คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Girl it's crazy you were my baby
หลังจากวันนั้น เขาก็ไม่คุยกับฉันอีกเลยค่ะ นี่ก็ผ่านมาครบอาทิตย์แล้ว พี่จอมทัพมารับส่งฉันที่มหา'ลัยทุกวันแล้วก็ถามคำถามเดิมคือ
"นั่งหน้ามุ่ยอีกแล้วเรา ใครทำอะไรให้เนี่ย?"
"มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วมั้ง อิอิ"
ตอนนี้ฉันอยู่บนรถพี่จอมทัพแหละ เรากำลังจะกลับบ้านกันแล้ว ไม่สิ วันนี้เราจะไปบ้านคุณลุงคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนของพ่อพี่จอมทัพ เพราะเขานัดให้ไปเอาของบางอย่าง
"เครียดเรื่องไอ้หนุ่มคนนั้นหรอ" คนนั้นล่ะมันคนไหน ใครกัน ไม่มี๊ -3-
"ป๊าววว ไม่ได้เครียด ไม่เคยเครียดด้วย -3-" อีตาบ้านั่นมันงี่เง่า เข้าใจยาก!!
"มั่นใจ?"
"แน่นอนค่ะ"
งอนได้งอนไปย่ะ ฉันไม่ผิด อีตาบ้านั่นมาทำให้ฉันหวั่นไหวเอง TT^TT เมื่อนั่งรถมาสักพักเราก็มาถึงบ้าน ไม่สิ มันคือคฤหาสถ์มากกว่า ที่นี่กว้างเป็นบ้า สวนนี่ใหญ่พอๆกับบ้านฉันเลยด้วยซ้ำ กร๊อซซซ
ติ๊งต่องง
"มาพบใครคะ ได้นัดไว้รึเปล่าคะ" แม่เจ้าาา มีโอเปอร์เรเตอร์ประจำบ้านด้วยย 0.0
"พบคุณสารัตน์ครับ บอกเขาว่าจอมทัพมาครับ"
"รอสักครู่ค่ะ....เชิญเข้ามาได้เลยค่ะ"
นี่ล่ะนะบ้านคนรวย(มาก) ที่นี่มีทุกอย่างจริงๆน้ำพุหน้าบ้าน สวนสองข้างทาง ตัวบ้านก็สร้างออกแนวโมเดิร์นแต่ให้ความรู้สึกเหมือนคฤหาสถ์มากอะ YY (ไม่เคยเข้าบ้านคนรวยมากก่อน)
หลังจากพี่จอมทัพ ขับรถวนเข้ามาแล้วไปจอดไว้ข้างหน้าทางเข้าบ้าน เขาจึงให้ฉันลงจากรถก่อนจะไปหาที่จอด ใจจริงอยากจะนั่งไปด้วย แต่ดูจากหนทางอันยาวไกลนั้น หนูลงตรงนี้ก็ได้ค่ะYY
"อ้าว มาไงล่ะจ๊ะ หนูมินนี่" นี่มัน...มัน... คุณแม่ของไอ้บ้าวินนี่นี่!!!!! ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ YY
"เอ่อ คุณป้า สวัสดีค่ะ เอ่อคือ..."
"อ๋ออ คงมาหาวินนี่สินะ ไปๆ วินนี่อยู่บนบ้านแน่ะลูก เดี๋ยวแม่ให้คนไปตามให้" ไม่พูดเปล่าคุณป้าเขาชะเง้อไปรอบๆบ้านเพื่อหาคนไปตามไอ้บ้านั่นด้วย อย่าบอกว่านี่มันบ้านตาบ้านั่นนะ!!
"น้าวรรณ สวัสดีครับ" อ้าววว พี่จอมทัพก็รู้จักคุณป้าด้วยหรอ นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย
"อ้าวพ่อทัพ ไปไงมาไงล่ะลูก ไปๆๆ เข้าบ้านก่อน ลุงสารัตน์เขาอยู่สวนหลังบ้านน่ะลูก" แล้วเราทั้ง 2 ก็ต้องเดินตามเข้าไปในบ้านโดยปริยาย
"สรุปเรื่องมันยังไงเนี่ย น้างงไปหมดแล้ว นึกว่ามินนี่มาหาตาวินของน้าซะอีก ที่แท้มากับพ่อทัพ" หนูงงกว่าอีกค่ะคุณป้า ทำไมพี่จอมทัพพาฉันมาบ้านนี้ เหมือนรู้ว่าวินนี่เป็นลูกคูรลุงอย่างนั้นล่ะ
"อ๋อ มินนี่เป็นคู่หมั้นผมน่ะครับ เลยพามาทำความรู้จักกับคุณน้าทั้งสองJ” โกหกผู้ใหญ่มันบาปนะพี่จอมทัพ TT^TT
"จริงหรอเนี่ย โลกมันกลมจริงๆ เพราะหนูมินนี่ก็เป็นเพื่อนกับลูกชายของน้า ฮิฮิ" มันกลมไปค่ะคุณน้า กลมจนน่ากลัวจริงๆ นี่ดีนะ ที่ตานั่นยังไม่ลงมา ไม่อย่างนั้น คงไล่ฉันออกจากบ้านแน่ ขนาดอยู่ที่มหา'ลัย ยังไม่อยากจะมองหน้าฉันเลย
"แม่เรียกผม มีอะไรครับ" กร๊อซซซซ ลงมาทำไม!!! แกมีโทรจิตหรอ นึกถึงก็โผล่มาเนี่ยยยย TT^TT
"อ๋อ ตอนแรก แม่นึกว่ามินนี่มาหาลูกน่ะ แต่ไม่ใช่ เขามากับพ่อทัพต่างหาก^^" ขณะที่คุณป้ายิ้ม น้ำตาฉันแทบจะไหล แล้วดูนายนั่นมองฉันตอนนี้สิ สายตาเขามันว่างเปล่าซะจนฉันกลัวเลยล่ะ ไหนเขาบอกว่าแคร์ฉันมากไง ไหนบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันเหมือนเขาเกลียดฉันมาก
"อย่างนั้นหรอครับ จะหมั้นกันเมื่อไหร่ก็ส่งการ์ดเชิญมานะ - -*"
ประชดกันจังวะ!!! นี่แกไม่แคร์ฉันตั้งแต่แรก หรือแกเลิกแคร์ฉันเมื่อกี้ หรือยังไงกันแน่? เมื่อพูดจบเขาก็เดินออกจากบ้านไปเลย
"น้าดีใจด้วยนะจอมทัพ หนูมินนี่เป็นคนดีจริงๆ^0^"
"ครับ อ่อ ผมฝากน้องไว้ก่อนนะครับ ขอผมขึ้นไปหาลุงสารัตน์ก่อน"
"จ้าา ตามสบายนะลูก"
เวลาก็ผ่านไปสักพัก จาก 5 นาที เป็น 10 นาที ฉันยังนั่งแหงกอยู่ในห้องรับแขกที่เดิม ส่วนคุณป้าก็ชวนฉันคุยเรื่องสัพเพเหระ ส่วนมากจะเป็นเรื่อง รู้จกกับพี่จอมทัพได้ยังไง ซึ่งฉันก็ไม่รู้จะตอบยังไงเลย รู้จักกันตั้งแต่เกิดแล้วค่ะTT แถมคุณป้ายังบอกอีกว่า ถ้าฉันไม่มีคู่หมั้นแล้วจะยกตาวินนี่ให้อีกต่างหาก คุณป้าคะ เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันค่ะ หนูรอลูกคุณป้าอยู่เสมอ TT^TT
"เดี๋ยวป้าไปทำกับข้าวในครัวก่อนนะจ๊ะ หนูก็ไปเดินดูสวนอะไรก็ได้นะลูก บ้านป้ามีสวนหลายที่ ^^"
"ได้ค่ะ ^^" ได้เวลาสำรวจบ้านแล้ว !!! ทีอีตานั่นไปบ้านฉันตั้งหลายที ฉันเพิ่งเคยมาบ้านหมอนี่ครั้งนี้ครั้งแรก แถมไม่ได้มากับเจ้าของบ้านอีก น่าเศร้าแท้ๆ
บอกตรงๆนี่มันคฤหาสถ์จริงๆแหละ อยากจะรู้จริงๆคุณลุงคุณป้าทำงานอะไรถึงรวยขนาดนี้ รู้แค่ว่าท่านทั้งสองเรียนจบคณะวิศวะมาด้วยกัน แถมยังได้เป็นคู่ครองกันอีก น่าอิจฉาสุดๆ ฉันกับตานั่นน่าจะเป็นแบบนี้บ้าง*0*
"มายืนทำหน้าเคลิ้มอะไรตรงนี้ ไม่ไปอยู่กับไอ้จอมทัพล่ะ - -" อยากจะไปอยู่หรอกย่ะ แต่เขาคุยธุระกัน -0-
"ยุ่งอะไรล่ะ"
"แล้วนี่มันบ้านใคร!!! ตัวเองเป็นใครห่ะ!!!" แค่นี้ก็ต้องขึ้นเสียงด้วย แต่ขอบอกงานนี้ไม่มีทางยอม ฉันจะไม่ยอมง้อนายนี่เด็ดขาด! ถึงแม้ในใจอยากจะง้อเท่าไหร่ก็เถอะ YY
"ไม่รู้ไม่สน :P" กวนไปเรื่อยๆหมอนี่คงจะใจอ่อนเองแหละ ใช่ไหม? ใช่แหละ มั้งTT
"เธอคงไม่อยากกลับบ้านแบบปกติสินะ? เคยโดนหนวดผู้ชายทิ่มหน้าไหม" ไม่พูดเปล่า เขายังสาวเท้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ และเพราะตอนนี้เราอยู่ในสวนข้างบ้าน ซึ่งไม่มีแม่บ้านเดินผ่านสักคน และเพราะมันคือเวลาเกือบจะอาหารเย็น พวกเขาคงวุ่นอยู่ในห้องครัวสินะ แล้วดูฉันตอนนี้สิ ตัวฉันกำลังจะติดกำแพงบ้านเขาอยู่แล้ว ลำบากแล้วแก ยัยมินนี่!!! ไม่น่าไปกวนเขาเลย U_U;
"ไอ้บ้า!! ออกไปไกลๆเลยยย มันร้อนจะตายอยู่แล้ว!"
"ร้อนหรอ ไม่นิ ฉันว่าบรรยากาศกำลังดีเลย เหมาะแก่การทำอะไรๆที่สุด ฉันไม่ถือนะ ห้องฉันว่าง"
"เหมาะกับผีแกสิ!! ฉันเป็นเพื่อนแกนะเว้ย พูดบ้าอะไรกับเพื่อนแบบนี้ ไปพูดกับยัยลันดานู่นนน ไป๊"
"หึงหรอ หึงฉันรึไงJ” กร๊าซซซซ เกลียดรอยยิ้มมันจริง แกคิดว่าแกเป็นใครยะ แกแค่หล่อ(?) แค่ทำให้ฉันหวั่นไหว(?) ฉันแค่ชอบแกเท่านั้นแหละ(?) ไม่เท่านั้นสินะT^T
"อย่าหลงตัวเองให้มันมากนักนะยะ แกจะไปมีใครก็เรื่องของแก ฉันไม่มีสิทธิ์ห้ามหรอก -0-"
"แล้วถ้าบอกว่ามีล่ะ จะห้ามไหม?J” อยากห้ามใจจะขาด T_T
"ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่" บอกตรงๆฉันนี่มันโคตรปากแข็งเลย แต่ให้พูดไปตรงๆมันก็เสียฟอร์มดิ
"แต่ฉันอยากให้เป็นเรื่องของแก"
"..."
"ฉันอยากให้มันเป็นเรื่องของเรา เพราะแก...ทำ..." ฉันทำไมม ฉันทำอะไรหรอออ *0*
"แกทำของใส่ฉันใช่ไหม!" พร่องงงง สมองมันนี่คิดอะไรวะเนี่ยยยยย!!! ฉันจะไปทำของใส่มันทำไม ถึงฉันจะชอบมันขนาดไหน แต่ฉันไปทำใส่ โอปป้าซารังแฮของฉันดีซะกว่า -3-
"ไปปัญญาอ่อนไกลๆไป อย่าเข้ามาใกล้นะ ไอ้บ้าา!!" เข้าไปนั่งรอพี่จอมทัพอย่าปกติคงจะดีสุดแล้ว หมอนี่อาจจะเป็นบ้าไปแล้ว U.U แล้วฉันควรจะออกจากสถานการณ์อันตรายตอนนี้ ฉันกับเขา ฉันที่ตอนนี้หลังติดกำแพงบ้านเขาเรียบร้อย ส่วนเขา ลมหายใจเขารดอยู่แถวๆหน้าผากฉันเลยแหละ ปล่อยไว้นานกว่านี้ไม่ปลอดภัยแน่ !
"อยากไปหรอ ถ้าแกทิ้งฉันอีก แกจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีก แกต้องการอย่างนั้นหรอ หืม" อ๊ากกกก พูดเฉยๆเซ่ะ! ทำไมแกต้องเอาหน้าเข้ามาใกล้ด้วยวะ มันเขินนะเว้ยยย หน้าฉันคงไม่แดงใช่ไหม T^T
"...." พอฉันไม่ตอบเขาก็โน้มหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆ แต่ฉันกลัวว่าถ้าพูดอะไรไปตอนนี้หน้าเราจะยิ่งใกล้กันกว่านี้อะดิ แค่นี้ก็...จมูกชนกันแล้ว ><
"จะไม่ตอบหรอ?J” ยังมีหน้ามายิ้มอีกหรอ!!! แกจะทำให้ฉันประสาทหรือยังไงงง
"...."
"มันฟังดูบ้านะ แต่ฉันหวงแกว่ะ... ฉันหวงของๆฉัน ห้ามทิ้งฉันไว้คนเดียวอีกเข้าใจไหม หืมม?" หืมบ้าหืมบออะไร ทำไมมันพูดคำนี้แล้วมีสเน่ห์จังวะ บางทีฉันอาจจะหลงมันหัวปักหัวปำไปแล้ว Y^Y
"เข้าใจไหม? ถ้าไม่ตอบ จะทำอย่างอื่นแล้วนะJ”
"เออ เข้าใจแล้ว เอาหน้าแกออกไปสักที หายใจไม่ออก!" เฮือก ฉันนึกว่าจะต้องขาดอากาศหายใจตายแล้ว แต่เมื่อกี้ริมฝีปากเรามันใกล้กันมากเลยล่ะ มันทำให้ฉันนึกถึงเรื่องที่หน้าซุปเปอร์มาเก็ต U_U
"แกมันน่ารักขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ?"
"น่ารักมาตั้งนานแล้วย่ะ!" แล้วก็รักแกมานานแล้วด้วย บู้ววว -3-
"คุณมินนี่ค่ะ คุณผู้หญิงให้มาตามค่ะ บอกว่าคุณจอมทัพจะกลับแล้ว" แล้วก็ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับบ้านแล้วสินะ พรุ่งนี้นายนี่จะกลับมาเป็นคนเดิมใช่ไหม เขาจะไม่ปั้นปึ่งใส่ฉันแล้วใช่ไหม
"คนของแก มาตามแกแล้ว กลับไปซะ" ฉันทำอะไรผิดอีกแล้วTT^TT ดูหน้าเขาตอนนี้ดิ้ มันเย็นชาอีกแล้วอ้ะ ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยจริงๆ
"อ่อ อื้ม เดี๋ยวถึงบ้านแล้วจะทักไลน์มานะ^_^"
"เออกลับดีๆล่ะ ฉันไม่ไปส่งนะ หมั่นไส้หน้ามัน" มันที่แกเอ่ยถึง นั่นมันพี่ชายฉันนะเว้ย! เกรงใจกันนิดนึงไหม -3-
-----------------------------------
ฟินป้ะฟินไหมมมม?
ทำไมเหมือนคุยคนเดียว
มีคนอ่านแต่ไม่มีคนเม้นช่างน่าเศร้ายิ่งนักTT^TT
นานวันวินนี่ของเจ้ยิ่งน่ารวักอ้ะ(เอากลับไปฟัดที่บ้าน)ก๊ากๆๆ
ติดตามกันต่อไปนะคะJ
ดดดดดดดด
ความคิดเห็น