ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Romance Hex By YoonA
�คำว่า"รัก"สำหรับทุกคน คงหมายความว่า "รัก ก้คือ รัก" แต่สำหรับฉัน "รัก คือ สิ่งที่ทำให้คนเราเจ็บปวด"
มันเกิดขึ้นตอนที่ฉันอยู่ในโลกแม่มด
ย้อนกลับเมื่อตอนม.ต้น......
"เฮ้ ยัยเหม่ง ไปซ้อมวอลเลย์ได้แล้วมัวแต่นั่งอู้ เด๋วไปแข่งก้แพ้หรอก" �เสียงเพื่อนผู้ชายของฉันที่ชื่อ "ไมเคิล"บอก
"ไม่แพ้หรอกน่า ก้ใช้เวทย์มนต์ทำให้ชนะสิ"
"เฮ้อ นี่เธอไม่รู้เหรอว่า เวลาแข่งห้ามใช้เวทย์มนต์"
"หาาาาาาาาา �ไม่จริงงงงงงงงงงงงง"�
"เฮ้ออออ ยัยเหม่ง มาซ้อมเลย"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"มาซ้อม ถ้าเธอไม่ซ้อมฉันจะไม่ให้เธอกินข้าวเที่ยง"
"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"�
"เธอนี่จริงๆเลยนะ" ไมเคิลพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ฉันจนฉันชิดกำแพงเขาก้มหน้าลงมา
ฉันสัมผัสได้ถึง � � ลมหายใจของ �'ไมเคิล'
ฉันสัมผัสได้ถึง � � กลิ่นตัวของ � � 'ไมเคิล'
ฉันสัมผัสได้ถึง � � เสียงหัวใจของ 'ไมเคิล'
"นี่ จะทำอะไร หยุดนะ Stop now!"
"Don't stop จนกว่าเธอจะไปซ้อม"
"No ไม่ มันร้อนอ่ะ"
"ยัยเหม่งอย่าทำตัวคุณหนูไปหน่อยเลย ถ้าเธอไม่ไปวันนี้ฉันจะพาเธอไปที่บ้านฉันแล้วก้ทำ...."
"ม่ายยยยย ไปแล้ววววววว ไปซ้อมแล้วจ้าาาาาาา"
"ดีมาก" เขาพูดจบแล้วก้ถอยร่างออกไปที่สนาม
เฮ้อ รอดไปนะยุนอา
"สองคนนี้ไปสวีทกันอีกละ แทนที่จะซ้อมนะ" มินนี่พูดเมื่อเหนไมเคิลอยู่กับเพื่อนผู้หญิงห้องอื่น
"นี่ ยุนอา เป็นไรป่าว เหนหน้าซีดๆ" มินนี่ถามฉัน
"อ่อ ป่าวจ้ะ แค่...." อยู่ๆก้มีบางสิ่งทำให้ฉันวูบไป
"ไมเคิล มาช่วยยุนอาเร็ว" มินนี่ตะโกนเรียกไมเคิล
"ยุนอา!!!!!!!!!!!!!!"
เมื่อฉันฟื้นขึ้นมาอีกทีก้เห็นว่าตัวเองอยู่ที่บ้านใครคนหนึ่ง
"ยัยเหม่ง ไม่สบายก้ไม่ยอมบอกนะเธอน่ะ"
"ถ้าฉันบอกไปนายก้คงไม่เชื่อฉันหรอก แล้วอย่างงี้ฉันจะบอกนายเพื่ออะไร" ฉันบอกคนที่อยู่ข้างๆฉัน
"เอ้า ยัยบ้า คนอุตส่าห์เปนห่วงนะ บอกหน่อยสักนิดก้ยังดี" จู่ๆไมเคิลก้ขึ้นเสียงใส่ฉัน
"วี้ด บึ้ม" ฉันร่ายเวทย์ใส่ไมเคิลจนไมเคิลกระเด็นไปติดกำแพง
"โอ้ยยยยย เธอทำอะไรน่ะ"
"แล้วใครใช้ให้นายขึ้นเสียงใส่ฉัน"
"ก้ฉันแค่เป็นห่วงน่ะ"
"วี้ด บึ้ม เป็นห่วงหราาาา" ฉันร่ายเวทย์ใส่ไมเคิลอีกครั้ง
"โอ้ยยยย นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ฉันทำอะไรผิด"
"ผิดที่นายไม่เคยรักฉันเลย นายบอกจะรักฉันตลอดไป แต่วันนั้น วันนั้น นายควงผู้หญิงคนนั้นทำไม"
".......เธอรู้"
"ใช่ นายเคยมองเหนค่าของฉันบ้างไหม นายมองข้ามฉันตลอด" ฉันบอกพร้อมทั้งน้ำตา
"......."
"แต่ดูเหมือนนายไม่ต้องการฉันตลอดมา"
"......."
"รู้บ้างไหมว่า ฉันก้เจ็บเป็นนะเว้ย"
"ฉันรู้ เอาล่ะคราวนี้เธออยากทำอะไรฉัน เธอทำเลย เพื่อให้เธอสบายใจ"
"นาย...." ฉันกำลังจะร้ายเวทย์แต่ใจมันสั่งว่าให้เดินไปหาเขาที่บาดเจ็บอยู่
"ไมเคิลเราคบกันมาตั้งแต่ม.1แล้วนะ ตอนนี้ก้ม.3นะ ฉันรักนายมาก"ฉันกอดไมเคิล เช่นเดียวกับไมเคิลที่กอดฉัน
ทันใดนั้นก้มีเสียงประตูเปิดออกพร้อมกับผู้หญิงคนนึง
"ไมเคิล เธอ"
"วิลลี่ ผมขอโทษ ผม"
"ไมเคิล.....เราเลิกกันเถอะ" ฉันกระซิบข้างหูไมเคิล
"ไม่นะ ยุนอา เธอห้ามเลิกกับฉัน"
"......."�
จากนั้นไมเคิลก้เริ่มร้องไห้ ฉันจึงตัดใจเดินออกจากห้อง
"วิลลี่ ฉันฝากไมเคิลด้วยนะ ที่เขาทำไปเพราะเขารักเธอ ยกโทษให้เขาด้วย ฉันผิดเอง"
"ไม่ ยุนอา เธอไม่ผิด แต่ฉันดันไปเป็นมือที่3ของเธอทั้ง2"
"ไม่หรอกเธอทำให้ฉันรู้ว่า คนใกล้ตัวไมเคิลคนนี้ช่างดูไร้ค่าเหลือเกิน"
ฉันรีบวิ่งออกจากบ้านไมเคิลอย่างเร็วที่สุด
เรื่องราวตอนม.ต้นของฉันมันดูเศร้าเหลือเกิน
------------------------------------------------------------------------------------------------
"เฮ้อ ในที่สุดก้ยังโผล่มาให้เหนอีกสินะ ไอ้อดีตที่เลวร้าย" ฉันบอก
"ฮัดชิ้วววววว นี่เธอ นินทาฉันเหรอ" แทมินตะโกน
"เฮ้ยยยยย ฉันป่าวน้าาาาา คนอื่นหรือป่าว"�
"แล้วเมื่อกี้เธอด่าใคร!!!!!!!!!!!!!"
"ด่าแทมิน นายนั่นแหละ"
"ยัยตัวแสบ รอก่อนนะเด๋วฉันจะขึ้นไปหาเด๋วนี้แหละ"
"แบร่ๆ มาเลยไม่กลัวหรอก"
ยังไงๆคนเราก้ต้องเดินก้าวไปข้างหน้า ไม่จมปลักอยู่ในอดีตหรอก เนอะ
มันเกิดขึ้นตอนที่ฉันอยู่ในโลกแม่มด
ย้อนกลับเมื่อตอนม.ต้น......
"เฮ้ ยัยเหม่ง ไปซ้อมวอลเลย์ได้แล้วมัวแต่นั่งอู้ เด๋วไปแข่งก้แพ้หรอก" �เสียงเพื่อนผู้ชายของฉันที่ชื่อ "ไมเคิล"บอก
"ไม่แพ้หรอกน่า ก้ใช้เวทย์มนต์ทำให้ชนะสิ"
"เฮ้อ นี่เธอไม่รู้เหรอว่า เวลาแข่งห้ามใช้เวทย์มนต์"
"หาาาาาาาาา �ไม่จริงงงงงงงงงงงงง"�
"เฮ้ออออ ยัยเหม่ง มาซ้อมเลย"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
"มาซ้อม ถ้าเธอไม่ซ้อมฉันจะไม่ให้เธอกินข้าวเที่ยง"
"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"�
"เธอนี่จริงๆเลยนะ" ไมเคิลพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ฉันจนฉันชิดกำแพงเขาก้มหน้าลงมา
ฉันสัมผัสได้ถึง � � ลมหายใจของ �'ไมเคิล'
ฉันสัมผัสได้ถึง � � กลิ่นตัวของ � � 'ไมเคิล'
ฉันสัมผัสได้ถึง � � เสียงหัวใจของ 'ไมเคิล'
"นี่ จะทำอะไร หยุดนะ Stop now!"
"Don't stop จนกว่าเธอจะไปซ้อม"
"No ไม่ มันร้อนอ่ะ"
"ยัยเหม่งอย่าทำตัวคุณหนูไปหน่อยเลย ถ้าเธอไม่ไปวันนี้ฉันจะพาเธอไปที่บ้านฉันแล้วก้ทำ...."
"ม่ายยยยย ไปแล้ววววววว ไปซ้อมแล้วจ้าาาาาาา"
"ดีมาก" เขาพูดจบแล้วก้ถอยร่างออกไปที่สนาม
เฮ้อ รอดไปนะยุนอา
"สองคนนี้ไปสวีทกันอีกละ แทนที่จะซ้อมนะ" มินนี่พูดเมื่อเหนไมเคิลอยู่กับเพื่อนผู้หญิงห้องอื่น
"นี่ ยุนอา เป็นไรป่าว เหนหน้าซีดๆ" มินนี่ถามฉัน
"อ่อ ป่าวจ้ะ แค่...." อยู่ๆก้มีบางสิ่งทำให้ฉันวูบไป
"ไมเคิล มาช่วยยุนอาเร็ว" มินนี่ตะโกนเรียกไมเคิล
"ยุนอา!!!!!!!!!!!!!!"
เมื่อฉันฟื้นขึ้นมาอีกทีก้เห็นว่าตัวเองอยู่ที่บ้านใครคนหนึ่ง
"ยัยเหม่ง ไม่สบายก้ไม่ยอมบอกนะเธอน่ะ"
"ถ้าฉันบอกไปนายก้คงไม่เชื่อฉันหรอก แล้วอย่างงี้ฉันจะบอกนายเพื่ออะไร" ฉันบอกคนที่อยู่ข้างๆฉัน
"เอ้า ยัยบ้า คนอุตส่าห์เปนห่วงนะ บอกหน่อยสักนิดก้ยังดี" จู่ๆไมเคิลก้ขึ้นเสียงใส่ฉัน
"วี้ด บึ้ม" ฉันร่ายเวทย์ใส่ไมเคิลจนไมเคิลกระเด็นไปติดกำแพง
"โอ้ยยยยย เธอทำอะไรน่ะ"
"แล้วใครใช้ให้นายขึ้นเสียงใส่ฉัน"
"ก้ฉันแค่เป็นห่วงน่ะ"
"วี้ด บึ้ม เป็นห่วงหราาาา" ฉันร่ายเวทย์ใส่ไมเคิลอีกครั้ง
"โอ้ยยยย นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ฉันทำอะไรผิด"
"ผิดที่นายไม่เคยรักฉันเลย นายบอกจะรักฉันตลอดไป แต่วันนั้น วันนั้น นายควงผู้หญิงคนนั้นทำไม"
".......เธอรู้"
"ใช่ นายเคยมองเหนค่าของฉันบ้างไหม นายมองข้ามฉันตลอด" ฉันบอกพร้อมทั้งน้ำตา
"......."
"แต่ดูเหมือนนายไม่ต้องการฉันตลอดมา"
"......."
"รู้บ้างไหมว่า ฉันก้เจ็บเป็นนะเว้ย"
"ฉันรู้ เอาล่ะคราวนี้เธออยากทำอะไรฉัน เธอทำเลย เพื่อให้เธอสบายใจ"
"นาย...." ฉันกำลังจะร้ายเวทย์แต่ใจมันสั่งว่าให้เดินไปหาเขาที่บาดเจ็บอยู่
"ไมเคิลเราคบกันมาตั้งแต่ม.1แล้วนะ ตอนนี้ก้ม.3นะ ฉันรักนายมาก"ฉันกอดไมเคิล เช่นเดียวกับไมเคิลที่กอดฉัน
ทันใดนั้นก้มีเสียงประตูเปิดออกพร้อมกับผู้หญิงคนนึง
"ไมเคิล เธอ"
"วิลลี่ ผมขอโทษ ผม"
"ไมเคิล.....เราเลิกกันเถอะ" ฉันกระซิบข้างหูไมเคิล
"ไม่นะ ยุนอา เธอห้ามเลิกกับฉัน"
"......."�
จากนั้นไมเคิลก้เริ่มร้องไห้ ฉันจึงตัดใจเดินออกจากห้อง
"วิลลี่ ฉันฝากไมเคิลด้วยนะ ที่เขาทำไปเพราะเขารักเธอ ยกโทษให้เขาด้วย ฉันผิดเอง"
"ไม่ ยุนอา เธอไม่ผิด แต่ฉันดันไปเป็นมือที่3ของเธอทั้ง2"
"ไม่หรอกเธอทำให้ฉันรู้ว่า คนใกล้ตัวไมเคิลคนนี้ช่างดูไร้ค่าเหลือเกิน"
ฉันรีบวิ่งออกจากบ้านไมเคิลอย่างเร็วที่สุด
เรื่องราวตอนม.ต้นของฉันมันดูเศร้าเหลือเกิน
------------------------------------------------------------------------------------------------
"เฮ้อ ในที่สุดก้ยังโผล่มาให้เหนอีกสินะ ไอ้อดีตที่เลวร้าย" ฉันบอก
"ฮัดชิ้วววววว นี่เธอ นินทาฉันเหรอ" แทมินตะโกน
"เฮ้ยยยยย ฉันป่าวน้าาาาา คนอื่นหรือป่าว"�
"แล้วเมื่อกี้เธอด่าใคร!!!!!!!!!!!!!"
"ด่าแทมิน นายนั่นแหละ"
"ยัยตัวแสบ รอก่อนนะเด๋วฉันจะขึ้นไปหาเด๋วนี้แหละ"
"แบร่ๆ มาเลยไม่กลัวหรอก"
ยังไงๆคนเราก้ต้องเดินก้าวไปข้างหน้า ไม่จมปลักอยู่ในอดีตหรอก เนอะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น