^มาเฟียสาว...สุดโหด^

ลำดับตอนที่ #7 : ^มาเฟียสาว...สุดโหด^ ตอน7-ชายแปลกหน้าที่แสนดี

 "ตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง"เสียงทุ้มๆอย่างมีเสน่ห์ของชายผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น
"เฮ้ย!!!แกเป็นใคร มาอยู่ที่ห้องฉันได้ไงเนี่ย"จี้โวยวายเมื่อตื่นขึ้นมาพบคนแปลกหน้าที่ห้อง ในเวลาเช้าตรู่
"อะไรกัน นี่ก็ห้องของฉัน จะขอบคุณสักคำก็ไม่มี รู้งี้เมื่อคืนไม่ช่วยซะดีกว่า ให้โดนมันยิงไปเลย"
"อ่าวหรอ เออๆขอบใจ แต่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง"
"ก็เธอเป็นลมน่ะสิ ฉันก็เลยพาขึ้นมาบนห้อง..ไม่ต้องดูหรอก ฉันไม่ได้ข่มขืนเธอสักหน่อย"เขาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเธอเปิดผ้าห่มขึ้นดู
"ก็แล้วไป"เธอพูดแบบปัดๆ
"รู้งี้น่าจะจับปลําสักทีสองทีนะเนี่ย"เขาพูดพร้อมทำหน้าหื่น
"อีตาบ้า โดนต่อยแน่"เธอรีบเอามือปิดหน้าอกตัวเองทันที
"ล้อเล่นน่า ไม่ต้องกลัวหรอก ฉันลูกผู้ชายพอ แล้วหน้าอย่างเธอน่ะ ทำฉันหมดอารมณ์แล้วล่ะ รู้ไว้ด้วย"เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"บ้า..แล้ว..นายชื่อไร"เธอถาม
"ชื่อ แอม แล้วเธอล่ะ"
"ชื่อเหมือนผู้หญิงเลย เป็นตุ๊ดหรือเปล่าเนี่ย"
"เป็นไม่เป็นจะลองดูมั้ยล่ะ"เขายิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว แต่ดูไปดูมาเขาก็มีเสน่ห์เหมือนกันนะ ดูอบอุ่นดี
"อีตาบ้า ไม่มีทาง"นี่ฉันเป็นอะไรของฉันกันเนี่ย รู้สึกแปลกๆแฮะ
"เธอชื่ออะไรกันเล่า จะบอกได้สักทีหรือยัง"เขาถามฉันอีกรอบ
"ชื่อ..ชื่อ..แอนจี้"
"ชื่อซะน่ารักเชียว แต่ไม่เหมาะกับหน้าเธอเลยนะ"เขายิ้มแบบเจ้าเล่ห์อีกแล้ว อะไรกันเนี่ย หยุดยิ้มแบบนี้ได้มั้ย.....
"ชื่อน่ารักก็ต้องเหมาะกับคนน่ารักแบบฉันสิ"
"ฮึ น่ารักตรงไหนเนี่ยเธอน่ะ ยังหาจุดน่ารักไม่เจอเรย แต่ถ้า...แก้ผ้า คงดูดีกว่านี้นะ"เอาอีกแล้ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นมาอีกแล้ว
"โรคจิต"ฉันก้มหน้าลง เป็นเพราะเขินหรืออายแหละมั้ง
"ล้อเล่นน่า แต่..เวลาเธอเขินแล้วดูน่ารักดีนะ"
ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมา ก็ประทะกับดวงตาสีเทาเพราะคอนแทคของเขา
"หิวหรือยัง จะกินอะไรไหม"เสียงนั้นทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์(อะไรกัน)
"ไม่..ไม่..เป็นไรน่ะ ฉันอยากไปหาเพื่อนที่โรงแรม ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงกันบ้าง"เธอพูดพร้อมกับเหม่อไปทางหน้าต่าง
"เดี๋ยวฉันไปส่ง มา.."เขาส่งมือมาให้เธอ แต่เพราะอะไรที่ทำให้เธอต้องจับมือให้เขาดึงเธอขึ้นนะ "แต่ฉันจะพาไปกินข้าวก่อนแล้วกัน เป็นร้านที่อร่อยที่สุดในย่านนี้ เธอจะต้องติดใจแน่ จะได้มาบ่อยๆ"

ณ ร้านlong-doo(ลอง-ดู)
"จะกินอะไรล่ะแอนจี้"เขายื่นเมนูมาให้เธอ
"อะไรก็ได้น่ะที่ถูกๆ เพราะแนไม่ตังติดตัวเลย"
"ไม่เป็นไร ฉันเลี้ยง เต็มที่เลย ถ้าไม่สั่ง งั้นฉันจะสั่งให้ละกัน"เขาหันไปพูดกับพนักงาน "ผมเอา breakfast2ที่ ขนมปัง ข้าวต้ม แล้วก็นมสดครับ 2ที่ทุกอย่างนะครับ"
"สั่งมาทำไมเยอะแยะน่ะ ฉันกินไม่หมดหรอก"
"ไม่เป็นไร เธอกินไม่หมดฉันกินต่อให้ได้"

สักพักอาหารก็มาเสิร์ฟลงตรงหน้า
ทั้งคู่ต่างเริ่มทานอาหารของตัวเอง ยิ่งจี้นะจะเรียกว่ายัดอาหารเลยก็ว่าได้
"ท่าจะหิวจัดนะ"เขาเอ่ยเมื่อทานเสร็จ
"ก็แค่นิดหน่อย"ฉันตอบอย่างสบายใจ
"เช็คบิลล์ครับ"เขาหันไปพูดกับพนักงานที่อยู่บริเวณนั้น
"ทั้งหมด250บาทครับ"พนักงานบอกกับแอม
เขายื่นเงินสดจำนวน250บาทให้กับพนักงาน
"ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะไปส่งที่โรงแรม"
"อืม"ทำไมฉันไม่อยากกลับโรงแรมเลยล่ะ ทำไมฉันต้องรู้สึกว่าอยากอยู่กับเขานะ
"ไปขึ้นรถ"เขาเรียกฉันที่ยังยืนอยู่ที่เก้าอี้เหมือนเดิม "เหม่อไรอยู่เล่า ไม่อยากกลับโรงแรมอ่ะดิ ใช่มั้ย"
"บ้าดิ อยากกลับจะตายอยู่แล้วเนี่ย เบื่อขี้หน้านายเต็มทน"แต่ในสมองของฉันกลับคิดตรงกันข้ามทุกอย่าง