คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : That man who she love.
เช้าอันแสนสดใสของวันต่อมา มันจะสดใสกว่านี้ ถ้าภายในบ้าน(ของฉัน) มีแค่ฉันคนเดียว ไม่มีตัวปรสิตมาคอยเกาะอยู่แบบนี้ รู้อะไรไหมคะ หลังจากที่มันกอดฉัน ในจังหวะที่มันปล่อยฉัน และฉันกำลังอึ้ง มันรีบชิ่งขึ้นไปห้องฉันและล็อคประตูเสร็จสรรพ คำที่มันตะโกนออกมาคือ
‘นอนห้องพ่อแม่ไปนะ’ กร๊าซซซซซ นี่หรอคนที่ฉันชอบน่ะ ฉันขอเปลี่ยนคำตอบเดี๋ยวนี้ TT
หลังจากนั้นห้องของฉันก็กลายเป็นของมันไปโดยปริยาย ไม่มีคำพูดจะอธิบายเลยค่ะ อยากฆ่ามัน!!!
"ฮ้าววว อ้าว ไมตื่นเช้าจังวะ บ้านตัวเองแท้ๆ" มาแล้วตัวการ ใช่นี่มันบ้านฉันแล้วห้องที่แกนอน ก็ห้องฉันนี่ไง -0-
"นอนไม่หลับ ไม่ได้นอนห้องตัวเอง" ดูถ้ามันเดินลงบันได้มาอย่างอ้อยอิ่งนั่นสิ เหมือนฉันเป็นแขกมาขอนอนบ้านมันงั้นอะ -*-
"แหม เอาน่า แต่ห้องแกเหม็นๆนะ เคยทำความสะอาดบ้างไหมเนี่ย" เอากับมันสิคะ ความหน้าด้านยกไว้ให้จริงๆ
"-________-\\\"
"เพื่อเป็นการตอบแทน เช้านี้ฉันเลี้ยงข้าวแกก่อนไปมหา'ลัยโอเคมะ?" ข้าวมื้อเดียวแกคิดว่าฉันไม่มีปัญญาซื้อเรอะ แต่ ใช่สิ วันนี้ฉันต้องมหา'ลัยนี่ ฮืออ คิดถึงพ่อกับแม่จังเลยย ถ้าแม่อยู่ฉันก็จะมีข้าวเช้ากินแล้วสินะ T^T
"แค่มื้อเดียว?"
"ทำไมเป็นคนมักมาก(?)อย่างนี้ล่ะหะ- -" ปากก็พูดไปแต่มือมันนี่มาขยี้หัวฉันซะฟูเชียว ผู้ชายคนนี้นี่มันยังไงกันนะ
"มักมาก มันใช้กับฉันได้หรอ!?"
"คือๆกันแหละ ไปอาบน้ำได้แล้วยัยเน่า"
แกสิเน่า!!!! กร๊าซซซ อยากจะเกลียดผู้ชายคนนี้จังค่ะ TT^TT
หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว ฉันก็รีบวิ่งลงมาข้างล่างอย่างเร็ว เพราะอะไรน่ะหรอ เวลานี้มันมีซีรี่ย์โปรดของฉันน่ะสิ นั่นๆๆมาแล้วๆๆ เรื่องนี้โอปป้าของฉันเล่นเป็นพระเอกด้วยแหละ เขินนน>< โอปป้าซารังแฮ♥
"ลงบันไดให้มันเบาๆหน่อยเป็นไหม เดี๋ยวบ้านก็เป็นรูพอดี - -*" โอเคสรุปนี่บ้านมันค่า ไม่ค่ะ ฉันจะไม่เถียงกับมันแล้ว เปลืองพลังงานเปล่าๆค่ะจริงๆ -0-
"แนะ พูดด้วยไม่พูดด้วยอีก คนเรานะ หยิ่งจริงๆ ถ้าแกไม่มีฉันใครจะเป็นเพื่อนแก" ถ้าฉันไม่มีแกเป็นเพื่อน เพื่อนคบฉันเยอะแน่ เพราะคบกับแกเนี่ยแหละ ฉันเลยไม่มีเพื่อน =0=;;
"จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น ทำไมไม่พูดมากอย่างนี้" จริงนะ เวลา คนมากๆ หรือคนที่มันไม่รู้จักอยู่เยอะ มันจะเงียบ เงียบมาก หน้านิ่ง ไม่มีอมยิ้มอะไรทั้งสิ้น แต่ถ้าอยู่กับฉัน 2 คนนี่จ้อไม่หยุด ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดี ที่เขาไม่เย็นชาใส่ฉัน
"แกควรจะดีใจ เพราะฉันคุยกับแกเยอะที่สุดแล้ว รองลงมาจาก ไอ้มายด์" มายด์ที่เขาพูดถึงคือ เพื่อนซี้อีกคนที่คบกับเขา ตัวติดกันจนบางคนคิดว่าเป็นคู่เกย์ แต่ทั้งสองคนก็คงแมนทั้งแท่งแหละมั้ง ไม่เคยพิสูจน์เหมือนกัน - -* อ๊ายยยย นี่ฉันคิดลามกอะไรเนี่ย!!! ดูซีรี่ย์ต่อดีกว่า
"พี่ชาย ทำไมถึงจะทิ้งฉันไปตอนนี้ล่ะ..." ตอนนี้ในทีวีจอพลาสมาขนาด 42 นิ้ว กำลังฉายภาพหญิงสาวหน้าจิ้มลิ้มมัดแกะสองข้างด้วยยางสีชมพู เสื้อที่เธอใส่ก็สีชมพู กางเกงยีนส์ขาสั้นก็สีชมพูช้อคกี้พิงค์ ตอนนี้เธอกำลังยื้อแขน คนที่เธอรัก และเขาก็รักเธอไว้สุดแรง นั่นคือโอปป้าของฉันเองง โอปป้าหล่อจังคะวันนี้ โอปป้าดำขึ้นรึเปล่านะ หรือช่างไฟมันทำไฟให้โอปป้าไม่ดี
ป๊อก
"โอ้ยยยย" คนข้างๆฉันมันดีหน้าผากฉันค่ะ
"ตาจะถลนออกมาอยู่แล้ว มองเห็นไปถึงซิคแพ็คมันเลยไหมล่ะนั่น" เสียงใครหรอคะ คนข้างๆฉันเอง ไอ้นั่นแหละค่ะไม่อยากจะเอ่ยชื่อมันแล้ว -0- ตอนนี้เรานั่งกันอยู่บนโซฟา หลังจากที่มันบ่นฉันเรื่องลงบันได มันก็ขึ้นไปอาบน้ำพร้อมเปลี่ยนชุดที่มันเตรียมมา(มันเตรียมพร้อมมาก) สุดท้ายมันก็ลงมานั่งข้างฉัน ส่วนฉันก็นั่งดูโอปป้าอย่างสนุกสนาน(หรอ?) ไม่เลยสักนิด พอฉันทำหน้าเขินอาย มันก็บ่น จิก กัด บลาๆๆ แล้วนี่ก็เป็นอีกครั้ง แต่นี่มันดีดหน้าผากเลยนะเว้ย เดี๋ยวฟ้องตำรวจเลย -3-
"เรื่องของฉันย่ะ แกดูสิ โอปป้าฉันหล่อขนาดนี้อะ ใจจะละลาย" ในจอทีวีตัดฉายไปซูมที่ ลียองแจโอปป้า โอปป้าสุดที่เลิฟของฉัน(แต่เขาไม่ได้เลิฟฉันนะ) เขากำลังน้ำตาไหลออกมาช้าๆ หลังจากที่ไล่ให้หญิงที่เขารักไปกับคู่หมั้นของเธอ เพราะเขากำลังจะตาย เขาไม่สามารถดูแลเธอได้ต่อไป และเขาไม่อยากให้เธอมาเห็นภาพนั้น ฮือออๆๆๆ ทำไมม ทำไม ต้องตายด้วยล่ะคะ YY
"เอ้าๆๆ เอากระดาษไป"
"อย่าเพิ่งกวนดิ้ กำลังอิน-0-"
"อินไรวะ เธอชอบคนแบบนี้หรอ โกหกว่าไม่ได้รักอย่างเนี่ย ยอมเจ็บขนาดนั้น ชีวิตจริงจะทำได้ไง" ใช่มันจริงอย่างที่เขาพูด ชีวิตจริงไม่มีใครเสียสละขนาดนี้หรอก แต่ที่ฉันเป็นอยู่มันก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรอ ยอมให้เขาไปมีความสุข ยอมอยู่ข้างๆเขา แม้จะไม่ได้เป็นเจ้าของเขาก็ตาม เศร้าดีแท้ ชีวิตอีเรียม =0=''
"นายมันไม่เข้าใจหรอก เลิกดูละ ไปดิ้ จะไปกินข้าวแล้ว" ฉันไม่อยากอยู่ในสภาพนี้ สภาพที่ร้องไห้ต่อหน้าเขาอย่างนี้ เขาอาจจะคิดว่ามันมาจากซีรี่ย์ แต่ที่จริงแล้ว มันมาจากเขาต่างหากล่ะ ฮ่วยย ทำไมแกมีอิทธิพลจังวะ ไอ้หมีควาย วินนี่ เดอะ พูห์
"เอ้าขึ้นรถ" พาหนะที่เขาจะพาฉันไปวันนี้คือ บิ๊กไบร้ท คันมหึมา แล้วฉันใส่กระโปรงนะยะ!!! แกจะให้ฉันขึ้นค่อมยังไงวะเนี่ย ในสมองมันมีแต่ขี้เลื่อย แข่งรถ ผู้หญิง แค่นั้นหรอ!!!!
"ฉันใส่กระโปรงแกเห็นไหม" แล้วมันก็เป็นทรงเอด้วย
"แกก็ดูซีรี่ย์มาเยอะ ไม่เคยเห็นรึไง" มันคุยเรื่องเดียวกับฉันไหมวะเนี่ย มันเทียบกันได้หรอ นี่มันชีวิตจริงนะเว้ย -0-
"แกไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ตามไป เจอหน้ามหา'ลัยก็ได้"
"ไปด้วยกัน ขึ้นไป" ไม่พูดเฉยๆด้วยค่าคราวนี้ มันอุ้มฉันขึ้นรถมันเรียบร้อย บอกตรงๆกระโปรงฉันนี่ ปิดยังไม่ถึงขาอ่อนอ่ะ อายว่ะ TT
"โฮ่ยยยยย ทำไมใส่กระโปรงสั้นนักว่ะ เอาไป"
พรึบ
มันโยนเสื้อโค้ทใส่หัวฉันค่ะ เน้นว่าโยนใส่หัวไม่ใช่พาดบนตัว หรือโยนใส่ตัวแต่อย่างใด นี่มันมองฉันเป็นผู้หญิงอยู่ไหม แว้กกกกก ไม่รู้จะกรีดร้องเป็นภาษาอะไร
แล้วหลังจากคุณวินนี่ เดอะ พูห์ เธอขึ้นรถแล้ว เธอก็ออกรถมอ'ไซค์ของเธอด้วยความเร็วสูงเสียดเฉียดนรก ดีนะที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ไม่มีรถมากนัก ไม่งั้นป่านนี้ฉันอาจจะอยู่โรงพัก ไม่ก็โรงบาลไปแล้ว นี่มัน ฟาสแอนฟูเรียด ชัดๆ T^T
สุดท้ายค่ะ เราก็มาถึงมหาวิทยาลัยอย่างปลอดภัย โดยได้คำสาปแช่งมาเพียบเป็นกระบุงได้ ก็ไอ้บ้านี่แหกทุกโค้ง แซงทุกคัน ดีนะที่มันไม่ผ่าไฟแดง ไม่งั้นฉันคงไม่ได้มากินข้าวถึงมหา'ลัยแต่อาจจะได้กินที่โรงพักแทน = ='' เหนื่อยกับมันจริงๆ
"จะกินอะไร ให้เลือกเลย วันนี้ป๊าเลี้ยง"
"พูดเหมือนในมหา'ลัยมีหลายร้านงั้นอ้ะ - -* ไปกินร้านก๊วยเตี๋ยวหม้อไฟก็ได้" จริงๆนะก๊วยเตี๋ยวร้านนั้นอร่อยสุดล่ะ แต่เพราะมันกินได้แค่หม้อละ 2 คน คนอื่นเขาก็เลยไม่นิยมไปกินกัน แต่ฉันกับมันไปกินกันบ่อยมาก เพราะมีกันอยู่แค่ 2 คน เพราะนายมายด์กว่าจะแหกขี้ตา เสด็จมาถึงมหา'ลัยไม่เกินเวลาเข้าก็ หมดเวลาเข้าคลาสไปเลย (ไม่เข้าใจว่าเมื่อคืนมันทำอะไรดึกดื่นนักหนา)
"เห้ยแต่เดี๋ยวมายด์มานะ" โอ้ววววว...แม่เจ้า วันนี้หมอนั่นตื่นเช้าหรอเนี่ย0.0
"มันตื่นเช้าเป็นด้วยหรอ0.0"
ป๊อก
"ทุกทีมันก็ตื่นเช้าแต่มันขี้เกียดเข้าเรียนเฉยๆหรอก" เอ่อ มันดีดหน้าฉันอีกแล้ว ทำยังกะดีดมะกอกเลยนะแก๊!!!
"แกเลิกดีดหน้าผากฉันได้แล้ว! ถ้ามันบุบไปแกจะทำไงห้ะ!"
"ปัญญาอ่อนรึไง หน้าผากคนมันไม่ยุบเพียงแค่ดีดหรอก ยัยโง่"
"กรี๊ดดดดด โง่กับผีแกสิ ฉันเรียนคณะวิศวะนะยะ กว่าจะสอบเข้ามาได้น่ะ ต้องฝ่าคนเป็นกี่พันพี่หมื่นคน"
"แล้วฉันไม่ได้เรียนคณะเดียวกับแกรึไง ยัยโง่" เออว่ะ แล้วมันจะด่าฉันโง่ไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย YY
เมื่อเห็นฉันกำลังประมวลผลอยู่ มันก็ลากฉันไปโรงอาหารของมหา'ลัยเรียบร้อย สุดท้ายข้าวที่มันเลี้ยงก็ไม่พ้นข้าวแกงร้านแม่ทอง ร้านต้นตำรับของมหา'ลัยซึ่งฉันฝากท้องบ่อย ยิ่งกว่าข้าวบ้านตัวเองซะอีก- -*
"เห้ยยย มาแล้ววว คิคิคิคิคิ.....อ้าว มินนี่คนจ๋วยย มาแต่เช้าเชียว" เช้ากับผีแกสิ นี่ปาเข้าไป 10 โมงกว่าๆเกือบจะได้เวลาเข้าคลาสแล้ว แต่เด็กชายมายด์เฟรนด์เพื่อนสุดที่รักของเด็กชายวินนี่ เพิ่งจะโผล่ศีรษะมาจ้า ไหนมันบอกจะมากินข้าวด้วยไง ฉันกินหมดจาน ส่วนนายวินกินจาน 2 มันก็ยังไม่โผล่มา!!!!!
"บ้านมึงอยู่ขั้วโลกเหนือหรอ ไอ้หอกข้างแคร่ ไอ้ชมด กูกับยัยนี่ รอมึงจะ 2 ชั่วโมงล่ะ นึกว่าไปตายข้างทางละ โทรศัพท์ก็ไม่รับ" ดีมาก ทำดีแล้ว ด่ามันไปเลยยย แต่ด่าว่าไอ้ชมดนี่มันเจ็บตรงไหนฟะ ไอ้บ้า - -*
"โถ่วววว กูขอโทษษษ ขอโทษนะจ๊ะมินนี่เม้าส์คนงาม พอดีมายมาเท้อปวดท้อง ฉันเลยต้องพาท่านไปสลีปปี้เลยออกมาช้าไปหน่อย >..<" ไอ้นี่กระแดะมากจ้า - -* เออเหมาะสมแล้วที่มันคบกันน่ะ เป็นแฟนกันเลยสิ อยู่กันอย่างคู่ผัวเมียไปซะ - -*
"ว่าแต่ เมื่อคืนมึงไม่ได้กลับบ้านแล้วมึงไปไหนมาวะ ป๊าม๊ามึงโทรหากูยิกๆเลย" จะสงสัยอะไรวะะะ!!! แกอย่าบอกเขานะ ไอ้วินนี่ ไม่งั้น.... Y^Y ฉันเสียหาย
"ไปนอนกับยัยนี่มา" ไม่พูดเปล่ามือมันยังจิ้มมาที่แก้มฉัน(อย่างแรง) ที่ฉันโทรจิตคุยกับแกนี่แกไม่เข้าใจฉันเลยใช่ไหม !!!!!
"โอ๊ะโอ อย่างนี้นี่เองงง...J” อย่างนี้ล่ะมันอย่างไหนยะ มันไม่ใช่อย่างที่แกคิดสักนิดเลยนะ -..-
"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ!!!! ไอ้บ้านี่มาเรียกฉันตอน..."
"สรุปคือฉันนอนกับยัยนี่แหละ จบไหม เลิกสงสัยนะ" ว้ากกกก อยากจะกรีดร้องเป็นภาษาเกาหลี(เพราะโอปป้าจะได้เข้าใจ .//////. ) ไอ้บ้านี่นอกจากจะไม่ช่วยแก้ตัว ยังส่งเสริมในด้านที่ผิดอีก!!!!
"ถึงว่า..."
"ถึงว่าอะไรของแก!!! มันไม่ใช่อย่างนั้นน" ฉันจะแก้ตัวให้ถึงที่สุด
"แกคิดยังไงก็เป็นอย่างนั้นล่ะ แกเลิกพูดสักทีสิ้มินนี่ ปล่อยให้มันเข้าใจของมันไป" แล้วมันก็หันมาทำสายตาใส่ฉันเหมือนกับว่า ถ้าฉันยังไม่หยุดพูด ฉันต้องตายตรงนี้แน่ๆ สายตานั้นมันเย็นชามากจริงๆ ฉันไม่ชอบมันเลย ก็ได้ ฉันจะยอม เพราะฉันไม่อยากได้สายตาอย่างนั้นจากเขาอีก ฉันยอมให้มายด์เฟรนด์เข้าใจผิดเพียงเพราะเขามองฉันด้วยสายตาเย็นชาอย่างนั้นหรอ เขานี่มีอิทธิพลกับฉันจังนะ =0=;;
สุดท้ายเราก็ได้เข้าคลาส และไม่สายด้วย! นั่นถือเป็นเรื่องดีเพราะ คลาสนี้ เราเรียนกับรองศาสตราจารย์ด็อกเตอร์สุดโหด หน้าพี่แกโหดตลอดเวลา เวลาจะตอบคำถามต้องระมัดระวังคำพูดเป็ฯอย่างยิ่ง ถ้าออกเสียงไม่ชัด หรือเผลอพูดคำชาวบ้านๆใส่พี่แก อาจจะโดนไล่ออกจากคลาสได้เชียวล่ะ วิธีการสอนของแก ก็แสนจะน่าเบื่อ เพราะนี่คือวิชาสังคม ในหัวเรื่อง ศาสนากับการดำรงชีวิต ชื่อมันก็บ่งบอกถึงความน่าเบื่ออยู่แล้ว ยิ่งเจอคนสอนน่าเบื่อ วิชานี้จึงเป็นเหมือนคาบว่างที่ให้เด็กเข้ามาพักผ่อนได้อย่างเต็มที่(?) แต่ถ้าคนข้างหน้าที่กำลังสอนอยู่จับได้ ก็จะได้ออกไปหลับข้างนอกแทน แถมยังโดนหักคะแนน ที่มีอยู่น้อยนิด ฉันไม่อยากติดเอฟวิชานี้หรอกนะ - -*
"วิน คืนนี้ไปไหนรึเปล่า" สงสัยไหมคะว่าเสียงใคร ไม่ใช่ฉัน และก็ไม่ใช่มายด์เฟรนด์ เพราะตอนนี้นายนั่นหลับด้วยท่าที่เนียนสุดๆไปเลย(มันนั่งหลังตรงแล้วเอามือปิดตา เนียนมากก - -*) บอกให้ค่ะ เสียงนี้มาจากผู้หญิงคนที่ 2 ในคณะวิศวะที่มีแต่ผู้ชาย ฉันจะแนะนำให้รู้จักนะ เธอชื่อลันดา (น่าจะชื่อลันเตามากกว่า ที่มากถั่วลันเตาน่ะ - -*) เธอเป็นคนสวย และรวยมาก ชีวิตเธอขนาดอย่างเดียวที่ยังไม่มีคือ ผู้ชายที่เธอกำลังคุยด้วยอยู่ตอนนี้ ปิ๊งป่อง ! นายวินนั่นแหละคะ ชีวิตช่างสุขสมยิ่งนัก อีกไม่นาน วินก็คงจะได้เป็นของนาง
"คืนนี้เรามีแข่งน่ะ แล้วก็ต้องไปส่งยัยแสบนี่ด้วย" ใคร คร๊ายยยยย ใครใช้ให้นายไปส่งฉันยะ ไม่ได้ขอ ไม่เคยขอด้วย!!!
"ว้า แย่จังเลยนะ มินนี่คงกลับบ้านไม่ถูกสินะ J” หยึย ดูท่าพี่แกสิ สะบัดผมซะเซกเสื่อม เอ้ยเซกซี่เชียว ชิ คิดว่าวสวยนักหรอยะ(สวยไงล่ะ!) แล้วฉันก็กลับบ้านถูกเฟ้ยยย !!!! ฉันไม่ได้ขอมันนี่ มันเสนอเองย่ะ ซอรี่
"555555 ไม่หรอก ก็แค่เป็นห่วง ก็เลยจะไปส่ง"
พลั่ก
มายด์เฟรนด์ตกเก้าอี้ค่ะ ส่วนฉันเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้ สตั้นไป 3 วิ - -* ลันดาน่ะหรอไม่ต้องพูดถึง หน้ายัยนั่นเจื่อนเลยอะ สะใจข้าหลายยย วะฮาฮ่าๆๆ แต่นายมายด์เฟรนด์นี่มันหลับลึกจนตกเก้าอี้หรือเพราะได้ยินประโยคเมื่อกี้นะ แต่ตอนนี้ เรากำลังจะซวยเพราะมัน อาจารย์หันมาทางนี้แล้ว TT^TT
"มีนรญา วิศวะ มนัส มิลันดา พวกเธอทำอะไรกันฮึ" ย้ากกก ซวยแล้วไง ซวยแต่เช้า ซวยแล้วซวยเล่า ซวยซ้ำซวยซ้อน
"หนูไม่เกี่ยวนะคะ อาจารย์" นั่นไง แหม รีบออกตัวเลยนะยัยนี่ แล้วฉันเกี่ยวตายอ้ะ!!! -0-
"เรียกฉันใหม่ซิ 'รองศาสตราจารย์ด็อกเตอร์' ต่างหาก ไปคัดคำนี้มา 100 จบ เข้าใจไหม ส่งพรุ่งนี้เช้าก่อน 9 โมง" ก๊ากกก สมน้ำหน้าจริงๆๆ คืนนี้เธอก็คงจะไม่ว่างแล้วสินะ คึคึคึ
"ค่ะ หนูขอโทษค่ะ" สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ แต่ลืมไป ฉันก็ต้องโดนทำโทษเหมือนกันนี่หว่า- -*
"ส่วนพวกเธอที่เหลือ เย็นนี้ไปจัดหนังสือในห้องสมุดให้เสร็จ ไม่งั้นไม่ต้องกลับบ้าน ตามนี้นะ...อะมารเียนกันต่อ" จัดหนังสือ!!!! จัดหนังสือเลยนะเว้ยย หนังสือในห้องสมุดมหา'ลัยไม่ได้มีน้อยๆซะที่ไหน แม่งมีหนังสือของทุกคณะขนาดนั้น ใครจะไปจัดไหววะ นี่เป็นรองศาสตราจารย์ได้ไงเนี่ย รังแกกันชัดๆๆๆ!!!
"รองศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ครับ ผมว่ามันจะเป็นการหนักหน่วงไปนะครับ" หลังจากด็อกเตอร์หันหน้าไปนายวินก็พูดขึ้นมาทันที มันก็ดีนะที่เขาพูด แต่ยิ่งพูดไม่ยิ่งโดนหนักกว่าเดิมหรอ - -++
-------------------------------------------
มาทิ้งไว้ให้ดึกๆค่ะ อยากเป็นมินนี่จุงเบย
ติดตามกันเยอะๆนะคะ ><
พามายด์เฟนรด์กับลันดามาแนะนำให้รู้จักด้วย
อยากให้เขาคู่กันไหมเอ่ย?
มายด์เฟรนด์นี่เกรียนสุดๆเลยนะ 555555
รักรีดเด้อทุกคนเด้อ♥
ความคิดเห็น