ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลวงร้ายซ่อนรัก

    ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเดินเกมส์.

    • อัปเดตล่าสุด 31 ม.ค. 57


       
     
     




                ใบหน้าเปื้อนยิ้มกำลังพูดคุยกับเพื่อนของเธออย่างออกรสชาติ โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังจะตกเป็นเหยื่อของหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ที่มองเธอราวกับเธอมาเปลื้องผ้าต่อหน้าเขา
        ชายหนุ่มลดกระจกเพื่อมองเธอให้ชัด ทั้งใบหน้ารูปไข่และผมยาวสลวยถึงเอวคอดกิ่วดวงตาหวานที่คอยจับจ้องเพื่อนของเธอราวกับตาของกวางน้อย  จมูกของเธอก็โด่งยิ่งกว่าทำศัลยกรรมอีก  ปากกระจับสีแดงสดนั่นอีกน่าลองซะเหลือเกิน อีกไม่นานหรอก'รวิลดา ทวีวิวัฒนพ' เดี๋ยวเธอจะได้ลิ้มรสของคำว่าเศร้าโศกซึ่งตรงกันข้ามกับที่เธอป็นอย่างตอนนี้แน่ หึ!
        "นี่ฟ้าแกได้ดูข่าวป้ะ นักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรงเรียนจบนอกมาแล้วกลับมาบริหารโรงแรมริเวอร์น่ะ" ชญาภร หญิงสาวผิวขาวอมชมพูเนื่องจากสายเลือดของชาวจีนทำให้ตาเธอเป็นชั้นเดียวแต่ก็โตจนแบ๊วราวกับตาตุ๊กตาบลายด์
        "ฮื่ออ แล้วมันเกี่ยวกับฉันตรงไหนล่ะกระต่าย  ป๊าฉันไม่ใช่เจ้าของริเวอร์ตั้งแต่แรกในเมื่อเจ้าของเขากลับมาเราก็ต้องคืนทุกอย่างให้เขามันก็ถูกแล้วนี่" หญิงสาวตอบนิ่งๆ แต่แม่กระต่ายก็หาหยุดความอยากรู้ไม่
        "แล้วอย่างนี้เธอก็ต้องย้ายบ้านสิแล้วเธอจะไปอยู่ไหนล่ะพ่อเธอก่อนตายก็ไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ด้วย" ใช่พ่อของหล่อนตายแล้วด้วยเหตุการณ์ไม่คาดคิดที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น และใช่หล่อนจะไปอยู่ไหนได้ล่ะ ในเมื่อญาติๆของหล่อนละทิ้งครอบครัวของหล่อนตั้งแต่แม่หนีตามป๊ามา หล่อนไม่รู้จักญาติของหล่ินสักคน แม้กระทั่งงานศพบิดาก็ไม่มีใครโผล่หน้ามาแสดงความเสียใจมีก็แต่คุณลุงที่คอยมาดูแลและจัดการเรื่องทั้งหมดโดยที่เธอกับแม่แทบไม่ต้องเสียเงิน เธอยังจำได้วันนั้นแม่ร้องไห้แทบขาดใจเธอเองก็เช่นกัน และผ่านไปไม่นานมารดาก็ตามบิดาไปเหลือเพียงเธอคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อเธอ  คุณลุงกลับมาอีกครั้งพร้อมยื่นข้อเสนอให้เธอไปอยู่บ้านเขาเพื่อให้เธอเลี้ยงเด็กเพราะบ้านเขายังมีหลานชายที่อยู่ในวัยกำลังซนลูกของลูกสาวเขา และเขาพร้อมจะออกทุนการศึกษาให้เธอ  แม้ในใจจะอิดออดแต่เพื่อการศึกษาและอนาคตเธอจึงต้องยอมไปเพราะทั้งพ่อและแม่ไม่เคยพูดถึงมรดกที่จะให้เธอแม้เธอจะไม่ต้องการแต่เธอก็ไ่มีเงินค่าเล่าเรียนอยู่ดี ไปอยู่บ้านคุณลุงเผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น เธอคิดอย่างนั้น  เมื่อไปอยู่บ้านนั้นเธอก็แทบจะกลายเป็นคุณหนูอีกคน นันทนาลูกสาวของคุณลุงมีสามีเป็นฝรั่งชาวออสเตรเลียเธอและสามีต้องบินไปกลับต่างประเทศอยู่บ่อยๆทำให้ไม่มีเวลาอยู่กับริทลูกชายวัยแสบที่ชอบหัวเราะความซุ่มซ่ามของเธอและเธอก็ได้รู้ว่าเลี้ยงเด็กไม่ง่ายอย่างที่คิด
          แต่แล้วความโชคร้ายก็มาเยือนเมื่อคุณลุงได้จากเธอไปอีกคน นันทนาเสียใจมากจึงตัดสินใจพาริทไปเมืองนอกและทิ้งบ้านไว้ให้เธอและพวกแม่บ้านและเธอคอยดูแล
    ผ่านมา3ปีแล้วเมื่อเธอจบม.6ก็สามารถเอนติดคณะสัตวแพทย์ได้สมใจหวัง  นันทนาก็ไม่ได้หายไปเลยหล่อนยังส่งอีเมลมาแสดงความยินดีกับเธอพร้อมบอกตอนท้ายว่าอีก3ปีน้องของหล่อนจะกลับมาดูแลกิจการ  
         และบัดนี้ก็ครบกำหนดแล้ว  ป้านวลคนเก่าแก่ของบ้านเล่าให้เธอฟังแค่ว่าน้องของคุณนันทนาเป็นผู้ชายเขาไปอยู่เมืองนอกกับมารดาตั้งแต่4ขวบเนื่องจากคุณลุงและมารดาแยกทางกัน และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครรู้ข่าวจากสองแม่ลูกอีกเลย คุณลุงก็ไม่คิดจะตามหา ส่วนคุณนันทนาก็พยายามสืบจนรู้ที่อยู่แต่ไม่เคยไปพบตัว  แล้วเธอต้องทำยังไงถ้าเขากลับมาทวงบ้านของเขาและไล่เธอออก เธอไม่มีที่ไปแล้วจริงๆนะ  เธอได้แต่หวังว่าเขาจะเข้าใจเธอ

            สายตาคมกริบยังคงมองไปที่หญิิงสาวซึ่งตอนนี้นั่งหน้าเหม่อลอยไปไกล  เฮอะ!จะใจลอยไปไหนนะแม่คุณ ถ้างูมามันคงกัดเจ้าหล่อนไปแล้ว คิดแล้วมันน่าหงุดหงิดเธอน่าจะมองเห็นเขาบ้างสิเขาอุส่าห์สละเวลามาหาเธอถึงมหาวิทยาลัย

            "นายครับ เราต้องกลับบริษัทแล้วครบคุณนันโทรมาเช็คกับเลขาฯว่านายเข้าบริษัทรึเปล่า" ธีธัชลูกน้องผู้ซื่อสัตย์รีบหันมาบอกนายหนุ่มเมื่อเห็นเขาสนใจแต่หญิงสาวชุดนักศึกษาจึงขับรถออกไปทันที  เขาเริ่มรู้แล้วแหละว่านายของเขาจะต้องสนใจเหยื่อรายนี้ เพราะเธอท้งสาว สวย และที่สำคัญเธอคือนกน้อยที่กำลังจะโดนจับเข้ากรงทองอีกไม่ช้า
     
           "ออกรถทำไมไอ้ธี!! " นายหนุ่มตะโกนเสียงดังลั่นรถเมื่อลูกน้องทำอะไรโดยพลการ 
           "ผมเรียกนายแล้วแต่นายไม่สนใจผมนี่ครับ คุณนันทนาโทรมาถามเลขาฯว่านายเข้าบริษัทไหม ผมเลยจะพานายเข้าบริษัท" เขารีบแก้ตวเสียงอ่อย เขาทำสิ่งที่ถูกแล้วไม่ใช่หรอ



           "ฟ้าเราไปเข้าคลาสกันเถอะ" ปฐพีหรือดินชายหนุ่มเป็นเพื่อนกับหล่อนตั้งแต่มัธยมเขารู้เรื่องทุกเรื่องของหล่อนเพราะเขาเป็นเพียงเพื่อนคนเดียวที่ยังเหลืออยู่หลังจากบ้านของหล่อนล้มละลาย  ตอนแม่หล่อนเสียชีวิตก็มีเพียงเขาที่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ เขาซึ่งคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนกับหล่อน แต่หล่อนคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น
           "ดิน วันนี้เราไปกินไอติมข้างมหา'ลัยกันนะ กระต่ายอยากกินมานานแล้ว" ชญาภรรีบวิ่งเข้ามากอดแขนของปฐพีทันที เธอชอบเขาใครๆก็รู้มีแต่เขาที่ยังทำท่าทางใสซื่อไม่รู้ตัวอยู่ตลอดเวลา เพราะเขาชอบเพื่อนของเขาอยู่ตลอดเวลา 

           ภายในรถสุดหรู ชายหนุ่มกำลังครุ่นคิดถึงหญิงสาวที่เขาเพิ่งไปพบมา เขาจะจัดการยังไงกับเหยื่ออันโอชะนี้ดี แผนที่เขาเตรียมไว้ดูจะไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะยังมีนันทนาเข้ามาวนเวียนอยู่ พี่สาวของเขาแม้จะดูไม่สนใจรวีลดา แต่จริงๆแล้วเธอก็ฝากฝังให้เขามาคอยดูแลรวีลดาอยู่เหมือนกัน เพราะหญิงสาวไม่เหลือใครอีกแล้ว คิดๆก็น่าสงสารหล่อน
    แต่หล่อนเป็นคนที่ทำให้เขาต้องระหคไปอยู่เมืองนอกตั้งแต่เด็ก หล่อนทำให้เขาต้องลำบากสารพัด และหล่อนจะต้องโดนอย่างที่เขาโดน แม้พ่อของเขาจะให้อภัยพ่อของหล่อนแล้ว แต่ไม่ใช่กับเขา ที่เป็นเหยื่อโดนทุกอย่าง อีกไม่นานเราจะได้พบกัน รวีลดา









        
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×