ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : สิ่งที่น่ากลัวที่สุด3
By คีย์
ผมอยู่บนห้องกับยูริเพียงสองคนเท่านั้น จู่ๆก้มีโทรศัพท์ดังที่เครื่องของยูริ
"คีย์ นายออกไปก่อนนะ พ่อฉันโทรมา" ยูริบอก
"อื้มๆ" จากนั้นผมก้ออกไปจากห้อง
By ยูริ
"ฮัลโหลค่ะ คุณพ่อ"
'พ่อมาถึงที่เกาหลีแล้วนะ เด๋วมานัดเจอกันที่สนามบินแล้วกัน'
"ค่ะ"
'พอรับเสร็จก้เตรียมอาวุธเลยนะ เราจะไปที่พิพิธภัณฑ์เลย เพื่อจะไปปล้นเพชร'
"คุณพ่อแน่ใจแล้วเหรอคะว่าต้องการจะทำแบบนี้"
'ลูกถามทำไม นี่เกาหลีเขาเอาเพชรของสำคัญของตระกูลเราไปนะ'
"แต่..."
'นี่ลูกเป็นอะไรของลูก คราวก่อนเห็นยังโกรธแค้นอยู่เลยนี่'
"อ๋อ ป่าวค่ะ แค่อยากถามให้แน่ใจน่ะค่ะ งั้นเด๋วหนูจะรีบไปรับนะคะ"
'อื้ม'
จากนั้นฉันก้วางสายคุณพ่อไป แต่ถ้าฉันไปปล้นเพชรมา ก้เท่ากับว่าฉันจะไม่ได้เจอคีย์อีกน่ะสิ เพราะพ่อฉันต้องการกลับโดยด่วน
แล้วอีกอย่างคีย์ก้คงไม่ยอมแน่ถ้าฉันไปปล้นเพชรของๆตระกูลของฉัน ช่างมันเหอะ! ยังไงๆ ฉันก้ต้องไป ถึงตอนนั้นค่อยคิดทีหลัง
เมื่อฉันเตรียมอาวุธใส่กระเป๋าเสร็จ ก้เปิดประตูออกไปเจอคีย์อยู่หน้าประตู
By คีย์
"จะไปไหนอ้ะ" ผมถาม
"......" เธอเงียบแล้วพยายามแทรกตัวไปเร็วๆ
"ฉันถามว่าเธอจะไปไหน"
"ไม่เกี่ยวกับนาย"
"เธอจะไปปล้นเพชรใช่ไหม"
"นายรู้?"
"ใช่ ฉันรู้ ฉันได้ยินหมดแล้ว"
"นาย...ชิ!บ้าเอ้ย" ยูริสบถ
"แล้วฉันก้รู้ว่าเธอเองก้ไม่อยากไป"
"ใช่ ฉันไม่อยากไป เพราะถ้าไปฉันก้คงไม่ได้อยู่กับนาย เราต้องจากกัน"
"ฉันรู้ แล้วฉันก้ไม่อยากให้เธอไป"
"......"
"เพราะฉันรักเธอ มีเพียงเธอ รักเพียงแต่เธอ"
"......" ผมกอดยูริไว้แน่น
"ฉัน ก้รักนายคีย์" น้ำตาของยูริเริ่มออกมาเรื่อยๆ
"ฉันไม่อยากไป แต่ ทำยังไงได้คุณพ่อฉันก้มาแล้ว" ผมไม่รอฟังอะไรทั้งนั้นผมรีบอุ้มเธอขึ้นรถไปที่สนามบิน
สนามบิน
"คุณพ่ออออออออ"
"ยูริ" ทั้งสองคนโอบกอดกันด้วยความคิดถึง
"แล้วนี่ใคร"
"คนนี้คือคีย์ค่ะ แฟนของหนูเอง" หาาาาา ผมเป็นแฟนยูริตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมหันไปหายูริเธอขยิบตาให้ผม
"สวัสดีครับ ผมชื่อคีย์ครับ"
"นายยิงปืนเป็นหรือป่าว"
"เป็นครับ"
"เด๋วไปที่สนามยิงปืนด้วยนะ"
"ครับ"
จากนั้นพวกคุณพ่อของยูริก้พากันไปที่สนามยิงปืน
"นี่คีย์ ที่คุณพ่อพาไปที่สนามยิงปืนน่ะ เพราะต้องการจะทดสอบคีย์นะ"
"ห้ะ! ทดสอบทำไมอ่ะ"
"เอ้า คุณพ่อฉันเป็นถึงหัวหน้ามาเฟียนะแล้วคุณพ่อก้อยากได้ลูกเขยเป็นคนแม่นปืน"
"โอ้ยยยย ถ้าฉันยิงพลาดก้หมดสิทธิ์ใช่ไหม"
"อื้ม เอางี้ฉันมีแผนแล้วล่ะ"
"หา......."จากนั้นเธอก้กระซิบแผนให้ผมฟัง
"โอเคนะ"
"โอเค แค่ขอแลกเปลี่ยนเองนี่"
"อื้มๆ"
สนามยิงปืน
"เอ้า ลองยิงกระบอกนี้ดู ให้โดนตรงกลางนะ"
"ครับ" จากนั้นผมก้ยิงโดนตรงกลางด้วย
"เก่งไม่เบาเลยนี่ งั้นกระบอกนี้" พ่อของยูริท้าผมเรื่อยๆทดสอบผมเรื่อยๆ จนกระบอกสุดท้าย
"คุณพ่อครับถ้าผมยิงอันนี้ตรงเป้ากลางผมขออะไรอย่างได้ไหมครับ"
"ได้สิแน่นอนอยู่แล้ว"
"ผมขอให้ผมได้แต่งงานกับยูริ แล้วก้คุณพ่อต้องเลิกเป็นมาเฟียนะครับ"
"แกจะบ้าเหรอ อันแรกฉันพอโอเค แต่อันสองมันเลิกไม่ได้เว้ย"
"นะคะคุณพ่อไม่งั้นก้เลิกปล้นเพชรที่นี่แล้วถ้าคุณพ่ออยากยิงปืนคุณพ่อก้ไปปราบผู้ร้ายสิคะ"
"อืมมมม ขอคิดดูก่อน........"
"ปัง!" ผมยิงไปตรงเป้ากลางแล้วมันก้เป๊ะซะด้วย
"โอเคตามนี้สรุปฉันยกลูกสาวให้นาย....."
"......."
"ส่วนเรื่องมาเฟียฉันล้มเลิกก้ได้"
"เยสสสสสสสส"
"ขอบคุณค่ะคุณพ่อ"
"ขอบคุณครับพ่อตา"
"งั้นจะรออะไรอยู่หล่ะไปสตูเลยดีกว่า" พ่อตาผมบอก
"เยสสสสสสส" ผมกับยูริดีใจมาก
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �HAPPY ENDING 3
ผมอยู่บนห้องกับยูริเพียงสองคนเท่านั้น จู่ๆก้มีโทรศัพท์ดังที่เครื่องของยูริ
"คีย์ นายออกไปก่อนนะ พ่อฉันโทรมา" ยูริบอก
"อื้มๆ" จากนั้นผมก้ออกไปจากห้อง
By ยูริ
"ฮัลโหลค่ะ คุณพ่อ"
'พ่อมาถึงที่เกาหลีแล้วนะ เด๋วมานัดเจอกันที่สนามบินแล้วกัน'
"ค่ะ"
'พอรับเสร็จก้เตรียมอาวุธเลยนะ เราจะไปที่พิพิธภัณฑ์เลย เพื่อจะไปปล้นเพชร'
"คุณพ่อแน่ใจแล้วเหรอคะว่าต้องการจะทำแบบนี้"
'ลูกถามทำไม นี่เกาหลีเขาเอาเพชรของสำคัญของตระกูลเราไปนะ'
"แต่..."
'นี่ลูกเป็นอะไรของลูก คราวก่อนเห็นยังโกรธแค้นอยู่เลยนี่'
"อ๋อ ป่าวค่ะ แค่อยากถามให้แน่ใจน่ะค่ะ งั้นเด๋วหนูจะรีบไปรับนะคะ"
'อื้ม'
จากนั้นฉันก้วางสายคุณพ่อไป แต่ถ้าฉันไปปล้นเพชรมา ก้เท่ากับว่าฉันจะไม่ได้เจอคีย์อีกน่ะสิ เพราะพ่อฉันต้องการกลับโดยด่วน
แล้วอีกอย่างคีย์ก้คงไม่ยอมแน่ถ้าฉันไปปล้นเพชรของๆตระกูลของฉัน ช่างมันเหอะ! ยังไงๆ ฉันก้ต้องไป ถึงตอนนั้นค่อยคิดทีหลัง
เมื่อฉันเตรียมอาวุธใส่กระเป๋าเสร็จ ก้เปิดประตูออกไปเจอคีย์อยู่หน้าประตู
By คีย์
"จะไปไหนอ้ะ" ผมถาม
"......" เธอเงียบแล้วพยายามแทรกตัวไปเร็วๆ
"ฉันถามว่าเธอจะไปไหน"
"ไม่เกี่ยวกับนาย"
"เธอจะไปปล้นเพชรใช่ไหม"
"นายรู้?"
"ใช่ ฉันรู้ ฉันได้ยินหมดแล้ว"
"นาย...ชิ!บ้าเอ้ย" ยูริสบถ
"แล้วฉันก้รู้ว่าเธอเองก้ไม่อยากไป"
"ใช่ ฉันไม่อยากไป เพราะถ้าไปฉันก้คงไม่ได้อยู่กับนาย เราต้องจากกัน"
"ฉันรู้ แล้วฉันก้ไม่อยากให้เธอไป"
"......"
"เพราะฉันรักเธอ มีเพียงเธอ รักเพียงแต่เธอ"
"......" ผมกอดยูริไว้แน่น
"ฉัน ก้รักนายคีย์" น้ำตาของยูริเริ่มออกมาเรื่อยๆ
"ฉันไม่อยากไป แต่ ทำยังไงได้คุณพ่อฉันก้มาแล้ว" ผมไม่รอฟังอะไรทั้งนั้นผมรีบอุ้มเธอขึ้นรถไปที่สนามบิน
สนามบิน
"คุณพ่ออออออออ"
"ยูริ" ทั้งสองคนโอบกอดกันด้วยความคิดถึง
"แล้วนี่ใคร"
"คนนี้คือคีย์ค่ะ แฟนของหนูเอง" หาาาาา ผมเป็นแฟนยูริตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมหันไปหายูริเธอขยิบตาให้ผม
"สวัสดีครับ ผมชื่อคีย์ครับ"
"นายยิงปืนเป็นหรือป่าว"
"เป็นครับ"
"เด๋วไปที่สนามยิงปืนด้วยนะ"
"ครับ"
จากนั้นพวกคุณพ่อของยูริก้พากันไปที่สนามยิงปืน
"นี่คีย์ ที่คุณพ่อพาไปที่สนามยิงปืนน่ะ เพราะต้องการจะทดสอบคีย์นะ"
"ห้ะ! ทดสอบทำไมอ่ะ"
"เอ้า คุณพ่อฉันเป็นถึงหัวหน้ามาเฟียนะแล้วคุณพ่อก้อยากได้ลูกเขยเป็นคนแม่นปืน"
"โอ้ยยยย ถ้าฉันยิงพลาดก้หมดสิทธิ์ใช่ไหม"
"อื้ม เอางี้ฉันมีแผนแล้วล่ะ"
"หา......."จากนั้นเธอก้กระซิบแผนให้ผมฟัง
"โอเคนะ"
"โอเค แค่ขอแลกเปลี่ยนเองนี่"
"อื้มๆ"
สนามยิงปืน
"เอ้า ลองยิงกระบอกนี้ดู ให้โดนตรงกลางนะ"
"ครับ" จากนั้นผมก้ยิงโดนตรงกลางด้วย
"เก่งไม่เบาเลยนี่ งั้นกระบอกนี้" พ่อของยูริท้าผมเรื่อยๆทดสอบผมเรื่อยๆ จนกระบอกสุดท้าย
"คุณพ่อครับถ้าผมยิงอันนี้ตรงเป้ากลางผมขออะไรอย่างได้ไหมครับ"
"ได้สิแน่นอนอยู่แล้ว"
"ผมขอให้ผมได้แต่งงานกับยูริ แล้วก้คุณพ่อต้องเลิกเป็นมาเฟียนะครับ"
"แกจะบ้าเหรอ อันแรกฉันพอโอเค แต่อันสองมันเลิกไม่ได้เว้ย"
"นะคะคุณพ่อไม่งั้นก้เลิกปล้นเพชรที่นี่แล้วถ้าคุณพ่ออยากยิงปืนคุณพ่อก้ไปปราบผู้ร้ายสิคะ"
"อืมมมม ขอคิดดูก่อน........"
"ปัง!" ผมยิงไปตรงเป้ากลางแล้วมันก้เป๊ะซะด้วย
"โอเคตามนี้สรุปฉันยกลูกสาวให้นาย....."
"......."
"ส่วนเรื่องมาเฟียฉันล้มเลิกก้ได้"
"เยสสสสสสสส"
"ขอบคุณค่ะคุณพ่อ"
"ขอบคุณครับพ่อตา"
"งั้นจะรออะไรอยู่หล่ะไปสตูเลยดีกว่า" พ่อตาผมบอก
"เยสสสสสสส" ผมกับยูริดีใจมาก
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � �HAPPY ENDING 3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น