ลวงร้ายซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #2 : แผนขั้นที่หนึ่ง.

แผนขั้นที่หนึ่งได้เริ่มขึ้นแล้ว เหมือนทุกอย่างจะเป็นใจให้แม่กวางมาหาเสือหนุ่มอย่างง่ายดาย
เขาแค่รอเวลาเท่านั้นเวลาที่เธอจะเป็นของเขา ตลอดไป.

               หลังจบจากคลาสเรียนปฐพีก็ทำตัวติดรวีลดาแจเพราะกันไม่ให้ชญาภรเข้ามาอยู่ใกล้ตัวเอง    เขาไม่ได้รังเกียจหรอกนะ เพียงแต่ออกจะรำคาญหน่อยๆที่เธอต้องคอยเขามาเกาะติดแล้วพยายามพรากความเป็นตัวของตัวเองของเขาออกไป ท้งสัมผัสจากฝ่ามือเล็กๆ ไหนจะหุ่นอวบอิ่มกะทัดรัดที่เธอคอยเอามาเบียดต้นแขนเขาอีก  บางครั้งมันก้ทำให้เขาขาดการควบคุม อยากจะหันไปขย้ำเธอให้หายหมั่นเขี้ยว  แม้กระทั่งรวีลดาที่เขาคิดว่าเขาชอบหล่อน  เขายังไม่รู้สึกอะไรอย่างนี้กับหล่อนเลยด้วยซ้ำ กับรวีลดาเขารู้สึกเพียงแต่อยากปกป้อง อยากดูแล คอยห่วงใยเธอ อยากเฝ้ามองเธออย่างเดียว  ยัยกระต่ายคงมีเซ็กแอลพีสูงจริงๆ จึงทำให้เขาคลั่งขนาดนี้

             เพียงแค่เห็นปฐพีคอยแต่จะเกาะแกะกับรวีลดา ชญาภรก็แทบคลั่ง ทำไมเขาจะต้องคอยไปประตบประหงมรวีลดาถึงขนาดนั้น เธอไม่ได้ไม่สบายหรือมีไข้แม่แต่น้อย  บ้านของเธอ เธอก็จำทางกลับได้ และเธอก็ไม่ได้เจ็บขาทำไมเขาต้องเกาะแขนเธอขนาดนั้น  ยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิด จะโทษฝ่ายชายอย่างเดียวก็ไมได้ รวีลดาก็รู้ว่าเธอชอบปฐพีทำไมยังทำเหมือนจะให้ท่าเขาอยู่ตลอดเวลา ยังไงปฐพีก็ต้องเป็นของเธอ

           “อ้าวฟ้ากับดินเลิกคลาสพร้อมเราเลย งั้นวันนี้ดินก็คงจะว่างไปกินไอติมกับต่ายแล้วนะ เพราะไม่ต้องรอฟ้าแล้วนี่ เราก็ไปกินกันเถอะนะ” ไม่พูดเปล่าเธอยังตรงรี่เข้าไปแทรกระหว่างเขากับรวีลดาพร้อมเกาะแขนเขาแน่น

           “ขอโทษนะ แต่วันนี้ดินต้องเข้าแล็บไปเก็บน้ำเชื้อ กว่าจะเสร็จก็คงจะค่ำแล้ว กระต่ายรีบกลับบ้านดีกว่า ไว้ครั้งหน้าละกัน...ส่วนฟ้าสนนี้กลบบ้านคนเดียวอ้ะกลับดีๆนะ” เธอคงไม่รู้สินะว่าเนื้อตัวของเธอมันนุ่มนิ่มจนเข้าต้องรีบแกะแขนเธอออก วันนี้เขามีแล็บจริงๆ และเขาก็ยังคิดไม่ออกว่าจะปล่อยให้รวีลดากลับคนเดียวได้อย่างไร  ถ้าเปรียบแล้วเขาก็ห่วงเธอเหมือนพ่อห่วงลูกสาวนั่นละมั้ง

          “ไม่เป็นไรหรอกดิน เราโตแล้วนะ เรากลับบ้านถูกทางน่า” ปฐพีก็ยังคงเป็นปฐพี เขาจะห่วงเธอเสมอไม่ว่าจะใกล้ไกลแค่ไหน ถึงแม้มหา’ลัยกับบ้านที่หล่อนอาศัยจะไม่ได้ใกล้จนเดินถึงแต่ก็ไม่ได้ไกลจนเกินไป ต้องขอบคุณคุณลุงที่ซื้อบ้านไว้ในย่านนี้ ทำให้เธอไม่ลำบากเวลาเดินทาง  ที่ปฐพีเป็นห่วงเธอออกนอกหน้าขนาดนี้มันทำให้เธออึดอัดใจเพราะชญาภรก็ยืนอยู่ด้วยกัน เธอรู้ว่าหล่อนก็เริ่มจะไม่พอใจเธอแล้วต้งแต่ที่ปฐพีคอยมาเกาะแกะเธอ ได้แต่หวังว่าอีกไม่นานปฐพีจะรู้ใจตัวเอง     
      
         ระหว่างทางกลับบ้านรวีลดาก็ได้แวะซื้อน้ำเต้าหู้มาฝากป้านวลอีกด้วย ป่านนี้ลูกของคุณลุงจะกลับมาถึงบ้านรึยังเธอก็ไม่อาจทราบได้ แล้วเธอควรจะทำตัวอย่างไรกับเจ้าของบ้านที่แท้จริงดี หรือเธอควรจะย้ายออกไป รวีลดายังคิดไม่ตกกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นแต่เมื่อเดินมารถยนต์คันหรูก็มาจอดเทียบฟุตบาทที่เธอกำลังยืน

        "เชิญคุณผู้หญิงขึ้นรถด้วยครับ" ชายหนุ่มชุดดำลงมาหาเธอถึง2คน แต่เธอไม่ได้รู้จักเขานี่ แล้วเขาจะมาหาเธอได้ไง
"เอ่ออ คุณคงจะเข้าใจผิด ดิฉันไม่ใช่คนที่คุณต้องการตัวหรอกค่ะ"
"ถ้าคุณมีชื่อว่า รวีลดา  วิวัฒนนพ ก็คงไม่ผิดหรอกครับคุณฟ้า" คนที่ลงมาจากรถอีกคนหน้าตาดีทีเดียว เขาเหมาะจะไปเป็นนายแบบมากกว่าคนขับรถนะ แล้วเขารู้จักชื่อเธอได้อย่างไรกัน หรือเขาจะเป็นเจ้าหนี้ของพ่อหล่อนอีก แต่คุณลุงก็ใช้หนี้หมดไปแล้วนี่
       อาจเพราะเห็นหล่อนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดชายหนุ่มจึงแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ "ผมชื่อธีธัชครับเป็นเลขาส่วนตัวของคุณวีกิจ ซึ่งคุณคงน่าจะรู้จักเขาแล้ว" 
 "คุณวีกิจคือใครค่ะ เท่าที่ดิฉันจำได้ ดิฉันไม่เคยรู้จักคนชื่อนี้ ขอตัวก่อนนะคะ คุณอาจจะจำคนผิด" ใครคือวีกิจเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน รู้จักก็แต่พระเอกละครแรงเงาที่ชื่อวีกิจนั่นละ แต่เขาก็คงจะไม่มาตามตัวเธอเป็นแน่
       หากแต่เมื่อเธอจะเดินหนีชายชุดดำก็เข้าจับกุมเธอพร้อมยัดเข้ารถ
"ผมก็ไม่ได้อยากทำอย่างนี้นะคุณฟ้า เพียงแต่คุณเชื่อฟังผมทุกอย่างก็จะดีเอง" เขารีบไปนั่งที่คนขับและขับรถออกไปอย่างรวดเร็วถ้าขืนไปช้านายได้สวดเข้ายับแน่ ทั้งๆที่เพิ่งเจอหน้าแต่เขารู้สึกได้ว่านายถูกใจเธอไม่ใช่น้อย อีกไม่นานเธอคงได้เป็นนายหญิงแห่งเกาะราวเดือนเป็นแน่



       เกาะราวเดือนที่ธีธัชพูดถึง คือสถานที่พักผ่อนหย่อนกายของคนในครอบครัวสุพัฒนดำรงค์ แต่ตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้นเกาะราวเดือนก็แทบจะหายไปกับความทรงจำ เมื่อแม่ของวีกิจเสียเขาก็คิดตลอดว่าพ่อของรวีลดาเป็นคนทำ ครอบครัวสุพัฒนดำรงค์กลายเป็นคู่แค้นกับครอบครัววิวัฒนพทันที ครอบครวเขาต้องย้ายไปอยู่ต่างประเทศเขาในตอนนั้นอายุแค่ 5 ขวบเริ่มจะมีเพื่อนมากมายก็ต้องย้ายตามบิดาและพี่สาวไป เขาเริ่มกลายเป็นเด็กเจ้าอารมณ์เพราะไม่มีแม่คอยห้าม เขาแทบไม่ได้คุยกบพ่อหรือพี่สาวเก็บตัวเองอยู่แต่ในห้อง ส่วนครอบครัววิวัฒนพก็ให้กำเนิดเธอ รวีลดา หญิงสาวที่เต็มไปด้วยความรักพ่อของเขาในตอนนั้นก็เริ่มทำใจได้และกลับมาคืนดีกับครอบครัวรวีลดา แต่สำหรับเขาเธอมันก็คืองูพิษ เธอเป็นตัวซวย ถ้าวันนั้นแม่เธอไม่แพ้ท้อง พ่อเธอก็คงไม่ต้องมายืมรถและพาแม่เธอไม่จบชีวิตโดยที่ตัวเองกลับรอด
        ถ้าเธอไม่เกิดมาป่านนี้แม่เขาก็คงยังอยู่กับเขา เขาก็คงไม่ต้องจากเมืองไทยไปแสนนาน แต่วันนี้เขากลับมาแล้ว เธอจะได้สำนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเนี่ยแหละจะทำให้เธอรู้ว่าการที่แม่ไม่ได้อยู่กับลูกจะเป็นยังไง ลูกของเธอ ซึ่งอาจจะหมายถึงลูกของเขา คงจะได้เจอชะตากรรมแบบเดียวกับเขาเป็นแน่