คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
Chapter 3
“มันอันตรายมากๆเลยนะแท”ฮโยยอนพูดด้วยสีหน้าและแววตาที่เคร่งเครียด หลังจากที่แทยอนมาปรึกษากับเค้าเรื่องการทดลองสารเคมีที่เจ้าตัวผลิตขึ้นเองกับ‘คน’ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างใหญ่และอันตรายมาก จนเราต้องมานั่งเครียดกันอยู่แบบนี้
“แต่เราก็ต้องทดลองนะฮโย....”แทยอนพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดไม่ต่างกัน
“ใช่ มันอาจล้มเหลวก็ได้ แต่ถ้ามันสำเร็จหล่ะ...”ร่างเล็กเว้นวรรคให้ฮโยยอนคิดตาม ในเมื่อกับสัตว์ทดลองยังไม่เกิดอะไรที่ผิดปกติ เพราะฉะนั้นกับคนมันก็มีโอกาสสูงที่จะสำเร็จ..ใช่มั๊ย..
“เราจะได้พิสูจน์ตัวเอง เราจะได้ตอบสนองความต้องการของผู้บริโภค และเราอาจจะทำกำไรให้บริษัทก็ได้นะ ฮโย”
“อืม ฉันรู้....เพียงแต่ถ้ามันล้มเหลว นั่นหมายถึงชีวิตเลยนะแท”พูดตอบกลับใปเบาๆราวกับบคนที่กำลังสับสนอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
“แต่คนที่มาเป็นหนูทดลองให้เรา เราก็ไม่ได้บังคับเค้านิ”
“มันก็จริงอยู่...อืม โอเคๆแกต้องการกี่คนหละ”สุดท้ายเหตุผลของแทยอนก็หนักแน่นมากพอที่จะทำให้ฮโยยอนเห็นด้วยกับการทดลองในครั้งนี้ มันก็ถูกของแทยอนเพราะทุกคนที่เป็นหนูทดลองให้กับบริษัทเราก็ไม่ได้เรียกร้องหรือบังคับใดๆทั้งสิ้น พวกเค้าตัดสินใจด้วยตัวของเค้าเอง แล้วอีกอย่างถ้าเค้าไม่ทดลองเค้าก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เห็นประสิทธิภาพของสารเคมีตัวนี้เลย.....
“สี่...สี่คน ชายสอง หญิงสอง”
ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่มีผนังปิดมิดชิด ประกอบไปด้วยเตียงเหล็กขนาดพอดีตัว เครื่องมือเทคโนโลยีต่างๆทางวิทยาศาสตร์มากมาย ไม่ต้องถามถึงราคาและความล้ำสมัยเพราะทุกเครื่องมือในห้องนี้ต่างเป็นของนำเข้าเกรดAทั้งนั้น...
ในขณะนี้มีเหล่าทีมงานทั้งห้าคนบวกด้วยแทยอนอีกหนึ่งกำลังตรวจเช็คเอกสารและตรวจสอบเครื่องมือที่อยู่ภายในห้องนี้อย่างละเอียดเพื่อให้พร้อมกับการทดลองครั้งสำคัญครั้งนี้
“แอมเบอร์ตรวจร่างกายเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย”แทยอนถามขณะที่กำลังเปิดดูแฟ้มประวัติและข้อมูลส่วนตัวของคนที่จะมาเป็น‘หนูทดลอง’ ทั้งสี่คน
“เรียบร้อยแล้วพี่ สภาพร่างกายของทุกคนพร้อมรับการทดลองแล้ว”อีกคนตอบพร้อมกับดูเอกสารที่แสดงการตรวจร่างกายของทั้งสี่คนอย่างละเอียด
“ดีมาก! ผสมสารเคมีกับวิตามินซีแล้วใช่มั๊ยคริสตัล”แทยอนหันตัวกลับไปถามคริสตัลที่กำลังตรวจเช็คเครื่องมือสำหรับการฉีดสารอยู่
“ผสมวิตามินซีกับสารเคมีในอัตราส่วนสองต่อหนึ่งซีซีเรียบร้อยค่ะ”คริสตัลตอบกลับทันที แล้วหันกลับมาสำรวจความเรียบร้อยของเครื่องมือที่เค้าต้องใช้ต่อไป
“โอเค...ทุกคนประจำตำแหน่งนะ”แทยอนพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง ก่อนจะเดินนำคนทั้งสี่ที่ได้ตรวจร่างกายและติดเครื่องวัดชีพจรแล้วมาที่เตียงสำหรับใช้ทดลอง เมื่อทั้งสี่นอนลงบนเตียงครบทุกคนแล้ว แทยอนก็กดปุ่มสีแดงที่อยู่บนหัวเตียง เหล็กหนาโผล่ขึ้นมาจากเตียงรัดข้อมือ ข้อเท้า และเอวของหนูทดลองไว้แน่นราวกับไม่ต้องการให้พวกเค้าขยับหนีไปไหนได้เลย.....
แอมเบอร์จดจ่ออยู่กับหน้าคอมพิวเตอร์ที่มีเส้นกราฟของชีพจรขึ้นลงอย่างต่อเนื่องและบอกถึงสภาพร่างกายของคนทั้งสี่ที่นอนอยู่บนเตียงว่ายังปกติดี
ซอลลี่กดสวิตซ์เครื่องมือรูปร่างแปลกตาที่ควบคุมอยู่ให้เปลี่ยนจากOFFเป็นON ข้างๆคือคริสตัลที่กำลังตรวจเช็คหลอดแก้วใสที่บรรจุสารสีฟ้าและสารละลายของวิตามินซีเข้าด้วยกันตามอัตราส่วนที่ได้คำนวณไว้ ข้างหน้าพวกเธอคือแท่งอะลูมิเนียมต่อยาวจากตัวเครื่องมือให้สามารถไปได้ถึงทุกเตียงภายในห้องนี้ ส่วนปลายของแท่งอะลูมิเนียมเป็นเข็มแหลมที่สามารถแทงทะลุผิวหนังของมนุษย์ได้อย่างง่ายดาย หากเพ่งมองดีๆแล้วมันก็เหมือนกับเข็มฉีดยาที่ยาวกว่าปกตินั่นเอง
วิคตอเรียกำลังเพ่งมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ซึ่งขณะนี้กำลังแสดงอุณหภูมิภายในห้องและอุณหภูมิร่างกายของคนบนเตียงทั้งสี่คนเช่นกัน
ส่วนลูน่าก็กำลังจดบันทึกรายละเอียดต่างๆของการทดลองในครั้งนี้อย่างละเอียดยิบแสดงถึงนิสัยรอบคอบและความเข้มงวดของเจ้าตัว
“พร้อมนะ”แทยอนเดินออกมาจากเตียงเหล็กแล้วมาหยุดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่แสดงถึงสภาพร่างกายของคนทั้งสี่ข้างๆแอมเบอร์ ก่อนจะถามพรางมองหน้าทุนคนที่ยืนอยู่ตามจุดต่างๆด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจัง
ทุกคนพยักหน้าพร้อมๆกัน...
“เอาหล่ะ....”
การทดลองกำลังจะเริ่มแล้วสินะ......
“เตียง1รหัส001 จาง อูยอง” สิ้นสุดคำพูดของแทยอน เข็มแหลมจากเครื่องมือที่ซอลลี่ควบคุมอยู่ก็แทงลงที่ผิวกายบริเวณเส้นเลือดใหญ่ของร่างสูงบนเตียงทันที ของเหลวสีฟ้าสดค่อยๆหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของชายหนุ่มจนหมดหลอด เขาดิ้นเล็กน้อยก่อนจะนิ่งลง เมื่อเข็มแหลมได้ถูกดึงออกจากร่างกายของเขา
“เตียง2รหัส002 ควอน จียง”เข็มฉีดยาที่บรรจุสารสีฟ้าถูกฉีดเข้าที่ร่างกายของชายหนุ่มคนที่สอง เค้านิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะความเจ็บจากปลายเข็มขนาดไม่เล็กนั่น ไม่นานนักสารสีฟ้าก็ได้มาอยู่ในตัวของร่างแกร่งและโลดแล่นไปตามเส้นเลือดใหญ่ของเค้า
“เตียง3รหัส003 จอง อึนจี” สารสีฟ้าถูกฉีดเข้าร่างกายของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงที่สาม เหมือนๆกับเตียงก่อนหน้าทั้งสอง
“เตียง4รหัส004 ฮวัง ทิฟฟานี่” เข็มฉีดยากำลังส่งสารสีฟ้าเข้าสู่ร่างกายของร่างบางบนตียงอย่างช้าๆจนจำนวนสารสีฟ้าในหลอดฉีดยาหมดลง....
“โอเค...อีกยี่สิบสี่ชั่วโมง เราค่อยมาดูผลกัน” แทยอนระบายยิ้มเล็กๆหลังจากที่การทดลองครั้งนี้ผ่านไป
ด้วยดี
“ตอนนี้ก็ให้พวกเค้าพักได้แล้วหล่ะ”เค้าพูดอีกครั้งพรางมอง ‘หนูทดลอง’ ที่นอนอยู่บนเตียงเหล็กทั้งสี่คน หวังว่าเจ้าสารสีฟ้าของเค้าจะได้ผลนะ อย่างน้อยที่สุดก็ขอให้ไม่เกิดอะไรผิดปกติขึ้นกับคนบนเตียงทั้งสี่คนนี้ก็แล้วกัน........
“มันจะได้ผลใช่มั้ยพี่แท”คริสตัลถามแทยอนด้วยใบหน้าที่มีความหวังอยู่เต็มเปี่ยม
“แน่นอน แต่....”แทยอนยกยิ้มมุมปากกวนๆแบบแทงสไตล์ให้คริสตัล
“ไม่รู้ว่า ‘ผลดี’ หรือ ‘ผลร้าย’ นะ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ปรากฏตัวแล้วนะคะ มาดามของเรา...1 ประโยค(เอิ่มส์)...อิอิ...
คิดถึงกันมั๊ย??? พอดีว่าคอมเสียค่าาา...//อย่าโกรธกันนะคะ
ติดตามด้วยนะคะ //โค้ง90องศา//
อย่าลืมคอมเม้นน้าา...ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น