คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Not to be friend.
“มินนี่ วันนี้ไม่มีเรียนหรอ ทำไมตื่นสาย” เมื่อฉันลงบันไดมาถึงชั้นล่าง ก็พบว่าพี่จอมทัพยังไม่ได้ไปทำงานอย่างที่คิดไว้ นี่ฉันอุตส่าห์ตื่นสาย เมื่อจะได้ไม่ต้องเผชิญหน้าแล้วนะ-0-
“ไม่มีหรอกค่ะ วันนี้มินอยู่บ้าน” จะว่าไม่มีเรียนก็ไม่มีจริงๆอะแหละ แต่ที่จริงฉันก็ต้องไปประชุมเรื่องรับน้องปีหน้า ก็ปีหน้าฉันปี3แล้วนี่นา แต่ฉันไม่อยากไปเจอหน้าให้มันเจ็บหัวใจเล่นแล้ว ถ้าจะตัดก็ต้องรีบตัด!!!
“งั้น...พี่ไปทำงานแล้วนะ วันนี้ไม่ต้องรอกินข้าวน้า กินคนเดียวได้ใช่ไหมเรา^^”
"ได้ค่ะ โตแล้วน่าา- -*" เมื่อเห็นฉันตอบอย่างนั้น พี่จอมทัพก็เอามือมาขยี้หัวฉันจนฟูไปหมด ดีนะที่ยังไม่ได้อาบน้ำสระผมน่ะ ฮิฮิ
"โอเคงั้นพี่ไปและ ประตูรั้วก็ล็อคดีๆล่ะเรา อยู่บ้านคนเดียวเป็นสาวเป็นนาง" นับวันพี่จอมทัพยิ่งจะเหมือนคนแก่เข้าไปทุกทีแล้วนะ คร๊ายยย ครายที่ไหนมันจะมากล้าบุกบ้านนี้ -0-
เมื่อพี่จอมทัพขับรถออกจากบ้านไปจนลับตา ฉันก็จัดการปิดประตูรั้วพร้อมทั้งล็อคกุญแจอย่างแน่นหนา ไหนๆพี่เขาก็เป็นห่วง ก็ล็อคสักหน่อยแล้วกัน พอล็อคเสร็จฉันก็เดินเข้าบ้าน แต่จังหวะนั้น ฉันก็ได้ยินเสียง เหมือนมีคนปีนรั้วตกลงมาดังตุ้บ
เมื่อหันไปมองก็พบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกระโดดปีนรั้วเข้ามาในบ้านฉัน และคนๆนั้นก็คือ 'วินนี่Ld
นายนั่นจะมาทำไมกัน แล้วมาปีนรั้วบ้านคนอื่นนี่มันสนุกมากนักรึไง!!!! เคยถามเจ้าของบ้านสักคำไหมว่าเขาต้อนรับรึเปล่า
"มิน..." โดยไม่รอให้เขาพูด ฉันก็เดินเข้าบ้านไปทันที รู้ไหมตอนนี้สภาพฉันมันศพมากกกกก ขอบตาบวมเป่งเหมือนโดนผึ้งต่อยมาซัก1000รัง เหตุเพราะเมื่อคืนร้องไห้อย่างหนักหน่วงเกินไปหน่อย ซึ่งบอกไว้เลยเหตุผลที่ร้องเพราะไอ้บ้าหน้าบ้านนั่น!!! -0-;;
"เดี๋ยวสิ!!! มินนี่เม้าส์!!! ฉันบอกให้เธอหยุด" ทำไมฉันต้องฟังยะ ไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อย แม้กระทั่งเพื่อน YY
"พอสักที!!! จะมาทำไม ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย ฉันเกลียดนายได้ยินไหม!!! เราเลิกคบกันเถอะ" เพราะฉันเลิกชอบนายไม่ได้จริงๆ U_U แล้วก็นั่นไง น้ำตาฉันมันไหลอีกแล้ว ทีนี้ล่ะ มันไหลต่อหน้าเขาเลยนะ โอยยยย! ไม่อยากให้เขารู้เลยว่าฉันร้องไห้เพราะเขา
"ฉัน...มันต้องถึงขนาดนั้นเลยหรอ?" มันต้องขนาดนั้นแหละ ไม่งั้นฉันจะลืมนายได้ยังไง! ถ้ายังต้องเจอกันทุกวัน กินข้าวด้วยกัน เดินไปไหนมาไหนด้วยกัน ใจฉันมันก็จะยังหวั่นไหวกับนายอยู่อย่างนี้ แล้วเมื่อไหร่ฉันจะตัดใจได้ล่ะ!!!!
"ขอร้องเถอะนะ...เกลียดฉันไปซะ! เรื่องของเรามันจะได้...จบ" ฉันก็เข้าใจแหละว่าเขาคงรู้สึกไม่ดี และฉันมันก็เห็นแก่ตัวที่มาขอร้องเรื่องที่เขาไม่อยากทำเพื่อให้ตัวเองสบายใจ แต่เข้าใจไหม ว่าฉันไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้ ขอยอมรับเลยว่าที่ผ่านมาฉันรู้สึกดีสุดๆเพราะเขาคือคนที่ฉันชอบ แล้วเราก็รู้จักกันแบบสนิทด้วย แต่ฉันคงคิดผิดที่หวังว่าถ้าเป็นเพื่อนกันมันจะทำให้ฉันมีความสุข ตลอดเวลาที่ผ่านมา คนที่เขาคบด้วยฉันก็รับรู้ แล้วฉันทำอะไรได้ล่ะ ได้แต่มองผู้หญิงพวกนั้นอย่างอิจฉา อย่างน้อยเธอก็ได้เขาไปอยู่ข้างกาย ถึงแม้ว่าเขาจะอย่างข้างกายฉันเหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันเลยด้วยซ้ำ
"หยุดพูดอะไรอย่างนี้สักที!!! เธอก็รู้...ฉันไม่มีวันเกลียดเธอได้ ฉัน...ฉันทำอะไร...ฝืนใจตัวเองไม่ได้หรอก ถ้าเธอไม่อยากเจอฉันไม่อยากรู้จักกันอีก ฉันก็จะไป...แต่ขอร้อง...อย่าเกลียดฉันเลยนะ" เมื่อพูดจบเขาก็สวมกอดฉันจากข้างหลังทันที และในนาทีนั้นฉันก็รู้สึกได้ว่า ไม่ใช่ฉันที่น้ำตาไหลคนเดียว ความรักครั้งนี้มันผิดมากหรอ ผิดตรงที่ฉันรักเขา หรือผิดตรงที่เขาก็ลังเลกับใจตัวเอง หรือเพราะเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลย อยู่แบบนี้สักพักมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถตัดใจจากเขาได้แน่ ฉันจะออกจากวังวนนี้ได้ยังไงกันTT^TT
"เห้ย!!! มึงทำอะไรน้องกู!!! ไอ่ห่_ " แจ็กพ๊อตแตกแล้วไง!! พี่จอมทัพกลับมาทำไมอี๊ก ซวยๆๆๆๆ นายวินนี่ซวยแน่ๆ ฮืออออออ T^T
"น้อง?น้องอย่างนั้นหรอ...?" เอิ่มมม ไม่ซวยแล้ว แต่ฉันนี่แหละซวยสุด ฉันเองที่ซวยสุด TT^TT
"ก็น้องดิวะ มินนี่น้องกู มึงมีปัญหาอะไร?" พี่จอมทัพอาจจะโกรธจนขาดสติไแล้วว >< ไม่สิ! ที่จริงพี่จอมทัพก็บอกให้ฉันบอกความจริงเขาไป แต่ฉันยังไม่มีโอกาสได้บอกเท่านั้นเอง แต่ตอนนี้ไม่ต้องบอกแล้วแหละT^T
"ไหนบอกคู่หมั้น...นี่โกหกหรอ???"
"อ้าว มินนี่ยังไม่บอกมันหรอ?"
หน้าวินนี่ : -_-^
หน้าพี่จอมทัพ : -*-
หน้าฉัน : =0=;;;;;
เอาไงดีล่ะตรู แกล้งเป็นลมดีไหม หรือแกล้งตายดี! แต่ผู้ชายข้างหน้าฉันไม่ใช่หมี แกล้งตายก็คงไม่เดินหนีไปหรอก โฮกกกกกก!! สรุปนี่วันซวยสินะ รู้งี้ตื่นไปทำบุญซะก็ดี -0-
"สรุปว่าเธอโกหกฉัน? อย่างนั้นใช่ไหม?" หลังจากที่ยืนเอ๋อกันอยู่หน้าประตูบ้าน พวกเราก็บ้ายกันมานั่งเคลียร์ที่โซฟากันแทน และฉันในตอนนี้กำลังโดนสอบสวนจากนายวินนี่ TT^TT
"เอ่อ...คือ เอิ่ม...แบบว่า..."
"ก็บอกมันไปเลยสิมินนี่ ว่าเธอโกหกมันน่ะ อ้ำๆอึ้งๆทำไม" โถ่ววววว พี่ไม่ได้เป็นฉันนี่!!! แล้วมันก็เริ่มจากพี่นั่นแหละที่ไปหลอกตานี่ก่อน แล้วพอฉันสวมรอยกลับไม่เข้าข้างกันซะงั้น ฮึ่ม >0<!!!
"หุบปากแกไปซะ ฉันจะคุยกับมินนี่" เอิ่มมม เอาแล้วไง อย่าเป็นอย่างนี้สิ ฉันกลัวน้า TT^TT
"โทษทีว่ะ นี่มันน้องสาวฉัน!! แกอะ ออกไปจากบ้านพวกฉันได้แล้ว ไป!!!" อ้ากก อย่าเพิ่งมาวางมวยกันแถวนี้นะ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยย ทำไมพวกเขาถึงได้อารมณ์ร้อนกันขนาดนี้ YY
"เธอเอาเรื่องอย่างนี้มาล้อเล่นกับฉันหรอ มันสนุกมากไหมล่ะ กับการแกล้งให้ฉันหัวปั่น ให้่ฉันหงุดหงิด ให้ฉันคิดไม่ตกกับเรื่องของเรา เธอทำมันได้ยังไง?!!!" โอยยย รู้สึกผิดจัง แล้วจะให้ฉันทำยังไงดีอะTT
"เธอรู้ไหมว่าฉันต้องห้ามใจขนาดไหนเวลาอยู่ใกล้เธอน่ะ ฉันโคตรสมเพชตัวเองเลยว่ะ ยิ่งเวลาเห็นเธอเดินกับไอ้นั่น ใจฉันมันเจ็บแค่ไหนเธอรู้ไหม แล้วเป็นไงล่ะ หึ ดีนะ ที่ฉันมารู้ความจริงเอาตอนนี้น่ะ"
"ไม่งั้น...เธอคงปล่อยให้ฉันโง่เป็นควาย โดนเธอหลอกไปจนตายไปข้างนึง"
"เห้ย พูดให้มันดีๆหน่อย มินนี่ไม่ได้อยากจะหลอกแก แต่ฉันเป็นคนเริ่มเอง มีอะไรก็มาด่าฉันนี่" เมื่อเห็นท่าไม่ดี พี่จอมทัพเลยเป็นคนออกรับหน้าแทนฉันที่ตอนนี้ น้ำตาไหลจนจะหมดตัวอยู่แล้ว ฉันมันไม่ดีเอง ฉันมันใจร้าย หลอกลวงเขา ฉันมันคนไม่ดี เล่นอะไรไม่คิดถึงใจคนอื่น ฉันอยากจะบอกเขาไปด้วยคำพูดพวกนี้ แต่ปากฉันมันไม่ขยับสักนิดเดียว แถมมันยังสั่นจนไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกไปได้ TT^TT
"มึงมั่นใจหรอ ว่ามันเป็นแบบนั้นอะ หึ เธอนี่มัน... มันถูกแล้วแหละ ที่พวกเราควรจะเลิกคบกัน ฉันก็ทนเป็นเพื่อนกับคนหลอกลวง และเห็นฉันเป็นตัวตลกต่อไปไม่ไหวเหมือนกัน" เมื่อพูดจบ วินนี่ก็เดินออกจากบ้านไปพร้อมปิดประตูดังปั้ง สุดท้าย ฉันกับเขาก็ไม่มีทางที่จะคบกันได้ ไม่ว่าจะในฐานะใดก็ตาม เพราะเขามันดีเกินกว่าที่จะมาคบคนหลอกลวงอย่างฉัน เขาสามารถทำได้อย่างที่ฉันบอกแล้วนี่
'เกลียดฉันไปซะ' เมื่อกี้ฉันยังตะโกนคำนี้ใส่หน้าเขาอยู่เลย แล้วตอนนี้เขาก็ทำมันได้แล้ว เขาเกลียดฉันได้แล้วจริงๆสินะ
เป็นไงล่ะมินนี่เม้าส์เขาเกลียดเธออย่างที่เธอต้องการแล้ว
เขาไม่ต้องการเธออีกต่อไป
ต่อไปนี้จะไม่มีผู้ชายที่ชื่อวินนี่อยู่ในสายตาเธออีกต่อไป
**********------------***************
อยากจะบอกว่าตอนนี้บีบเต้นอารมณ์มากค่า
จะดราม่าไปไหน ถามจริง?! 5555555555
เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ที่ทำให้ไรเตอร์ยังรู้ว่ามีคนสนใจอยู่อิอิ ♥
ความคิดเห็น