คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พี่ขอนะ....100% ฉลองการกลับมาของไรเตอร์
โทดทีคร่า เน็ตพังอ่ะ
หายไปนานเลย
ยังมีคนอ่านอยู่ป่าวเนี่ย
ต่อเลยนะ ต่อๆ
“พี่ขอนะ...” สิ้นคำพูด ไม่จำเป็นต้องได้ยินเสียงตอบรับ ร่างสูงประกบจูบอย่างนุ่มนวล ก่อนจะกลายเป็น รุ่มร้อน เร่งเร้า เยซอง บิดตัวอย่างเสียวซ่านเมื่อ มือเรียวสวยล้วงเข้ามาในเสื้อ ลูบไล้ไปตามร่างกายของอีกคน
.........ไม่ได้ตอบรับคำขอ แต่ก็ไม่ได้ ปฏิเสธ นิ....................
“อ๊ะ....” เสียงหวานพร่าไปด้วยแรงอารมณ์.....ทันทีที่ฮีชอลถอนริมฝีปากออกมาด้วยเกรงว่าคนตัวเล็กจะขาดอากาศตายซะก่อนจะได้ทำอะไร ใบหน้าหวานแดงระเรื่อตาสวยช่ำไปด้วยน้ำตา ปากสวยบวมเจ่อ....ยั่วกันหรืออย่างไร...
คนที่ถูกกล่าวหาว่ายั่ว ขยับตัวเล็กน้อยอย่างอึดอัดเพราะร่างทั้งร่างโดนทับ ตอนนี้เลยกลายเป็น เยซองนอนระทวยอยู่ภายใต้ร่างของอีกคน ขาเรียวสวยสองข้างถูกแยกออกไปคนละทาง โดยมีฮีชอลนั่งสอดอยู่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าท่านี้ล่อแหลมต่อการเสียพรหมจารีเพียงใด
ฮีชอลก้มลงจุมพิตที่ปากก่อนไล่มาตามข้างแก้ม ขมเม้มลงไปที่ซอกคอขาว เพื่อสร้างตราประทับแสดงความเป็นเจ้าของ เยซองย่นคอหนีอย่าง จักจี้...ก่อนครางไม่เป็นภาษาเมื่อร่างสูงจงใจบดเบียดสิ่งนั้นด้วยของๆอีกฝ่าย ความคับแน่นที่พองตัวอยู่ภายใน สร้างความอึดอัด ทรมาน ให้กันคนตัวเล็ก จนต้องท้วง
“อย่า..อ๊ะ...อื้อ...อะ อย่า..แกล้ง..อะ อ๊ะ....แกล้งผม..อ๊ะอ๊า”
“พี่ไปแกล้ง เยเย่ตอนไหน...หือ..”ฮีชอลจงใจเบียดเข้าไปและค้างไว้อย่างนั้น ร่างสูงถอดเสื้อตัวเองและอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วตอนนี้มีเพียงปราการตัวจิ๋ว ด่านสุดท้ายที่กันกลางระหว่างเค้าทั้งสอง
คนขี้แกล้งก้มลงไปจูบแลกลิ้นกับคนตัวเล็กที่ปรือตาหวานฉ่ำมองมาอย่างอ้อนวอน ก่อนบรรจงถอดปราการด่านสุดท้ายออก ฮีชอลมองร่างกายขาวผ่องที่นอนทอดกายอยู่ใต้ร่างของตน ก่อนลงไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างหมั่นเขี้ยว ร่างสูงยกขาเรียวขึ้นพาดบ่าก่อน ก้มลงสอดลิ้นแตะสัมผัสช่องทางสีหวานที่ปิดสนิท
“อ๊ะ..ตรงนั้น..อ๊ะ อ๊า..ไม่..อะ..อื้ออออออออออ.”เยซองครางอย่างเสียวซ่าน ร่างบางบิดตัวเร่าๆอย่างสุขสม...ก่อนจะใช้เล็มจิกแน่นลงบนผ้าปูเตียงจนยับย่น แสดงให้เห็นว่า เจ็บเพียงใด
“อ๊ะ....จะ....เจ็บบบบบบ......เจ็บ ไม่เอา.....ฮือออออ ไม่เอา เอาออกไป...ฮือ..”
“อย่าเกร็งนะครับคนดี...อย่างเกร็ง....ผ่อนคลายซะ..........นั่นล่ะ...ดีมาก....แค่นิ้วเดียวยังรัดซะแน่นเลยนะเยเย่..”เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยอย่างหยอกล้อ เยซองหน้าแดงซ่านกับคำพูดตรงๆของอีกฝ่าย.......
ร่างบางครางเสียงหวานเมื่อ นิ้วเรียวของฮีชอล เพิ่มจากหนึ่ง เป็น สอง และสามตามลำดับ นิ้วเรียวยาวถูกส่งเข้าไปเปิดทาง วนไปรอบๆ ก่อนจะออกแรงกดลงไปบนผนังร้อนนุ่ม
“อ๊ะ...อ๊า....อื้อ.....”เสียงทั้งหมดถูกกลืนหายไปในลำคอ ตาหวานเยิ้มชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตา ก่อนที่จะไหลออกมาอย่างง่ายดายเมื่อเยซองกระพริบตา
ร่างสูงจูบซับน้ำตาของอีกฝ่ายก่อนถามเสียงสั่น......ปฏิเสธก็ไม่ทันแล้วละ จริงมั้ย.....
“พร้อมนะ...”
“อะ อ๊าาาาา าาา าาา า า า ....จะ..เจ็บบบบบบ......ไม่...ฮึก...ฮือออ....ไม่เอา.......เจ็บ....ไม่ไหวอ่ะ..ไม่ ฮือออออออออ”กรีดร้องดังลั่นเมื่อนิ้วเรียวถูกดึงออกแล้วถูกสิ่งที่ใหญ่กว่าเกือบเท่าตัวเข้ามาแทนที่ ฮีชอลทำได้แค่เพียงเอ่ยปลอบ และปลุกเร้าอารมณ์ด้านบนเพื่อผ่อนคลายความรู้สึกเบื้องล่าง รอจนคนตัวเล็กสงบ เลิกเกร็ง...และผ่อนคลายมากขึ้น จูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นเกี่ยวกระหวัดตอบรับกัน กายชุ่มเหงื่อแนบชิด ร่างทั้งสองที่เชื่อมติดกัน แขนเรียวเล็กโอบรอบคนตัวใหญ่ ตามองสบกันอย่างหวานซึ้งเปิดรับอีกฝ่ายเข้ามาเต็มหัวใจ เพียงแค่ฝ่ายหนึ่งถาม อีกฝ่ายก็จะพยักหน้าตอบรับอย่างเต็มใจ ร่างสูงเริ่มขยับช้าๆ และเพิ่มจังหวะทีละนิดจวบจนได้รับคำร้องขอ ร่างสูงกระแทกกายอย่างรวดเร็วและรุนแรงดึงออกมาจนสุดแล้วกระแทกเข้าไปจนคนตัวเล็กหัวสั่นคลอน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข่งกับเสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมของคนตัวเล็กที่ขยับกายตอบรับอีกฝ่ายเท่าที่จะทำได้ ฮีชอลใช้มือข้างที่เหลือปรนเปรอความสุขให้เยซองจนร่างบางเกร็งกระตุก ปล่อยให้น้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องของตนและอีกฝ่าย ร่างสูงกระแทกเข้าออกอีกสองสามครั้ง ก่อนที่เยซองจะรู้สึกอุ่นวาบภายในช่องท้อง ฮีชอลล้มตัวไปทาบทับเยซองก่อนจะขยับตัวให้นอนได้สบายทั้งคู่ แม้ว่าร่างทั้งสองจะเชื่อติดกันอยู่
“พี่รักผมรึเปล่า.....”เยซองถามแม้ว่ากายบางยังคงล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่
“....รัก.....พี่รักนายเยเย่........รักมาตั้งแต่แรกที่เห็น.....รักมาก......แล้วเยเย่ล่ะ รักพี่บ้างรึเปล่า...”
.......นั่นสิ อาจจะตกหลุมตัวเองเข้าแล้วอย่างจัง.....
...เคยคิดว่าคงรักใครไม่ได้อีกนอกจากคนๆนั้น.......แต่ทว่า........
..........กลับยอมให้คนตรงหน้าทุกอย่าง..........
......โกรธ..หากคนตรงหน้าไปเดินกับคนอื่น.........
......คิดถึง....ตลอดเวลาที่ไม่ได้เห็นหน้า...........
.........อยากได้ยินเสียง...แม้ว่าเสียงนั้นจะไม่ได้พูดกับตัวเอง.......
.......อยากได้....อยากเป็นของคนคนนี้......
....อยากให้คนๆนี้กอดเราเพียงคนเดียว..........
อยากให้เค้าสนใจแต่เรา.......
นี่หรือ......ความรัก..........
รักที่แม้จะไม่ใช่รักครั้งแรก......แต่ก็เบ่งบานได้
รักที่อาจจะไม่ใช่รักสุดท้าย..เพราะมันเป็นเรื่องของอนาคต........
แต่ตอนนี้....เปิดรับเค้าเข้ามาแล้วเต็มหัวใจ.........
“อือ.......”
“อะไรนะ.”ฮีชอลถามซ้ำอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง...
“ก็บอกว่า อือ...ไงเล่า....”
“หมายความว่า.......”
“อือ......ผมก็รักพี่.....”
ทุกสรรพสิ่งเงียบหายไป ด้วยจุมพิตสาบานรักที่เกิดขึ้นในเย็นวันหนึ่งที่พี่ชายไม่อยู่บ้าน
จุมพิตที่มีอาทิตย์อัสดงเป็นพยานความรัก....
เค้าว่ากันว่า......
ความสุขมักจะอยู่ไม่นาน......
แต่ถ้ามาบ่อยๆมันก็อีกเรื่องไม่ใช่หรอ.....
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด.....
ดูแลคนที่คุณรักและรักคุณอย่างเต็มที่......
อย่างปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างไร้ความหมาย.........
รู้จักคุณค่าของความรัก....เปิดใจให้กว้าง...........
รับใครสักคนเข้ามาในชีวิต....
อย่าปิดกั้นตัวเองเพราะรักครั้งเก่า.......
ดูสิอย่างน้อย.........วันนี้ก็มีคนมีความสุขเพิ่มขึ้นมาอีกสองคนแน่ะ
ไม่ว่าในทางข้างหน้าจะต้องพบอุปสรรคขวากนามเยอะเท่าไรก็ตาม...สองคนนี้ก็ต้องฝ่าฟันไปได้ใช้ม้า...
“รัก......รัก......รัก.......รัก”
.......ฟังกี่ครั้งก็ไม่เบื่อจริงมั้ย
แต่.....
ไม่มีหนทางใดๆ..ที่โรยด้วยกลีบกุลาบหรอกนะ............ขอเตือน!!!!!!!!!
“นายครับนี้ครับ.ที่อยู่ของคุณจงอุน.......”
“พี่กำลังจะกลับไปหานายแล้วนะ........”
“หมาน้อยน่ารักของพี่...........”
..............................................................................................................................
ตอนนี้ยาวมั้ยเอ่ย.
หายไปนายเลยนะ
เอิ๊กๆ.................เม้นๆๆๆๆ
เฟ
ความคิดเห็น