คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1
บทที่1
[Namkang’s Part]
“See you again โลหน้า^^;;”
ไอ้เพื่อนัวีโบมือลาผมไปอย่าไม่เหลียวแล มึนะมึ! ทำไมปล่อยูให้ไปับไอ้ เถื่อนพวนี้ล่ะ โฮT^T
“ไอ้เี่ยเฟฟฟฟฟฟฟฟTOT!!”
ผมะโน่ามันลั่นห้า่อนที่ัวผมะถูระาทะลุราวเสื้อลับไปุเิม ผมนอนหมอบราบลับพื้นแล้ว่อยๆเยหน้ามอผู้ายผมน้ำาลเหลือบทอที่ย่อัวยิ้มโว์ฟันาวให้ผม ผมวระยิ้มลับีมั้ย เผื่อมันะเห็นเป็นมิรันแล้วปล่อยผมไป
“ลับบ้านเราันนะน้อวาน้อย^^”
ผู้ายหน้าใสที่ล้อุแมือผมับมือเาบอ
“ะ..ือะปล่อยผมลับบ้านใ่มั้ยรับT^T” ผมถาม
“ป่าว~” หมอนั่นอบ
“T^T”
ือ ผมะร้อไห้แล้วนะ ถึนายะูใีแ่ไอ้โหล้ามปู้าหลันายน่าลัวมาเลย อย่าพาเราไป่าเลยนะ เรา่าไม่สนุหรอ แ่เห็นมี็็อายแล้วT^T
“อยะ..อย่า..ทำอะไรผมเลยนะ”
ผมอ้อนว้อนแทบะราบีนมันเลย พวเน์โฮม่าึ้นื่อเรื่อวามโหะ้วย ฮือ รรมอน้ำ้าริๆ เพราะไอ้รอเท้าเวรนี่แท้ๆเลย T^T
“ไม่้อลัวนะ ันไม่ทำอะไรวาน้อยน่ารัแบบนายหรอ^^”
“รินะTOT” ผมถามท้วน
“ไปลับันนะๆ^^”
“อบุรับT^T”
“ลับไปที่านทัพอเราันเถอะ^^”
านทัพ!! อเรา!! อย่าบอนะว่า...ที่่อุมำลัอพวเน์โฮม่า-o-;; ไม่นะๆๆ ผมเอนัว้านแรุรั้ามือให่ ไม่ไปอย่าพาผมไปเลยนะT^T
“ะ..ือ ผมะลับบ้าน ปล่อยผมไปเถอะT^T” ผมบอ
“ันะพาไปหาผู้อุปาระเลี้ยูวาน้อยไ^^” หมอนั่นบอพร้อมลายยิ้มี้เล่น
“ะ..ือ ผมมีพ่อมีแม่แล้วนะรับT^T”
“พาไปหาผะ..! อ่า เ้านายไ อย่าื้อสิ๊ะ^^”
“ไม่อาววววT^T”
ใบหน้าี้เล่นสใสึสนิท หมอนั่นหรี่าม้อผมเม็ มือหนาบีบำ้อมือผมนเ็บไปหม ือออ ระูผมร้าวหมแล้ว อย่ารุนแรนัสิTOT
“ะไปหรือะาย...เลือเอา”
ใบหน้าใสีหน้าโห้อผมอย่าลับะินเลือินเนื้อ ทำไม้อบัับัน้วย!! ใร้ายที่สุิหรอว่าผมน่ะ!! นที่มีศัศรีิ์อย่าผมน่ะะ..!!
“ไป็ไปรับT^T”
ฮืออออ โลนี้มัน่าอยู่ยาัเลย ทำไมนอย่าผม้อโนเอาเปรียบเสมอเลย ไหนะเินสะุยอห้า โนหมาวิ่ไล่ั ทำรอเท้าหลุนโนุมาแบบนี้ แถมเพื่อนยัมาทิ้ไปอี ฮือออ สวรร์ลั่นแล้ันัๆ TOT
ผมโนพาัวมาอย่าำ!ยอม ผมยืนมอหน้าึเ่าๆที่ะไร้น้ำเาะหนาื๊บ(ูออมาทอินไ้มั้ย สาหร่ายแพ-o-) รอยแร้าวเป็นทายาวามผนัที่ถูลบ้วยสีเทาทืบๆ ประูเหล็สีฟ้าที่โนสนิมแทะไปทั้บาน เอ่อ...ที่นี่มัน อะไรันเนี่ย-o-!!
“โย่วไอ้เฟียส^O^”
นายหัวน้ำาลทอโบมือทัทายายที่นั่ไว่ห้าอยู่บนโฟาหนัสีำ นถูเรียื่อเยหน้าึ้นมามอแผู้มาเยือน นิ้วเรียวยาวเสยผมสีเินวาบึ้นไปให้พ้นใบหน้ามอย่าลวๆ วามหรี่ลเล็น้อยเมือเห็นว่ามีนแปลหน้าอย่าผมเ้ามา
“..พาใรมาน่ะ..”
เสียทุ้มเอ่ยถามราบเรียบ นายหน้าใสยัิ้วเล็น้อย่อนะล้วระเป๋าหยิบุแึ้นมาไปลุแมือออ ผมสะบั้อมือแๆอัวเอไปมา เฮ้อ~ ่อยรู้สึโล่แนหน่อย
“นี่ๆ ันพาลูวาน้อยมาละ น่ารัมั้ยละ^^”
เ้าอรอยยิ้มสใสเอ่ยบอ มือให่ับไหล่ผมแล้วันัวให้เินไปหานผมสีเินที่นั่อยู่บนโฟา ผมพยายามืนัวไม่เินเ้าไป ...ผมรู้สึว่านายหัวเินมันแผ่รัสีทะมึนๆแปลๆ ไม่เอาเ้าลัว><…
“ูสิๆ ผิวาวั๊วะเลย ัว็เล็พพา่าย แ้ม็นิ๊ม...นิ่ม ปา็แ าโเหมือนลูวาเลย><”
นายหน้าใสบรรยายสรรพุผมพร้อมเอามือมาิ้มแ้มเล่นเป็นอุนิ นิ้วนายมีแ่ระูิ้มแ้มผมแรๆแบบนี้ผมเ็บนะT^T
“ที่นี่ห้ามพานนอเ้ามา..ำไม่ไ้หรือไ”
วามปามอมาทาผม ผมรีบเมินสายาุๆนั่น ละ..แล้วทำไม้อมามอผมแบบนั้นละ ผมไม่ไ้สะเหร่อเินเ้ามาเอะหน่อย เพื่อนนายพาผมมานะ-3-
“ันับมาให้เป็น Pet แไ”
Pet OoO!! ผมน่ะหรอ ไม่เอานะๆ ผมเยหน้ามอนายหน้าใส อร้อเถอะปล่อยผมไปเถอะนะ
“ไปทำวามุ้นเยับเ้านายะไป^^”
มือหนาผลััวผมลอยละลิ่วพุ่ลบนโฟาสีำอย่าเบามือ...(ะหน่อย็ีT^T) ผมรีบลุึ้นพยุัวะลุออาโฟา แ่สายาผม็ไปอยู่ระับเียวันับวามอนายผมเินพอี แถมหน้าห่าันแ่บรรทัเียว้วย สภาพอนนี้มันเหมือนหนัเรทอาร์ยัไ็ไม่รู้ ือนายหัวเินนั่าาอยู่บนโฟาส่วนผม็ั่นัวยืึ้นอยู่รหน้าามัน มือ็นาบ้าอหมอนี่อยู่
“อะ..เออ ือว่า...T////T”
ผม้อมอใบหน้ามายที่ีหน้านิ่วิ้วมวใส่็อหวั่นใไม่ไ้...ว่าเาะวัปืนออมายิผมมั้ยไปร่อม..แบบนั้น
...วาหมอนี่มันO.o…
ผมมอวาสีน้ำาลเ้มพลาระพริบาถี่ๆ เหมือนมันะไม่ใ่สีน้ำาลเลยอ่ะ ผมยื่นหน้าเ้าไปใล้เพื่อะูสีาอหมอนี่ัๆ แสแยามเย็นที่ลอผ่านบานหน้า่าเ้ามาระทบยัวาม ทำให้ผมรู้ว่าผู้ายนนี้มันาสีแ!! แเหมือนมีเลือลั่อยู่ในาำเลย!! น่าลัวววววTOT
ุ้บ!
ัวผมลอยลไปหายหลัอยู่บนพื้น้วยฝีมืออนายหัวเิน ผมุมสะโพัวเอที่ระแทับพื้นัๆ ระูผมยิ่เปาะๆอยู่ไม่่อยไ้ินนม T^T
“ไอ้เฟียส!! ทำไมุมึทำับน้อวาูแบบนี้วะ>O”
นายหน้าใสเปลี่ยนสรรพนามเรียเพื่อนัวเอทันทีที่เห็นผมบินลมาาโฟา มือให่ประอัวผมพลาลูบหัวปลอบวัผม แ่อนนี้วัผมระเิหมแล้วTOT นอาะทำัวโหร้ายแล้วยัทำาแใส่อี ฮืออออ ไม่เอาแล้ว
“พาผมลับบ้านเถอะนะTOT” ผมบอพลาึเสื้อนายหน้าใส
“..ื่ออะไร!!”
เฮือ! ผมสะุ้โหยับเสียถามั้อาายที่เพิ่ผลัผมลมาาโฟา วาแาน้อมอผมนิ่นน่าลัว ผมเาะเสื้อนายหัวน้ำาลทอเอาไว้แน่นแล้ว่อยๆเอี้ยวัวหลบไป้าหลั
“ถามว่าื่ออะไร!!”
นายหัวเินวาถาม ทำไม้อวาเ้า้วยT^T
“..น้ำ้ารับ...” ผมอบเสียสั่นเรือ
“ไม่ไ้ยิน!!”
“น้ำ้ารับ!” ผมอบอีรอบ
“รอเท้าิอหรือไัน่วยเอามีทะลวให้มั้ยห๊ะ!!”
โอ้ย!! แล้วุมึเป็นพี่ว้าหรือไรับ ะะโนทำไมอยู่ันแ่สามนเนี่ย>O
“น้ำ้ารับ!!!” ผมแหปาะโนสุเสีย
ึ!!!
“นี่ล้าึ้นเสียับันหรอ!!”
นายหัวเินวาลั่นแล้วลุึ้นาโฟาะทันหัน ผมสะุ้ัวหลบหลันายหน้าใสทันที วามริบลุวาวราวับโรธเือผม ะ...็พูเบาๆ็ไม่ไ้ยินนี่ พอะโน็หาว่าึ้นเสีย ผะ...ผมลัวนะ ทำไม้อวา้วยละ!
“ใเย็นสิวะ ุมึหูึเอนะรับ อย่ามาโทษวาน้อยสิ-o-” นายหัวน้ำาลทอบอ
ผมพยัหน้าหึๆอย่าเห็น้วย ใบหน้าหล่อัฟันรอๆ้อมาทาผมนผม้อิในลับไป้าหลันายหน้าใสเหมือนเิม ฮือออ เ้าอยาลับบ้านT^T
“..หิวน้ำ...”
นายหัวเินบ่น ร่าสูทิ้ัวลบนโฟาัวเิมพลาหรี่หาามอผม อะไร-o-!
“ไปเอาน้ำมาสิ!!”
ห๊ะ! ใ้ผมหรอ อ้าว... น้ำๆ ผมหมุน้ายหมุนวาเป็นุ๊าไลาน น้ำอยู่รไหนอ่ะTOT
“เร็วๆ!!”
ผมหมุนวนรอบัวเอสามรอบว่าะหาถัน้ำเอ ผมวิ่ไปเปิน้ำาถึสีเินใสแ้วใบใสที่วาอยู่บนโ๊ะ้าน้าแล้วรีบวิ่สุีวิไปให้นายโหนั่น><
ึ!
ผมะบอวามลับให้อย่านึนะ ผมมีวามสามารถพิเศษที่ไม่มีมนุษย์นไหนทำไ้ แม้แุ่ปเปอร์แมน็เหอะ
...ผมสามารถสะุอะอมอไฮโรเนไ้T^T…
่า~
ผมอ้าปา้ามอแ้วน้ำอันว่าเปล่าในมือ นายหน้าใสยืนุมมับพลาส่ยิ้มแห้ๆมาทาผม
..น้ำมันหายไปไหนหมอ่ะT^T…
มือให่ยึ้นปาราบน้ำที่เปียุ่มออาใบหน้าม วาสีเลือเหลือบ้อมอผมอย่าาโทษ ริมฝีปาหนาเหยียแสยะออนเห็นเี้ยวสีาวแหลมม ผมลอบลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา สสัยีวิผมมาไ้แ่นี้สินะ
“ฮือๆอย่าทำอะไรผมเลยนะ ฮือๆ ผมอโทษ ผมไม่ไ้ั้ใTOT”
ผมทรุัวุเ่าร้อไห้โฮ ะว่าผมอ่อนแอี้แย็ไ้ แ่ลอมาเอพวนัเลที่ึ้นื่อว่า่านไ้ึ่ๆหน้าแบบผมูสิ เป็นใรๆ็้อประหม่าและหวาลัวทั้นั้นแหละ ั้แ่เิมานะผมไม่เยเห็นใรโรธไ้น่าลัวนานี้มา่อนเลย
“วาน้อย!”
นายหน้าใสปรี่เ้าับไหล่ผม ผมันเ่าลุึ้นิแนเสื้อเาไว้แน่นแล้วเย่ารัวๆ
“ลับบ้าน! พาผมลับบ้านนะ ฮือออ!!”
ผมะลับบ้าน ผมลัว ถ้านายหัวเินหยิบมีมาแทผมละ มันยิ่โมโหผมอยู่้วย ผมไม่อยาอยู่ที่นี่แล้ว!!
“มึใเย็นๆไม่เป็นหรอวะ ูละสสารวาน้อยริๆ”
“..Pet อ่อนแอแบบนีู้ไม่เอาหรอ มึเอามันลับไปเลย!”
บประโยเสียเท้าหนัๆ็เินหายออาห้อไปทิ้ให้ผมอยู่ับนายหน้าใสแ่สอน มือให่ับหัวผมบบ่าว้าแล้วลูบปลอบประโลม ผมสวมอน้าหน้าแน่นๆ หวัให้ลายวามลัวออไปไ้บ้าออย่าไ้พบไ้เอนายนั่นอีเลย อย่าไ้เิเหุาร์อย่าวันนี้อี....
เมื่อืนผมหลอนัถึั้นเ็บไปฝันเลยทีเียว ผมฝันว่าผมลายเป็นลูวาำลัวิ่หนีนัล่าอยู่แ่ผมหนีไม่พ้นโยไอ้นัล่านั่น่าาย แถมยัเอาเนื้อผมไป้มน้ำปลาินอี โหร้ายT^T
“ร้อนิบหาย ร้านนี้แม่เปิแอร์ป่าววะ-*-”
ไอ้เฟแะอเสื้อเย่าระบายลมเ้าไป้านใน ผมสสัยมาทั้วันแล้วว่ามันะิระุมยันเม็บนทำไม แล้ว็มานั่บ่นว่าร้อนๆ
“มึ็ปลระุมิ-o-” ผมบอ
“ไม่เอาเว้ย!” ไอ้เฟอบ
“ทำไมลัวโนรุมื๊บหรือไ-.-”
“ระทืบูไม่ลัว แ่แม่พาูไป..OoO!”
“ไป...-o-?”
“เสือ-*-!”
อ้าวไอ้เพื่อนเวร ไหมา่าันแบบนี้วะ ผมี้เรีย่อวามยาวับมันให้เปลือน้ำลาย เ็บไว้ย่อยแป้ทอไ่นี่ีว่า ั่มๆ ผมอ้าปาับ้าวยำไ่แ่บ(+น้ำ)ราา60ว่าบาทเ้าปาอยาหิวระหาย ้าวโรเรียนไม่่อยอร่อย เ็บั์มาินอนเลิเรียนีว่า
“มึปลระุมเหอะ เนิร์เินรับไม่ไ้หว่ะ-o-” ผมบอ
“ไม่เอา>O<” ไอ้เฟว้า
“มีอะไรที่ใหู้เห็นไม่ไ้หรอ-.-”
“ป่าว”
“มึนอใูหรอ-o-”
“บ้านพี่มึิ>O”
“แะๆเหอะ ร้อนแทน”
มือาวๆเริ่มปลระุมอเสื้อัวเอออ วาสีน้ำาลอ่อนมอส่ายไปส่ายมาเหมือนนระแวอะไรบาอย่า ผมมอลำอาวสะอาที่มีพลาสเอร์แปะ้อนันสอแผ่น่อนะลาสายาลมามอสายปลออหนัสีำที่มีโ่เล็ๆห้อยโย อะไรปลออนี่มัน-o-!!
“โนแล้วสินะ >O<” ผมบอ
“เียบไปเลย!!”
ผมเยไ้ยินมาบ้าว่าวิธีทำสัาระหว่าPetับเ้านายมันเป็นยัไ แ่่อนนที่ับPetมันเลือPetที่เป็นเพศร้าม แ่เี๋ยวนี้ลับเลือพวเพศเียวันไปใ้าน ผมละไม่อยาะนึภาพอนเพื่อนผมเสียูบสาบานสัาPetับไอ้โหโรเรียนโน่นเลยT^T
“ว่าแ่เ้านายมึหล่อมั้ยวะ”ผมถาม
“หุบปาแล้วแ้าวไปเลย>O”
“เลิว้าะที เมื่อวานู็แทบะหูับแล้ว-.-”
ผมบ่น ไอ้เฟเม้มปาอย่าัใ่อนะอ้าปารับ้อน้าวอเท้าภูเาเ้าปา วาสีาราเมลับ้อไป้าหลัผม มือเล็ๆถอน้อนสีเินออาปาทั้ที่า็ยัับ้ออะไรบ้าอย่า้าหลัผม
“มีอะไรอ่ะ” ผมถาม
“ไอ้น้ำ! ูลับ่อนนะOoO!!”
ไอ้เฟว้าระเป๋าบนโ๊ะแล้ววิ่ออไปาร้านอย่าไว ผมะะโนเรีย็เรียไม่ทัน เอาอีแล้วมึหนีอะไรละรับเนี่ย ทิู้อีแล้วT^T
ึๆๆ
เสียรอเท้าลั่นระทบพื้นัไล่มาา้าหลั ผมรีบหันหลัไปทา้นเสีย็เห็นผู้ายัวสูในเรื่อแบบนัเรียนสีำวิ่ไล่ามไอ้เฟไป นายนนี้มัน...!! ที่เอเมื่อวานหน้าห้านี่หว่า!! ผมเ็บหนัสือยัใส่ระเป๋าเรียมวิ่ามไอ้เฟไป ..ไปเ็บศพรับ ไม่ไ้ไป่วยอย่าเ้าใผิ><
ึ!!
แร๊~
านสีาวหม่นถูระแทลลาโ๊ะผมเล่นเอา้อนเิ้นผมระเ็นออาาน แ้วน้ำ็เือบล้มเลยีนะที่ผมว้าแ้วไว้ทัน ผมไล่สายามอามือให่ึ้นไปนถึใบหน้ามสันล้ายรูปปั้นรี แ่โรหน้าเรียวยาวเหมือนนเอเีย วาเียบมสีแสถูเส้นผมบบัไว้เล็น้อย แ่ผม็พอำไ้ว่าเ้าือใร
“นั่้วย!”
ผมเบิาว้าราวับนเอผีมานั่ร่วมโ๊ะ ร่าสูไม่รอำอบาผม เาระแทัวนั่ลร้ามผมเยเลย ละ...แล้วทำไม้อมาหลอมาหลอนันอีเนี่ยT^T
“ผะ...ผมะไปแล้ว” ผมบอ
“้าวยัเ็มานอยู่เลย...” นายนั่นบอพลาส่สายาิผม
็ผมไม่อยานั่ับุนี่รับT^T มือให่ระับมีหั่นไ่ในมือ่อนะบรรแล่เนื้อไ่อออย่าเบามือ ผมเหลือบมอเนื้อไ่ที่เลาะออมาาระูโล่ๆแล้ว็อเสียวไส้ไม่ไ้ เลาะเนื้อเ่แบบนี้มันโปรเินไปแล้วมั้-o-;;
“มออะไร!!” เสียให่วาถามผม
“ปะ..ปะ ป่าวรับ><”
ผมนั่ัวเร็หนีบแนไว้อาัวเอ ผมรู้สึว่าแผ่นินมันไหวๆยัไ็ไม่รู้ เ้าอี้ผมสั่นมาเลยT^T
“เฮ้ย!! มึไม่รู้หรือไว่าห้านี่พวุมน่ะห๊ะ!!!!”
เสียประาศลั่นมาาปาทาเ้าร้าน นัเรียนายุสีเียวับผมเินริ่วเ้ามาหาเ็เน์โฮม่าหนึ่เียวในร้านที่นั่อยู่......โ๊ะผมTOT นัวสูีใบหน้านิ่สนิท่อนะเหลือบหาามอหัวโนที่ะโนนำเ้ามา
“เน์ฟอเทียอยู่ใ้อำนาโฮม่าแล้ว ยัล้าอ้าสิทธิอีหรอ” นายาแพูเรียเรียบ
“ฟอเทียไม่ไ้มีแ๊์เียวเว้ย!! พวูไม่ยอมให้พวมึมาุมโรเรียนูหรอ!!” นายหัวโประาศ
“..มีหลายฝูริ ่าเหอะมัน็เหมือนๆันแหละ”
ร่าสูยันัวลุึ้นาเ้าอี้ เ้าพวเ็โรเรียนผม้าวเท้าถอยหลัไป้าวนึอัโนมัิเลย วามเหลือบมอเ้าพวนั้น่อนะหยิบาน้าวรหน้าผมปาใส่หน้าไอ้หัวโ
“เฮ้ย!! มึหาเรื่อพวูหรอ!!”
พวอำลัสนับสนุนร้อฮือ่าหน้าเินเ้ามาล้อมโ๊ะผม หนึ่ในนั้นพุ่มาว้าอเสื้อร่าสู้าๆผมไว้ นายวาปีศาหรี่ามอนที่บัอามาว้าอเสื้อเาอย่าไม่สบอารม์ มือให่ับมือนวบวยแล้วบิ้อมือฝ่ายร้ามแรๆนผมไ้ยินเสียลั่นร๊อบๆอระูเลย
“อ๊า มือูๆๆ!!!”
นายหน้าโหปล่อยมือออแล้วแสยะยิ้มน่าลัวออมา ผม็เริ่มหวั่นๆแล้วอ่ะ ผมพยายามีัวออไปาวล้อม แถวนี้มันเถื่อนเินไปTOT
“Want มาใ่มั้ย เี๋ยวูัให้!!!”
นายหน้าโหยเท้ายันเ็โรเรียนผมเ็มแรนมันระเ็นไปนโ๊ะ้าๆเลย ผู้นในร้านเริ่มแื่น เริ่มรีร้อและพาันวิ่หนีออาร้านันอย่า้าละหวั่น ผมมอูายผู้หาล้าเผิหน้าับู่อรินับสิบน้วยัวนเียว นายะเ่ไปไหนเนี่ย เ็นัเรียนโรเรียนผม่อยๆล้มันไปทีละนสอนในเวลาไม่ี่นาที ่าับนายผมเินที่อนนี้ยัไม่มีแผลบนใบหน้าเลยแม้แ่นิเียว
โรม! เพล้!!
พวที่เหลือเริ่มหันมาเล่นอาวุธหนัึ้นโยารหยิบมีึ้นมา่อรับนายปีศาาแ ร่าสูระโเบี่ยัวหลบมมีที่พุ่เ้ามา ฝ่ายโรเรียนผมโหมยโ๊ะและเ้าอี้ึ้นปาใส่ร่าให่เป็นุเียวรุมันแบบนี้ะรอหรอเนี่ย!!
“ฮืออออ พี่๋า พี่อยู่หน้ายยยย!!”
ผมหันวับไปทาุ้มระถา้นไม้ที่ั้นไว้ึ่ลาห้อ เ็น้อยอนุบาลนนึำลัหลับหูหลับาแหปาร้อแ่ับเสียนีันที่อยู่ไม่ไล
“ไม่เป็นไรนะรับอย่าร้อไห้นะรับ!!”
ผมพูรัวๆแล้วะออร่าเล็ที่สั่นเทา้วยวามลัวเอาไว้ อย่าว่าแ่น้อเลยผมเอ็ลัวเหมือนัน มาเห็นนีัน เห็นเลือสๆึ่ๆหน้าแบบนี้ ...พะอืพะอมนอยาะอ้วอยู่แล้วลิ่นเลือเนี่ย..
ึ!
เสียทุบระา้านนอเรียสายาผมให้เยหน้ามอ ผู้หินัเรียนนนึำลัทุบระรัวๆ สีหน้าเธอูระวนระวายอย่ามา เหมือนเธอพยายามะเ้ามาแ่ถูเพื่อนผู้หิอเธอึรั้ไว้
“เี๋ยวพี่ะพาออไปหาพี่สาวนะรับนเ่ อย่าร้อนะ” ผมบอ
เ็น้อยพยัหน้าเบาๆ ผมมอหา่อว่าพอทีะพาน้อัวน้อยออไป แ่ไอ้พวนี้มันีันเป็นวว้ามาเลย ผมูมือน้อผู้ายเิน้ม่ำๆหลบสิ่อที่มันว้าปาใส่ัน
เพล้!
ถัใส่น้ำแสนเลสนาให้ลอยทะลุออไปนอหน้า่า เศษแ้วสระายออไป้านนอ ผมมอร่าเล็ที่สั่นเทาอย่าหนัผม็ทำไ้แ่เพียลูบหัวปลอบใเท่านั้น ผมพาน้อเาลัเลาะออมาถึหน้าประู
่อนะรีบพาน้อวิ่ไปส่ให้พี่สาวอน้อเา
“ภูมิ!!”
“พี่เ้!!”
ร่าเล็ๆวิ่ระโเ้าสู่อ้อมออพี่สาวที่มารอรับ
“อบุมานะะ...”
เธอพูเสียแหบพร่า
“ไม่เป็นไรรับ^^”
ผมบอพลาส่ยิ้มให้ ผมยืนมอผู้หินนั้นพาน้อายเธอออไป ผมวระรีบๆออไปเหมือนัน แ่...ผมเป็นห่ว นายนน่าลัวๆนั่น ถึะรู้ว่าหมอนั่น้อนะอยู่แล้ว แ่10รุม1 โอาสมัน น้อยน่าูเลยนะ ผมสูลมหายใเ้า่อนะวิ่หันหลัับไปที่ร้านอีรอบ วามวุ่นวายในร้านเริ่มลี่ลายลผมมอร่านัเรียนที่สะบัสะบอมึ่นอนระเนระนาอยู่ามพื้น ร่าสูโปร่ยัสู้อย่าเมามันส์โยไม่
สนใสิ่รอบ้า ไม่สนใว่าพวนัเรียนฝั่ผมอาารปาายแล้ว!!
“หยุเถอะรับ!!”
ผมวิ่เ้าไปรั้หมัหนัที่เรียมประทับใบหน้านัเรียนโรเรียนผม วาบวม้ำปรือามอผมผมมอผู้ายที่ถูมือให่ย้ำอไว้้วยวามสสาร แ่นะ็น่าะพอแล้วนี่นา...
“ล้าียัไมาห้ามันห๊ะ!!”
เสียให่ำรามใส่หน้าผม ผมสะุ้ัวหลับาปี๋้วยวามลัวแ่็ไม่ยอมปล่อยแนนัวให่
“พะ...พอเถอะรับ พวเาไม่ไหวแล้ว..” ผมบอ
“อย่ามายุ่!!”
นัวให่สะบััวผมทิ้ ผมล้มลไปนั่ออยู่บนพื้นที่มีเศษแ้วระายอยู่เ็มไปหม ผมยันัว้วยแนสอ้าที่อ่อนแรึ้นแ่็ลื่นไถลไปลับพื้นนไ้
...อึ้! ะ..เ็บ..
ผม่มเสียร้อไว้ในลำอ่อนะหายฝ่ามือโเลืออัวเอึ้นู แสไฟในร้านที่ระทบฝ่ามือผมสะท้อนให้ผมเห็นเศษแ้วที่ระยิบระยับอยู่บนมือผม วามเ็บแสบยิ่แล่นพร่านเมื่อผมเห็นมือัวเอ ผมัริมฝีปาลั้นสะอื้นไว้้าใน แ่มันเ็บมาเลยผมเลย้อร้อไห้ออมา
ุ้บ!
ร่าสูโยนร่าสะบัสะบอมทิ้ลพื้นอย่าไม่ใยี่อนสถบัลั่น
“เวรเอ๊ย!! ทำไมมึถึโ่แบบนี้วะ!!”
มือหนาุระาัวผมให้ยืนึ้น
“ฮือๆ ปล่อยผมนะ...ปล่อย ฮือ”
“เียบปา!! ะพาไปทำแผล!!”
“ฮือๆ”
“บอให้เียบไ ะเอาไว้มั้ยลิ้นไ่เนี่ย!!”
ผมเม้มปาแน่น้อใบหน้าแร่ำเม็ วาสีแรุร้าว้อมอผมเหมือนรำาผมมารำามา็เินออไปเลยสิ ะพาผมไปทำไม
“..ผมะไปโร’บาล ฮึ...”
“อย่ามาเรื่อามมา!!”
มือให่ระาัวผมนเหน้าเือบทิ่มพื้น ผมเร่เท้าเินามร่าสูโปร่ไป มันเป็นทาเลือเียว ผมไม่ไ้อยาไป้วยหรอนะ แ่ผมทำอะไรไม่ไ้ ็หมอนี่มันน่าลัว!! หมอนี่มันไม่ใ่น!! ปีศาัๆ มีเรื่อับนเป็นสิบแล้วยัเินสบายใเิบไม่สะทสะท้านอะไรเลย ิใ็โหร้ายทำไ้แม้ระทั่นบาเ็บปาาย!! ไม่มีำเมาอยู่ในหัวบ้าหรือไ!!
“...ยื่นมือมา...”
ผมไม่ระิัวทำามำสั่ ผมเอามือัวเอ่อนไว้ในายเสื้อ ให้นที่่อยนทีเียวว่ำแบบนี้มาทำแผลให้มือผมไม่มีิ้นีแน่ๆ
“ผะ...ผมะไปโร’บาล” ผมบอ
“รู้มั้ยว่าที่โร’บาลหมอเายุ่มาแ่ไหน!! แผลแ่เนี่ยทำเอที่บ้านเอา็พอ!!”
ผมระุัวเร็เพราะเสียวาโหๆ มือหนาึมือผมออไปแล้วำล็อไว้แน่น ผม้มหน้าพยายามึมือออแ่็ไม่ยอมหลุนรหน้า็ยิ่ำ้อมือผมแน่นนเ็บแปล๊บๆ
“ฮือ...ปล่อยผมเถอะนะ ฮือๆ”
ผมร้อไห้โฮอีรอบ ให้ผมอยู่ับมันสอนในที่ลบานมันแบบนี้ผม็ยิ่ลัว วาสีแาน้อผมไม่วาา มือให่หยิบีม่อยๆหนีบเศษแ้วออาฝ่ามือผม
“เ็บๆๆ พอเถอะ..” ผมบอ
แ่นัวสู็ยั้มหน้า้มาทำ่อ พอมาถึิ้นที่ฝัลึลในไปมือผม นายปีศา็ออแรึยับไปมาแรๆ เพื่อะเอามันออ
“เ็บ!! พอๆๆ!! ฮือๆๆ พอแล้ว!”
ะ่วยทำแผลหรือะ่าันแน่!!
“เียบไ้มั้ยร้ออยู่ไ้!!” นายนั่นวาผมอี
ผมัริมฝีปาแน่นนเลือิบ ผมไม่ล้าเยหน้าสบวาสีเพลิที่้อมอผม ผมอยาะหายไปารนี้ัเลย ผมยมือสั่นๆปิปาลั้นเสียร่ำไห้เอาไว้ อยารู้นัว่าทำเบาๆมือไม่เป็นหรือไถ้าะทำแรนานี้เลิทำเหอะ! เลือผมไหลนอเ็มเสื้อแล้ว! ผมัปาพลาเหลือบมอใบหน้าหล่ออย่าโรธเือ
“มอหน้า!”
สรุปผมทำอะไรไม่ไ้เลยสินะ ร่าให่ละามือผมหันไปเปิวน้ำยา่าเื้อน้ำสีฟ้าๆ มือให่่อยๆรินน้ำสีฟ้าใสลบนสำลี แ่สำลีมันแผ่นบาแอลอฮอล์เลยถูเททะลุลมาลที่มือผม
พรว!!
“อ๊า!! แสบๆๆ!!”
ผมัมือลับเ้าแนบอเอาพลาถอยไปสุริมโฟาัวยาว ผมอมือัวเอที่เพิ่ถูน้ำอันรายนั่นราใส่ โรแสบเลย!! ผมนั่อเ่าเอามือ่อนไว้ ผมไม่อยาให้เาทำแผลให้ผมแล้ว
“เอามือมา”
ผมส่ายหัวไม่ยอม ผมไ้ยินเาถอนหายใแรๆ มือให่ว้าหมับเ้าที่้นแนผม่อนะระาัวผมเ้าไปปะทะัว
“ฮือๆ พอเถอะรับ..ผมอ ฮือๆ”
เิมาไม่เยเออะไรที่น่าร้อไห้แบบนี้มา่อนเลย มือผมยัเ็บแสบไม่หายเลย
“ะพันแผล”
ผมเยหน้าสบวามเพื่อะั่ใว่าผมวระส่มือไปให้เาทำอีีมั้ย นายหัวเินีสีหน้าเรียบนิ่แ่ิ้ว็ยัมวๆ้อหน้า่มผมอยู่ ผม่อยๆยื่นมือออไปวาบนฝ่ามือให่ที่รอรับ ใบหน้ารูปสลั้มลัแพันผ้า็อรอบมือผม ผมแอบมอใบหน้าเรียบเยไร้ึ่วามน่าลัว(ว่าเมื่อี้) ะว่าไปหมอนี่็หล่อไม่เบา ร่าาย็ูำยำแถมสูเอาะมาๆ น่าะไปเป็นนายแบบมาว่านัเลนะ
“ะ...อบุรับ”
ผมบอพร้อมผหัวเบา่อนะึมือัวเอลับมาูผลาน
....มือหรือแบบหล่อปูนปาสเอร์-o-…
“ถอาเิ!”
หือO.O!! ผมสะุ้ับำสั่ ถะ...ถอาเ!!
“ถะ...ถอทำไม..รับO///O”
“นั่ทับเศษแ้วไม่ใ่หรือไ?”
อ่า ็ริ อนที่โนสะบันล้มโนไปทั้แถบเลย้นาผม แ่มันไม่เ็บเท่าไหร่แ้วมันไม่ไ้เ้าไปในเนื้อแ่ิ้มๆ
“ไม่เป็นไรรับ ไม่้อทำหรอ” ผมบอ
“ถอ!!”
วาอีแล้วT^T ผมผลุบาล่ำ่อยยับัวหนีลาโฟาแ่็ถือมือให่ว้า้อเท้าไว้แล้วึพรืนผมนอนหายเ็มโฟา มือหนาึาผมพาบ่าว้าไว้่อนที่ะโน้มร่าเ้ามาหาผม ะ...ะ..ือ
ท่ามันแบบว่า>////<
“ะให้ถอให้ใ่มั้ย!!”
“ถอๆๆแล้วรับ>///<”
แ่ถาาเ็พอแล้วมั้ ผม่อยๆึเ็มัออามมา้วยรูิปาเล ทะ..ทำไมผม้อมาทำอะไรแบบนี้่อหน้านอื่น้วยเนี่ย แล้วเวรรรมอผม วันนี้ผมไม่ไ้ใส่บ็อเอร์มา!! ผมเยหน้าสบวาสีเพลิหวัให้เาบอให้ผมหยุทำ แ่....พอรู้ัวว่าถูสายาู่นั้นมอท่อนาว่าเปล่าอผม ผม็อใเ้นรัวไม่ไ้ ทั้ที่รู้ว่าเาไม่ไ้ิอะไรับ้นาะเียบอผมหรอ แ่มันอาย>///<
พรื~
“ั้า”
มือให่ระุึาเนัเรียนผมโยนทิ้แล้วยับัวผมเ้ามาใล้อี ผมนั่ทับาพลาึายเสื้อออมาปิบัหน้าาาสายาม ให้ายเหอะทำไมหน้าผมมันร้อนนานี้ หัวใ็เ้นรัวแปลๆผมไม่อยาให้เามอเลย>////<
“ผะ...ผมทำเอไ้รับ”
ร่าสูไม่ฟัหันไปหยิบสำลีมาุ่มแอลอฮอล์่อนะเ็รอยๆรอยุแๆบน้นาผม
“อ๊ะ!...ฮือ.. ะ..ือว่า”
สำลีเย็นๆวนเ็รอบแผลผม แ่มันเสียว้าในท้อแปลๆ ผมเป็นอะไรมามั้ยเนี่ย>///<
“อยู่เยๆ”
นัวสูปรามเบาๆเมื่อเห็นผมยุยิบิไปบิมา มือให่้อนาผมึ้นเพื่อให้่าย่อารทำวามสะอาแผลแ่มันทำให้เสื้อผมร่นลมาเยอะเลย อายั>////<
“อะ...อ๊า อื้ออออ ะ..เ็บรับ>.-”
เร้!
นายหัวเินโยนสำลีลบนถาอย่าแรนอบนถาส่เสียัไปหม ร่าสูลุึ้นยืนพรวแล้วหันหลัเินออไป ะ..ือ ผมทำอะไรผิหรอ ผมทำให้โรธหรอ!! เารำาเสียผมแน่เลย ะไปเอามีมาัลิ้นไ่ผมหรอOoO!!
“ะไปทำอะไรมาให้ิน แ่ทำเป็นไ่เียวนะ” นายหัวเินบอ
“..ือ ผมะลับแล้ว” ผมบอ
“อย่าเรื่อมา!!”
“รับT^T”
ร่าสูระทืบลส้นึๆเินหายไปในห้อหลัำแพ ผมไม่ไ้เรื่อมาแ่ผมะลับแล้วริๆืนอยู่่อายแหมๆ ผมลาโฟามอหาาเ ..มันอยู่ไหน-o-!!
“ปาไปไหนเนี่ย”
ผมบ่นแล้วเินหา้าหลัู้ ผมไม่ไ้มอ้วยว่ามันปาไปทาไหน ผมใ้เวลาเินวนอยู่หลายนาที เฮ้ย!! าเไปไหนวะ ผม้มลเอาหน้าแนบพื้นส่อูใ้โฟา็เอาาเอผม มันเี่ยเ้าไป้าในหรอเนี่ย ผมพยายามึมันออมา แ่ยิ่ึฝุ่น็ยิ่ออ โ่้นนาน็ปวเอวนะเนี่ยT^T
“ยัไม่ใส่าเอีหรอห๊ะ!!”
เสียวาลั่นัมาา้าหลัทำเอาผมวิ่ลับไปนั่ท่าเิมไม่ทัน
“ผมหาาเอยู่..-////-” ผมอบ
“ิ!!”
นายนั่นบฟัน่อนะหยิบาเที่เ็มไป้วยฝุ่นอผมึ้นมา โห้ นี่มันผ้าี้ริ้วัๆ ทำไมาเผมถึลายเป็นแบบนี้T^T
เร้!
้าวโบ๊ะไ่เียวถูระแทลบนโ๊ะาแฟหน้าผม
...ไ่เียวริๆ้วย!! ไ่เียวไหม้T^T…
“ินสิ!”
เสียให่เรีย ผมลืนน้ำลายลเอื้อๆ ิน็ายไม่ิน็าย ผมเลือไม่ถูแล้วนะเนี่ยT^Tมันเป็นอาหารที่ แม้แ่หมายัไม่แ เลย....็มันแ ไ้ะที่ไหนละ ใบหน้ามมวิ้ว้อผมที่ไม่ยอมแะอาหาร ไม่หยิบ้อน้วย ือ...มือผมอนนี้มัน อไ้แ่นิ้วโปับนิ้วี้TOT
“ยุ่ยาริ!”
มือให่หยิบ้อนสับๆไ่เียวเป็นิ้นๆ่อนะั่อที่ปาผม ผมหอออมาหลบอาหารใน้อน
หมับ!!
“ะ..ะทำอะไรรับ อย่า!!”
มือหนาับาผมไม่แน่นแล้วยั้อนเ้ามาในปาผม ผมทั้ิ้นทั้ผลัน้าหน้า
“ินเ้าไป!!”
ผมเบี่ยหน้าหลบ้อนที่แทเ้ามาในปาผม อนนี้ปาผม็เริ่มเลือออแล้ว้วย เล่นระแท้อนเ้ามาแบบนั้น!!
“แ่ๆๆ อ่อ!”
ผมโ่อายาวที่เหลือออ ผมแสบอไปหมเลย น้ำาผมหยลมาที่หาาอีรอบ ผมวัามอนใร้ายอย่าโรธๆ ผมไปทำอะไรให้ ทำไม้อทำแรๆับผม้วย นใร้าย!!
“ฮื…ฮือ..ผมเ็บนะ ทำไม้อทำันรุนแรแบบนี้้วย..”
“ร้อไห้ๆ นี่แเป็นุ๊หรือไห๊ะ!!!”
เสียวาลั่นยิ่ทำให้ิใที่หวาลัวอผมระเิเ้าไปอี ผมยมือปิหน้าร้อไห้ไม่ฟัเสียใรอีแล้ว ูะร้อ!! ถ้าูไม่ไ้ร้อูะ้อบ้าายแน่ๆ!!
“ฮือออออ!!”
“โว้ย!! ร้ออยู่ไ้รำา!!”
“ฮือๆ ปล่อยผมไปเถอะ ฮือออออ”
“หุบปา!!!”
“แ”
ผมอ้าปาร้อลั่น ยิ่วาผม็ยิ่ลัว นี่็วาผมัเลย ฮือๆ ทำไม้อึ้นเสียใส่ผม้วย ทำไมอบมอผม้วยสายาน่าลัวแบบนั้น ผมลัว...
“ะพาลับบ้านแล้วเียบๆ”
ผมเปิเปลือาบอบ้ำออมอนัวให่ที่อออาารหน่ายิับผม ผมเอื้อมมือไปึ้อมือให่เบาๆพร้อมะโหน้าไปถามเพื่อวามแน่ใ
“ฮึ! ฮือ..ะ..ะให้ผมลับบ้าน...ริๆนะ”
“เออ!! แ่พามาทำแผลแ่นี้โวยวายิบหาย!!”
ผมยิ้มบาๆออมาเมื่อไ้ยินำอบ
“...ะ..อบุสำหรับอาหาร(หมาไม่แ)นะรับ”
ผมบออีรอบ ถือว่ารัษาน้ำใ ถึแม้เาะไม่ิรัษาหัวอหัวใผมเลย ผม้อมอวาสีแปลประหลา นัยน์าเาเหมือนมีวสีำๆอยู่ในวา เหมือนาแมวเลย
หมับ
ผมสะุ้เล็น้อย ร่าสูให่่อยๆเลื่อนัวเ้าหาผมมาเรื่อยๆ .... เรื่อยๆ ฝ่ามือร้อนๆทาบอยู่บน้นาโล่พ้นายเสื้ออผม่อนะเลื่อนเ้ามา้าในร่มผ้ามาึ้นพร้อมับายสูให่ที่พาผมนอนราบลบนโฟา วาสีเพลิ้อผมราวับะสะผมให้สยบนิ่ ึ่มัน็เป็นแบบนั้น ร่าายผมไม่สามารถ่อ้านอะไรไ้เลย ทุอย่ามันหยุ เหลือเพียแ่หัวใที่มันเ้นรัวแทบระเบิออมา วามผลุบ่ำมอริมฝีปาผม ลมหายใอุ่นๆเป่ารอยู่้าแ้มร้อนอผม ผม่อยๆหลับาล้าๆ
~ And when the daylight come I’ll have to go~
ร่าให่หยุะััว มือให่ล้วเอามือถือเรื่อามออมาูเบอร์ที่หน้าอ เาถอยัวออไปาผมแล้วรน่าอย่าหัวเสีย
“เวรเอ๊ย!! โทรมามีเี่ยไร!”
ผมลุึ้นหยิบาเึ้นมาใส่ ร่าผมสั่นเอามาๆเลย เมื่อี้เราะทำอะไรันน่ะ ไม่ๆไม่ไู้บันะหน่อย แ่ว่า..็เือบ หรือไม่ใ่ เาแ่รำาผมเลยะัลิ้นผมหรือป่าวนะ้อเป็นั้นแน่เลย ...ผมอใเ้นไม่ไ้เลย เฮ้อ! หยุเ้นัทีสิ เ้นแรไปแล้ว!! ผมยมือทาบเนื้ออ้าน้ายที่เ้นไม่บันยะบันยั ไม่เป็นใันบาเลยว่าอนนี้ผมร้อนไปทั่วัวแล้ว
“ลับยัะไปส่” นายหัวเินหันมาถามผม
“..ะ รับๆ-///-”
ร่าสู้าวเินนำออไปนอประู
“เอ่อ...ุื่ออะไรรับ” ผมะโนถาม
“...ันำเป็น้ออบนาย้วยหรอ...”
ผมยืนนิ่อึ้ในำอบที่ไ้รับ ผมยุ้มเสื้อัวเอเอาไว้ ริสิ...เาไม่มีวามำเป็นอะไร้ออบผมเราแ่เอัน แ่วันนี้ วัน่อไป็ไม่เออีแล้ว ไม่ำเป็น้อรู้ื่อไปหรอ.....ิอย่านี้สินะ แล้วเมื่อี้ ที่ทำแบบนั้น....
...แ่อารม์ั่ววูบสินะ....
....Talk–—˜"
อบุที่ามมาอ่านนะะ
ปลื้มัเลย ว่าๆแวะมาเยี่ยมๆเยือนๆันอีนะ><
ความคิดเห็น