คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อาจารย์กามเทพ
สามวันต่อมา
ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่พบพี่ชายตาสระอิเลย ใจนี้ก็เริ่มท้อละ ไปๆมาๆ แอบคิดว่าคงเป็นเทพบุตรจุติลงมาช่วยเก็บกระเป๋าตังค์ไว้ให้ฉันก็ได้ และเขาก็หายไป มาทำให้หัวใจคนธรรมดาอย่างฉันหวั่นไหวอีกต่างหาก
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ทุกวันนี้ฉันยังคงคอยสอดส่องอย่างตั้งใจหวังจะได้พบกันอีก ท้อแต่ไม่ถอยจ้า
ขนาดตอนนี้ช่วงกลางวันฉันยังมาเดินๆแถวที่เคยเจอพี่เขาอยู่เป็นประจำ แม้เพื่อนๆในกลุ่มจะเห็นความผิดปกติอันนี้ของฉัน แต่ก็ไม่ได้คงชินละ เพราะพวกนั้นก็ตามไปกรี๊ดเหล่าหนุ่มหล่อที่สนามบาส นั่นรวมถึงพี่รหัสของฉัน เขาเป็นหนุ่มฮอตประจำโรงเรียน ทำไงได้
“ภัทรินทร์!” ฉันหันไปตามเสียงเรียกทันที โอ๊ยย คุณครูนี่เองงง
“อ่าค่ะ...อาจารย์”
“ทำอะไรน่ะเธอ ก้มๆเงยๆ ตามครูมานี่หน่อยมา”
สิ้นเสียงอาจารย์ฉันก็เดินตามไปทันที เอ๊ะ เดินก้มๆเงยๆ นี่คงไม่ได้ผิดอะไรใช่ไหมเนี่ย อาจารย์นำฉันมาที่ห้องพักครูหมวดวิทยาศาสตร์ อาจารย์ก็นั่งลงที่เก้าอี้ บนโต๊ะเห็นอาจารย์มีชีทที่สำหรับเรียนมากมาย ยิ่งเห็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าการเป็นคุณครูสอหนังสือนี่สุดยอดจริงๆ แต่ถ้าให้คงไม่เป็น พอดีฉันไม่ถูกกับเด็ก เป็นครูไปได้โดนไล่ออกพอดี
“ภัทรินทร์ เธอเอาชีทนี้ไปแจกนะ คาบต่อไปเรียนกับครูใช่ไหม?”
“อ่า..ฟิสิกส์ อ่า..ใช่ค่ะๆ”
โอ๊ยยย วันนี้มีเรียนฟิสิกส์ด้วย ฉันจำไม่ได้ นั่นแปลว่าฉันคงไม่ได้หยิบหนังสือมาด้วย ดีนะ ที่วันนี้เรียนชีทไม่งั้นซวยแน่ นิสัยขี้ลืมนี่เมื่อไหร่จะแก้ได้นะ
“อาจารย์ครับ ”
“เอ้า ว่าไงมีอะไรล่ะ ธิติภัทร”
“เรื่องค่าใช้ในกิจกรรมวันวิทย์ คือผมจะมาขอเบิกเงินห้องไปใช้ครับ”
“งั้นเดี๋ยวคาบโฮมรูม ครูเข้าไป จะได้คุยเรื่องนี้ด้วย”
อ๊ายยย~~ รู้ไหม คนที่อาจารย์กำลังคุยอยู่คือใคร ฉันเงยหน้าขึ้นมามองเขา ใครจะไปคิดไปฝันว่าคนที่เดินตามหาทั้งวี่ทั้งวันไม่เจอ แต่ตอนนี้ เขาคนนั้นที่ตามหา ได้ยืนอยู่ข้างๆฉัน แถมเขายังยืนอยู่ใกล้ฉัน และใกล้มาก มีอะไรโชคดีกว่านี้บ้างไหมม
ผู้หญิงคนนี้มีความสุขมาก ><
“อ่า ภัทรินทร์ ยกชีทไปด้วยล่ะ ไหวมั้ย”
“อ่า...เอ่อ” ลืมนึกถึงชีทกองเท่าภูเขานี่เลย ไม่ไหวค่ะ อาจารย์ บอกได้ไหม
“งั้นธิติภัทรช่วยน้องยกไปที่ห้องหน่อยนะ ไม่ได้ไปไหนใช่ไหม?”
“ไม่ได้ไปไหนครับๆ”
เดี๋ยวๆ นะ อาจารย์ จะให้พี่ชายตาสระอิไปส่งยัยฟองคนนี้นี่นะ จะไปฟินแลนด์แล้วคร้าาาาา ><
“งั้นก็ไปได้กันแล้ว เจอกันในคาบนะ”
หลังจากนั้นฉันก็หยิบชีทไปครึ่งหนึ่ง และพี่เขาก็หยิบไปอีกครึ่งหนึ่งเราเดินไงๆไปด้วยกัน พี่เขาเดินมาข้างๆกัน แบบนี้ก็ดูน่าอึดอัดนะ เดินไปด้วยกัน ไม่ได้คุยกันเนี่ยนะโอกาสทองมาแล้วนะยัยฟอง จะต้องไม่ปล่อยพลาด แต่ว่าถ้าฉันทักพี่เขาไป แล้วเกิดพี่เขาจำฉันไม่ได้ นี่หน้าแตกกระจุย คลุมปี๊บเลยนะ แต่มันมาถึงขั้นนี้แล้ว ใครมันจะไปรู้ชีวิตมันคืออะไร
อยากรู้ต้องลองโลดดด!
“เอ่อ..พี่ค่ะ จำหนูได้ไหม ที่พี่เคยเก็บกระเป๋าตังค์ให้อ่ะค่ะ”
“จำไม่ได้ครับ!”
อะไรๆ จำไม่ได้ แล้ววว..ทำไมต้องรีบตอบขนาดนั้นด้วยเล่า ! คนสวยจะงอแงแล้วนะ
“พี่ล้อเล่นนะครับ แหน่ะ ยิ้มเลยๆ”
นี่ฉันเผลอยิ้มออกไปโดยไม่รู้ตัวงั้นเหรอ ต้องทำไงได้ ก็พี่เขาดันมายิ้มให้ฉัน ใครจะไม่ยิ้มตามบ้าง ให้ใครมาเห็นรอยยิ้มแบบนี้ ก็ต้องยิ้มตามทั้งนั้น เล่นมาแกล้งกันแบบนี้ ยิ่งฟินยิ่งเขินนะ ทำไรเห็นแก่หัวใจที่หวั่นไหวดวงนี้กันบ้าง งานนี้ต้องหาทางคุยต่อให้ได้ ไม่งั้นได้พลาดไปอีก แน่ๆ ขอไลน์ ขอเฟส ต้องได้สักอย่าง สู้ๆ!
“คืออยากจะขอบคุณพี่..”
“ซานต้าครับ อยากได้ของขวัญบอกพี่ได้นะ555”
“ฟองฟูค่ะ บอกไปแล้วจะหามาให้ได้หรือเปล่านะ”
“พี่เป็นซานต้านะ ของแค่นี้ง่ายๆบอกเลย”
“อยากได้ไอดีไลน์ซานต้าค่ะ หาให้ได้ป่าว?”
“โห พี่ต้องไปหาที่ขั้วโลกเหนือซะล่ะ”
“ง่ะ เล่นงี้เลย”
“อยากเล่นเกมกับซานต้าไหมล่ะครับ?”
“เกม..เกมอะไรค่ะ”
“หาวิธีทำให้ซานต้าบอกไอดีไลน์ไง กล้าป่าวๆ”
“ตกลง ต้องเล่นใช่ไหมค่ะ ถึงจะได้”
“พี่ไม่ได้บังคับนะครับ แต่ก็คงมีแค่วิธีนี้วิธีเดียวนะ ที่ซานต้าจะบอกไอดีไลน์ได้ ตกลงเล่นมั้ยครับ?”
“เล่นปิดทางกันแบบนี้แล้ว ก็ได้ค่ะ บอกเลยงานนี้ สู้ไม่ถอยอยู่แล้ว”
“ดีมากน้อง”
นี่ฉันกำลังโดนเล่นตลกอะไรป่าวเนี่ย แต่ไม่ว่าจะจัดอะไร ผู้หญิงคนนี้ก็จะผ่านไปให้ได้ บุกป่า ลุยไฟอะไร ไม่มีท้อแล้ว ก็รุกขนาดนี้แล้ว นานๆมาทีต้องจัดหนัก จัดเต็ม ฟ้าส่งมาให้เจอที่เหลือต้องพึ่งตัวเองแล้ว มีแต่ลุยกับลุย!
ความคิดเห็น