คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chocobo 2 (Gladio x lgin)
“ถ้ามองจากแผนที่แล้ว...เส้นทางในป่ากับแผนที่ไม่ตรงกันเลยซักนิด สังสัยพวกเราต้องหาทางไปเองแล้วล่ะกลาดิโอ ไม่งั้นเราจะไม่มีทางหาน็อคทิสและพรอมโต้เจอแน่” อิกนิสคิดว่าพวกเขาสองคนเข้ามาตามหาน็อคทิสและพรอมโต้ลึกพอสมควร แต่ดูเหมือนเส้นทางไปต่อจะแปลกๆรอบข้างเริ่มมืดและมีเสียงของสัตว์ป่าออกมาตามพุ่มหญ้า
ฟู่!
ฟู่!
เสียงพุ่มไม้สั่นไว้บริเวณรอบข้าง สร้างความตื่นตระหนกให้กับอิกนิสและกลาดิโออย่างมาก กลาดิโอเรียกดาบออกมา ตั้งท่าเตรียมพร้อมสู้ อิกนิสก็เช่นกัน
‘ท่าไม่ดีแล้วสิ’
“อิกนิส!”
พวกเขาสองคนมัวแต่สนใจอยู่แต่กับพุ่มไม้ จนไม่ทันระวังว่ามีบางสิ่งบางอย่าง พุ่งตรงเข้ามาหาพวกเขา แต่สัญชาตญาณของกลาดิโอเร็วพอที่จะหลบจากการ จู่โจมของบางสิ่งบางอย่างโดยดึงอิกนิส ที่ไม่ทันตั้งตัวหลบมาด้วย
จุ๊บ
การหลบที่กะทันหันทำให้พวกเขาล้มมาทับใส่กัน โดยที่อิกนิสล้มทับใส่กลาดิโอ ริมฝีปากของทั้งคู่แตะกัน ทั้งสองคนมองตากันนิ่ง เหมือนกับมีคลื่นบางอย่างสื่อถึงกันระหว่างทั้งสองคน แต่ทั้งคู่ก็ต้องผละออกจากกันโดยเร็ว เพราะ พวกเขาสัมผัสได้ว่า มีบางอย่างที่มองพวกเขาอยู่
กรรรจ์!
กรรรจ์!
ฟุดฟุด!
สองหนุ่มหันไปมองตามทางเสียงครูคำราม จึงรู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นของเจ้าหมูป่าตัวใหญ่ ตาสีแดงกร้าวกระด้างของมันมองตรงมายังพวกเขาอย่างไม่พอ และเสียงฝีเท้าเตรียมวิ่งจู่โจมมาหาพวกเค้าอีกครั้ง
“ฉันจัดการเอง ย๊าาาา” กลาดิโอกล่าวก่อนที่จะพุ่งไปปะทะกับเจ้าหมูป่าตัวใหญ่ที่วิ่งเข้ามาเช่นกัน
“กลาดิโอ!”
คว้าง!!
.
.
.
.
.
“ปั๊ก สตูปเนื้อหมูป่า” ตอนนี้พวกเขาสองคนกำลังยืนต่อหน้าศพของเจ้าหมูป่าตัวใหญ่ อิกนิสขมวดคิ้วทำท่ากลุ้มคิด ก่อนที่จะดีดนิ้วปิ๊งไอเดียและจดสูตรเมนูอาหารจาก วัตถุดิบที่ได้จากการปะทะกันเมื่อสักครู่นี้ ลงในสมุดโน๊ตของเขา
“กลาดิโอนายแบกตามมาแล้วกัน พวกเราต้องรีบหาน็อคทิสกับพรอมโต้ให้เจอก่อนที่ฟ้าจะมืดไม่งั้นพวกเราจะลำบาก”
“คร้าบๆ คุณแม่บ้าน เฮ้อ~”
กลาดิโอระบายยิ้มให้คนตรงหน้าและอดที่จะกล่าวหยอกล้อไม่ได้ ก่อนที่จะแบกเจ้าศพหมูป่าตัวใหญ่ สำหรับเขาแล้วถ้าแบกสบายๆมากแต่ถ้าสำหรับอิกนิสแล้วอาจตัวใหญ่กว่านิดหน่อย อิกนิสคิดถูกแล้วที่ให้กลาดิโอเป็นคนแบก
“พูดมากน้า ใครเป็นแม่บ้านกัน ไปต่อกันได้แล้ว ทางนี้”
อิกนิสพูดอย่างเขินอายแกล้งทำท่าขยับแว่น กลบความเขินอายบนใบหน้า ‘คนเขาไม่พูดว่าผู้ชายเป็นแม่บ้านหรอก ต้องพ่อบ้านสิ พ่อบ้าน!’ อิกนิสหันหน้าเดินหนีก่อนจะเดินนำทางไปต่อ
ทางที่ทั้งสองคนไปต่อเป็นเส้นทางที่มีแสงจากท้องฟ้าเป็นตัวนำทาง ถึงแม้จะมีต้นไม้และพุ่มไม้อยู่เยอะ สภาพพื้นป่ารอบข้างถือว่าสมบูรณ์มีสัตว์ป่าน้อยใหญ่ อยู่ตามต้นไม้ ปราศจากสัตว์ป่าอันตราย ต่างจากบริเวณพื้นป่าเมื่อกี้ที่พวกเขาเดินทางผ่านมาแล้วและปะทะกับเจ้าหมูป่าตัวใหญ่
“น็อคทิส!! พรอมโต้!! พวกนายอยู่ที่ไหน”×2 พวกเขาเดินทางลึกเข้ามาเรื่อยๆ ใน ระหว่างที่เดินทางพวกเขา ก็ตะโกนตามหาอีกสองคนที่หายไป ตลอดทางที่เดิน
‘แปลกจริง ป่านี้เป็นป่าประเภทไหนกันแน่’
“เฮ้! อิกนิสฉันว่าฉันได้ยินเสียน้ำจากทางนั้น” กลาดิเรียกคนที่เดินนำหน้าเขาพร้อมชี้นิ้วไปทางซ้ายมือก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นฝ่ายเดินนำไปทางนั้นเอง
“เดี๋ยวก่อนสิกลาดิโอ! รอฉันด้วย”
ทางที่กลาดิโอนำทางมา ด้านหน้าเป็นลำธารต้นเสียงที่กลาดิโอได้ยินจริง ริมลำธารเป็นพื้นที่กว้างเหมาะแก่การตั้งแคมป์ แถมต้นไม้พุ่มไม้รอบบริเวณพื้นที่กว้าง ยังเป็นพืชพันธุ์ผัก ผลไม้ สมุนไพร มากมายที่สามารถนำไปใช้ในการประกอบอาหารได้ อิกนิสตาลุกวาว รีบตรงเข้าไปอย่างรวดเร็ว เข้าไปตรวจสอบผัก ผลไม้ สมุนไพรพวกนั้น เมื่อตรวจสอบว่าพืชพันธุ์พวกนั้นปลอดภัยและสามารถนำมาใช้ประกอบอาหารได้แล้ว จึงหันไปบอกกับกลาดิโอว่า
“หลังจากตามหาตัวน็อคทิสกับพรอมโต้พบแล้ว เราจะตั้งแคมป์กันที่นี่” ถึงแม้ว่าอิกนิส
อยากจะตรงเข้าไปเก็บเกี่ยวพืชพันธ์พวกนั้นตอนนี้สักเพียงใด แต่ว่าเขาก็ต้องตัดใจที่จะเก็บเกี่ยวตอนนี้ เพราะ เขายังมีภารกิจต้องตามหาน็อคทิสกับพรอมโต้อยู่
อิกนิสและกลาดิโอมองไปยังฝั่งตรงข้ามของลำธาร ซึ่งเป็นป่าทึบที่ค่อนข้างมืดและอันตราย และป่าทึบนั้นเป็นป่าที่พวกเขาจะต้องไปหาอีกสองคนต่อ
“ไปกันเถอะ”
“เดี๋ยว!”
หมับ
กลาดิโอคว้าข้อมือของอิกนิสไว้ อิกนิสหันมามองหน้ากลาดิโอย่าง งงๆ
“นายนะ อยู่ที่นี่จะดีกว่า” กลาดิโอวางศพของหมูป่าตัวใหญ่ลง มองไปรอบๆอย่างสำรวจความปลอดภัย เมื่อแน่ใจแล้วว่าสถานที่นี้ปลอดภัย จึงหันไปบอกเหตุผลกับอิกนิส
“ ฉันจะไปตามหาเจ้าพวกนั้นเอง นายอยู่รอที่นี่จะดีกว่า ข้างในนั้นค่อนข้างอันตรายเกินไปสำหรับนาย...อีกอย่าง นายอยากจะเก็บเจ้าพวกนี้ไม่ใช่หรอ” กลาดิโอชี้นิ้วไปยังตันไม้พุ่มไม้รอบข้างพาดคลี่ยิ้มหวานให้กับอิกนิส
ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าคนตรงหน้าอยากจะเก็บเกี่ยวพืชพันธุ์ที่เจ้าตัวชอบขนาดไหน ก็ทั้งแววตาและท่าทางที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนโดยที่เจ้าตัวไม่ได้สังเกตุเลยว่าตนเองถูกแอบมองอยู่
เขารู้...ถ้าพวกเราอยู่ครบกันสี่คน อิกนิสจะไม่รอช้าที่จะเข้าไปเก็บวัตถุดิบมาประกอบอาหารให้พวกเขากิน แต่พวกเขาอยู่กันไม่ครบสี่คนนะสิ ถึงแม้ว่าความรู้สึกลึกๆของเขาจะดีใจที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็เถอะ แต่เขาคิดอย่างงั้นไม่ได้ เขาจะทิ้งภาระหน้าที่ไม่ได้เช่นเดียวกับอิกนิส ถึงแม้ในเวลาสั้นๆเขาก็ยังอย่างให้คนตรงหน้าอยู่กับสิ่งที่เจ้าตัวชอบให้นานที่สุด
“แต่ว่า… ก็ได้” อิกนิสหน้าแดงด้วยความเขินอายที่ถูกอ่านใจ จะให้เขารออยู่ที่นี่ได้ยังไงอิกนิสอยากจะบอกปฏิเสน แต่พอแหงนหน้ามองอีกฝ่ายที่จ้องมองมาอย่างมุ่งมั่น เขาถึงกับพูดไม่ออก เขาได้แต่เม้มปากเงียบสนิด
“ดีมาก” กลาดิโอดึงตัวอิกนิสเข้ามากอดและ เชยคางของเขาขึ้นก่อนที่จะประกบจูบอย่างอ่อนโยน เขาตอบรับด้วยการหลับตาพริ้มดูดซับรสชาติที่อีกฝ่ายมอบให้ ก่อนที่กลาดิโอค่อยๆผละออกและหันหลังลุยน้ำเพื่อที่จะเข้าไปในป่าทึบฝั่งตรงข้าม อิกนิสมองตามหลังกลาดิโอไปอย่างเป็นห่วง
“ระวังตัวด้วยนะ”
“โอส!”
กลาดิโอหันมาตอบรับก่อนที่จะเดินเข้าไปในป่า ระหว่างที่เข้าไปเขาคิดว่าถ้าไม่มีสงครามเขาคงจะพาอิกนิส ไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารในซุปเปอร์มาเก็ตที่ลูซิสเป็นแน่ 'มันคงจะเป็นอะไรที่มีความสุขน่าดู'
เอาเบาๆไปก่อนเนอะ
คู่ขุ่นพ่อกับขุ่นแม่ก็น่ารักนะตะเอง
เจอคำผิดเม้นได้นะคะ
*เม้นเป็นกำลังใจแล้วสิ่งที่หวังจะมาเร็วๆ ><
ความคิดเห็น