ลวงร้ายซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ติดกับ.

              


         รถเริ่มขับห่างจากเขตเมืองหลวงออกมาเรื่อยๆ เธอพยายามจะควานหาโทรศัพท์มือถือเพื่อขอความช่วยเหลือจากปฐพี  แต่เหมือนฟ้าแกล้งโทรศัพท์เธอคงตกเมื่อตอนโดนคนพวกนี้จับขึ้นรถ เมื่อไม่มีเครื่องมือสื่อสารเธอจึงทำได้เพียงมองป้ายบอกทางและจุดสังเกตรอบข้างให้มากที่สุด แต่เมื่อเจอป้ายนึงนั่นทำให้เธอแทบช้อค คนพวกนี้กำลังจะพาเธอไปชุมพร ตั้งแต่เกิดมาไปไกลสุดก็แค่ชลบุรี นี่เธอจะไปถึงชุมพร คนพวกนี้จะพาเธอไปทำอะไรกันแน่

        วีกิจกำลังนั่งรอเหยื่อในบ้านพกอย่างสบายใจ นี่สิถึงจะเรียกว่าแผนการเต็มขั้นสมบูรณ์ ตอนแรกเขาก็ไม่คิดว่าอะไรๆมันจะเป็นใจขนาดนี้ เขากะมาที่นี้แค่พักผ่อน แต่ขณะนั้นแผนการขั้นสมบูรณก็ปรากฏขึ้นในหัว ที่นี่ไม่มีใคร มีแต่คนงานทำหน้าที่เก็บไข่มุก ไม่มีใครรู้จักเธอเป็นแน่ และอะไรมันจะเป็นใจเท่าวันนี้เธอกลับบ้านคนเดียวไม่มีใครคอยตามประกบเป็นปลิงอย่างปฐพีอีก ทีนี้เธอหายไปก็ไม่มีใครรู้ว่าอยู่ไหน เขาจะคิดซะว่าพาเธอมาฮนนีมูนล่วงหน้าแล้วกัน เป็นของขวัญสำหรับว่าที่นางบำเรอที่ดี  


        เมื่อเวลาย่ำเข้ากลางคืน ความมืดปกคลุมท่วบริเวณ บนถนนมีเพียงไฟจากรถไม่กี่คันที่ขับสวนกัน เนื่องจากเป็นเวลามืดและถนนสายนี้ก็ห่างจากตัวเมืองชุมพรมามากแล้วจึงมีเพียงชาวบ้านที่ขับรถมอ'ไซต์แค่เท่านั้น
  "นี่มันก็นานมากแล้วนะคะคุณธีธัช ดิฉันยังไม่เห็นแม่แต่เงาคุณวีกิจของคุณ คุณจับฉันมาทำอะไรกันแน่" เมื่อนั่งรถมานานจนเริ่มใจคอไม่ดี เธอไม่ใช่ไม่กลัวหรอกนะที่เหตุการณ์อย่างนี้เกิดกับเธอ เธอกลัวมากต่างหาก
 "อีกไม่นานหรอกครับคุณฟ้าใส เจ้านายของผมเขาเป็นคนดุนะครับ ระวังคำพูดไว้ก็จะดี" ธีธัชพูดพร้อมยิ้มขันที่เห็นหน้าเธอเปลี่ยนไปอีกแบบ






                   ขับรถมาอีกไม่นานรถก็เข้าสู่ถนนเลียบฝั่งทะเล ลมพดปลิวทำให้ต้นไม้เอนปลิวไสว ถ้าเป็นตอนกลางวันคงจะสวยงาม แต่นี่เป็นตอนกลางคืนที่มืดสนิท เมื่อลมพัดก็ยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่ รวีลดารู้สึกอยากกลับบ้านขึ้นมาจับใจ เธอไม่สามารถรู้ได้เลยว่าที่ที่ลูกน้องของวีกิจจะพาไปนั้นคือที่ใด  บางทีคนพวกนี้อาจหลอกเธอมาฆ่าถ่วงทะเลก็เป็นได้   ยิ่งคิดก็ยิ่งมีแต่ความคิดแย่ๆเข้ามาอยู่ในสมอง

         บางที เธออาจจะคิดมากไปเอง
         บางที สิ่งที่เธอคิดอาจจะเป็นเรื่องจริง

              และแล้วรถก็เลี้ยวเข้าสู่บ้านพักตากอากาศแห่งหนึ่ง ตัวบ้านเป็นไม้สีขาว มีหน้าต่างรอบบ้านมากมาย เมื่อลมพัดก็ทำให้หน้าต่างที่เปิดอ้าไว้ทุกบ้านส่งเสียงตีกันพรึบพรับๆ 'นี่มันบ้านผีสิงชัดๆ' เธออยากจะพูดคำนี้ออกไป แต่ก็กลัวว่าหัวหน้าของธีธัชจะดุเอา แล้วยิ่งเธอไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน ไม่ต้องเดาเธอก็รู้ว่าเขาจะต้องมีมาดนักธุรกิจหนุ่มใหญ่แน่ ก็ถ้านับกันจริงๆปีนี้เขาก็อายุน่าจะ30กว่าปีเข้าไปแล้ว ส่วนเธอยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย


  แอ๊ดดด

เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูบ้านประตูก็เปิดออกต้อนรับเธอเป็นอย่างดี ธีธัชจึงดุนหลงเธอเข้าไปในบ้านที่มืดสนิท คงไม่รู้สินะว่าเธอกลัวผียิ่งกว่าแมลงสาบซะอีก




      ภายในห้องโถงกว้างของบ้านพักตากอากาศ ชายหนุ่มเจ้าของบ้านและเป็นเจ้านายของธีธัชก็นั่งอยู่ในความมืด หึ! มาถึงสักทีสินะ รวีลดา ทวีวิวัฒนพ แม่กวางสาวของเขาเข้ามาติดกับนายพรานซะแล้ว



      เมื่อเข้าไปในบ้านพักตากอากาศเธอก็รู้ทันทีว่าเธอได้เจอกับเขาแล้วเพราะทันทีที่เดินมาถึงกลางบ้าน ไฟทุกดวงก็สว่างวาบขึ้นมาราวกับมีเวทมนต์ คงจะไม่ใช่เวทมนต์แต่เป็นรีโมทในมือของเจ้าของบ้าน นี่น่ะหรือเจ้านายของนายธีธัช ลูกชายของคุณลุงผู้มีพระคุณและเป็นน้องชายของคุณนันทนา  สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้าสำหรับเด็กสาวที่ไม่ประสาเรื่องผู้ชาย คนตรงหน้าเรียกได้ว่าเทพบุตร เขามีทั้งแผงคิ้วที่ดำเข้ม ดวงตาดุจเหยี่ยว เครื่องหน้าทุกอย่างรวมกันเรียกว่าเทพบุตรชัดๆ นอกจากนั้นเมื่อมองเลยลงมากกล้ามแขนที่ไม่ใหญ่จนเกินไป แต่ก็บอกได้ว่าเป็นคนเข้าฟิตเนสแน่ๆ ช่วงขาที่ยาวทำให้เขาดูสูงกว่าเธอไปอีกเยอะ นี่น่ะหรอที่เรียกว่าเทพบุตร