะ”

เฮ้อ -_- รีบไปดีกว่า  แล้วฉันก็เร่งสปีดออกจากบริเวณนี้โดยเร็ว

ตุ้บ...โอ้ย...

“อ่า o_o ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ เจ็บตรงไหนมั้ยคะ”

แฮ่ๆ ^^’ พอดีว่าเหม่อไปหน่อยเลยไปชนเขาเข้าอ่ะ ผู้หญิงสวยด้วยแหละ วี้ดวิ้ว

“ -_-^ นี่ ยัยซุ่มซ่าม เธอไม่มีตารึไง คนทั้งคนตัวก็ไม่ได้เท่ามดยังมองไม่เห็นอีก ตาเซ่อจริงๆ”

หะ -_-^ อะโห ยัยคนสวยใส่มาเป็นชุดเลย

ได้ยังไง คนอย่างมะนาวไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว

“ฉันก็ขอโทษแล้วนี่ จะเอายังไงอีก”

ฉันมองยัยคนสวยกับเพื่อนอีก 2 คนด้วยสายตากวนๆ

“แล้วมันหายมั้ยล่ะยะ ยัยซื่อบื้อ”

อ้าว =_=’ ยัยคนนี้  นิสัยไม่ดีนี่หว่า

“ก็ขอโทษแล้วไง ถ้ายังไม่หายจะเอายังไง ว่ามาเล้ย”

ฉันเดินเข้าไปใกล้ยัยคนสวยแล้วรูดแขนเสื้อขึ้น พอดีว่าวันนี้ใส่เสื้อแขนสามส่วนแล้วก็กระโปรงอ่ะนะ ไม่เป็นไร้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

ยัย 3 สาวก้าวถอยหลังแล้วมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“พีช -_- ฉันว่าช่างมันเถอะ อย่าไปเสวนากับคนพรรค์นี้เลย เรากำลังรีบไม่ใช่เหรอ”

ทำไมยะ คนแบบฉันมันทำไม - -’

มันก็คนเหมือนพวกเธอนั่นแหละ

ยัยคนสวยมองฉันด้วยสายตาอาฆาต

“ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ -_-’ จำไว้เลยนะยัยตัวแสบ”

พูดๆๆแล้วก็เดินชนไหล่ฉันออกไป

“จ้า ^-^ อย่าลืมมาเอาล่ะ จะคืนให้ทั้งต้นทั้งดอกเลยจ้า คนสวย(นิสัยเสีย)ฮิๆ”

ยัยคนสวยหันหลังมาทำตาเขียวใส่ฉัน ก่อนจะขึ้นรถสุดหรูออกไป

อ้อ ^^ คุณหนูไฮโซนี่เอง มิน่าล่ะนิสัยถึงเป็นแบบนี้

เอ้า แล้วฉันจะยืนอยู่ทำไมเล่า ไปมั่งดิ

เอ่อ - -’ เพิ่งรู้ตัวค่ะว่าเป็นจุดเด่น ดูซิคนมองแล้วอมยิ้มเต็มเลย

ตายแล้ว ^///^  คำว่ากุลสตรีหายไปไหนหมดเนี่ย

แล้วยางอายที่เหลืออยู่(อย่างน้อยนิด)บนใบหน้าก็สั่งให้ฉันต้องเดินก้มหน้าออกจากบริเวณนี้

ฉันเดินไปที่วินมอไซค์เพื่อไปยังจุดนัดพบ ป่านนี้รอฉันแย่แล้วมั้ง

ฉันเลือกมอไซค์ที่ดูแล้วไม่น่าจะเร็วเท่าไหร่

“พี่คะ ไปร้านฟ้าใสค่ะ”

ฉันบอกพี่เขาแล้วขึ้นนั่งบนรถมอไซค์

^^ฉันว่าไปมอไซค์น่าจะเร็วกว่าแท็กซี่นะเพราะมันซอกแซกได้

เอ o_oa ฉันเลือกคันนี้เพราะมันไม่น่าจะเร็วนี่นาแต่ตอนนี้ทำไมมัน..........

“กรี๊ด...ด...ด...”

อะไรกันเนี่ย ฉันกลัวจัง พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยลูกด้วย พุธโธ ธัมโม สังโฆ.....

“นี่น้อง น้องจะกรี๊ดทำไมครับเดี๋ยวพี่ไม่มีสมาธิขับ พาน้องล้มไปจะทำยังไง ”

พี่คนขับบอกมาเป็นประโยคเลย

T^T แต่ฉันฟังไม่รู้เรื่องเลย มันอู้อี้ผ่านหมวกกันน็อคสีดำใบใหญ่นี่นา

“ T.T ไม่กรี๊ดก็ได้ค่ะพี่”

เมื่อไหร่จะถึงเนี่ย

>.<  กรี๊ด(ในใจ) ฉันจะรอดมั้ยนะ...

เฮ้อ =_=” ในที่สุดฉันก็ถึงโดยปลอดภัยฉันลงมายืนบนพื้นด้วยขาสั่นพั่บๆผมชี้โด่เด่เสื้อผ้าไม่เข้าทรง เหมือนผ่านบ้านผีสิงมาใหม่ๆ

“20ครับน้อง”

“อ่า... ^^’ ค่ะ”

ฉันล้วงไปที่กระเป๋ากระโปรง

เอ๊ะ... o_o  ทำไมมันโล่งๆ เฮ้ย กระเป๋าตังค์ฉันไปไหน

ล้วงซ้าย...ล้วงขวา...ล้วงหน้า...ล้วงหลัง...ล้วงจนแทบล้วงกางเกงในโชว์แล้วนะ

เฮือก OoO ไม่มี

“เอ่อ.....พี่คะ คะ..คือ..คือว่า..”

“น้องจะบอกว่ากระเป๋าตังค์หายใช่ป่ะ มุกเดิมๆน่ะน้อง แค่20บาทเอง”

“มันก็ใช่ค่ะพี่ T-T แต่มันหายจริงๆนี่คะ”

พี่คนขับถอดหมวกกันน็อคออกแล้วยกขึ้น

แง้วๆ >.< พี่อย่าเอามาฟาดหัวหนูเหมือนเรื่องพี่ชายนะ หนูกลัว

-_-^

o_o

O_o

O_O ว้าว เจอแล้ว ไชโย โห่ฮิ้ว วี้ดวิ้ว ตะละล้า

เปล่าค่ะ^^ไม่ได้เจอกระเป๋าหรอกนะคะ แต่เจอ...

เนื้อคู่ตะหากล่ะ ^///^ อุ้ย เขิลล์จัง

เธอเป็นแฟนฉันแล้ว รู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ...

(รู้สึกว่าคุณเธอจะไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองอกหักอยู่ -_-; : บลู)

พี่คนขับสุดหล่อพยายามสงบสติอารมณ์แล้วหันมาพูดกับฉัน

“น้องครับ -_-^ พี่ไม่มีเวลามาเล่นกับน้องนะ พี่ยังมีธุระต้องไปอีก”

แหม พี่ก้อ ... ^o^ ไม่มีเวลาเล่นกับน้องก็ได้แต่มีเวลามารักกับน้องแทนเอามะ

“มีอะไรเหรอมะนาว เกิดอะไรขึ้น”

เสียงของขิมเพื่อนกลุ่มเดียวกับฉันดังขึ้นที่ข้างหลังฉัน เธอวิ่งมาจากข้างในร้านฟ้าใสตรงมาที่ฉัน เมื่อขิมมองหน้าพี่เขาก็เกิดอาการ...

อึ้ง...

“OoO...เกิดอะไรขึ้นคะพี่”

อ้าว -_-^ เป็นอะไรไปยะยัยขิม ตะลึงในความหล่ออ่ะดิ๊ แต่ไม่ได้ย่ะ คนนี้เค้าจองแล้ว ของเค้า ฮิๆ

“พอดีเพื่อนน้องเค้าไม่มีเงินจ่ายค่ารถพี่น่ะ น้องจ่ายทีสิ”

ยัยขิมล้วงผิดล้วงถูกเอากระเป๋าตังค์ขึ้นมา

“เท่าไหร่คะพี่”

“20น้อง”

ขิมมองฉันด้วยสายตาแปลกๆแว่บนึงก่อนส่งเงินให้พี่มอไซค์

แล้วพี่สุดหล่อก็ใส่หมวกกันน๊อคแล้วขับรถจากไป

โธ่...พี่น่ะ ทำให้อยากแล้วจากไป

คิดอะไรอยู่จ๊ะ(^o^) ที่ว่าอยาก อยากรู้จักน่ะไม่ใช่อยากอย่างอื่น

เฮอๆ... (^.,^) ถึงวันนี้ฉันจะโชคร้าย แต่ฟ้าก็ยังไม่โหดร้ายเกินไปนะ ส่งคนหล่อมาให้พอชุ่มฉ่ำหัวใจอยู่บ้าง

^^ อารมณ์ดีขึ้นนิดนึงแล้วแหละ ฉันจูงมือยัยขิมเข้าไปในร้านหาเพื่อนๆ

เมื่อฉันไปถึงโต๊ะ เหล่าเพื่อนรักของฉันก็นั่งเฉยทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน

^^’ คุณเพื่อนผู้ประเสริฐของฉัน

ฉันนั่งลงข้างๆขิม นั่งมองหน้าเพื่อนแต่ละคน เพื่อนกลุ่มนี้สนิทกับฉันมาตั้งแต่ม.ต้น

เพราะเราอยู่กลุ่มเดียวกันมาตลอด 4 ปีกับความผูกพันที่เราคบกันมา ไว้วางใจได้ทุกๆเรื่อง กลุ่มฉันมี 7 คนรวมฉันด้วย  เพื่อนแต่ละคนก็มีบุคลิกที่แตกต่างกันไป เบส เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย – อิตาเลียนหน้าตาหล่อเหลาสะดุดตาสาวๆเป็นแฟนกับขิม สาวสวยหน้าคมผิวสีน้ำผึ้ง  ลูกไม้  สาวหุ่นดีหน้าตาสวยหวานผิดกับนิสัยแปลกๆของเธอ ปลาดาว สาวหน้าตาน่ารักและเด็กเรียนที่สุดในกลุ่ม บูม หนุ่มตี๋อินเตอร์นักกีฬาของโรงเรียนที่มีแฟนคลับเยอะมาก.ก.ก.ก. และคนสุดท้ายคือโน้ต นักเรียนนายร้อยมาดเท่หน้าตาคมเข้มสมชายชาติทหารไทย เราทั้งกลุ่มจะเจอกันอาทิตย์ละคั้งคือวันเสาร์ เนื่องจากโน้ตกลับมาโรงเรียน

เฮ้อ...กลุ้มใจจัง

“เพื่อนๆ ^^; เขามีอะไรอยากจะบอก”บูม ปลาดาว ลูกไม้ โน้ต วางมือจากช้อนไอศกรีมที่จะตักเข้าปากมองมาที่ฉัน เหลือแต่ไอ้ขิมกับไอ้เบสที่มันนั่งสวีทป้อนไอศกรีมกันอยู่เนี่ย

อ้าย... ไอ้บ้า2ตัวนี่ ฮือๆ อิจฉาอ่ะ มานั่งตำตาตำใจอยู่ได้

“เค้าจะบอกว่า ToT …..”

เมื่อเห็นฉันร้องไห้ ขิมกับเบสก็เลยหันมาสนใจฉัน

“ฮือๆๆ เค้าถูกกอล์ฟบอกเลิกอ่ะ”

บรรดาเพื่อนๆมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ

เงียบ..........

แล้วพวกนั้นก็พูดออกมาประโยคนึงพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ว่า...

“ไชโย (^o^) ในที่สุดมะนาวก็หลุดออกมาจากขุมนรกสักที อย่างนี้ต้องฉลอง”

เอ่อ o_o? หมายความว่ายังไงกัน

แทนที่พวกเธอจะปลอบใจฉัน ไหงกลับมาดีใจฉลองกันแบบนี้ล่ะ

“นี่มะนาวจ๋า^o^ กินวุ้นกินไอศกรีมให้ลืมไอ้ผู้ชายหลายใจเลยนะ”

ลูกไม้บอกอย่างอารมณ์ดีเกินเหตุ

อืม o_oa แต่ที่ลูกไม้พูดก็น่าคิดนะ

ใช่ ในเมื่อเขาไม่สนใจฉัน ฉันจะไปคร่ำครวญกับคนแบบนั้นทำไมกัน

ฮึ -_-^ อย่างนี้มันต้องกินๆๆๆๆๆให้ลืมไปเลย

เอ o_o วุ้นอะไรเนี่ย ทำไมรสชาติแปลกๆ

^ ^ แต่ก็อร่อยดี ช่างเถอะตอนนี้เราต้องกินให้มันลืมผู้ชายไม่ใช่กินให้อร่อยนี่นา

ต้องกินให้ลืม -_-^ สู้ๆ..........

“เฮ้ย^o^นี่แกเปลี่ยนรสนิยมจากชายหนุ่มมาดแมนไปใช้กระเป๋าตังค์หลายหมีพูห์ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

 ผมถามธันย์ที่มัวแต่นั่งจ้องกระเป๋าตังค์ที่วางอยู่บนโต๊ะ

ธันย์มองหน้าผม ส่ายหน้าแล้วอมยิ้มน้อยๆ

“ไม่ใช่หรอก เก็บได้น่ะ กำลังคิดจะเอาไปคืนอยู่เลย”

ธันย์ตอบผมเบาๆ

ผมรินน้ำในตู้เย็นมาดื่ม แล้วเดินมานั่งที่โซฟาอย่างเหนื่อยนิดๆ

ก็ไอ้เพื่อนตัวแสบของผมน่ะสิ ดันพาผมเล่นเกมบ้าๆไปกับมันด้วย

เฮ้อ -_-^ ผมเพิ่งจะรู้ว่าเป็นวินมอไซค์นี่มันเหนื่อยไม่ใช่เล่นเหมือนกัน ผมไม่น่าแพ้เกมรถแข่งแพ้พวกมันเลย กติกามีอยู่ว่า ถ้าใครแพ้คนนั้นต้องจะต้องทำตามทุกอย่างที่คนชนะสั่ง   อย่างเซ็ง -_-^ เพราะพวกมันสั่งให้ผมไปขับมอไซค์รับจ้างและต้องให้ได้ครบ 10 คนอีกด้วย

จำไว้เลยไอ้เพื่อนตัวแสบ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างละกัน จะเอาคืนให้เจ็บเชียว

“เออ ว่าแต่จะเอาไปคืนยังไง รู้จักเขาเหรอ”

ผมถามเมื่อดื่มน้ำจนหมดแก้ว แล้วธันย์ก็เดินมานั่งข้างๆ

“ไม่รู้จักหรอก ^.,^ รู้แต่ว่าน่ารักมากๆเลย”

ธันย์ผู้ไม่ค่อยชมใคร ชมผู้หญิงด้วยเหรอเนี่ย

OoO โอ๊ะโอ แปลกใจจัง

“แกเก็บได้ไม่ใช่เหรอ แล้วรู้ได้ยังไงว่าเจ้าของกระเป๋าน่ารักน่ะ”

O_o? งงสิครับ แล้วธันย์ก็ร่ายยาวเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้ฟัง

“ก็ตอนที่ฉันไปเอากล้องในรถที่จะจะมาถ่ายรูปแกแล้วเดินกลับมาน่ะ ฉันเห็นเธอเดินเหม่อๆไปชนกับพวกยัยพีชแฟนเก่าแก แล้วกระเป๋าหล่นโดนไม่รู้ตัว ยัยพีชเดินชนเข้าหน่อยก็ว้ากเข้าจนเธอเอ๋อไปซักแป๊บ แล้วก็ถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อจะคุยกับพวกนั้น ตลกสุดเลยว่ะ ตอนที่ยัยพีชหน้าจีดเดินถอยออกมาด้วยความกลัวเธอคนนั้น ปกติเห็นไม่กลัวใครเลย”

-_-^ กล้าปะทะกับยัยพีชก็ถือว่าเก่งเหมือนกันนะ

เฮ้อ=_=^ พูดถึงยัยพีชแล้วแสลงใจ

“เออ แล้วแกจะเอากระเป๋าไปคืนเขายังไง รู้แค่หน้าไม่รู้ที่อยู่ซะหน่อย”

ธันย์ทำท่าครุ่นคิด

“ไอซ์แกลองเปิดกระเป๋าดูซิ เผื่อมีอะไรติดต่อเธอได้บ้าง”

ผมเปิดกระเป๋าเธอดูตามที่ธันย์บอก

ว้าว มีรูปเจ้าของกระเป๋าด้วย  ดูสิ รูปที่เธอเอ๋อเชียว เปิดปุ๊บ เจอปั๊บ

น่ารักอย่างที่ธันย์บอกจริงๆด้วย แต่เอ๊ะผมว่าเธอหน้าคุ้นๆนะ

อืม o_o เคยเห็นหน้าที่ไหนนา

อ๋อ รู้แล้ว ผู้หญิงคนนี้เธอเป็นลูกค้าคนแรกของผมไง เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนผมด้วย ที่ใช้มุกกระเป๋าตังค์หายแล้วจะเบี้ยวไม่จ่ายเงินผมไง

เอ๊ะ -_-^ ถ้างั้นเธอก็ไม่ได้โกหกผมสิ

กระเป๋าตังค์เธอมีรูป  บัตรเครดิต บัตรห้องพัก เงิน

อ้อ รู้แล้ว จะเอาไปคืนเธอที่ไหนดี

เอ o_o อะไรมันแว๊บๆกันละเนี่ย อยู่ในซอกของกระเป๋า ผมค่อยๆหยิบออกมาดู

‘ขออนุญาตละกันคร้าบ’

เมื่อผมยกขึ้นมาดูก็เป็น.....

‘รูปเธอกับชายหน้าตาดีคนหนึ่ง’

ว้า -_-^ เธอมีแฟนแล้วเหรอ น่าเสียดายจัง แต่แฟนเธอหน้าตาดีน้อยกว่าผมนะ

ฮ่าๆๆๆ ^o^

ผมอุตส่าห์ชอบเธอนะ ตอนที่ไปส่งเธอที่ร้านไอติมฟ้าใสเธอดูเอ๋อๆดีนะ

น่ารักดีกะว่าจะจีบแล้วเชียว มีแฟนซะแล้วแย่จัง

ผมยื่นบัตรคอนโดของเธอให้ธันย์ดู

“อืม ตอนนี้เพิ่ง 3 ทุ่มเอง เธอคงยังไม่นอนหรอกมั้ง”

ธันย์มองแล้วถามความเห็นผม

เอ-_-? วันนี้วันวาเลนไทน์ ผมว่าเธอคงอยู่กับแฟนตัวเองละมั้ง

-_-^ แซดจัง วันแห่งความรัก ผมกลับต้องนั่งหน้าจืดอยู่คนเดียว

“ถ้ากันเราเอากระเป๋าไปคืนเธอละกัน”

ผมชวนธันย์เพื่อเอากระเป๋าไปคืนเธอที่คอนโด

แล้วเราก็ออกจากคอนโดเพื่อไปคอนโดของยัยเอ๋อกัน….