DANGER Boy & DISNEY Girl.

ลำดับตอนที่ #9 : Even her close to him, She even made ​​me far.

�

© Tenpoints!

Even her close to him, She even made ​​me far.

�

�� �พอมายด์เฟรนด์อนุญาตฉันก็กระโดดขึ้นมอเตอไซค์เขาทันที� โอกาสเด็ดๆอย่างนี้จะปล่อยไปได้ไงล่ะ คิกคิก

�

�� “แหม ไม่ค่อยรีบไปเลยนะ”� ทันทีที่ขึ้นซ้อน มายด์เฟรนด์ก็กัดฉันทันที

�

��“ก็นิดนึงอะนะ อยากไปมานานแล้วอะ 555555555”

� �


�
� � � � �สุดท้ายเราก็มาถึงสนามแข่งได้ในอาการครบสามสิบสอง �มายด์เฟรนด์ขี่มอ'ไซค์ดีกว่านายวิน 30 เท่า เขาไม่แซงรถสักคน มากสุด ก็แค่ขับจี้ ให้รู้ว่ารีบเท่านั้น ซึ่งมันดีกับฉันมากกกกก

� � �"เดินเข้าไปก่อนเลยมินนี่เม้าส์ เดี๋ยวฉันเอารถไปจอดก่อน^^" �แล้วหมอนั่นก็ขี่รถไปหาที่จอดในซอยที่เหมือนจะมีลานจอดรถอยู่ � แอร้กก เพิ่งสังเกตว่าหมอนี่ยิ้มน่ารักเป็นบ้า ><

� � เมื่อฉันเดินเข้าไปในสนามแข่ง ซึ่งมีรถหลากหลายชนิด หลายยี่ห้อ ทุกแบบ ทุกสไตล์ เหมือนรวมกันไว้อยู่ที่นี้ และทุกคันต่างส่งเสียงเร่งเครื่องยนต์ให้ดังแข่งกัน ผสานไปกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มยิ่งกว่าเปิดในวันสงกรานต์เสียอีกนะเนี่ย � โอ้ยยย! หูจะแตกแล้วนะว้อยยย!!! - -*

� �"วี้ดวิ้ววว หูยยยย เด็กมหา'ลัยอะไรเนี่ย น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ...สนใจนั่งรถผมไหมคร้าบบ^^" �และเมื่อเดินเข้ามาเรื่อยๆจนถึงเขตที่มีรถจอดอยู่ �ก็มีพวกปากไม่อยู่นิ่งส่งเสียงแซวฉันเป็นระยะๆ ก็รู้อะว่าตัวเองสวย แต่แซวกันอย่างนี้ก็ไม่ไหวนะ น่ากลัวอะTT^TT

� �"มาคนเดียวอย่างนี้ ให้พี่คุ้มครองไหมน้องฉาววว^^" คุ้มบ้าอะไรของแก๊!!! คุ้มกะลาหัวแกก่อนเถอะย่ะ(คิดในใจได้อย่างเดียวแหละนะTT)

� �"หุบปากไปเลยไอ้หอก คนนี้ของกู!!!" เอิ่ม ให้บอกไหม เสียงนี้คุ้นมากๆ โคตรจะคุ้นเลยแหละ แล้วพอฉันหันไป ก็รู้แล้วว่าใช่ คิดเอาไว้ว่าใช่ ต้องใช่แน่ๆ YY นายวินนี่เจอฉันแล้วTT

� �"มาทำอะไรที่นี่!!!!" �แล้วเหมือนว่าเขาจะโกรธมากเลยล่ะ ถ้าฉันเป็นขี้ผึ้ง อาจจะละลายหายไปแล้ว YY

� �"อ้าว! ไอ้วิน แหมม หาตัวเจอง่ายจริงๆ นี่ใครอะ...เด็กใหม่หรอวะ?" ขณะที่ฉันยังคิดคำตอบไม่ได้ ก็มีผู้ช่วย(ฆ่า)ชีวิตฉันเข้ามา �หมอนี่เป็นใคร ฉันไม่รู้จักหรอก แล้วก็ไม่คิดจะรู้จักด้วย �แค่ผู้ชายที่รู้จักอยู่ตอนนี้ แต่ละคนก็ไม่ธรรมดาแล้ว T^T(ร้องจนน้ำตาจะหมดตัวแล้ว)


� � "มึงพูดบ้าอะไร ยัยนี่อะนะจะเป็นเด็กกู...แค่เพื่อนน่ะ เพื่อนแค่นั้นแหละ" �ใช่ แค่เพื่อน เพื่อน เพื่อน คำนี้สินะ ที่ฉันต้องท่องให้มันขึ้นใจ เขากับฉัน ยังไงมันก็แค่เพื่อน แล้วเขาจะมาคอยหวง ห่วงฉันทำไม �


� � "มาทำอะไรที่นี่!!!!" �หลังจากที่เขาตะคอกใส่มนุษย์ผู้โชคร้ายคนนั้น(ซึ่งฉันเพิ่งรู้ว่าชื่อโอเชี่ยน) วินนี่ก็พาฉันลาก ลาก ลากก มาถึงลานกว้างๆที่น่าจะเอาไว้จอดรถเตรียมลงแข่ง แล้วก็ตะคอกใส่ฉันแทน

� �"ฉัน...เอ่อ...ฉันมากับ...มายด์ฟะ..."

� �"อ้าว มินนี่ บอกให้ไปรอข้างในไง มายืนทำอะไรตรงนี้" เสียงมนุษ์ผู้ช่วยชีวิตของจริงดังขึ้นแล้ว เพิ่งรู้ว่าต้องการเขาก็ตอนนี้ � � มายด์เฟรนด์ TTOTT


� �"แกพายัยนี่มาทำไมวะ �มันไม่เหมาะ" �พอมายด์เฟรนด์ออกรับแทน ฉันก็เดินไปหลบหลังมายด์เฟรนด์ทันที นี่ไม่ได้กลัวนะ แต่กลัวมาก YY

� �"อ้าว ก็ฉันอยากให้แกมีกำลังใจไง"

� �"กำลังใจบ้าบออะไรของแก มียัยนี่มันยิ่งทำให้ฉันกังวล ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะแข่งหรอกนะ - -*" �กังวลอะไรอ่า? �ฉันก็อยู่ของฉันไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายสักหน่อย

� �"โถ่วเอาน่า ยังไงก็เอามาแล้ว เดี๋ยวฉันดูแลเอง"

� �ครืดดดดด ครืดดดด
� �และในขณะที่ทั้งสองเถียงกัน เสียงโทรศัพท์ของฉันก็สั่นอย่างรุนแรง

� � 'พี่จอมทัพ'

� � �ชัดเจนเลยทีนี้ �ก็นี่มันเลยเวลากลับบ้านมานานมากแล้ว ป่านนี้พี่จอมทัพคงไปรอฉันเก้ออยู่หน้าคณะแล้วสินะ อ้ากกกก!!! ฉันต้องโดนเขาด่าแน่ๆๆ T^T �จะรับดีไหมเนี่ย �แต่ถ้าไม่รับก็คงจะโดนหนักกว่าเดิมอีกสินะ

� �"ฮัลโหล เทส"
��
� �[มินนี่!!!!! อยู่ไหนเนี่ย]

� �"เอ่อ อยู่กับเพื่อนอะค่า �เดี๋ยววันนี้มินกลับเองน้า"

� [พี่อยู่หน้าคณะ ลงมาหาหน่อย - -]

� �อ้ากกกกก!!!! ทำไงดีล่ะเนี่ย โอ๊ยยย!!!ชีวิตอีเรียมมม ><

� �พรึ่บ

� �"นี่ฉันวินนะ นายมารับเธอที่xxxหน่อย เดี๋ยวนี้เลย �แค่นี้ล่ะ"

� �แว้กกกก!!! อยู่ดีๆ นายวินห็แย่งโทรศัพท์ไปจากฉันแล้วบอกความจริงพี่จอมทัพไปเสร็จสรรพ นี่เขาอยากให้ฉันกลับบ้านขนาดนั้นเลยหรอ ฉันโตพอจะดูแลตัวเองได้แล้วนะ!!! ทำไมต้องมาควบคุมกันด้วย

� �"ถ้านายไม่อยากให้ฉันอยู่ ฉันไปก็ได้ �ไม่ต้องไล่กันขนาดนี้หรอก..." �บอกตรงๆโคตรจะน้อยใจอะ อะไรๆก็ไม่ได้ ไม่ดี ไปซะทุกอย่างเลยสินะ สำหรับเขาเนี่ย �ฉันมันเป็นตัวน่ารังเกียจหรืออย่างไร เพราะเขามียัยลันตาแล้วหรือ เพราะตั้งแต่แรกที่เขาเกลียดฉัน หรือเพราะอะไรกันแน่ �ความห่วงใยของเขามันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าไม่ห่วงซะอีก �กับการที่ต้องออกคำสั่งทุกเรื่องอย่างนี้ มันคือคำว่าห่วงแน่หรอ


� �"นั่นจะไปไหนน่ะ" �เมื่อเห็นฉันหันหลังเดินจากมา เขาก็วิ่งมาดึงแขนฉันไว้ทันที

� �"ก็จะไปแล้วนี่ไง ไปไหนก็ได้ ไม่ให้นายหงุดหงิดน่ะ"

� �"ห้ามไป! ไม่ให้ไป!"

� � �อะไรของเขากันแน่ เมื่อกี้ไล่ฉันแทบตาย ถึงขนาดบอกที่อยู่กับพี่จอมทัพ แล้วทีนี้จะมารั้งไว้ ฉันเป็นตัวอะไรกันนี่

� � "เสียใจ ฉันไม่ใช่ของนาย...ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับนายแล้ว" เมื่อพูดจบ ฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนขอบตามันเริ่มจะร้อนผ่าวแล้ว เป็นสัญญาณว่าอีกไม่นาน หยาดน้ำใสๆต้องไหลออกมา และฉันก็ไม่อยากให้เขาเห็น ว่าฉันมันอ่อนแอแค่ไหน

� �พรึ่บ

� �"อยากไปจากฉันขนาดนั้นเลยหรอ...ไหนว่าจะเป็น...เพื่อน...กันตลอดไปไง!!!"

� �เพื่อนกันตลอดไป
� �เพื่อนกันตลอดไป
� �เพื่อนกันตลอดไป

� � �ฉันไม่เคยรู้สึกเกลียดคำไหนมากเท่าคำนี้มาก่อนเลย �

� �"มินนี่!!! อย่าทำอย่างนี้อีกนะ พี่ตกใจแทบแย่" �สุดท้ายพี่จอมทัพก็ตามมาเจอจนได้ �ค่ะ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่มินจะทำอะไรแบบนี้ �ต่อไปนี้ ฉันกับเขา เราจะไม่เป็นเพื่อนกันอีกต่อไป...


��

� � � �เมื่อถึงบ้าน ฉันก็เดินขึ้นห้องปิดประตูตัดขาดจากโลกภายนอกทันที �เมื่อพี่จอมทัพเจอตัวฉัน ฉันก็ลากเขาออกมาจากตรงนั้นทันทีโดยไม่ลาทั้งมายด์เฟรนด์และวินนี่ �ตลอดการเดินทางกลับบ้านฉันก็เอาแต่นั่งปล่อยให้น้ำตามันไหลไปเรื่อยๆ �พี่จอมทัพเมื่อเห็นฉันเป็นอย่างนั้น ก็ไม่ถามอะไรนอกจากชำเลืองมองเป็นระยะๆแล้วก็ถอนหายใจ จนถึงบ้าน �ก็เข้าใจนะว่าเขาคงจะเป็นห่วงอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่จะให้ฉันเริ่มเล่ายังไงล่ะ เริ่มว่า ฉันชอบวินนี่ ชอบมากจนถึงขนาด อยากตามไปดูเขาแข่ง แล้วก็โดนเขาตอกกลับมาให้เจ็บเล่นซะงั้น �สู้ไม่พูดจะดีกว่า - -*

� � ตื่อดึ๊ง �ตื่อดึ๊ง

� � �เสียงข้อความโทรศัพท์ฉันเองแหละ ใครกันส่งข้อความมาตอนนี้

� � 'win : ขอโทษขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�ขอโทษ�L’ �

� � � นายจะส่งมาอีกทำไม นายไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่นิดเดียว ฉันเองที่ผิด ผิดที่ไปชอบนาย ผิดที่รักษาสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปไม่ได้ ฉันมันไม่ดีเอง ใช่ไหมล่ะTT^TT

� �'win : ผมขอโทษครับL’

� � �กร๊าซซซ มินนี่จะไม่ทนแล้วนะ!!!! นายนี่ต้องการอะไรจากฉันกันแน่ �ทำท่าทางรำคาญใจขนาดนั้น แล้วจะมายื้อฉันไว้ทำไม �ไม่!!!! ฉันจะไม่กลับไปอยู่ในวังวนนั้นอีกแล้ว ฉันต้องทำใจตัดใจจากเขาให้จงได้!



� [บันทึกพิเศษ : วินนี่]

� � � ไม่ใช่ว่าผมอยากจะมาระบายอะไรหรอกนะครับ แต่เอาจริงๆตอนนี้ผมรู้สึกผมมันเป็นคนเลวมาก ที่รักษาสัญญาไม่ได้ เอาจริงๆแล้ว ผมว่าผมชอบยัยมินนี่เม้าส์นั่นแหละ แต่เพราะคำสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนกัน ผมจะจีบยัยนั่นไม่ได้ ผมก็รู้นะครับ ว่าใจเรามันตรงกันแล้ว � แต่จากเพื่อนสนิทเลื่อนมาเป็นคนรู้ใจ คุณว่ามันไม่แปลกหรอ? อีกอย่างเธอก็มีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนขนาดนั้น �วันนี้ผมก็เลยควงลันตามาให้เธอเห็นซะ ให้เธอตัดใจจากผมให้ง่ายขึ้น �แต่ไอ้เพื่อนทรยศของผมมันดันไปคว้าเธอมาหาผมถึงสนามแข่ง �ตอนเห็นเธอ ควันผมแทบออกหูแหน่ะครับ!!!

� � ผู้หญิงตัวเล็กๆขาวๆอย่างนั้น สเป็คคนทั้งสนามนั่นแหละ แล้วดูไอ้พวกปากดีมันแซวยัยนี่ดิ้! ไหนจะไอ้โอเชี่ยนอีก �ตอนที่มันมาถามว่าเด็กผมหรอ ผมอยากจะบอกไปเลยว่า 'คนนี้ของกู' แต่ผมมันปากแข็งนี่ครับ ศักดิ์ศรีมันค้ำคอจริงๆ - -*

� � แล้วตอนที่ผมไล่เธอไม่ใช่ไม่อยากให้เธออยู่นะครับ มายด์เฟรนด์มันก็พูดถูกที่ยัยนั่นมาแล้วผมจะมีกำลังใจแต่ ก็กังวลใจเหมือนกัน �ไม่รู้ว่า ไอ้มายด์เฟรนด์จะปกป้องเธอได้ดีเท่าผมรึเปล่า เลยทำได้แค่ชิงบอกไอ้จอมทัพไปซะ อย่างน้อยเขาก็เป็นคู่หมั้นกัน คงดูแลกันได้ดี � แต่ผมไม่คิดว่าเธอถึงกับจะตัดเพื่อนกับผม ไอ้เพื่อนกันผมก็ไม่อยากเป็นอยู่แล้ว (อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า) �แต่ยิ่งได้เห็นภาพที่พวกเขาเดินไปด้วยกัน ผมโคตรรู้สึกแย่ รู้สึกเหมือนใจมันหล่นหายไป �เหมือนโดนขโมยของอะครับ � ทั้งๆที่เป็นห่วงเธอแต่ก็ผลักไส ทั้งๆที่อยากเป็นคนดูแล ก็ต้องให้คนอื่นดูแลแทน �นี่ผมเพ้ออะไรเนี่ย -0-

� �แล้วสุดท้ายยังไงล่ะครับ ผมก็ต้องมานั่งส่งข้อความขอโทษเธออยู่อย่างนี้ นี่จะส่งจนครบ10ข้อความแล้วนะ กับไอ้คำว่าขอโทษเนี่ย �แต่เธอก็ไม่มีท่าทีจะตอบเลยสักนิด �คืนนี้ผมก็คงจะนอนไม่หลับ เพราะเอาแต่คิดเรื่องของยัยมินนี่เม้าส์ตัวนี้ -0-








---------------------------------------------------------
สงสารใครดี โหวตหน่อย ระหว่าง วินนี่ vs มินนี่
555555555555555555
แต่ไรเอตร์สงสารทั้งคู่ค่ะ
แต่งเองสงสารเอง555555555

� �

�

� ��






�