คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ขอโทษนะ.ไอ้ซาลาเปา...ก็ฉันไม่รู้นิหว่า (100%)
และแล้วตอนนี้ผมก็มาอยู่หน้าบ้านไอ้คังแล้วครับ......
ปากสั่น...มือสั่น.....ตอ สระ อีน ก็สั่น
อ้ากกกก......
จะขอโทษเด็กคนนึงทำไมมันยากเย็นอย่างนี้ฟระ.... ฮีชอลยืนเกร็งอยู่หน้าบ้าน ไอ้หนาวก็หนาวนะ แต่จะให้กด ออด ตอนนี้มันก็ตื่นเต้นเกินไป อ้า....หนาว.....
แกร๊ก.....และแล้ว ประตูก็เปิดออกโดยที่ไม่ต้องเคาะ เนื่องจากน้องชายเจ้าของบ้านเห็น เพื่อนเจ้าของบ้านซึ่งเป็นพี่ชายของเค้า (จะอธิบายให้ยากทำไมอ่ะ==) มายืนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า เพราะอากาศอันหนาวเหน็บ อยู่หน้าบ้าน
"คุณมาทำอะไรครับ...พี่คังไม่อยู่บ้านฮะ...เค้าไปค้างบ้านเพื่อน"เยซองพูดก่อนจะปิดประตู...แต่ประตูก็ไม่ได้ถูกปิด เมื่อแขกยื่นมือเข้ามาขวาง
"ใจร้ายจังนะ...ให้ฉันเข้าไปไม่ได้หรือไง" โดยไม่รอคำตอบ ฮีชอลดันตัวเยซอง แล้วเดินเข้าไปในบ้าน ก่อนปิดประตูล็อกให้เสร็จสับ..
"ใครอนุญาตให้คุณเข้ามาบ้านผม!!!"
"ฉันนี้ล่ะ(กวนได้อีกนะเจ้)"
"ออกไป"
"..."
"ผมบอกแล้วไงว่าพี่คังไม่อยู่....พี่เค้าไปค้างบ้านเพื่อน...ไม่ได้ยินรึไง...คุณกระเทย...หรือว่าคุณ...อุ้บ"พูดมากนักปิดปากซะเลย....
ปิดปากด้วยปากนี่แหละ.....หวานแหะ....ไม่เคยเจอใครที่ จูบเเล้วหวานขนาดนี้เลย....มือเล็กๆของคนแก้มป่องพยายามจะดันร่างสูงออกแต่กลับไม่มีแรงเอาเสียดื้อๆ
"อื้อ!!" จวบจนโดนประท้วงนั่นละผมถึงได้ถอนปากออก ริมฝีปากได้รูปของคนถูกรุกล้ำบวมเจ่อ..ร่างบางหอบน้อยๆ
"คุณทำอะไร..."
"จูบไง....อย่ามาทำให้ไร้เดียงสาหน่อยเลย..."
"...หึ้ย..นายทำอย่างนี้ทำไม!!!"
"ปากนายหวาน..."ฮีชอลพูดแผ่วๆ....
"นายพูดว่าอะไรนะ"
"อยากรู้หรอ..."
"อื้ม.."...ก็ไม่ได้อยากพูดดีด้วยแต่ความอยากรู้มันมากกว่า...
"เข้ามาใกล้ๆสิ" สิ้นคำพูดของฮีชอล เยเย่น้องผู้น่ารักเเละใสซื่ออย่างน่าตกใจ เขยิบตัวเข้าไปใกล้จนชิดแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนเจ้าเล่ห์ที่ยิ้มหวานก่อนเอามือโอบเอวของ ร่างเล็กที่เถิบดุ๊กดิ๊กเข้ามาในอ้อมกอด อย่าแน่นหนา
"บอกมาสิ..."(พี่เย่ยังไม่รู้สึก...แล้วเมื่อกี้พี่โกรธเค้าอยู่ไม่ใช่หร๊อ)
"พี่บอกว่า.."ใบหน้ารูปสลักก้มลงมาหาใบหน้ากลมช้าๆ ..ก่อนจะลิ้มรส ริมฝีปากอัน หอมหวานอีกครั้ง...ตาตี่ๆของคนถูกล่วงเกินเบิกกว้างอย่าไม่เคยเป็นมาก่อน....
"อื้อ....อื้อ..อือ..."มือที่ว่างอยู่ก็ยกขึ้มทุบตี ฮีชอลอย่างไม่ยั้ง...แต่ก็ราวกับไม่มีแรงมือเรียวจึงตกลงข้างตัวอย่างง่ายดาย
"หวาน...หวานมากๆเลย"ฮีชอลถอนปากออกมาแล้วพูดในระยะที่ทำให้คนตัวเล็กหน้าแดงเถือกกกก
"บ้า....นายมันบ้า...ปล่อยเดียวนี้เลยเฟ้ยยยย"เยซองดันฮีชอลอย่าเเรง....แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ
"เยเย่...ปากนายมันหวาน จนอยากจะชิมดูอีกครั้ง..."ฮีชอลยิ้ม...ยิ้มที่ดูดี แต่ในสายตาของเยซอง มันเป็นรอยยิ้มหื่นๆ ดีๆนี้เองล่ะ..
"ไอ้...ไอ้.....ไอ้...ไอ้โรคจิต!!!"
"....หึๆ"
"ไอ้ หื่น...ไอ้กระเทย..ไอ้งี่เง่า...ไอ้บ้า..ไอ้สองแดง....ไอ้แต่สบู่..."เยซองด่ามาเป็นชุดแต่ก็ต้องเงียบสนิทเมื่อได้ยินสิ่งที่ฮีชอลพูด
"ถ้านายยังไม่เลิกด่า..เลิกว่า ฉัน ฉันจะจับกดนายลงบนโซฟานี่ล่ะ"เยซองเอามือทั้งสองปิดปากไว้เต้มที่.....
......นิสัยเด็กนี่ น่ารักทีเดียว......
.....ปากก็หวาน.....
......โกรธ.....ปากร้าย...แต่ก็ไร้เดียงสา....
.....มีอะไร...ก้แสดงออกทางสีหน้าทุกอย่าง...
......ไม่เห็นเหมือนไอ้คังสักนิด........
.....เป็นพี่น้องกันได้ยังไงนะ.....
......นิสัยก็ไม่เหมือนกัน.....
.....
....
..
.
"นาย...ปล่อยได้รึยัง..."เยซองพูดในขณะที่มือยังปิดปากอยู่..เสียงเลยอู้อี้นิดหน่อย...ฮีชอลขมวดคิ้ว
"พี่เป็นพี่นายนะ เยเย่...ต้องเรียก พี่ฮี สิ"
"นาย..เอ้อ...ใครอนุญาติให้ พี่ เรียกผมว่าเยเย่.."เยซองทำท่าจะว่า แต่ก็ต้องหุบปากลงเมื่อเห็นหน้าตา หื่นกาม..ของอีกฝ่าย ซึ่งแทนตัวเองว่าพี่ มองมาตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งๆที่มือปลาหมึก ก็ยังทำหน้าที่ของมันอยู่
"พี่นี่ล่ะที่อนุญาติตัวเอง...."
"พี่มันหื่น..เอามือออกจากตัวผมเดียวนี้..."
"ไม่..."
ก๊อกๆๆๆ....
"ใคร.."(โธ่...เยเย่น้อย โดนยืดบ้านซะแล้ว..ใครมาพี่ฮี ก็ถามแทนซะเหมือนบ้านตัวเอง-*-)
"ไอ้ฮีหรอ...แกมาทำอะไรบ้านฉันวะ....เปิดประตูดิ..."
ฮีชอลที่ได้ยินเสียงของเจ้าของบ้านตัวจริงมา สบถเบา อย่างขัดใจ มองคนตัวเล็กหน้าซาลาเปาในอ้อมแขน ก่อนป่อยออกอย่างเสียดาย ในขณะที่เยซอง...ถอนหายใจอย่างโล่งอก....ก่อนวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าห้องตัวเองไป
ฮีชอลเดินไปเปิดประตู...คังอินเดินเข้ามาก่อนถามอย่างสงสัย
"นายเข้ามาได้ยังไง"
"เรื่องของฉัน...ไหนน้องนายว่าจะค้างบ้านเพื่อนไง..."
"ป่าวสักหน่อย.."
"อ้าวว...ก็น้องนายบอกฉันแบบนั้น...."
"ไม่รู้ว่ะ...ว่าแต่นายมาทำไม..."
"มาขอโทษน้องนาย..ที่พูดไปแบบนั้น"ฮีชอลพูดก่อนมองไปที่ประตูห้อง ที่คนตัวเล็กเดินเข้าไปอย่างหงุดหงิด..ท่าทางลุกลี้ลุกลนของฮีชอลทำให้คังอิน ยิ้มขำๆ
....สงสัย..เจ้าเย่ จะทำให้เจ้ซิน เจ้าชายคาสโนว่า สิ้นลายซะแล้วมั้ง...
....เเต่อย่าหวังเลยฮีชอล.....
....ผ่านด่านฉันไปซะก่อนเถอะ.....
...555.....
"เข้าไปสิ...รีบขอโทษแล้วก็รีบกลับไปซะ.."
...................................คิม ยองอุน ยิ้มเหี้ยมให้เพื่อนรักเห็นเป็นครั้งแรก.......
....................................................................................................................
ทางด้าน คิม คิบอม
หลังจากไล่พี่ชายออกไปแล้ว....เค้าก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา....
"ฮัลโหล...มีไรหรอ ฮยอกแจ...เอ้อ.."
"เกี่ยวอะไรกะบฉัน..."
"ไม่เอาอ่ะ"
"ทำไมฉันต้องทำ"
"บ้าไปแล้ว.."
"....หึ"
"นายอย่ามาขู่ฉัน"
"คิดว่าฉันจะกลัวรึไง"
"กลัว! แกตอบมาได้ยังไงกระต่ายแอ๊บเคะ"
"ฉันไม่ทำ"
"..."
"จำไว้นะ"
"ทำก็ได้ฟะ....อย่าลืมเลี้ยงไอติมนะเฟ้ย"
"เออ...พรุ้งนี้เจอกัน"
"ดี"
................................(อย่ารู้ว่าคิบอมพูดถึงอะไรติดตามอีกสองตอนข้างหน้า555+)""""""""""""
เช้าวันรุ่งขึ้น
(ตัดบทอย่างง่ายดาย)
"พี่คังฮะ ผมอยู่ห้องอะไรหรอ แล้วต้องทำยังไง" คังอินหันไปมองน้องชายที่ลุกลี้ลุกลน...ตื้นเต้นกับการที่จะได้ไปเรียนอย่างจริงจังเป็นวันแรก
เยซอง อยู่ในชุดนักเรียนพอดีตัว ผมยุ่งๆ ถูกจับหวีจนเรียบร้อย.....แบบที่พี่ชายบอกได้คำเดียว..
...น้องชายตรู...น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดด
ก็เมื่อคืนหลังจาก เจ้ฮีกลับไปแล้ว....(หมีคังของเราเกือบอาละวาดเมื่อรู้ว่าน้องชายสุดที่รักโดนลวนลาม-*-)
เยซองก็ใช้เวลานานมากในการตั้งสติพี่ชายให้เปลี่ยนจากโหมด หมีโหด สู่ ภาวะปกติ
"เอาน่า เยเย่ของพี่ เดี่ยวก็รู้เอง "
"พี่คังอ่ะ...เย่ตื่นเต้น" เยซองวิ่งวนไปวนมารอบห้องอาหาร
"555+~"
...............................................100%.................................................
ไม่ได้มาอัพตามสัญญาเลยยยย
แต่ว่านะ
อีกไม่นาน
จะมี
sf
ฮยอกเย
ทึกเย
วอนเย
ยุนเย
มินเย
เเละ......
ภูมิใจนำเสนอ.......อุคเย่....
555+
อีกสองวันจะลงรักนายเจ้าชายก้อนเมฆ แล้วค่ะ......
พรุ้งนี้รวบเป็นสามตอนนะ
ตอนเย็นๆ
เฟ สายลมอ่อนไหว
ความคิดเห็น