[Fic Fairy Tail] รักร้ายๆของซาลามันเดอร์ gray x natsu yaoi

ลำดับตอนที่ #10 : พิธีกรรมที่น่ารังเกียจ!!

Natsu Talk

 

"เเล้วแกจะเดินไปไหนเนี่ย"

 

"ไม่รู้"

 

"แกคิดจะทำอะไรของแก นัตสึ" 

 

"หนวกหูน่า! ชั้นกำลังตั้งใจฟังอยู่" 

 

"ฟังอะไรวะ"  

 

  ฉันได้ยินเเล้ว ซะเมื่อไหร่!! ผมได้กลิ่นของใครบางคนมาตลอดและตอนนี้ก็เริ่มใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเสียงน่ะได้ยินแน่ๆ เสียงเหมือนคนหลายสิบคนกำลังท่องอะไรซักอย่างเเละก็ยังมีเสียงของคนร้องอย่างเจ็บปวด แถมยังมีกลิ่นเน่าๆลอยมาเตะจมูกอีกตะหาก 

 

"ฟังอะไรหรอ" 

 

"เฮ้ย!"  อยู่ดีๆเกรย์มันก็เขยิบเข้ามากระซิบข้างหูเบาๆ  

 

"แกช่วยทำตัวให้มันดีๆหน่อยได้มั้ย-*-" 

 

"ทำไมล่ะ แกหวั่นไหวหรอ"  เกรย์ทำหน้าเหมือนมีความหวังขึ้นมา ไม่รู้ว่าทำไมแต่เห็นสีหน้าของเกรย์อย่างนั้นเหมือนมันไปกระตุกก้อนเนื้อข้างในให้มันเต้นตุ้บตั้บ 

 

   ฉ่าา -///////-

 

"อะ..อะไรของแกเล่า นี่มันใช่เวลามั้ยฦฮะ?"

 

"เเล้วตกลงแกได้ยินเสียงอะไรฟร้ะ" 

 

"ไม่รู้สิ"   

 

"ไม่รู้เเล้วแกเดินตามไปได้ยังไงฟะ!!"  .

 

"ก็เพราะไม่รู้ยังไงเล่าถึงได้เดินมาดูน่ะ!"

 

  ในขณะที่พวกเรากำลังเถียงกันอยู่ก็มีเสียงเหมือนคนกำลังท่องคาถาอะไรบางอย่างมันดังกว่าเดินจนคนข้างๆก็ได้ยินด้วย!

 

"เห็นมั้ยเล่า! ฉันบอกแล้วว่าได้ยินเสียง" 

 

"คร๊าบๆ ไม่เถียงเเล้วคร๊าบ"   ตอบแบบนี้มันช่างกวนอวัยวะเบื้องล่างซะจริง

 

"แล้ว..เสียงอะไรฟะเนี่ย"  

 

  เราทั้ง2เดินแหวกพงหญ้าเข้าไปเรื่อยจนตอนนี้เห็นพวกคนทีเหมือนจะกำลังทำพิธีกรรมอยู่ 

 

"นั่นอะไรน่ะ..  แล้วแกน่ะเขยิบออกไปได้มั้ย"  ผมพูด(ด่า)เสียงเบาราวกับกรธซิบกับไอ้เกรย์ เพราะ ไอคนข้างหลังดันมาซ้อนอยู่ข้างหลังของผมทำให้หลังของผมสัมผัสกับแผ่นอกกว้างเต็ม อยู่อย่างนี้เเล้วรู้สึกแปลกๆ!

 

"อะไรเล่าก็ที่มันแคบนี่หว่า ทำไมรังเกียจมากหรอ" 

 

"มากที่สุด!! เสื้อก็ไม่ใส่แล้วมาอยู่ในสภาพนี้เนี่ยนะ!"  

 

"เหวอหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!? แต่ช่างมันเถอะอยู่อย่างงี้แหละดีแล้ว"  ไอหน้าด้าน!!!!

 

"ถอยไปเดี๋ยวนี้เลยไอโรคจิต!" 

 

"ทำไมฮะ?"   ยืนซ้อนหลังยังไม่พอ!! คนตัวสูงเอาเเขนเเข็งเเรงของตนขึ้นมากอดตัวของผมไว้เเน่น

 

"เฮ้ยเเก!.."

 

"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก!!"  เสียงของคนที่ร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นมาจากกลุ่มคนที่กำลังทำพิธีกรรมอยู่ 

 

  เหมือนจะเป็นการคิดผิดมหรรที่เดินตามเสียงนี้มา เพราะภาพตรงหน้าที่เราเห็นนั้นโหดร้ายยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกสำหรับมนุษย์ด้วยกันเองเเพราะพิธีกรรมที่สวดนั้นเป็นการนำวิญญาณของสัตว์ประหลาดเข้ามาใส่ในร่างของคน กลายเป็นว่าร่างคนกลายเป็นหนูทดลองดีๆนี่เอง ภาพมันโหดร้ายถึงขนาดคนที่อยู่ข้างหลังเอามือใหญ่ของตนมาปิดตาของคนตัวเล็กเอาไว้จนมองไม่เห็นอะไรเลย แต่ว่านะเกรย์.. ปิดตามันทำให้ฉันได้ยินเสียงชัดเจนมากขึ้นเเล้วมันจะสยองกว่าตอนเห็นภาพอีกนะเฟ้ย!

 

"โธ่เว้ย! ไอพวกบ้านี่!"  เกรย์พูดพร้อมกัดฟันหน่อยๆ  

 

"เกรย์..ไปกันเถอะ"   ผมพูดกับคนที่ยังเอามือปิดตาผมไม่ปล่อย

 

"แต่ว่าพวกนั้นน่ะ.." 

 

"เอาเถอะน่า!"    เกรย์เอามือออกจากตาของผมพร้อมกับคลายอ้อมกอดออก

 

   ยังมีเรื่องนึงที่ผมข้องใจไม่หาย คือคนที่ผมได้กลิ่นนั้นเป็นใครกันแน่

 

.

.

.

.

ติดตามตอนต่อไปเหนื่อยมากพูดเลย!

 

 สปอยตอนหน้า

 

"นัตสึ ดรากูลนีล" 

 

"นะ..นี่แก.."