คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1:: The b[e]GinNi[n]G
…The b[e]GinNi[n]G…
กลางป่าใหญ่ในคืนที่มืดมิด ปรากฏบุรุษ 2 นาย ประจันหน้ากัน...เพียงแต่คนนึงทรุดตัวอย่างหมดแรง ใบหน้าที่เคยดูเข้มแข็ง ฉายแววหวาดกลัวจ้องมองบุรุษตรงหน้า บุรุษที่เคยได้ขึ้นชื่อว่าเป็น เพื่อนรัก บัดนี้ได้ถูกตรึงไว้กับต้นไม้ กลางป่า ใบหน้าหล่อเหลา นองด้วยน้ำตา น้ำตาแห่งความโกรธแค้น…
“โมบลองค์ นายทำกับฉันได้ขนาดนี้... นายทรยศฉันเพื่อผลประโยชน์ของตัวนายเอง...ฉันขอสาปแช่ง ในเมื่อฉันไว้ใจนาย แต่นายกลับไม่จริงใจ ต่อจากวันนี้ไป ไม่ว่าชาติใดๆ ขอให้นายไม่พบ ไม่มีวันพบ มิตรแท้ แม้สักครั้ง...”ชายที่ถูกตรึงพูดซะยืดยาว พร้อมทำหน้าหื่นกระหาย ฮึ่มถ้าไม่ถูกตรึงไว้นะ...แกตายแน่ >’’<
“เคฟาเอล ฉันไม่ได้ทำนะ คือมันจำเป็นจริงๆ 0_o” เอ๊ย ... ฉันไม่ได้ทำจริงๆ ... ทำไมมาสาปแช่งกันได้ ทำไมถึงทำกับฉันด้า...ย...” เสียงโอดครวญ ดังก้องทั่วป่าใหญ่……..
“ฟาล! .... ฟาล ตื่นเดี๋ยวนี้!!!”
ภายในห้องที่คับแคบและเหม็นอับ ในบ้านหลังใหญ่ในเมืองเวสท์วาร์กอน ที่แห้งแล้ง เด็กน้อยอายุ 16 (น้อยตรงไหนฟะ) ลืมตาสีน้ำตาลขี้ฝุ่นขึ้นมาตามคำเรียกร้องอันไม่น่าฟังของ บิดา.....เขาฝันแบบเดิมอีกแล้ว เขามักฝันแบบนี้อยู่บ่อยๆ บ่อยมากๆ ฝันแต่เรื่องเดิมๆซ้ำๆ จนเขาอดคิดไม่ได้ว่าเขาคือ แกรี่ โมบลองค์ คนที่ทรยศเพื่อนคนนั้น เพราะตั้งแต่เขาเกิดมา เหมือนชีวิตโดนต้องคำสาปมาตลอด…
เอ็กฟอล เอ ฟาลคอน เป็นเด็กชายอายุ 16 ปี รูปร่างสูงผอม เพราะมีตาสีน้ำตาลขี้ฝุ่นคมเหมือนเหยี่ยว จึงได้ชื่อว่าฟาลคอนเนอร์ แต่ ดวงตาก้าวร้าวคู่นี้เองที่พ่อของเขาเกลียด ฟาลมักแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ดูรุงรังและไม่เข้าชุดกันและมันก็ดูเหมือนผ้าขี้ริ้วมากกว่าเสื้อผ้า ซึ่งเป็นมรดกมาจากพี่ๆของเขา เขามักจะมีหัวสีน้ำตาลแดงที่ยุ่งเหยิงและผ้าคาดผมที่ไม่สามารถจำแนกสีได้ สีที่เห็นเป็นแค่สีเก่าคร่ำครึ...
“ฟาล!!! ไปล้างคอกม้าให้สะอาด ขี้เกียจตัวเป็นขน จนจะเหมือนลิงอยู่แล้ว ไปเดี๋ยวนี้!!!”
อย่างที่เห็น ชีวิตของเขาเปรียบเหมือน ซินเดอเรร่า .... ไม่ช่าย ชีวิตของเขาที่ผ่านมาไม่เคยได้รับความรักจากใคร เขาไม่มีแม่ แม่คลอดเขาแล้วก็ตาย ทุกคนโทษว่าเขาเป็นต้นเหตุ โทษว่าเขาเป็นฆาตกร เขาก็มักถูกโขกสับเยี่ยงทาส
“ฟาล!!! ล้างคอกม้าแล้วก็ไปขัดส้วมไป๊ มานั่งทำไมแถวนี้ เหม็นขี้หน้า”
แต่ช่วงเวลาที่เลวร้ายของเขามักจะมีอยู่ทุกที่ทุกเวลา แม้แต่ที่หมู่บ้าน ฟาลก็ไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียว เหตุเพราะทุกคนมักมองว่าฟาลเป็นตัวประหลาดเนื่องจากการแต่งกายและบุคลิกที่แปลกๆของเขา เมื่อสองวันก่อนจิ๊กโก๋ท้ายหมู่บ้าน มาท้าตีกับเขาเนื่องจากมันว่างจัด ฟาลซึ่งเห็นท่าไม่ดี เพาระจิ๊กโก๋มีมากกว่าเขาถึง 15 ต่อหนึ่ง โอ้ ตายแน่ๆฉัน ฟาลแอบคิดในใจแต่เขาก็สู้ไม่ถอยด้วย สองมือ และสองเท้าของเขา และที่น่าอัศจรรย์ใจคือ เขาชนะ ชนะโดยไร้ซึ่งรอยถูกแทง (เพราะไม่มีใครมีมีด) แต่สภาพของเขาก็ไม่น่าดูนักหรอก แต่ฝ่ายจิ๊กโก๋พวกนั้น ได้แพ้ราบคาบ --เป็นไปได้ไงเนี่ย
ฟาลจะมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจสำหรับตัวเอง เขามักหาเวลาว่างหนีไปโบสท์ เวสท์พรีสท์ ที่นั่นเขาได้เรียนอะไรมากมาย และเขาเก่งการต่อสู้มาก ที่โบสท์ยังมี บาทหลวง เฟรมเน็กซ์ ที่คอยเป็นหว่งเขา เป็นคนเดียวที่เขาคิดว่ามี ซึ่งเฟรมเน็กซ์เป็นคนที่ผลักดันให้เขามีกำลังใจ ให้มีชีวิตต่อไป
“ฟาล มาอีกแล้วรึ… กินข้าวมั้ย หิวอ๊ะเปล่า” บาทหลวง รูปร่างผอม แต่เตี้ยและค่อนข้างจะเฒ่า ยิ้มใจดีทักฟาลทุกครั้งที่ฟาลเข้ามาหา
“ปู่...ฉันฝันอีกแล้ว ฝันเหมือนเดิมเลย ปู่ว่าฉันโดนคำสาปอ๊ะเปล่า” ฟาลพูดด้วยสีหน้าอมทุกข์
ดวงตาของ เฟรมเน็กซ์ดูอ่อนล้า และครุ่นคิด หน้าเขาดูเหี่ยวไปถนัดตากับการเปลี่ยนอารมณ์ครั้งนี้ กิ๊วๆ หน้าแก่ หน้าแก่ ^--^
“ฟาล ปูว่าลูกโดน คำสาปแล้วหล่ะนะ สมๆ ไปทำเขา” เฟรมเน็กซ์ ล้อเลียน ---ยังมีกะใจจะล้ออีก
“ขำ ๆ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย...” ฟาลเริ่มฉุน
“ปู่พูดเล่น ...ว่าแต่ว่า เจ้าอยากแก้คำสาปมั้ยหล่ะ???”
“ปู่ช่วยได้เหรอ”
“ที่เมือง เอ็นเวย์ มีประตูวิเศษชื่อว่า “บลูเกท” ประตูที่จะเชื่อมเข้าสู่เขตศักดิ์สิทธิ์ของบลูเกท ที่นั่นเจ้าก็จะสามารถลบล้างคำสาปได้”
“เยี่ยมเลยปู่ ฉันจะไปได้เมื่อไหร่”
“ช้าก่อนฟาล เมืองเอ็นเวย์น่ะ ห่างไกลและอันตรายมากนะ ถ้าเจ้าไปตอนนี้ เจ้าไม่รอดกลับมาหรอก”
“หืม ปู่ ปากเหรอน่ะที่พูดน่ะ” ฟาลเริ่มคิดว่า แช่งกันนี่หว่า
“ถ้าเจ้ายืนยันจะไปจริงๆ ขาขอให้เจ้า ทำการพอร์ชั่นก่อน ไม่ต้องมาทำหน้างง คือเจ้าต้องแบ่งครึ่งชีวิตของเจ้าฝากไว้กับพระเจ้า แล้วเจ้าจะปลอดภัย”
“แล้วการพอร์ชั่นนี่เจ็บมั้ยปู่ เขาทำกันไงอ่ะ” ฟาลเริ่มตื่นเต้น
“การพอร์ชั่นนะ คือพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ เราทำกันโดยวาจา เป็นการสาบานมอบครึ่งชีวิตให้พระเจ้า และเจ้าจะได้รับคำอวยพรจากพระเจ้าเป็นการแลกเปลี่ยนซึ่งแน่นอนว่ามันจะหายไปเมื่อเจ้าโต”
ความคิดเห็น