SNSD VS SHINEE

ลำดับตอนที่ #9 : ความผูกพันที่ลบเลือนไม่ได้ By Sunny

บนสรวงสวรรค์

"นี่ นางฟ้าซันนี่ ดอกไม้ดอกนี้ชื่อดอกอะไรเหรอจ้ะ"

"อ๋อ มันคือดอกทานตะวันจ้ะ"

"แล้วนางฟ้าซันนี่จะทำอะไรน่ะ"

"ฉันกำลังเก็บเมล็ดทานตะวันไปถวาายราชินีจ้ะ"

"แล้วมันทานได้เหรอ"

"หิๆ ทานได้สิ ลองชิมดูก่อนก้ได้นะจ้ะ"

"อื้ม อร่อยด้วย ไปเก็บมาทานมั่งดีกว่า" นางฟ้าเซลบีล่าจึงใช้ปีกนางฟ้าตัวเองบินขึ้นไปเพื่อที่จะไปเก็บเมล็ดทานตะวันมากักตุน

จริงๆช่วงนี้ใกล้จะถึงฤดูหนาวแล้ว เทวดานางฟ้าทุกคนต้องเก็บกักตุนอาหารเป็นของตัวเอง รวมถึงฉันด้วย

"โครม!!!!" ระหว่างที่ฉันกำลังบินอย่างมีความสุขก็ชนกับใครคนหนึ่ง

"โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ เจ็บจังเลย" ฉันร้อง

"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า" รู้สึกว่าจะเป็นเทวดานะที่ฉันชน

"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แค่ตกลงมาจากฟ้านิดเดียวเอง" <------นิดเดียวเหรอตกลงมาจากฟ้าเนี่ยนะ -*-

"อ๋อๆ ขอโทษนะที่ชนอ่ะ"

"อื้มไม่เป็นไรจ้ะ โอ๊ย!" ฉันพยายามจะลุกขึ้นบินอีกครั้งแต่ ข้อเท้าฉันพลิกน่ะสิ โอ๊ย โชคร้ายจัง เก็บกักตุนอาหารไม่ได้แล้ว�

ฤดูหนาวก้ใกล้จะมาถึงแล้วในอีกไม่กี่วัน

"สงสัยข้อเท้าเธอจะพลิกนะ ฉันจะพาเธอไปส่งที่บ้านเอง"

"ขอบคุณนะ"

จากนั้นเขาก้พาฉันบินไปที่บ้านฉัน

"เธอชื่ออะไรเหรอ" ฉันถาม

"ฉันชื่อ มอคค่า"

"ฉันชื่อ ซันนี่นะ"

"ยินดีที่ได้รู้จัก มอคค่า/ซันนี่"

"ซันนี่เธออยู่แดนไหนเหรอ"

"แดนเวซูล่าน่ะ"

"โห แดนนี้ได้ยินมาว่าใหญ่โตที่สุด เจริญมากที่สุดเลยนี่"

"อื้ม แล้วมอคค่าล่ะ"

"แดนคอฟฟี่"

"อ๋อ ไว้วันหลังถ้าฉันอยากกินพวกกาแฟฉันจะไปหาแล้วกันนะจ้ะ"

"อื้ม ขอบคุณมากนะ"

หลังจากนั้นมอคค่าก้ลาฉัน

"โอ๊ะโอ๋ นางฟ้าซันนี่กับเทวดาคนหนึ่ง" ฉันได้ยินเสียงนางฟ้าคนหนึ่ง

"เฮ้ ลูซี่ไม่เอาน่า อย่ามองฉันอย่างนั้นนะ"ฉันบอก

"แล้วสิ่งที่ฉันเห็นคืออะไรเหรอจ้ะซันนี่ คิๆ"

"ก้...ฉันข้อเท้าพลิกน่ะ เขาก้เลยมาส่งฉันที่บ้าน"

"เหรออออออ"

"อื้มมมมมม"

"เชื่อตายสิ"

"เงียบไปเลยลูซี่แล้วมาช่วยพยุงฉันเดินเข้าบ้านเลยนะ"

"โอ้ น่าเบื่อจริงๆ"

"หยุดบ่นๆ5555"

ลูซี่คือคู่หูฉัน ในสรวงสวรรค์แห่งนี้มักจะให้มีคู่หู �ลูซีเป็นคู่หูที่จริงใจกับฉันมากทีเดียว จึงไม่ค่อยทะเลาะกัน

ถ้าทะเลาะกันส่วนใหญ่จะเล่นกันมากกว่า

ที่สวนดอกไม้

วันนี้เก็บเมล็ดทานตะวันไปเยอะๆดีกว่า

"ผลั่ก โอ้ยยยยยย" เอาอีกแล้ว

"ขอโทษซันนี่"

"ม ไม่เปนไร" แต่เสียงนี้คุ้นๆนะเหมือนเสียง....มอคค่าจริงๆด้วยแล้วตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนร่างของเขา

"นางฟ้าซันนี่ เทวดามอคค่า พวกเธอ2คนทำอะไรกัน" จู่ๆราชินีก้เห็นพอดี

"เอ่อคือ...พวกเราสะดุดล้มน่ะค่ะ ราชินี"

"แล้วทำไมพวกเธอต้องนอนคร่อมร่างกันด้วย"

"มันคืออุบัติเหตุน่ะครับ"

"มันไม่ใช่อุบัติเหตุหรอก พวกเธอคิดอะไรกันอยู่" สนมในวังก้พูดทางลบขึ้นมา

"เปล่านะ ฉันแค่ชนแล้วก้ล้มไปเท่านั้นเอง กับมอคค่าฉันคิดแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น"

ฉันหันไปมองหน้ามอคค่า หน้าของเขาซีดลง ดูตกใจ

"งั้นก้ดี ฉันไม่ลงโทษเธอด้วยการประหาร..."

เฮ้อ โล่งไป

"แต่.....เพื่อไม่ให้ทุกคนในที่นี้เลียนแบบ ฉันจะสั่งไม่ให้พวกเธอทั้ง2เจอกันอีก เข้าใจไหม?"

อะ อะไรนะ ทำไมราชินีโกรธแบบนี้

"เข้า...ใจค่ะ/ครับ ราชินี"

จากนั้นฉันก้กลับบ้านไป ส่วนมอคค่าก้กลับแดนตัวเอง

เรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่โตทันที

"เฮ้อ กะแล้วว่าเป็นแบบนี้" ลูซี่พูด

"ฉันแค่ชนเขาจริงๆนะ"

"ฉันรู้ๆ I know แต่...ฉันแค่หมั่นไส้สนมคนนั้น"

"ทำไมอ่ะ ลูซี่"

"เธอลองคิดดูสิ มันน่าโมโหไหม ถ้าสนมในวังไม่พูดจาทางลบให้เธอกับมอคค่าราชินีก้จะไม่โกรธแบบนี้"

"ฉันก้คิดนะแต่ไม่คิดแบบเธออ่ะ"

"โอ๊ยยยย แล้วจะทำยังไง เธอก้ต้องตกเป็นข่าวใหญ่น่ะสิ แล้วคนทั้งแดนก้จะไม่อยากเข้าใกล้เธอ"

"I know แต่มันเลือกไม่ได้นี่"

"ฉันถามเธอหน่อย"

"หืม"

"You love him?"

".........Yes! I love him but queen not let me love him"

"เธอก้ทำใจอย่างเดียวแล้วกัน"

"อื้มๆ"

อย่างน้อยฉันก้ได้รู้จักคำว่ารัก คำว่าผูกพัน หลังจากนั้นฉันก้ไม่ได้พบเจอหน้ามอคค่าอีกเลย

วันๆฉันได้แต่นั่งเหม่อลอย น้ำตาไหลบ้าง เพราะความรัก ความผูกพัน เชื่อแล้วจริงๆว่ามันลบไม่ออก

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"เฮ้.....ไปเที่ยวห้างกัน" แทมินชวนฉัน

"จะดีเหรอ" ฉันถาม

"เอ้า คนอุตส่าห์ชวนนะเธอเนี่ย"

"อ่า....."

"แล้วเปนไรทำไมต้องน้ำตาไหลด้วย"

"เปล่า"

"หรือว่าฉันชวนไปห้างเลยซึ้งน้ำตาไหล"

"ไม่ใช่ซะหน่อย"

ยังไงก้ลบมันออกไม่ได้จริงๆนี่นา