คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chocobo 1 (Noctis x Prompto) NC
“แฮ่ก แฮ่ก นะ น็อคโตะ!! แฮ่ก นายอยู่ที่ไหน!!” พรอมโต้หอบหายใจอย่างหนัก ยิ่งเขาวิ่งมาลึกเท่าไหร่ เหมือนเขาจะยิ่งหลงอยู่กลางป่าทึบต้นไม้สูงใหญ่รอบๆบดบังดวงอาทิตย์อย่างแน่นหนายิ่งทำให้บริเวนป่ารอบๆตัวเขาแสงส่องเข้ามาไม่ถึง
ทั่วทั้งบริเวณมืดสนิด เขามองไม่เห็นตัวของน็อคทิสเลย แล้วไหนจะอิกนิสกับกลาดิโอที่ไม่รู้ว่าเขามาตามหาพวกเขาสองคนที่ไหน กลายเป็นว่าพวกเขาพลัดหลงกันอย่างสมบูรณ์แล้ว
“น็อค!! นาย ยะ อุ๊บ อือ อือ อะ!(ใครนะ!)” ขณะที่พรอมโต้ตะโกนตามหาน็อคทิสจู่ๆก็มีมือปริศนามาปิดปากเขาเอาไว้ โดยที่มืออีกข้างล็อกตัวเขาอยู่ มันทำให้เขาขยับตัวไม่ได้ เขาสันนิษฐานว่าคนที่ล็อกตัวเขาอยู่จะต้องเป็นคนที่ตัวใหญ่กว่าเขาแรงมากกว่าเขาเป็นแน่ เขาพยายามจะหันไปมองหน้าเจ้าของมือปริศนาแต่กลับมองไม่เห็น!
‘แย่ละสิเพราะไม่มีแสงเลยทำให้มองไม่เห็น ทำไงดี ออ ใช่! ต้องเรียกปืน!’ ไม่รอช้าพรอมโต้เรียกปืนออกมาแต่กลับ…
‘เป็นไปได้ยังไงกัน ทำไมเรียกปืนออกมาไม่ได้ ’
“ออย อัน อะ เอ้ย! อ๊ะ!(ปล่อยฉันนะเว้ย อ๊ะ!)” พรอมโต้รู้สึกถึงสัมผัสเปียกชื้นที่ซอกคอลากยาวไปถึงใบหู สร้างความแปลกประหลาดให้กับร่างกายของเขาอย่างบอกไม่ถูก มือที่ปิดปากเขาส่อดเข้าไปข้างในเสื้อ ส่วนมืออีกข้างที่ล็อกตัวเขากลับเลื่อนลงมาถลกเข็มขัดและรูดซิบกางเกงของเขาออกก่อนที่มือข้างนั้นจะล่วงเข้าไปในกางเกง แต่สัมผัสที่ซอกคอกับใบหูก็ยังไม่หายไป
ปากกับตัวที่ไม่ได้โดนล็อกแล้วน่าจะเป็นโอกาศในการขัดขืนหรือหาทางหนีการลวนลาม จากสัมผัสปริศนานั้นได้ แต่พรอมโต้กลับยืนนิ่งร่างกายของเขาสั่นเทาไปด้วยความกลัว ที่ร่างกายเขาถูกแตะต้องโดยใครก็ไม่รู้
“อะ อย่า หยุดนะ อะ อย่าจับ มันนะ อ๊ะ” ความรู้สึกที่ถูกลูบไล้ใต้ตัวเสื้อมันวาวๆวิวๆตอนสัมผัสนั้นจะจับโดนจุดต้องห้าม
‘น็อคโตะ นายอยู่ที่ไหนกัน อึก ช่วยฉันด้วย ’ มือที่ล่วงเข้าไปในกางเกงเปลี่ยนมาเป็นถลกกางเกงลงไปถึงหัวเข่าจากนั้น คลึงสะโพกเขาให้ตั้งสง่าสูงขึ้น พรอมโต้รู้ได้เลยว่าต่อจากนี้เขาจะโดนอะไร น้ำตาเริ่มคลอขึ้นมาเต็มหน่อยตาหวานก่อนที่น้ำตาจะไหลเป็นสายพร้อมเสียงสะอึกสะอื้น
‘อึก ฮือ นิฉันกำลังจะโดนข่มขืนรึเนี้ย ’ คิดแล้วก็เศร้า พรอมโต้ เผลอตะโกนความรู้สึกในใจออกไปพร้อมน้ำตาปนกับเสียงสะอึกสะอื้นว่า
“ฮือ ถ้า อึก ฮือ ไม่ใช่ ฮือ น็อคโต๊ะ ฮือ ฉันไม่ยอม ฮือ หรอก แง~” สัมผัสนั้นหยุดชะงัก ก่อนที่จะมีเสียงทุ้มหล่อกระซิบข้างหูชวนให้จั๊กกะจี๋
“โอ๋ๆอย่าร้องเลยนะ พรอมโต้”
สิ้นเสียงพรอมโต้เบิกตากว้างเขารู้จักเจ้าของเสียงนี้เป็นอย่างดี เขาค่อยๆหันหน้ากลับไปมองเจ้าของเสียงนั้นอีกครั้งก่อนจะเบิกตากว้างยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับอ้าปากค้าง เหมือนกับในละครที่แสงส่องเข้ามาในความมืดเล็กน้อยแต่กลับทำให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นอย่างชัดเจน
“นะ น็อตโตะ!!?”
ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย ยังสองจิตสองใจอยู่เลยว่าจะแต่ง nc ต่อดีมั้ย
เพราะ แค่นี้ก็กลัวโดนแบนจะแย่ (อย่าแบนเลย~) หรือจะไม่ให้มี nc ก็กะไรอยู่
ถ้าอยากให้มี nc หนักๆขอเสียงหน่อย ไรท์จะได้วาบ
*เจอคำผิดติชมเม้นได้นะคะ
ความคิดเห็น