Bad boy หยุดนายเพลบอยให้ตกหลุมรัก

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง

เสียงกระดิ่งบอกเลิกเรียน

" น้ำ น้ำ ยัยน้ำาาาาาาาาาา"  ฉันสะดุ้งตื่นจากเสียงเรียกของยัยมะเฟืองเพื่อนสนิทของฉัน
 ฉัน น้ำแข็งใส เป็นนักเรียนชั้น ม.6 โรงเรียนเซนต์มารีอา

"อะไรเหรอ ยัยมะเฟือง เลิกเรียนแล้วหรือ" ฉันงัวเงียถาม
 "เออสิ นี่ฉันขอถามแกหน่อยเถอะ ช่วงนี้แกเป็นอะไรหะ เหม่อทั้งวัน"

เมื่อ 8 ชม. ที่แล้ว

"น้ำ สายแล้วนะลูก เดี๋ยวแม่จะต้องไปขึ้นเครื่องแล้วนะ" โอยยยย จะอะไรนักหนาเนี่ย น้ำหรือน้ำแข็งใสนึกในใจ "ไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ" ฉันตะโกนบอกแม่ที่จะไปทำงานที่ต่างประเทศ โดยทิ้งฉันได้ที่นี่คนเดียว ToT

5 นาทีผ่านไป

ฉันออกจากบ้าน ส่วนแม่ฉันออกไปตั้งนานแล้ว 
ฉันงัวเงียเดินไปโรงเรียนโดยยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเดินไปถึงไหน จนกระทั่ง...

"หลีกทางงงงงงงงงง" ฉันเหงยหน้ามอง นึกในใจว่า ใครตะโกนเนี่ย แต่ก็เห็นภาพที่สยดสยอง

รถจักรยานคันหนึ่งกำลังขับมาด้วยความเร็วสูงงง "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
  ฉันกรี๊ดดังสัก 1 ล้านเดซิเบล "โครมมมม" เสียงของอย่างหนึ่งพุ่งชนฉัน

"โอย ขี่จักรยานประสาอะไรเนี่ย ไม่เห็นคนเดินอยู่เหรอ" ฉันด่าคนที่ขี่จักรยานชนฉัน
"ขอโทษทีครับ พอดีผมเพิ่งย้ายโรงเรียนใหม่ เลยไม่ค่อยรู้เส้นทาง"

ฉันเงยหน้ามองดูคนที่พูด.. แต่พอเห็นหน้าคนนั้น บอกได้คำเดียวอ่ะ หล่อออออออ

หล่อเหมือนนิชคุณ+ณเดช+ลีฮงกิอ่ะ "เอ่อ ไม่เป็นไรนะครับ" คนหล่อพูดกับฉัน พูดกับฉันเหรอ โอ้ ไม่น่าเชื่อเลย "ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันพูดทั้งที่ยังมีเลือดกำเดาไหลออกมา

"แม่ใจนะครับ"คนหล่อพูด สีหน้ายังเป็นห่วง "ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ คุณ..."ฉันพูดเหมือนนิยายน้ำเน่าเลยเว้ย  "ผมชื่อดาเรนครับ แล้วคุณชื่ออะไรครับ" อ๊ายยยย คนหล่อถามชื่อฉัน "ค่ะ ฉันชื่อนา.." พูดยังไม่ทันจะจบก็มีรถสปอร์ตสีแดงแปร๊ดดดดคันหนึ่งพุ่งตรงมาทางหลีงของดาเรน "ระวังค่ะ กรี๊ดดดดดดด" ฉันเข้าไปปกป้องเขาแล้วรถคันนั้นก็พุ่งตรงมาที่ฉัน "โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"