คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ฮัลโหลล~~
จะมีอะไรน่าตื่นเต้นไปกว่าการที่ได้ย้ายโรงเรียนใหม่ และคงไม่มีลืมเพ้อฝันถึงกิจกรรมต่างๆ ที่ทำให้เราได้มีโอกาสให้ใกล้ชิดสนิทสนมทำความรู้จักกับรุ่นพี่สุดหล่อ รุ่นเพื่อนสุดเท่ ไม่ว่าจะเป็นการรับน้องตั้งแต่แรกที่ได้เข้ามาโรงเรียน ที่สามารถทำให้เราได้เจอ ได้สบตา ได้ออดอ้อนให้รุ่นพี่ช่วยสอนการบ้าน จนแบบได้ปิ๊งๆกัน ♥
อ๊ายยยยย~~
แค่คิดอย่างเดียวก็ฟินจิกหมอนโลดคร้า
เมื่อเข้ามาเป็นเฟรชชี่หน้าใส ใน ม.4
ทุกอย่างๆที่ฉันได้ใฝ่ฝันถึง
....ก็ดับ...
ไม่เหลืออะไรเลย..
ก็อะไรซะอีกล่ะค่ะ แหม่ๆ การรับน้องเนี่ยอย่างแรกเลยที่อย่างจะบ่น ไม่ใช่ว่าเราไม่ได้รุ่นพี่หล่อหรอกนะ แต่เพื่อนๆ คุณเพื่อนทั้งหลายดันไปหลงใหลได้ปลื้มกับพี่ชายสุดหล่อคนนี้ซะงั้น ส่วนฉันได้แต่มอง คือว่าไง มันไม่ใช่ พี่เขาเหมือนรุ่นพี่ที่น่าตั้งไว้บนหิ้งอันสวยงามตลอดไปเลยเป็นอันดีที่สุด เรื่องพัฒนาความสัมพันธ์จะเป็นไปได้หรือเปล่าอันนี้ไม่ขอตอบ จบ..
พี่รหัสก็ไม่ได้เป็นแฟน แถมเพื่อนๆชะนีน้อยน่ารักของเรา ก็อยากได้ จึงเต็มใจยกให้ ส่วนงานอื่นๆ การเรียน การสอบ อันนี้ไม่ต้องพูดถึงดีกว่าเอาเป็นว่า..
ก็เพียงแค่ทิ้งมันไป~~ ทะเลสายลมจะปลอบใจ~~
โรงเรียนของที่ฉันเรียนค่าเทอมไม่ได้มากมายก่ายกอง พอดีไม่ได้รวยขนาดไปเสนอหน้าอยู่นานาชาติได้(ใครสนใจให้ทุนบ้างค่ะ ประกาศๆ) แต่เป็นโรงเรียนที่เอาง่ายๆรวมเด็กที่มีสถานะทางการเงินจากรวยไปยันแบบไม่ค่อยมีเท่าไหร่ แต่โรงเรียนก็มีทุนให้ รวมไปถึงกิจกรรมเยอะมาก มีทุกเดือน คอนเสิร์ต นี่เจอฉันโดดๆอยู่หน้าเวทีเป็นประจำ เห็นแบบนี้นักกิจกรรมนะเออ แต่พอกีฬาสีนี่พอดีโชคดี ม.4 ไม่ต้องทำอะไรเยอะแยะ แค่ส่งหน่วยกล้าตาย ไปลงกีฬาให้รุ่นพี่เห็นหน้า ได้ชื่นใจก็เป็นอันว่าน้องได้ช่วยสุดเต็มแรงแล้ว ส่วนน้อง ม.ต้น ที่ทำท่าเหมือนจะกินเลือดเนื้อพี่ๆ เพราะน้องๆเขาต้องตากแดดหน้าดำ คล้ำเครียด ส่วนพี่อย่างเรานั่งในร่ม เม้าท์มอยหอยสังข์ให้รุ่นน้องอิจฉาเล่น อย่าคิดมากกันไปนะน้อง พี่ผ่านมาแล้ว พี่เหนื่อยมาเยอะ เจ็บมาเยอะ เก็ทนะค่ะลูกๆ พอปิดเทอมผู้หญิงคนนี้จะทำอะไรได้นอกจาก กินๆนอนๆ หางานทำบ้าง ออกกำลังกายแต่ก็อ้วนเหมือนเดิม ก็ไม่ถึงขนาดนั้น ส่วนสูงร้อยหกสิบกว่าๆ กับน้ำหนักก็ถูไถไปได้
รู้ตัวอีกทีก็จะเปิดเทอมไปเป็นรุ่นพี่ก็เขาแล้ว ไหนๆ ก็หนูก็ในวัยสาวสวยแรกแย้มหน้าตาน่ารัก พร้อมจะมีรักน่าดูนะเออ ยังไงวอนช่วยส่งความรักแบบเอ็กซ์คูลซิฟสุดๆมาให้ด้วยนะค่ะ
#เปิดเทอม
“ไฮ ทุกคนนน”
“ว่าไงฟองฟูละอองฟิ้ว”
“ว่าไง สายโหด”
“เฮ้ย ฟองแกเตี้ยลงป่ะว่ะ”
“ขาวขึ้นป่ะว่ะ แอบไปกินแฟ๊บมาใช่ป่ะ โอโม่สุดๆ นี่ชมนะจ้ะคนดี”
แค่เมื่อฉัน ‘ฟองฟู’คนนี้ก้าวไปคำเดียวการตอบกลับอันน่าอบอุ่นที่ดูเหมือนจะดีของเพื่อนที่แสนน่ารักในชั้นเรียน ก็ทำให้อยากกระโดดขาคู่ใส่ทีเดียว
ส่วนอันชื่อเล่นอันแสนน่ารัก น่าหยิก อย่าง ฟอง- ฟู คุณแม่แสนสวยของฉันก็ตั้งให้โดยความหมายก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย ข้ามไป..
พอเปิดเทอมฉันก็ต้องมาพบว่า ผู้อำนวยการโรงเรียนได้เปลี่ยนแปลงตึกเรียนให้ดูสวยงามมากยิ่งขึ้นโดยการทาสีใหม่ ขนาดอยู่น่าโรงเรียนยังแสบตากับสีสันสุดคัลเลอร์ฟูลนี้มาก แต่ก็ดีแล้ว ถ้าตึกเรียนดูเก่าๆนี้บางทีมันก็ทำให้ฉันหลอนขึ้นมาได้เลย
วันเปิดเทอมแรกไม่มีอะไรมากนอกจากจากปฐมนิเทศ บลาๆ แนะนะตัวต่อมิอะไร แม้ว่าจะรู้จักกันแล้วก็ตาม ชื่อเพื่อนนี่จะจำไปในเซลล์สมองได้นานแล้วนะ
กริ๊ง ~~ ก่องง~~
เสียงนี้ทำให้รู้ว่าถึงเวลาพักแล้ว พอเริ่มลงไปที่โรงอาหาร คนพลุกพล่าน ต่อแถวที่หน้าร้านอาหาราวกับแจกฟรี ร้านไหนดีนะ..
“ยัยฟอง แกกินอะไรอ่ะ” ใยบัวเพื่อนที่เดินมาด้วยกันทักขึ้น
“ไม่รู้ดิ เดินหาไรไปเรื่อยๆมั้ง ”
ฉันเป็นพวกต้องเดินไปเดินมาหลายรอบกว่าจะเลือกได้ ร้านนู้นน่ากิน ร้านนั้นก็น่ากิน ถ้ากินหมดนี่ได้กลิ้งมาโรงเรียนได้ พอเลือกร้านฉันล้วงกระเป๋ากระโปรงดูก็เจอแค่โทรศัพท์ แล้ววว..เดี๋ยวๆ กระเป๋าตังค์ฉันล่ะ หายเหรอ กระเป๋าตังค์ลูกแม่อย่าพึ่งไปไหนนะลูก ฉันรีบวิ่งกลับไปที่ตามทางเดินห้องเรียน หาดูใต้ลิ้นชักโต๊ะเรียน แต่ไม่มี!
แงงงๆ แล้วทำไงดีเนี่ย เงินใช้ทั้งสัปดาห์นะนั่น
ฉันเลยค่อยๆเดินตามทางช้าๆ เผื่อโดนคนเตะไปที่อื่น ก้มๆเงยๆ หลายรอบแล้วนะ ไม่เห็นมีเลย จะร้องไห้แล้วนะ
อะไรซวยกว่านี้บ้าง เปิดเทอมวันแรกกระเป๋าตังค์ ต่อไปคงหายทั้งตัว เสื้อผ้าไม่เหลือ อ๊ายยยย ~~ ไม่ใช่แล้ว อยู่ไหนๆ ออกมาดีๆเถอะ สติแตกแล้วนะ!
ใครเก็บได้เอามาคืนที ให้รางวัล 5 บาทเลย หายแบบนี้แม่ได้เทศนายาวแน่ ใบนั้นเพิ่งขอซื้อไปนะ ไม่อยากโดนเทศแล้ว โดนตัดเงินค่าใช้ค่ากิน ของกินก็อด แล้วผู้หญิงคนนี้จะอยู่ยังไงถ้าไม่ได้กินขนมมากมาย
“น้องครับ นี่ใช่กระเป๋าตังค์น้องป่ะ” ฉันเงยหน้าขึ้นตามสียงทัก เมื่อสบตากันนัยต์ตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้นกำลังยิ้มเป็นตาสระอิมาให้ฉัน ผู้ชายตรงหน้าที่ดูเหมือนพระเอกนิยายคนนี้สูงประมาณร้อยแปดสิบกว่าๆ ผิวขาวราวกับน้ำนม ขออิจฉาได้ไหมเนี่ยยย
จะมีอะไรดูดีไปกว่านี้ไหม เคลิ้ม~~เลย
“น้องๆครับ ” พี่เขาเอามือโบกไปมาตรงหน้าฉัน ไปมา
“เอ่อ คะๆ ”
“นี่ใช่กระเป๋าตังค์น้องป่ะ”
“อะ..อ๋อ! ใช่ค่ะๆ ขอบคุณนะค่ะ พี่เจอที่ไหน ขอบคุณจริงๆนะค่ะ”
“ไม่เป็นไรๆ เก็บไว้ดีๆล่ะ เดี๋ยวหายอีก พี่ไปก่อนนะ”
แล้วพี่ตาสระอิ ก็จากไปพร้อมกับยิ้มส่งท้าย ถ้าคนเก็บกระเป๋าตังค์จะน่ารัก น่าเป็นเจ้าของแบบนี้ แม่จะทำกระเป๋าตังค์หล่อน ทุกวันเลย
ว้ายยย~~ ไม่ใช่แล้วๆ คิดบ้าอะไรเนี่ยยัยฟอง
พอเอามือเคาะหัวตัวเองเพื่อเป็นการเรียกสติอันดีงามของฉันกลับมา
หลังจากเจอพี่ตาสระอิเขาไป ฟองคนนี้ก็ไม่เป็นอันทำอะไร นอกจากเดินไปรอบโรงเรียนและคอยสอดส่องหา อย่างตั้งใจยิ่งกว่าอ่านข้อสอบ แต่พบแต่ความว่างเปล่า พรหมลิขิต ไหนๆก็เจอแล้วหนึ่งรอบ ช่วยดลให้เจอกันอีกได้ไหม อยากเจอคนนี้บ่อยๆ แบบว่ามั่นหมายให้เป็นสามีและพ่อของลูกเรียบร้อยแล้ว#มโนมาก ยังไงก็โปรดเห็นสาวน้อยน่าตาน่ารักคนนี้ทำให้ได้เจออีกครั้งด้วยนะค่ะสาธุๆ
ความคิดเห็น