คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3 : home sweet home♡
เงียบ
เงียบ
เงียบ
คือนี่เดินกันมานานมากแล้วนะ แต่คือแบบว่าเงียบมากอะ คนข้างๆที่เคยพูดเก่งๆตอนนี้แบบเงียบ คืออะไรร TT^TT
แล้วเขาไม่พูด แล้วฉันจะพูดอะไรล่ะ เงียบคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดเหมือนกันL
“เธอว่ามันมีกลิ่นแปลกๆไหม” ห่ะ 0.0 หมายความว่าไงอะ! ฉันตัวเหม็นหรอ ไม่นะ! เมื่อเช้าฉันก็อาบน้ำถูสบู่ที่เคยถูทุกวัน กลิ่นที่ชมพู่โฆษณาเลยนะ มันไม่เหม็นแน่!
“เอ่อ...”
“ฉันหมายถึงแถวนี้อะ หรือเพราะฉันไม่ได้กลับบ้านนาน มันไม่เห็นได้กลิ่นหญ้าเหมือนเมื่อก่อนเลย” เอ่อ พ่อจมูกดี จำได้แม้กระทั่งกลิ่นหญ้า - -
“อ่อ ก็เดี๋ยวนี้สนามนั้นเขาเอาไปทำเป็นสระว่ายน้ำแล้วอะ”
ตลกดีไหมล่ะ สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านกลายเป็นสโมสรสระว่ายน้ำภายในพริบตา ตอนแรกฉันก็แอบเสียใจนะ ก็สนามเด็กเล่นนี่มันความทรงจำของฉันเลยนะ ฉันกะไว้ว่าถ้าหมอนี่ไม่กลับมา อย่างน้อยตอนเดินผ่านสนามเด็กเล่นก็ยังจำได้ เพราะฉันเป็นคนขี้ลืม TT^TT แต่เขาไปเพียงไม่นาน สนามเด็กเล่นก็กลายเป็นสระว่ายน้ำแทน L ฉันจึงต้องใช้วิธีการจำเขาใหม่ คือเขียนไดอารี่ ฮิฮิฮิ
และนั่น... มันก็ทำให้ฉันจำเขาได้ J
“อ้าว ซะงั้นอ่าL สนามเด็กเล่นของฉัน โถ่ว ไม่น่าเลย”
"แหม แกก็ทำเหมือนกลับมาไทย เพื่อมาเล่นของเล่นอย่างนั้นอะ"
"ก็ใช่อะดิ โห่ว เสียใจอะ"
เอ่อออ....เยี่ยม! - -;;;
"แต่ไม่เป็นไร เล่นกับเธอแทนก็ได้^^"
เล่นกับฉันบ้าบออะไร!!! ฉันมีอะไรให้แกเล่น นอกจากหัวใจฉันเนี่ย เชิญแกเล่นให้เต็มที่เลย มันไปอยู่ที่เท้าแกไดสักพักแล้ว อย่าเหยียบมันจนแตกล่ะ (เพ้อเจ้อคนเดียว)
"ไม่อะ โตแล้ว แบร่ๆ"
"อีกและ แกนี่ทำไมชอบคิดว่าตัวเองโตแล้วอยู่เรื่อย ไม่คุยด้วยและ กลับบ้านดีกว่า"
คือตอนนี้เราก็เดินมาถึงหน้าบ้านฉันแล้วอะ คืออยากที่ทุกคนบอก เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ ฉันเหมือนได้ยินเสียงท่อในเรื่องเทเลทับบี้ส์พูดว่า 'หมดเวลาสนุกแล้วสิๆ' พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เทเลทับบี้ส์โบกมือลา บ๊ายบาย และเด็กๆก็ต้องกินนมแล้วก็นอน เมื่อก่อนมันเป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลย ทำไมเทเลทับบี้ส์ต้องไปเชื่อไอ้ท่อบ้านั่น ทำไมไมเล่นกันต่อ สวยไม่เข้าใจL
“อ่าวทำไมนิ่งไปอะ ที่ถามได้ยินไหมเนี่ย”
ทรีเอามือมาเคาะหัวฉันพร้อมทั้งเอียงคอทำตาน่ารักใส่ อ๊าย ภูมิคุ้มกันหัวใจฉันต่ำขนาดนี้ หัวใจอาจจะเป็นเอดส์ได้เลยนะ TT^TT
“ห่ะ แกถามว่าอะไรหรอ?”
“ฉันถามแกว่า วันนี้ไปกินข้าวเย็นบ้านแกได้ไหม”
เย่!!! พระอาทิตย์เห็นใจแล้วว สุดท้ายเทเลทับบี้ส์ก็ยังไม่โบกมือลา เรายังได้กินข้าวด้วยกันอยู่ ><
คือที่จริงนี่เป็นเรื่องปกติเลยนะ ที่เขามากินข้าวบ้านฉัน แต่เราก็หายกันไปหลายปี กลับมาทำอะไรแบบเดิมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ มันก็ดูเคอะเขินกันอะไม่ดีเลย L
“ได้สิ”
“ดีมาก คิดถึงอาหารฝีมือน้าพิมพ์แทบแย่ แล้วนี้ฮอร์นอยู่บ้านเปล่าเนี่ย?”
น้าพิมพ์คือแม่ฉันเอง ส่วนฮอร์นก็คือน้องชายฉัน แต่มีเรื่องแปลกอยู่เรื่องนึงคือ ชื่อฉันกับน้องชายไม่คล้องกันเลย แต่ชื่อฉันดันไปคล้องกับชื่อแหวนพลอยน้องสาวตานี่แทน
“อยู่แหละ ยังไงมันก็ต้องกลับบ้านพร้อมพลอยอยู่แล้ว”
แล้วคุณรู้อะไรไหม สองคนนั่นสนิทกันยิ่งกว่าฉันกับทรีซะอีก เพราะมันเจอกันมาตั้งแต่เกิดจริงๆ ของฉันนี่แบบเกิดแล้วถึงเจอ พ่อแม่พวกเรายังคิดว่าเป็นแฟนกันเลย หรือบางทีอาจจะเป็น :X
“สองคนนี้มันยังตัวติดกันเหมือนเดิมเลยนะ ทำไมยัยพลอยมันไม่ขอเป็นแฟนซักทีวะ”
เอ่อคือน้องแกเป็นหญิงนะเว้ย! ให้ขอผู้ชายเป็นแฟน มันจะดีหรอ -0- ว่าแต่ สองคนนั้นชอบกันจริงหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะ -..-
"แกรู้ได้ไงว่าสองคนชอบกัน"
"โถ่ ยัยไม่ทันคน นี่ดูไม่ออกเลยหรอ เพื่อนกันประสาอะไรกลับบ้านด้วยกันทุกวัน อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ไปเที่ยวด้วยกันสองคน"
เอ่อแต่ที่พูดมาทั้งหมดอะ นายกับฉนก็ทำแบนั้นนะTT^TT หรือนายคิดกับฉันไม่ใช่แค่เพื่อน
"บ้าเกี่ยวที่ไหน เรายังกลับบ้านด้วยกันเลย"
"เอ่อ... อันนี้มันข้อยกเว้นเหอะ ไปๆเข้าบ้าน เดี๋ยวฉันเอากระเป๋าไปเก็บแล้วจะมา"
แล้วเย็นวันนั้นเราก็กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา แม่ฉัน พ่อฉัน ฉัน ฮอร์น ทรี แหวนพลอย ขาดก็แต่อาทศกับอาดาที่ยังทำงานไม่เสร็จ จึงฝากท้องลูกทั้งสองไว้กับแม่ฉัน เราคุยกันอย่างสนุกสนานเลยอะ ยิ่งมีฮอร์นกับแหวนพลอยก็ยิ่งสนุก สองคนนี้คอยแต่จะกัดกัน แต่สุดท้ายก็ดีกัน คู่กัดอย่างนี้จะกลายเป็นคู่รักได้หรอ ฉันโคตรจะสงสัย -0-
"เอ้อพี่ วันนี้ตอนกลับบ้านผมกับยัยพลอยได้ยินคนเข้าพูดกันว่าพี่มีแฟนแล้ว จริงดิ!"
ซ่าา
"บ้าหรอไอ้ฮอร์น ฉันเพิ่งกลับมา จะไปมีเวลาหาแฟนที่ไหนว่ะ"
แล้วทำไมแกต้องหันหน้ามามองฉันด้วยอะ!!! หน้าฉันตอนนี้คงแดงมาก มากๆเลยอะ ดีนะที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ตรงนี้แล้ว
"โหย ข่าวลือแกก็เชื่อเนอะไอ้แตร"
"ฉันชื่อฮอร์นเว้ย ยัยแหวนพลอยปลอม"
แล้วทั้งสองก็ไปทะเลาะกันงุ้งงิ้งๆข้างนอกบ้าน ตอนนี้ตรงโซฟาเลยมีแต่ฉันกับทรี แล้วก็ทีวีที่ส่งเสียงเพลงของนัทตี้
‘ตกลงเธอนั้นจะเป็นเพื่อนกันหรือแฟน
บอกกับฉันให้มันได้รู้อยากจะถามเธอ
ว่าความรู้สึกจริงๆเธอคิดอย่างไร....’
เอ่อ บางทีเพลงมันก็เหมาะไปปะล่ะ เขาเงียบฉันก็เงียบดิทีนี้ งื้อออไม่ชอบบรรยากาศอย่างนี้เลย!!!
"พระเอกเอ็มวีโคตรโง่เลยว่ะ"
เอ่อ ตอนนี้ในเอ็มวีมันเป็นตอนที่นางเอกทำเค้กแล้วเขียนคำว่าเลิฟอะ พระเอกก็ทำเป็นไม่สนใจ แล้วก็กินเค้กต่อไป
"เออเนอะ โห่ ทำขนาดนี้ยังไม่รู้อะ"
"เป็นฉันนะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว ที่มันแกล้งโง่นี่คือไม่ชอบผู้หญิงรึเปล่าเถอะ"
เออที่แกไม่รู้ว่าฉันชอบแก เพราะแกแกล้งไม่รู้เพราะแกไม่ชอบฉันเหมือนกันใช่ปะวะ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะได้รีบตัดใจ TT^TT
"เอ้า มันก็ชอบนี่หว่า โถ่ มัวแต่รอ เดี๋ยวก็โดนคาบไปกินพอดี ไอ้พวกวางฟอร์ม น่าเบื่อว่ะ"
แก ฉันก็ไม่ได้อยากวางฟอร์มอะไรนะ แต่ฉันไม่กล้าพูดโว้ยยยยย !!!! TTOTT
แล้วเมื่อเขาพูดอะไรมา ฉันก็ได้แค่เถียงสู้อยู่ในใจ คือมันทำอะไรไม่ได้อะ ฮืออ อยากจะร้องไห้ -[]-;;
"พี่ทรีกลับบ้าน!"
หลังจากออกไปทะเลาะกันอยู่นานสองนาน แหวนพลอยก็เข้ามาเรียกให้นายทรีกลับบ้าน สองคนนี้นี่ทะเลาะกันเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เลยปะเนี่ย -0- แล้วสุดท้าย เทเลทบบี้ส์ก็ต้องโบกมือลาคุณหนูๆจริงๆ แถมยังบอกอีกว่า
"อย่าลืมแปรงฟันก่อนนอนนะ เดี๋ยวฟันผุ"
ง่าา .//////. ฉันโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กประถมเหมือนเมื่อก่อนแล้วรู้ไหม!
"ฝันดี พรุ่งนี้เจอกันครับผม^^"
แล้วหมอนี่ก็แจกรอยยิ้มพิฆาตสาวให้ฉันเป็นรอบที่ห้าร้อยล้าน อีกไม่นานหัวใจฉันอาจจะติดเชื้อHIV เพราะภูมิคุ้มกันมันต่ำลงเรื่อยๆ เม็ดเลือดขาวอาจะไม่สามารถสร้างแอนติบอดี้มากำจัดรอยยิ้มที่ตราตรึงหัวใจนี้ได้ ฉันอาจจะตาย YY
"งืม .///. ฝันดี"
"ห่ะ อะไร ทำไมพูดเบาจัง ฉันยังพูดดังเลย"
จะมาเค้นอะไรล่ะเนี่ยTT^TT ป่านนี้ฮอร์นกับแหวนพลอยฆ่ากันตายแล้วมั้ง
"ฝัน - ดี ดังพอยัง?"
"คืนนี้ฝันดีชัวร์ ฮ่าๆ ^^"
ฮ่าๆๆ บอกให้เลิกส่งยิ้มแบบนี้ไง !! TT^TT
ฮาาๆๆๆ น่ารักไหมให้ทาย ><
มีคนอ่านไหมเนี่ย หรือเหลือแค่ไรเตอร์
คือมันสนุกไม่สนุกบอกดว้ยนะคะ TT^TT
รักทุกคนเด้อ♥
ความคิดเห็น