คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Chapter 1
‘แกร๊ก’ เสียงเปิดประตูห้องทำงานของรองประธานบริษัทKIM GROUPหรือ ‘คิม ฮโยยอน’ ดังขึ้น
เจ้าของห้องเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารเพื่อมองหาผู้มาเยือน
“นี่!! ตอนนี้ก็ทุ่มนึงแล้วนะฮโย ไปบาร์ไอ้ยุนกัน”ร่างเล็กผิวขาวราวกับน้ำนม ใบหน้าอ่อนกว่าวัยดั่งเด็กน้อยมัธยม ดวงตาเรียวเล็กรับกับสันจมูกโด่งได้รูป ปากแดงระเรื่อราวชวนสัมผัส...เป็นใบหน้าที่มีเสน่ห์ดึงดูดทุกเพศจริงๆ
“แกไปเถอะแท..ฉันกะจะเซนต์เอกสารให้หมดก่อนน่ะ”เมื่อได้ฟังคำตอบร่างเล็กก็มุ่ยหน้าทันที ก่อนจะเดินเข้ามาท้าวโต๊ะทำงานของอีกฝ่ายและพูดด้วยน้ำเสียงติดงอน
“ฮโยอ่ะ เอกสารเซนต์เมื่อไหร่ก็ได้ ไปเที่ยวกันก่อนเหอะนะนะน้าาาาาาาา”ร่างเล็กหรือ ‘คิม แทยอน’ ยังคงตื้อไม่เลิก ราวกับเด็กน้อยอยากจะได้สิ่งของที่ถูกใจ
“เอิ่มม...ขอบายว่ะ เดี๋ยวงานไม่เสร็จ”ฮโยยอนตอบไปแบบส่งๆพรางหยิบแฟ้มเอกสารเตรียมจะเปิดอ่าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีมือเล็กมาจับแฟ้มนั้นวางไว้ที่โต๊ะดังเดิม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดหงุดหหงิดเล็กน้อย
“นี่! เดี๋ยวเราก็ต้องทำไอ้โปรเจคบ้านั่นแล้วนะ อาจจะไม่มีเวลาออกจากบริษัทเลยด้วยซ้ำ เอาหน่า...ถือว่าไปปลดปล่อยก่อนที่จะต้องมาติดแง๊กอยู่ในบริษัทไง อ่อ..แล้วถ้าอยากให้งานกองนี้หมดไวๆก็หัดคิดลายเซนที่มันเขียนง่ายๆซะนะ”
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ แต่ฉันว่าอย่างแกแวบได้ทุกวันสิไม่ว่า”หลังจากที่ทนอีกฝ่ายรบเร้า(ตื้อ)ไม่ไหวฮโยยอนก็เก็บโน้ตบุ๊คเข้ากระเป๋าก่อนจะพากันเดินออกไปจากบริษัทเพื่อไปยังจุดหมายของคืนนี้
ณ สถานที่ที่ไม่เคยหลับใหลในค่ำคืน บัดนี้เต็มไปด้วยหนุ่มสาวนักท่องราตรีที่กำลังปลดปล่อยความเครียดที่สะสมมาทั้งวัน รถคันหรูจอดเทียบประตู ‘บาร์’ ขนาดใหญ่แห่งนี้ด้วยความเร็วสูงติดกันสองคัน ก่อนประตูรถคันแรกจะเปิดออกปรากฏหญิงสาวรูปร่างสมส่วนภายใต้ชุดสูทสีดำสนิทภายในสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาซึ่งหากเพ่งมองดูยี่ห้อดีๆแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นคนที่มีรสนิยมและฐานะดีมากขนาดไหน กำลังส่งกุญแจรถให้กับเด็กหนุ่มรับรถของบาร์แห่งนี้ ขณะเดียวกันประตูรถอีกคันก็เปิดออกเผยร่างของหญิงสาวตัวเล็กผิวขาวตัดกับบรรยากาศในยามค่ำคืน กำลังโยนกุญแจให้กับเด็กหนุ่มรับรถอีกคน ถ้าดูจากการกระทำและการแต่งตัวแล้ว...เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนทั้งสองข้างขึ้นจนถึงข้อศอก กระดุมเม็ดบนถูกปลดออก2-3เม็ด อวดผิวขาวเนียนด้านใน บอกได้เลยว่า....แบดเกิร์ลตัวแม่!!!!
ทั้งสองพากันเดินเข้ามายังโต๊ะVIP ที่ได้นัดกันไว้ก่อนแล้ว(เตรียมพร้อมเนอะ-_-)
“ไอ้ยุน!!!!!คิดถึงงงงง”ไม่รอช้าสาวร่างเล็กเข้าโถมกอดเพื่อนสาวทันที
“โอ้ยยย เบาๆดิวะไอ้แท มาคิดถึงอะไร เมื่อวานก็เพิ่งมา”สาวร่างสูงโปร่งที่มาพร้อมกับใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มหรือ ‘อิม ยุนอา’ พูดขึ้นหลังจากที่สลัดตัวออกจากอ้อมกอดของแทยอนได้
“อ่าวฮโย! เป็นไงบ้าง”เมื่อสายตาของยุนอาเหลือบไปเห็นอีกคนที่เดินตามหลังมาจึงเอ่ยทักขึ้น
“ก็ดีอ่ะ”ฮโยยอนตอบพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ทั้งสามคนนั่งคนละมุมของโต๊ะ ซึ่งแต่ละมุมก็ถือเป็นมุมที่เห็นวิวของสาวๆได้เป็นอย่างดี(เอิ่มมม)
“อ่อ..ฉันชวนไอ้ยูลกับไอ้หยองมาแล้วนะ เดี๋ยวคงถึงอ่ะ”หลังจากที่ยุนอาพูดจบ ก็มีเสียงคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลังของทั้งสามทันที
“หวัดดีทุกคนนนนน พวกเรามาแล้วววว”เสียงประสานกันของสองสาวทำให้ทั้งสามคนต้องหันไปมองพรางอ้าปากเล็กๆพร้อมกับเอ่ยออกมาพร้อมกันว่า ‘โอ้วว มายย กอทท!!’
หญิงสาวร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งใบหน้าคมได้รูปใส่เสื้อกล้ามลายธงชาติอเมริกาโชว์เรียวแขนที่มีกล้ามอยู่หน่อยๆแสดงถึงความเอาใจใส่สุขภาพของเจ้าตัว ต่ำลงมาคือกางเกงยืนส์ขาเดฟมีโซ่คล้องอยู่ที่กระเป๋ากางเกงที่เท้าสวมรองเท้าผ้าใบสีแดงสดหรือ ‘ควอน ยูริ’ กำลังเดินมาตามสเต็ปของเพลงที่เปิดอยู่ในบาร์แห่งนี้ ข้างๆคือผู้หญิงหุ่นนางแบบ ดวงตากลมโตเข้ากันได้ดีกับใบหน้ารูปไข่ กำลังเดินมาตามสเต็ปของเพลงเช่นกันภายใต้เสื้อแขนยาวตัวสั้นโชว์หน้าทองเรียบแบน กางเกงตัวโคร่งพับขาข้างขวาขึ้นถึงใต้เข่า รองเท้าหนังสีดำวาวที่ถูกขัดมาอย่างดี บนศีรษะมีหมวกแก็บสีทองเป็นประกายคลุมอยู่หรือ ‘เชว ซูยอง’ เรียกได้ว่าทั้งสองสาวเป็นฮิปเกิร์ลที่ไม่มีใครยอมใครเลยก็ว่าได้ นอกจากจะเป็นจุดเด่นของเพื่อนร่วมโต๊ะแล้ว ยังเป็นจุดสนใจย่อมๆในบาร์แห่งนี้ด้วย
“โห!! แต่งขนาดนี้เปิดฟลอร์เลยมั๊ย”แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงอึ้งๆ ขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่กับการแต่งตัวที่คิมแทขอบอกว่า...ไม่ธรรมดา!!!
“นั่นดิ!! บาร์ฉันไม่รับสมัครนักเต้นนะเว่ย”ยุนอาพูดขึ้น ขณะที่ยังมองคู่ฮิปเกิร์ลตรงหน้าอย่างไม่วางตา
“เคารพในความกล้าเลยว่ะ”ฮโยยอนพูดขึ้นบ้างพรางเดินไปสำรวจเครื่องแต่งกายของสองสาวตรงหน้า ที่เค้าไม่ได้ตกใจหรือตื่นเต้นเหมือกับสองคนนั้นก็เพราะว่าเค้าเองก็เป็น....นักเต้นตัวแม่เหมือนกัน!! ขอย้ำว่าเป็นนักเต้นตัวแม่จริงๆเพราะไม่ใช่แค่แนวฮิปฮอปที่เธอถนัดเพราะเธอน่ะถนัดทุกแนว!! เห็นภายนอกฮโยยอนอาจจะดูนิ่งๆแต่นั่นก็แค่เวลางานหรือเวลาใช้ความคิดเท่านั้น แต่ถ้าให้ฮโยยอนได้ปลดปล่อยหรือได้อยู่กับเพื่อนละก็รั่วไม่มีใครเกิน.....
“แต่พวกแกจะกล้าแบทเทิลกับฮโยยอนคนนี้มั๊ยหล่ะ”ฮโยยอนพูดพร้อมยักคิ้วกวนๆให้ พรางถอดเสื้อสูทออกแล้วเอาพาดกับเก้าอี้
“โอ้ยยย...แกก็รู้พวกฉันเต้นเป็นซะที่ไหนเล่า แต่งตัวเท่ห์ๆเอาไว้หลีสาวเฉยๆเว้ยย”สองสาวพูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่มและมองหน้ากันด้วยใบหน้าที่เจ่าเล่ห์
“โหยยย...ไร้สาระว่ะ”แทยอนพูดขึ้นหลังจากที่ได้ฟังเหตุผลในการแต่งตัวของเพื่อนสองคนตรงหน้า
“แหม..ใครมันจะมีสาวหิ้วกลับบ้านง่ายๆเหมือนแกหล่ะ”ยูริพูดด้วยน้ำเสียงเหน็บแนมปนประชดหน่อยๆ ก็ไอ้เพื่อนตัวเล็กเนี่ยเห็นคิ้วบางๆแบบนี้แต่มันก็เป็นขวัญใจสาวๆเหมือนกัน-0-
“พอๆ มาดริ้งกันดีกว่า”แทยอนพูดตัดบท ก่อนที่จะยกคอกเทลสีหวานขึ้นดื่มอย่างหลงใหลในรสชาติเปรี้ยวหวานบาดคอของมันที่ผสมกันได้อย่างลงตัว
ผ่านไปครู่หนึ่ง...........
“นี่! ทำไมวันนี้พวกแกดูเครียดๆวะ”ยุนอาที่เห็นแทยอนกับฮโยยอนดูนิ่งๆและมีสีหน้าที่ดูกังวลไม่ใช่น้อยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะปกติสองคนนี้เป็นคนที่ตั้งใจทำงานก็จริงแต่เมื่อถึงเวลาพักผ่อนก็จะปลดปล่อยเต็มที่ไม่ใช่แบบที่เป็นอยู่นี้โดยเฉพาะแทยอน แทยอนมันเป็นคนฉลาดจัดว่าเข้าขั้นอัจฉริยะน้อยๆเลยก็ว่าได้ และมันก็เป็นคนที่เฉลียวมาก มันไม่ได้เก่งแต่ในห้องเรียนหรือแค่ในเชิงวิชาการเท่านั้นแต่มันยังเก่งในการใช้ชีวิตจริงด้วย เพราะฉะนั้นคนที่เต็มที่กับชีวิตแบบสองคนนี้ไม่มีทางมานั่งเครียดอยู่ในสถานที่ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเอาไว้ให้มนุษย์เราปลดปล่อยแบบนี้หรอกเว้นแต่ว่ามันจะน่าเครียดจริงๆ
“ก็งานเข้านิดหน่อยอ่ะ แกมาเป็นเลขาฉันมั๊ยหล่ะ.....เฮ้ยยย”ฮโยยอนตอบติดตลกเพราะไม่อยากให้ยุนอาไม่สบายใจหรือเป็นห่วงเขาแต่ก็ไม่วายถอนหายใจอยู่ดี
“เรา5คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนะ เรื่องแค่นี้ทำไมฉันจะดูไม่ออก สีหน้าแกแบบนี้อ่ะ รู้ๆอยู่ว่ามันต้องมีเรื่องให้เครียด..เครียดมากด้วย”ยุนอามองหน้าฮโยยอนและแทยอนสลับไปมาอย่างต้องการเค้นความจริง
“ก็แบบว่าหลังจากที่พวกฉันได้เลื่อนตำแหน่งอ่ะพ่อก็สั่งให้...”ฮโยยอนที่คิดดีแล้วว่าเพื่อนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆและรักกันมากราวกับเป็นครอบครัวเดียวกันจึงตัดสินใจจะเล่าโปรเจคของบริษัทให้ฟัง แต่ยังไม่ทันจะเข้าเรื่องก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน
“มีไรกันหรอ”เสียงของยูริและซูยองทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสามคนกำลังนั่งสุมหัวกันอยู่ซึ่งแต่ละคนก็มีสีหน้าจริงจังไม่ต่างกัน
“เฮ้ยยยยย...ไอ้สองคนนี้แทรกตลอด มานั่งนี่เลยมาช่วยพวกฉันแก้ปัญหาด้วย”แทยอนที่ทนไม่ไหวกับไอ้สองคนนี้ที่มาขัดได้ทุกช็อต แต่ละช็อตไคลแม็กซ์ทั้งนั้น-*-
“คืองี้นะ พ่อให้เราทำโปรเจคอาหารเสริมที่มีผลทำให้ใบหน้าดูอ่อนเยาว์โดยให้เราควบคุมกันเองทั้งโปรเจค ตั้งแต่งบยันการผลิตอ่ะ”เมื่อฮโยยอนพูดจบอีกสามที่นั่งฟังอยู่ก็แอบเครียดตามไม่น้อย
“อันนี้ฉันว่าหินจริงว่ะ”ซูยองเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เอาหน่าาาา....ฉันยังพอช่วยแกโปรโมทได้อยู่ อย่าลืมสิฉันเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์โซชิเชียวนะนิตยสารในเครือโซชิอ่ะครองใจวัยรุ่นเกาหลีทั้งประเทศ ฉะนั้นแกหมดห่วงเรื่องผลกำไรได้เลย ไม่ว่าพ่อแกจะตั้งไว้สูงขนาดไหนก็ตาม ฉันจะช่วยแกโปรโมทเอง”ยูริพูดพรางตบอกตนเองด้วยความมั่นใจ
“คือ..งานนี้พ่อไม่กำหนดผลกำไรและระยะเวลาหน่ะ”ฮโยยอนตอบพรางตบบ่ายูริเป็นเชิงขอบคุณ
“อืมม...ถ้าแกอยากขนส่งอะไรก็บอกนะCHOI LOGISTICSยินดีให้บริการ”ซูยองตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วก็พอเดาได้ว่าหนักใจอยู่ไม่น้อยเพราะเค้าเองก็รู้ตัวว่าคงช่วยอะไรเพื่อนไม่ได้เหมือนกัน
“เอาเหอะๆ...ขอบคุณพวกแกมากนะ”แทยอนตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างน้อยไม่ว่าเค้าจะเจอกับอะไร ไม่ว่าจะยากแค่ไหน เค้าก็ยังคงมีเพื่อนและพี่สาวที่ถึงแม้ว่าจะรั่วกันเกินไปหน่อยแต่ก็ไม่เคยทิ้งเค้าไปไหนและคอยช่วยเหลือเค้าตลอดมา....
“นี่ฉันว่าเรามาปลดปล่อยความเครียดกันเถอะ! พอพรุ่งนี้ถึงเวลางานค่อยเครียดใหม่ ไหนๆก็ไหนๆและวันนี้ฉันเลี้ยงเอง อ่อ..ถ้าพวกแกเครียดกัน..บาร์ของฉันยินดีต้อนรับนะ”ยุนอาพูดด้วยน้ำเสียงติดตลกพรางรินเบียร์ใส่แก้วแล้วส่งให้เพื่อนอีกสี่คน
“พวกเรา”ยุนอาพูดพร้อมชูแก้วเบียร์ขึ้น
“CHEERS!!!!!!!!!!”ทั้งห้าคนพูดขึ้นพร้อมกัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เป็นยังไงกันบ้างงงงง
สำหรับตอนแรก ไม่งงกันใช่มั๊ยอ่ะ??!!!
เขียนดีไม่ดี ชอบไม่ชอบ อะไรยังไง
คอมเม้นเลยน้าาาาาา ปลอดภัยจากอาถรรพ์มาดาม...อิอิ...
ฝากติดตาด้วยนะคะ^_^
ความคิดเห็น