SNSD VS SHINEE

ลำดับตอนที่ #8 : คุณหนูที่ถูกลืม By Yuri

สงครามระหว่างทหารลอสเองเจลิส กับ แก๊งมาเฟีย

"คุณหนูระวังครับ!!!!!"

"ปัง!"

ร่างของฉันล้มลงไปบนพื้นด้วยกระสุนปืนของทหาร

เมื่อฉันฟื้นขึ้นมาอีกที ก้พบว่าฉันได้มาอยู่ที่บ้านของตัวเองแล้ว

"ฟื้นแล้วเหรอ ยัยบ๊อง"

"นี่นายอย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ ฉันเป็นถึงคุณหนูของนายนะ" ฉันพูดกับบอดี้กา์ร์ดฉันที่ชื่อ เคลเบิร์น

"ยัยบ้า ตลกจริง คุณหนูของผมหายตัวไปนานแล้วนะ"

"ก็ฉันนี่ไง คุณหนูน่ะ คุณหนูยูริน่ะ"

"คุณหน้าตาไม่เหมือนคุณหนูยูริเลยนะ คุณไม่ใช่คุณหนูยูริ"

"ฉันนี่แหละยูริ"

"ไม่ใช่ คุณบ้าหรือไง คุณหนูยูริไม่มีทางเป็นแบบนี้หรอก คุณหนูทั้งสวย น่ารัก เก่ง"

"แต่ฉัน...."

"แต่คุณ พอตื่นขึ้นมาคุณก้เอาแต่ด่าๆว่าๆผม ถ้าเป็นคุณหนูๆจะพกปืนไว้ถ้าตื่นขึ้นมาเจอผมเธอจะจ่อปืนที่หัวผมเพื่อป้องกันตัว"

"แล้วฉันไม่เหมือนคุณหนูของนายหรือไง"

"โอ้ยยย แค่นิสัยก้ไม่เหมือนแล้ว"

โอ้ยยยยยย อีตานี่ปากเสียชะมัด แต่ชั่งมันเหอะ ฉันก้มีเรื่องที่อยากรู้ของบอดี้การ์ดคนนี้ด้วย เอาเป็นว่าฉันไม่ใช่คุณหนูก้ได้ เพื่อที่จะได้ล้วง

ความลับของนาย เคลเบิร์น

"นายชื่อ เคลเบิร์น ใช่ป่ะ"

"เธอรู้ชื่อฉันได้ไง"

"นายไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นเพื่อนของคุณหนูนาย"

"แล้วเมื่อกี้บอกว่า...."

"ฉันก็แค่หยอกนายเล่นนิดเดียวเอง"

"อ้าวววว ซะตกใจเลย แล้วท่านสหายมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"

"ก้จะถามเรื่องการหายตัวไปน่ะ"

"อ่อ ถ้าเรื่องคุณหนูหายตัวไปเพราะต้องการมีชีวิตส่วนตัวน่ะครับ"

"แล้ว....ทำไมนายไม่ตามหาล่ะ"

"ผมรู้เสมอมาครับว่าคุณหนูอยู่ที่ไหน เพียงแต่เธอบอกว่าห้ามบอกใครแม้แต่คุณท่าน ถ้ายังรักเธออยู่"

"อ้าว งั้นนายก้ชอบคุณหนูยูริงั้นสิ"

"ใช่ครับ ผมแอบชอบคุณหนูยูริมาตั้งแต่ผมรับใช้เธอเป็นวันแรก"

"เอ่อ.....แล้ว ทำไมนายไม่บอกฉัน เอ้ย ไม่บอกคุณหนูล่ะ"

"ผมจะบอกได้ยังไงล่ะครับในเมื่อคุณท่านเลือกคนอื่นไว้ให้คุณหนูแล้ว"

"นี่นาย ฟังนะ ถึงคุณท่านจะเลือกคนอื่น แต่ คุณหนูก้เลือกนายนะ"

"คุณรู้ได้ไง"

"เอ้า ก้ฉันเป็นเพื่อนของคุณหนูน่ะสิ เขาก้เล่าให้ฉันฟังนั่นแหละ ว่าเขา....แอบชอบนาย เหมือนกัน"

"......."

"คุณหนูน่ะ ชอบคนที่ปกป้องคุณหนูได้เท่ากับชีวิตนะ ส่วนเรื่องหน้าตาขอให้พอดูดีก้พอ"

"แต่....ตอนนี้คุณหนู...."

"ฉันรู้ ว่าคุณหนูของเธอไปอยู่ที่อื่น แต่ ฉันว่าต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ทำให้คุณหนูหนีออกจากบ้าน"

เอ๊ะ! แล้วทำไมฉันต้องหนีออกจากบ้านล่ะ มันเพราะเรื่องอะไรนะ?

"ผมก้คิดเหมือนกันครับ"

"อืม....มันน่าสงสัยนะ"

"อ๋อ มีอยู่เรื่องนึงครับ"

"อะไรๆๆๆๆๆ"

"ก้ ตอนที่คุณท่านบังคับให้เลือกผู้ชายมาครองเป็นคู่ คุณหนูก้ไม่ยอม เอาแต่ร้องไห้ ปกติผมไม่เคยเห็นนะครับ"

"อ๋อ ถ้าเรื่องนั้นเป็นใครๆก้เสียใจทั้งนั้นล่ะ"

ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันเริ่มเพลีย น้ำตาฉันเริ่มไหล 

"เหรอครับ แล้วคุณเป็นอะไรครับทำไมน้ำตาไหลครับ"

ฉันเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังทำให้ฉันสลบไป

"เปล่าหรอก...."

"...."

ฉันรู้แล้วว่า ถ้าฉันสลบฉันจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว

"ฉันอยากให้นายรู้ว่า ฉันน่ะคือคุณหนูของนายนะ นายก้ต้องบอกความรู้สึกของนายนะ"

วินาทีนั้นน้ำตาฉันไหล พร้อมร่างฉันที่สลบไป

ถ้าฉันมีบุญพอ ขอให้ฉันได้ฟื้นมาอีกครั้งแล้วได้กลับเป็นคุณหนูที่เต็มตัวอีกครั้ง

"คุณหนูครับ คุณหนูฟื้นแล้วเหรอครับ"

เคลเบิร์นตกใจแล้วเผลอกอดฉัน

"คุณหนูครับผมชอบคุณหนูนะครับ ไม่สิผมรักคุณหนูมากเลยนะครับ"

"เคลเบิร์น ฉันก้รักนายนะ"

"แต่ตอนนี้พวกเราต้องไปสู้กับทหารก่อนนะเคลเบิร์น"

"ครับ"

"อ๊ะ! เคลเบิร์น/คุณหนู ระวังข้างหลัง ปัง!"

ทหารลอสเองเจลิสได้ล้อมพวกเราไว้

จากนั้นพวกเราก้รวมใจกันสู้กับทหารอีกครั้ง จนทหารถอยกองไป

แล้วท่านพ่อก้จัดพิธีหมั้นและงานแต่งงานให้ฉันกับเคลเบิร์น

----------------------------------------------------------------------------------------

"โอ้ยปวดหัวจริงกินน้ำผลไม้สักหน่อยดีกว่า"

"จะไปไหนจ้ะ คุณหญิง"

"ก้จะไปกินน้ำผลไม้ไง"

"โอ้ อุตส่าห์ซื้อช็อกโกแลตมา คงไม่มีใครกินแล้วมั้ง"

"กินนนนนนนน เอามานี่เลยน้าาาาาาาาา"