การพอเจอที่ไม่คาดหวัง

ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึกของสองเรา

เออ....วันนี้มันเป็นวันอ่ะไรวา แล้วทำไมคิ้วเรากระตุกอย่างนี้ละเนี่ย
เฮ้อ....ยังไงก้เลิกเรียน เรารับกลับบ้านดีกว่า หวังว่าว้นนี้เคงได้เจอกับนางฟ้าอีกนะ
 .........เฮ้อ  ถึงบ้านซะที่ เอ๋! เมื่อกี่ใครว้าแวปๆ  อา...อ้า นั้นนจะไม่ใข้ใครอื่นเลยละครับนั้นก็คือนางฟ้าของผมนั้นเอง วันแหละผมจะบอกความรุ้สึกในใจให้ได้
    แล้วเธอก้ลงรถมาครับ เอมาเดินข้างๆๆผมด้วย แล้วผมถามเธอว่า เพื่งกลับเหรอ(แหม่ดันพูดพร้อมกันอีกแน่ะ) ใจตรงกันแหละ  ผมบอกว่า อืม เพิ่งกลับ ........
แล้วก็ไม่ได้พูดกันอีกเลยครับ มีแต่ความเงียบอยู่กันเอง
 ผมก็เลยเอ๋ยขึ้นมาว่า ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นใครแล้วหรือยังแล้วมันจะเร้ซไปหรือป่าวนั้นฉันไม่รู้หรอกนะ  เธอ งง ใหญ่ เลยอ่ะนะ ผมพูดต่อ ว่า จะเป็นไรไหมถ้าผู้ชายไม่เอาไหนคนนี้ จะบอกกับเธอว่า....ฉัน......ชะ......ชอบเธอ  ช่วยคบกับฉันได้ไหม  รู้ไหมครับว่าเธอตอบว่าอะไร เธอบอกว่า ทำไมนายถึงมาพุดเอาตอนนี้ นายไม่รู้เหรอว่าเรารอคำนี้ของนายมานานแค่ไหนแล้วตั้งแต่วันที่เราเจอกันแล้วนะ
 ฉันก็ชอบเธอเหมือนกันนะ เราชื่อ (ขอสงวนครับ) นี้ นะนายไอซ์ (แหม่เธอรุ้จักผมด้วยแฮะ) ฮะๆ นั้นแหละครับการคบกันครั้งแรกของผม  "จบแล้วจ้า"