ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ซาตานแทมิน VS แม่มดสาวยุนอา
Story แทมิน
ในขณะที่ผมอาศัยอยู่ในโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล ทุกคนคงไม่รู้หรอกว่าโลกอันไพศาลกว้างใหญ่แห่งนี้
ชอบทำร้ายผมจนได้รับความบาดเจ็บทุกครั้ง ผมเกิดมาผมก็ไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่ผมต้องไปทำงานที่เมืองนอก
เลยทำให้ผมต้องใช้ชีวิตอยู่กับคุณป้าและคุณลุง ซึ่งคุณลุงช่างมีบุญคุณกับผมเหลือเกิน ต่างกับคุณป้าผมที่เป็นคน
ที่โหดร้ายมาก เมื่อตอนผม5ขวบ เธอก็เห็นว่าผมโตพอที่จะให้ทำงานบ้านได้ เธอก็เริ่มใช้ผมเหมือนทาสเหมือนคนรับใช้
ของตัวเอง บางวันที่ผมมีการบ้านเธอก็จะใช้ให้ผมทำงานบ้านที่ใช้เวลานานมาก เมื่อผมอายุ15 ผมมีแฟน
แฟนผมสวยมาก จนทำให้ผู้ชายทุกคนในโลกนี้หลงรักเธอกันหมด และ เธอคือรักแรกของผม และเป็นรักครั้ง
สุดท้ายของผม เพราะหลังจากนั้นอีก5เดือนผมจับได้ว่าเธอมีคนอื่นและคบกันหลังจากที่คบกับผมได้1เดือน
หลังจากนั้นเธอก็ปิดผมมาโดยตลอด..... จบ เรื่องราวของแทมิน (เศร้าเนาะ T^T)
"เฮ้อ.....ไอ้แทมินๆๆๆๆ อย่านึกถึงเรื่องเมื่อก่อนสิวะ" ผมบอกตัวเองขณะเดินบนถนน
เมื่อผมเดินมาถึงตรอกที่ใกล้บ้าน ผมก้เดินเข้าไปในตรอกเพื่อไปพ่นสีที่กำแพง ทันใดนั้นผมก้ต้องชะงัก
เพราะเห็นผู้หญิงที่ผมคุ้นๆเหมือนรู้จักยืนหันหลังให้กับคุณลุงคนหนึ่งซึ่งผมก้คุ้นมากเหมือนกัน
"อ้าว แทมิน พอดีเลยนะหลานลุง"
"ครับผม แล้วผู้หญิงคนนี้คือใครครับ"
"ฉันชื่อยุนอา มาจากวอชิงตัน"
"งั้นลุงฝากดูแลยุนอาด้วยนะ"
"แล้วลุงไปไหนครับ"
"ลุงจะไปแถบยุโรปน่ะ ไปถาวรเลย"
"อ่อ ครับ" จากนั้นลุงก้ขับรถไป
"นี่....นาย พาฉันไปช็อปปิ้งหน่อยสิ"
"ชิ ก็ได้ แปปเดียวนะเฮ้ย ฉันอยากกลับบ้าน"
"อืมๆ"
ผมว่าเธอมีส่วนคล้ายแฟนเก่าผมที่ชื่อเอมิลี่นะ ทั้งส่วนสูง รูปร่าง หน้าตา ทรงผม บุคลิก และรสนิยม การแต่งตัว
5 ชั่วโมงผ่านไป
"นี่เดินเร็วๆสิ ฉันอยากกลับบ้านจะตายแล้ว" ผมบ่น
"นี่ อยากให้ฉันเดินเร็วๆก้มาช่วยกันถือของสิ"
"เรื่องอะไรที่ฉันต้องช่วยเธอ มันเป็นของเธอนะ"
"ไอ้.....คนไร้น้ำใจ ไม่มีมารยาท เห็นแก่ตัว"
"นี่ หุบปากไปซะ"
"หึ" จากนั้นพวกเราก้ขับรถกลับไปที่บ้าน
"เฮ้ย ไอ้แทมินนั่นใครวะ" จงฮยอนถาม
"เธอชื่อ ยุนอา "
"เอ้า ยุนอา" เจสสิก้าเรียก
"เจสสิก้า เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง"
"ฉัน....เอ่อ...."
"ยุนอา เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน"
"เอ้าเห้ย แล้วแกจะลากยุนอาไปไหนวะ"
"เรื่องของฉัน" จากนั้นผมก้ลากเธอไปที่ห้องของผม
"อะไรของนาย ลากฉันมาทำไม" เธอตะโกน ยิ่งทำให้ผมโมโห จึงเข้าไปหาเธอทำให้เธอเดินถอยไปชิดกำแพงห้องผมใช้มือ2ข้างยันไว้
"นี่ นายไม่มีสิทธิทำแบบนี้นะ"
"นี่เธอ บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าเธอไปรู้จักกับลุงฉันได้ยังไง"
"ฉันไม่รู้"
"โกหก เธอเป็นอะไรกับลุงฉัน"
"ฉันไม่ได้เป็น ฉันแค่ไปนั่งตรงประตูบ้านลุงนายแค่นั้น
"แล้วเธอไปนั่งทำไม"
"ก้ตรงนั้นมันไม่มีที่นั่งนี่ จะให้ฉันยืนจนตะคริวกินรึไง"
"ชิ ว่าแต่หน้าตาเธอก้สวยดีนะ งั้นถ้าเธอไม่ว่าอะไรฉันขอนะ หึหึ"
"ม่าย~กรี๊ดดดดด" จากนั้นผมก้ทำอย่างที่ว่าอ่ะนะ ทำสัญลักษณ์ไว้ที่คอของเธอ
ในขณะที่ผมอาศัยอยู่ในโลกที่กว้างใหญ่ไพศาล ทุกคนคงไม่รู้หรอกว่าโลกอันไพศาลกว้างใหญ่แห่งนี้
ชอบทำร้ายผมจนได้รับความบาดเจ็บทุกครั้ง ผมเกิดมาผมก็ไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่ผมต้องไปทำงานที่เมืองนอก
เลยทำให้ผมต้องใช้ชีวิตอยู่กับคุณป้าและคุณลุง ซึ่งคุณลุงช่างมีบุญคุณกับผมเหลือเกิน ต่างกับคุณป้าผมที่เป็นคน
ที่โหดร้ายมาก เมื่อตอนผม5ขวบ เธอก็เห็นว่าผมโตพอที่จะให้ทำงานบ้านได้ เธอก็เริ่มใช้ผมเหมือนทาสเหมือนคนรับใช้
ของตัวเอง บางวันที่ผมมีการบ้านเธอก็จะใช้ให้ผมทำงานบ้านที่ใช้เวลานานมาก เมื่อผมอายุ15 ผมมีแฟน
แฟนผมสวยมาก จนทำให้ผู้ชายทุกคนในโลกนี้หลงรักเธอกันหมด และ เธอคือรักแรกของผม และเป็นรักครั้ง
สุดท้ายของผม เพราะหลังจากนั้นอีก5เดือนผมจับได้ว่าเธอมีคนอื่นและคบกันหลังจากที่คบกับผมได้1เดือน
หลังจากนั้นเธอก็ปิดผมมาโดยตลอด..... จบ เรื่องราวของแทมิน (เศร้าเนาะ T^T)
"เฮ้อ.....ไอ้แทมินๆๆๆๆ อย่านึกถึงเรื่องเมื่อก่อนสิวะ" ผมบอกตัวเองขณะเดินบนถนน
เมื่อผมเดินมาถึงตรอกที่ใกล้บ้าน ผมก้เดินเข้าไปในตรอกเพื่อไปพ่นสีที่กำแพง ทันใดนั้นผมก้ต้องชะงัก
เพราะเห็นผู้หญิงที่ผมคุ้นๆเหมือนรู้จักยืนหันหลังให้กับคุณลุงคนหนึ่งซึ่งผมก้คุ้นมากเหมือนกัน
"อ้าว แทมิน พอดีเลยนะหลานลุง"
"ครับผม แล้วผู้หญิงคนนี้คือใครครับ"
"ฉันชื่อยุนอา มาจากวอชิงตัน"
"งั้นลุงฝากดูแลยุนอาด้วยนะ"
"แล้วลุงไปไหนครับ"
"ลุงจะไปแถบยุโรปน่ะ ไปถาวรเลย"
"อ่อ ครับ" จากนั้นลุงก้ขับรถไป
"นี่....นาย พาฉันไปช็อปปิ้งหน่อยสิ"
"ชิ ก็ได้ แปปเดียวนะเฮ้ย ฉันอยากกลับบ้าน"
"อืมๆ"
ผมว่าเธอมีส่วนคล้ายแฟนเก่าผมที่ชื่อเอมิลี่นะ ทั้งส่วนสูง รูปร่าง หน้าตา ทรงผม บุคลิก และรสนิยม การแต่งตัว
5 ชั่วโมงผ่านไป
"นี่เดินเร็วๆสิ ฉันอยากกลับบ้านจะตายแล้ว" ผมบ่น
"นี่ อยากให้ฉันเดินเร็วๆก้มาช่วยกันถือของสิ"
"เรื่องอะไรที่ฉันต้องช่วยเธอ มันเป็นของเธอนะ"
"ไอ้.....คนไร้น้ำใจ ไม่มีมารยาท เห็นแก่ตัว"
"นี่ หุบปากไปซะ"
"หึ" จากนั้นพวกเราก้ขับรถกลับไปที่บ้าน
"เฮ้ย ไอ้แทมินนั่นใครวะ" จงฮยอนถาม
"เธอชื่อ ยุนอา "
"เอ้า ยุนอา" เจสสิก้าเรียก
"เจสสิก้า เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง"
"ฉัน....เอ่อ...."
"ยุนอา เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน"
"เอ้าเห้ย แล้วแกจะลากยุนอาไปไหนวะ"
"เรื่องของฉัน" จากนั้นผมก้ลากเธอไปที่ห้องของผม
"อะไรของนาย ลากฉันมาทำไม" เธอตะโกน ยิ่งทำให้ผมโมโห จึงเข้าไปหาเธอทำให้เธอเดินถอยไปชิดกำแพงห้องผมใช้มือ2ข้างยันไว้
"นี่ นายไม่มีสิทธิทำแบบนี้นะ"
"นี่เธอ บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าเธอไปรู้จักกับลุงฉันได้ยังไง"
"ฉันไม่รู้"
"โกหก เธอเป็นอะไรกับลุงฉัน"
"ฉันไม่ได้เป็น ฉันแค่ไปนั่งตรงประตูบ้านลุงนายแค่นั้น
"แล้วเธอไปนั่งทำไม"
"ก้ตรงนั้นมันไม่มีที่นั่งนี่ จะให้ฉันยืนจนตะคริวกินรึไง"
"ชิ ว่าแต่หน้าตาเธอก้สวยดีนะ งั้นถ้าเธอไม่ว่าอะไรฉันขอนะ หึหึ"
"ม่าย~กรี๊ดดดดด" จากนั้นผมก้ทำอย่างที่ว่าอ่ะนะ ทำสัญลักษณ์ไว้ที่คอของเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น