ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
"ลาออกแล้วมาเป็นเมียฉันสิ"
นี่คือคำพูดที่เขากรอกหูเธอทุกวัน
"ไง พ่อลูกเศรษฐี"
แทนคำว่าอรุณสวัสดิ์และสารพัดถ้อยคำแทนใจที่พูดออกมาไม่ได้
เพราะภารกิจคือสิ่งสำคัญที่สุด
กฏเหล็กของงานนี้คือ "ห้ามมีความรู้สึก"
เพราะเขาคือผู้จ้างวานส่วนเธอคืออาวุธมีชีวิต
.
.
.
.
คำเตือน 18+ : ขออนุญาตแจ้งไว้หน้านี้ว่า
Fiction เรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ทางร่างกาย เพศ และภาษาบางส่วน
ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน
.
.
.
.
ฟิคเก่ายังเขียนไม่จบ ทำไมงอกฟิคใหม่ล่ะ ฮืออออออออ
อีกหนึ่งเรื่องที่อยากเขียนขึ้นมาเพราะอัดอั้นจากเรื่องเก่าที่มันเอามายำเล่นไม่ได้ #โดนตี
ที่จริงแล้วเป็นโปรเจ็คลับๆ ที่ทำขึ้นเพราะมีช่วงนึงได้วาด FAN ART เมดอัลเตอร์
แล้วรู้สึกว่า ปากกาสั่น พล็อตพุ่งพล่าน
แนวเรื่องที่ได้มาจากเรื่อง Kingsman ที่นำเอาชื่อของเหล่าอัศวินโต๊ะกลมเป็นโค้ดเนม
ส่วนฟิคนี้จะใช้คลาสเป็นโค้ดเนมค่ะ
ยังไงก็ฝากติดตามผลงานเรื่องนี้อีกเรื่องด้วยนะคะ
รักรีดเดอร์ทุกคน ><
เพจแจ้งอัพนิยายจ้า ฝากติดตามกันด้วยนะคะ ^^
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ขอบคุณครับโอ้ย!! จบเเล้วใจหายอยู่เหมือนกันนะครับ
ขอบคุณงานเขียนดีๆที่ช่วยฮิวใจมาตลอดครับ ต่อจากนั้นก็จะเอาใจช่วยเรื่องใหม่ๆนะครับ ส่วนตัวสมัครเว็ปนี้ไว้นานมากระเเต่ไม่เคยได้เข้ามาอ่านอะไรจริงๆจังๆเล เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตามจนจบ สนุกจนวางไม่ลงเลย ผมรอรวมเล่มอยู่นะครับ
ทางด้านรวมเล่มก็พยายามปั่นให้ทันงาน CA ที่จะถึงนี้อยู่ค่ะ (เผื่อไปวางขายในงานด้วย)
ใครอ่าาา คนสุดท้ายอะ เมอร์ลิน? //ไม่น่าใช่ โรมัน?????
ขอขอบคุณผู้แต่งที่สร้างสรรค์แฟนฟิคชั่นเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ (จริงๆ เราอ่านจบมาซักพักแล้ว แต่ยังไม่ได้เม้นท์ซักที T^T) เป็นแฟนฟิคกิลอาร์ธที่เราประทับใจมากเรื่องนึงของเว็บไซต์นี้เลย ทั้งคุณภาพการเขียน การใช้ภาษา บทสนทนาของตัวละครก็ดี การหาข้อมูลมาเสริมเรื่องก็ดี คุณร้อยเรียงเรื่องราวได้สวยงาม กระชับ สมเหตุสมผล หาช่องโหว่ของพล็อตแทบไม่เจอเลย เราประทับใจจริงๆค่ะ อ่านไปแล้วให้ความรู้สึกเหมือนดูซีรี่ย์สตะวันตกอยู่เลยล่ะค่ะ
อันนี้เราอาจจะดูตกไป แต่ คำว่า "พลางๆ" (ex: ทำอะไรไปพลางๆ) สะกดด้วย ล.ลิง ค่ะ รู้สึกว่าคุณเขียนผิดเป็น พราง แทน นอกนั้นก็หาข้อตำหนิไม่เจอค่ะ แฮะๆ
ฟิคเรื่องนี้สนุกมากค่ะ ชอบที่ผู้อ่านได้เห็นมุมที่กิลกาเมซต้องเป็นฝ่ายแพ้ทางอาร์เธอเรียบ้าง ซึ่งโดยปกติแล้ว เรามักจะเห็นป๋ากิลแต่ในรูปแบบของคนที่คุมเกม หรือ อยู่เหนือกว่าอาร์เธอเรียมากกว่า ให้อาร์เธอเรียมี power ในส่วนนั้น ทำให้เรื่องราวยิ่งน่าสนใจ ตัวละครเสริมต่างๆ คุณก็เขียนออกมาได้มีเสน่ห์ ปกติเราก็ปลื้มเบดี้อยู่แล้ว เจอแบบนี้เข้าไป หลงรักกว่าเดิมอีกค่ะ! เบดิเวียร์ คือ พระรองที่เป็น MVP ตัวจริงของเรื่องจริงๆ (ถึงจะชอบคุณเบดี้ก็เถอะ... แต่คิดเรื่องที่จะให้เขาเป็นพระเอกไม่ได้เลย... ขอโทษนะ เบดี้ T^T) หนุ่มๆโต๊ะกลมคนอื่นก็เช่นกัน ปกติเราไม่ค่อยชอบกาเวนนะคะ (เพราะเคียดแค้นพวกด่านชาเล้นจ์ทั้งหลายของเขาน่ะค่ะ-ฮา) แต่อ่านเรื่องนี้แล้ว ทำเอาความแค้นสลายไปเลย อา... สารภาพว่า ปกติเราชิป เอมิยะ x ริน(อิชทาร์) นะคะ แต่คุณทำให้เราเริ่มใจแรร์แพร์ เอนคิดู x อิชทาร์ ซะแล้วล่ะค่ะ^^
ลูกสาวในความฝันของอาร์เธอเรียตอนยังคบกับเดร์มุดอยู่ คือ เจ้าโมใช่ไหมคะ? ฮื้อออออ เราแอบเสียดาบนิดๆ ที่สุดท้ายก็ไม่ได้เฉลย(?)ว่า เหล่าเอเจ้นท์ที่ใช้โค้ดเนมเป็นสุรายาเมาเป็นใครกันบ้าง (เผื่อจะเป็นตัวละครในเฟท-ฮา) มีแอบอยากรู้ว่าอาร์เธอเรียเคยมีเรื่องกับใครตอนไปทำภารกิจ (โดนตบ)
คุณบรรยายความเศร้า ความเจ็บปวดของตัวละครได้ดีมากเลยนะคะ อ่านแล้วจุกตามอยู่หลายขณะทีเดียว ในด้านของฉากอัศจรรย์ก็เขียนได้ทั้งสวยทั้งวาบหวามในเวลาเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้ละเลยเรื่องของ consent รู้สึกได้เลยว่า นี่แหล่ะ ความสัมพันธ์ของผู้ใหญ่สองคนที่มีความรับผิดชอบ แต่ตอนคืนสุดท้ายนี่ เรายังกังขาเล็กน้อยที่ไม่ได้ป้องกัน จนอาร์เธอเรียตั้งครรภ์ขึ้นมา ซึ่งจริงๆแล้วถ้ารู้ตัวทัน ก็สามารถกินยาคุมฉุกเฉินเพื่อหลีกเลี่ยงได้นะคะ แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าระหว่างนั้น เธอคงทั้งสับสน และ เสียใจ จึงไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น แต่ป๋ากิลนี่ก็ใช้วิธีจับผู้หญิิงได้เกินคำบรรยายจริงๆ... ไม่ได้ทุกคนช่วย คงจะแย่ไปแล้ว(ฮา) อา... ไม่ว่ายังไงก็ตาม คุณเขียนฉากอัศจรรย์ได้ดีจริงๆนะคะ ชอบมากเลย
เนื่องจากมาคอมเม้นท์ทีเดียว เลยเป็นคอมเม้นท์ที่ยาวมากกกก แถมใจจริงยังมีความใจมากมายที่อยากจะบอก แต่คงเขียนไม่หมด ฟิค "พันธกิจ ลิขิตรัก" ของคุณสร้างความสุขให้เราจริงๆค่ะ เป็นการเดินทางที่สนุกมาก ทำให้เราได้สัมผัสกับอารมณ์หลากหลาย ทั้งสุข เศร้า เหงา ตลก ตื่นเต้น ครบรสกลมกล่อมเลยค่ะ ขอขบอคุณอีกครั้งที่คุณสร้างฟิคดีๆแบบนี้ให้กับแฟนด้อมของพวกเรานะคะ
ปล.จริงๆ เราอ่านอีกเรื่องตอนก่อนที่คุณจะรีไรท์ด้วยนะคะ แต่ดันดร็อปไป เดี๋ยวจะรีบไปอ่านต่อเร็วๆนี้แหล่ะค่ะ เรื่องใหม่ก็จะติดตามอ่านด้วยค่ะ สู้ๆนะคะ
รู้สึกอิ่มใจมากค่ะ *ซับน้ำตา*
ดีใจนะคะที่ทำให้ผู้อ่านชอบและรักตัวละครในเรื่องได้
ส่วนเรื่องพลางๆ ขอบคุณมากค่ะ จริงๆรู้ตัวมาสักพักแล้วเพราะตามอ่านงานของคุณอยู่ แต่ยังไม่ได้เริ่มแก้ (เพราะต้องแก้ทั้งเรื่อง) อาจจะไปแก้ในฉบับรวมเล่มอย่างเดียวส่วนในเว็บนั้นเป็นแบบเดิม
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ T.,T
ส่วนเด็กในฝันคือเจ้าโมตามที่คิดนั่นแหละค่ะ แฮะๆ
เห็นร้านตัดเสื้อแล้วคิงส์แมนลอยมาเลยค่ะ5555
ชอบฉากที่เอนคิดูพล่ามเรื่องอิชทาร์มากๆค่ะ(เห็นแล้วรู้สึกแอบอยากมีแฟนขึ้นมาเลย=////=) ส่วนคู่พระนางแอบอมยิ้มตามหลายซีนมากๆเลย
โดยเฉพาะตอนกิลบอกจะทำอาหารให้อาธี่ เฮ้ยย....อีกไม่นานคงจะเลื่อนยศจาก ท่านราชาสู่พ่อบ้าน(ใจกล้า)แล้วใช่มั้ยเนี่ย55
(อนาคตข้างหน้าอยากเห็นลูกเรียกนางว่า "ป๊ะป๊า" จังเลยค่ะอร้าย
แต่ก็แอบกลัวเหมือนกันว่าถ้าเกิดว่าได้ลูกสาว แล้วหวงจนลูกขึ้นคานนี่คือไม่ไหวนะจ้ะป๊ะป๊าจ๋า....)
พอคิดถึงซีนพวกนี้แล้วใจเต้นตึกตักตลอดเลย=///=
(เราไม่ใช่โลลิค่อนรึโชตะค่อนนะเออ)
รออุดหนุนรวมเล่มนะคะ??’?
น้ำตาจะไหล ตับเเตกอีกเเล้ว
ถึงจะจั่วหัวว่าตอนนี้เป็นคู่เอนคิดูกับอิชทาร์ แต่ก็ขอสักหน่อยเถอะ....เพราะรู้สึกมาหวานแย่งคู่จั่วหัวจริงๆ....
กิลกาเมซ! -คนหลงเมีย! -คนแดกน้ำตาล! โอ๊ยทูนหัวเนี่ยนะเป็นคำที่แบบ.... นึกไม่ออกจริงๆว่ากิลจะใช้เป็น! //แต่ฟังแล้วเขิน ไหนจะที่หวงอาเธอเรียไม่ให้แต่งวาบหวิวอีก.. ถถถถถ แล้วแพนเค้กนี่... คงต้องกลับไปอ่านว่ากิลทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ แต่ด้วยนิสัยแล้วคงว่าไม่ = =;
เอนคิดูมีความหึงงงงง! จุดพลุฉลองค่ะ น่าจะมีงานแต่งคู่ แต่กิลอาเธอเรียมาฮันนีมูนแบบนี้คงแต่งไปแล้ว.... ปะ?
เบดิเวียร์นี่อยากให้มีคู่ แต่อีกใจคิดว่าไม่ดีกว่า เป็นพระรองแสนดีต่อไปแบบนี้นี่แหละ 555555
รอรุ่นลูกนะคะ *-*
มรั่ยชรั่ยย จริงๆแล้วตอนแรกก็วางไว้ว่าจะเขียนถึงตอนแต่งงานด้วยแต่ว่า ฉากแต่งงานมันจะไปโผล่ในอีกเรื่องแทนนี่สิ! ไรต์เลยไม่อยากเขียนฉากซ้ำๆกันน่ะค่ะ เลยข้ามทิิ้งไปเลย
คือดีอะรู้สึกเเบบตอนนี้ตี1กว่าเเต่รู้สึกเหมือนตื่นเช้ามาเเล้วสดชื่นสุดๆ อาาดิ้นๆ ต่อไปขอเบดี้กับหลานได้ไมครับหญิงรึชายดี 5555 ฮิวใจสุดๆ♡(˃͈ દ ˂͈ ༶ )
"แต่ฉันตั้งใจ" ประโยคนี้รู้สึกอิมแพคหนักมาก ไหนจะ "แค่คืนเดียวไม่พออีก" ถถถถถถ ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองแน่แบบนี้ถ้าไม่คิดจะป้องกันจริงๆ -.,-
เบดิเวียร์คือพระรองขึ้นแท่นค่ะ!! จะลงเอยไม่ได้ถ้าเมอร์ลินกับเบดี้ไม่ได้ช่วย! คำขอบคุณกิลกาเมซรู้สึกสะใจมาก และยังมีการทิ้งท้ายให้คุณพ่อแกหน้าแดงด้วย -.,- //สะใจมว้าก จะว่าไปเบดี้ไม่เขินเลยเหรอ ฟังผัวเมียเขาเถียงกันคำหวานๆเน่าๆแบบนั้นอะ........
แต่เบดี้กับกิลเหมือนพี่เขยกับน้องเขยอะค่ะ....... หรือเราคิดไปเองก็ไม่แน่ใจ ถถถถถ และกิลนี่ถึงจะกร่างอาละวาดยังไงดูเหมือนจะเป็นเรื่องแรกเลยที่เห็นแววความเป็นประธานชมรมเกลียมัว กร๊ากกก
ตอนพิเศษขอมีเวอร์ชั่นลูกนะ *^* สองคนนี้ไม่มีทางมีแค่คนเดียวแน่นอนในเมื่อยังขยันขันแข็งกันแบบนี้ ส่วนเรื่องรวมเล่ม....เราไม่ได้อยู่ไทยมาและคงไม่ได้กลับเร็วๆนี้ จะลองดูนะคะ T_T
เดี๋ยวว่างๆจะกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนหนึ่งค่ะ!
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 20 มิถุนายน 2562 / 21:55
สนุกมากครับเรื่องนี้นี้ขาดพ่อพระช่วยต่อเรือไม่ได้จริงๆ รอผลงานต่อไปอยู่นะครับ
สนุกมากกกกกก ในที่สุดก็จบแล้ววว
........................... //แดรกจุดกันไปสิ
ตอนเห็นว่าขึ้น Last Mission ก็แบบ... คิดว่าจะเป็นงานแต่งให้ปชชยอมรับไรงี้ หรือไม่ก็ใกล้ๆจบ ไหงมันค้างแบบนี้ล่ะ? //โขกหัว
เบดิเวียร์นี่ไม่ใช่ตัวประกอบ A แน่นอนล่ะ พระรองแสนดีที่โคตรใช่ แบบกรี๊ดกร๊าดความแสนดีนี้เลย
แล้วทำไมกิลดูไม่มีไอเดียเลยล่ะว่าทำอาเธอเรียท้อง สมแล้วโดนพระรองต่อยหน้า -.,-
ตำรวจนั่นอาจเป็นกิลเพราะบอกว่าใส่กุญแจมือผูกติดกัน... หรือไม่ก็อาจจะเป็นคนรู้จักฝั่งเดียร์มุต (จำชื่อไม่ได้...)
รอนะค้าาา จบแล้วมีตอนพิเศษแบบช่วงลูกก็ดีนะ ><
ไรท์!!!!คนโหดเ-้ยม....ตัดจบแบบนี้มันหมายความว่าไง!!!
เป็นครั้งที่แรกเลยที่อ่านนิยายแล้วรู้สึกรอไม่ได้!!!!
(เพราะว่าห่วงอาธี่กับตัวเล็กในท้องนาง เฮ้ออออออ)
เบดี้ โอ้ยสะใจโว้ย!!!! เเถมเจอตัดเเบบนี้ลงเเดงไปดิครับ
โอ๊ยความสัมพันธ์ของโรมันกับเมอลินเป็นอะไรที่แบบ....... เหมือนเพื่อนตายจริงๆค่ะ เศร้ากับภารกิจนี้ให้ตายเถอะ..... ที่หายไปคือขัดเกลาให้รังแกคนอ่านสุดๆรึเปล่านะ //โดนตบ
ใกล้จบแล้วสินะ ตามต่อค่ะ!
ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของโรมันกับเมอลิน ไรต์ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นจริงๆนั่นแหละค่ะ การที่มีเพื่อนสักคนที่ตายแทนเราหรือทำเพื่อเราได้ขนาดนี้ คิดว่าเป็นเรื่องที่ล้ำค่ายิ่งกว่าเจอคู่ชีวิตอีก
ดีใจที่ตามกันมาถึงตอนนี้นะคะ >_<
การเตรียมใจไม่ได้ช่วยอะไรเลย....จะว่าแบบนั้นแต่น้ำตามันก็ยังคลอเบ้า อ่านแล้วหดหู่ใจดีค่ะ เราห่างหายจากโมเม้นท์การอ่านนิยายฉากแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ.....
ปวดตับง่ะะะ
ฮืออออ //กระซิกๆ //