อาณาเขตต้องห้ามของมิลล่า:3

ลำดับตอนที่ #50 : Hunt Element Lost Darkness [รับสมัคร]

[ก็อบรูปด้วยนะคะ]

กฎกติกาการสมัคร

1.ห้ามใช้ออริเก่าของตัวเองเป็นอันขาด

2.อย่าก็อปออริคนอื่นมานะคะ

3.กรุณาส่งเป็นลิงค์นะคะจะได้เป็นระเบียบ แต่ถ้าไม่สะดวกก็ส่งมาเลยก็ได้ค่ะไรท์ไม่ว่า

4.สมัครได้ไม่เกิน 2 ตัวนะค่ะ

5.สมัครได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายตามที่กำหนดอ่ะค่ะ

Register 

รูป: 

รูปร่างหน้าตา: ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผมสีน้ำเงินเข้มเหมือนท้องทะเลลึกดวงตาสีนิลดำสนิทราวกับความลืมมิดที่กลืนกินได้ทุกสิ่ง ใบหน้าหล่อที่มักจะสวมหน้ากากอันไร้ความจริงใจได้อยู่เสมอๆ ริมฝีปากหนาที่พร้อมเอ่ยวาจาอันน่าเอารองเท้ายัดปาก มีผ้าพันแผลที่พันไว้ที่ขาดเพราะว่าเขามีรอยแผลเป็นรอยกรีดเป็นทางยาวรอบคอจึงใช้ผ้าพันแผลปิดไว้ มักจะสวมเสื้อเชิ้ตแขนขาวสบายๆแบบไม่เรียบร้อยคู่กับกางเกงยีนส์ที่มีรอยขาดเล็กน้อยแบบกำลังดีตามสไตล์หนุ่มติสต์ ใต้เสื้อผ้ามีรอยแผลเป็นมากมายตามตัว

ส่วนสูง ::177 ซม.

น้ำหนัก :61 กก.

ข้อมูลทั่วไป 

ชื่อ: ไค เซอร์เคน(Kai Serken)

ชื่อเล่น:ไค

ความหมายของชื่อ: มหาสมุทรสีเลือด

อายุ:18 ปี

ประวัติ::ถูกพ่อแม่ทารุณกรรมมาต้องแต่เด็กๆไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจทำให้ทั่วร่างกายมีแต่รอยแผล และที่เขาอดทนมาตลอดเพราะน้องสาวของเขา แต่ความจริงมันโหดร้ายเสมอ ในวันที่ 31 ตุลาคม วันเกิดอายุ 10 ปีของเขาพ่อแม่ของไคพยายามฆ่าไคและน้องสาวเพื่อบูชายัญให้ซาตาน แต่เขารอดชีวิตมาได้ส่วนพ่อแม่ตายในกองเพลิงเพราะไฟคลอกตาย น้องสาวนั้นเสียชีวิตเนื่องจากสำลักควักไฟที่บ้านโดนมีเทียนที่ทำพิธีเป็นต้นเพลิง ศพของพ่อแม่นั้นไหม้จนดูไม่ได้ส่วนร่างของน้องสาวนั้นไหม้แค่ครึ่งตัวเท่านั้น(ช่วงหน้าและตัวซีกซ้าย) เหตุการณ์นี้เองที่ทำให้เขาได้แผลเป็นที่ต้นคอทำให้ไคต้องพันผ้าพันแผลที่คอเพื่อปิดมันไว้และทำให้เขาหมดความเชื่อใจในตัวมนุษย์จึงสวมหน้ากากเข้าหาผู้คนตั้งแต่นั้นมา จากนั้นเขาโดนรับมาเลี้ยงที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งตัดสินใจเข้าโรงเรียนเวทมนต์ชนิดไม่กลัวตายเพราะน้องสาวของเขาปัจจุบันร่างของน้องสาวของเขายังถูกเก็บไว้ด้วยเวทย์น้ำที่หล่อเลี้ยงทำให้ศพไม่เน่า 

นิสัย: โปรดอย่าเรียกว่านิสัยเสีย  มันแค่เกรียนโดยธรรมชาติ!!
หนุ่มติสต์ผู้มีความเกรียนอันเป็นอนันต์หรือก็คืออินฟีนิตี้ไร้จุดสิ้นสุด!! ปากหมาชนิดที่น่ากลัวว่าสักวันคงโดนกระโดดถีบขาคู่แล้วกระทืบซ้ำเป็นแน่แท้ อีกทั้งเป็นผู้เชี่ยวชาญในการทำลายบรรยากาศ พูดคำหนึ่งสามารถทำดาเมจทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายได้อย่างรุนแรงแม้ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตามแต่ เป็นพวกคิดก่อนทำโดยไม่คำนวณถึงผลที่ตามมาทีหลังการกระทำของไค 80% จึงเป็นการกระทำที่แสดงออกมาตามธรรมชาติและความรู้สึกพูดง่ายๆคือมันเกรียนตามธรรมชาติและสันดานของมันนั่นแหละ

แม้จะปากหมา แต่สิ่งที่ไคพูดมานั่นไซร้เป็นเรื่องจริงยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งมวล(?)
เขาผู้นี้เป็นบุรุษผผู้มีวาจาสุนัขไม่รับประทานหรือหมาไม่แดรก...แต่ทุกคำพูดของเขากับเป็นความจริงทุกประการหรือก็คือแทงใจดำผู้ฟังนั่นเอง และด้วยความที่ปากหมาแถมพูดอะไรก็เป็นเรื่องจริงที่ผู้ฟังไม่อยากได้ยินพ่วงกับนิสัยเกรียนตามธรรมชาติและอ่านบรรยากาศรอบข้างไม่เป็นทำให้ไคเป็นคนที่เสี่ยงต่อการโดนดักตบเกรียนแตกเป็นที่สุด!

แต่ถ้าจำเป็นต้องตีสนิทกับใครก็สามารถสวมหน้ากากไปตีสนิทเขาได้อย่างง่ายดาย
สกิลเนียนของหนุ่มผู้นี้ไม่เป็นสองรองใคร แม้ยามปกติเขาจะเป็นคนปากหมาและโครตเกรียนแต่ยามที่ต้องตีสนิทกับใครเพราะงานแล้วละก็เรียกได้ว่า 'ละครเริ่มเปิดฉาก หน้ากากก็ถูกสวม!!' แถสดได้ไหลลื่นเนียนยิ่งกว่าอะไรดี จนคนที่รู้จักกับไคสมควรถ้ามาเห็นเวลาไคพยายามตีสนิทกับใครต่างพากันอ้าปากค้างว่า 'คนเดียวกันจริงๆเหรอ(วะ)' ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้เขาถูกจัดว่าเป็นบุคคลที่หาตัวจับได้ยาก

เอาจริงเอาจังกับทุกสิ่งเพราะปมดราม่าฝังใจ แถมเป็นพวกคิดเล็กคิกน้อยกว่าที่เห็น
ถือเป็นข้อดีอันนับนิ้วได้ของไคคือเขาเป็นคนที่เอาจริงเอาจังกับทุกสิ่งเนื่องจากชีวประวัติวัยเด็กที่เลวร้ายเขาเลยคิดว่าชีวิตเป็นสิ่งมีค่า หากทำสิ่งใดจะต้องทำออกมาให้ดีที่สุดทำให้เขาเกลียดพวกโลกสวย พวกเหลาะแหละ และ พวกเก่งแต่ปาก เวลาอยู่คนเดียวมักดราม่ากับอดีตฝังใจจำง่ายลืมยาก แถมยังเป็นคนที่คิดเล็กคิดน้อยมากกว่าที่เห็น แต่มักจะไม่แสดงออกมาให้คนอื่นเห็นทำให้คล้ายกับคนเก็บกด

รักการต่อสู้ยิ่งกว่าสิ่งใด
ไคจัดว่าเป็นนักสู้ตัวยง ชื่นชอบการต่อสู้ยิ่งกว่าสิ่งใดและแน่นอนว่าทุกครั้งที่เขาต้องสู้ไคไม่แคร์ว่าคู่ต่อสู้จะเป็นยังไงเขาบ่ยั่น!สู้แบบไม่มีออมมือ ใครท้ามาพร้อมรับคำท้าอย่างไม่มีลังเลเสมอ การต่อสู้กับไคมันก็เหมือนกับเอาไฟจุดใส่น้ำมันที่ทำให้ไฟที่โหมกระหน่ำอยู่แล้วรุนแรงขึ้นเป็นเท่าตัว และนั่นทำให้เป็นปริศนาว่าคนนิสัยอย่างเขามาอยู่บ้านสายธาตุน้ำได้อย่างไร???

ไม่ได้อยากให้ใครมาเข้าใจตัวเอง แต่อยากให้มีใครสักคนยอมรับในตัวตนของตัวเองซะมากกว่า
ไคไม่เคยต้องการให้ใครมาเข้าใจตัวตนของเขาเพราะเขาก็ไม่ต้องการเข้าใจในตัวตนของคนอื่นๆเช่นกัน พูดอีกอย่างว่าไม่แคร์สื่อ เพราะสื่อมันก็ไม่เคยแคร์เขาอยู่แล้ว แต่ในส่วนลึกของใจก็ต้องการใครสักคนใครก็ได้แค่คนเดียวที่สามารถยอมรับการมีอยู่ในตัวตนของเขาได้ แต่ถ้าให้ไคเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครสั้นๆเลยว่า "ฝันเถอะ!" อีกทั้งไคเป็นคนที่ขวางโลกมากๆยกตัวอย่างง่ายๆคือเวลาดูหนังฉากที่คนอื่นเครียดมันหัวเราะ ฉากที่คนอื่นซึ้งมันดันหลับจนใครต่อใครพากันคิดไม่ตกว่า "มันต้องการอัลไลจากสังคมมมมม!!"

เป็นคนจำพวกที่ซึนเดเระแตกแล้วน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อ
แม้จะเกรียนจะปากเสียแต่หารู้ไม่ว่าไคนั้นเป็นหนุ่มซึนขั้นรุนแรง แถมเป็นพวกซึนแล้วทำลายข้าวของเขินใครและต่อยกำแพงแตก(?)เป็นการแก้เขิน อาการปากหมาและปากหนักจะรุนแรงกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัดเมื่อยามต่อมซึนกำเริบ แต่กระนั้นอาการปากไม่ตรงกับใจอย่างยิ่งยวดของไคถือเป็นจุดน่ารักอันหาได้ยากแบบสุดๆของเขาเลยอีกเดียวเชียวนะตัวเทอว์

โครตเกรียนแถมปากหมา แต่รักใครรักจริงนะจ๊ะ
ถ้าหากใครเป็นคนที่ไคให้ความสำคัญด้วยละก็ดีใจไว้ได้เลยเพราะคนที่ไคไว้ใจจากใครจริงนั้นน้อยยิ่งกว่าน้ำตาลหนึ่งหยิบมือเสียอีก! ถ้าหากเขาคนนี้เผลอใจไปรักใครสักคนแล้วก็มั่นใจได้เลยว่าเขาจะไม่ทรยศต่อคนที่เขารักเด็ดขาด และจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำอันตรายคนที่เขารักด้วย เพราะความที่ในอดีตเขาสูญเสียครอบครัวไปแล้ว ทำให้ถ้าหากเขารักใครสักคนหนึ่งถ้าต้องตายเพื่อปกป้องเธอไคก็ยอม





 

บท::คู่ที่ 6 บ้านน้ำ

ชอบ/เกลียด/กลัว/แพ้ :: ไดฟุกุ,การต่อสู้,หิมะ/คนเหลาะแหละ,โลกสวย,ดีแต่ปาก/ไม้กางเขน(เอ็งเป็นแวมไพร์เรอะ!?) /ไฟ,ผักชี,แตงกวาดอง

งานอดิเรก: ฝึกการต่อสู้

อาวุธ:ธนูน้ำที่สร้างจากพลังเวทย์

พลังเวทย์::ควบคุมสลารน้ำที่อยู่รอบตัวและแปรสภาพเป็นอาวุธได้ตามใจต้องการ

คาถาพิเศษ::water bullet เป็นการอัดพลังเวทย์น้ำไว้ให้เป็นลูกธนูจำนวนมากและยิงออกไปในครั้งเดียวมีกำลังโจมตีรุนแรงและกวาดศัตรูได้ครั้งละมากๆ

ความสามารถพิเศษ: ไอคิโด้,ยิงธนู

ท่าทาง&ลักษณะคำพูดติดปากที่เป็นประจำ::มักจะใช้คำแทนตัวเองว่า"ข้า"และมักเรียกคนอื่นว่า"แก"ถ้าไม่สนิทจริงๆเขาจะไม่ยอมเรียกชื่อเด็ดขาดแต่จะเรียกเป็นฉายาหรือสิ่งที่เห็นจากภานนอกแทน มักชอบพูดจาห้วนๆไม่มีหางเสียง ไม่สุภาพเป็นคำสบถ เช่น
"น่ารำคาญน่ะยัยป้า"
"อย่ามายุ่งเรื่องของข้าจะได้มั้ยไอ้หัวแหลม"
"หุบปากไปซะเถอะแก.."
"โฮ่...จะสู้กับข้าเรอะ กล้าดีนี่หว่าแกน่ะ"

ของที่ตามหา::มงกุฎ

เพิ่มเติม:ไคตาบอดสีตั้งแต่เกิดเขาสามารถมองเห็นสีแต่เพียง 4 สีคือ ขาว ดำ แดง น้ำเงิน
น้องสาวของไคชื่อว่านานามิทั้งสีตาและสีผมเหมือนไคทุกประการและไคนั้นรักน้องสาวยิ่งชีพกว่าสิ่งใดในชีวิตเรียกได้ว่าเหตุผลในการมีชีวิตอยู่คือเพื่อน้องล้วนๆนั่นเอง(โถ่...ไอ้ซิสค่อ---#โดนลูกลากไปฆ่า)

คิดยังไงกับคู่ของตัวเอง ?::ยัยคนเหลาะแหละ โลกสวยที่น่ารำคาญแบบสุดๆ

ความสัมพันธ์ของคุณกับเขาเป็นยังไง ?:: คู่กัด

อยากได้ฉากจบแบบไหน ? ::ของซึ้งๆเศร้าๆหน่อยก็ดีจ้ะ

ความปรารถนาสูงสุดของคุณคือ ? ::ฟื้นคืนชีพน้องสาวของตน

Interview Your Ori

(ยามตะวันตก)

            สายลมอันแผ่วเบาพัดผ่านมาตามทางเดินที่ไร้ผู้คน เงียบสงัด ไร้สิ่งมีชีวิต มีแต่เงาและลมหายใจของคุณเท่านั้นที่เป็นเครื่องนำทางในยามอาทิตย์อัสดงเช่นนี้ ไคกวาดตามองไปทั่วแล้วเดินต่อไป แต่แล้วเขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อแสงสว่างบางอย่างลอยอยู่เบื้องหน้า !

-ดวงตาสีรัตติกาลจ้องมองแสงสว่างที่ล่องลอยอยู่เบื้องหน้าแล้วเลิกคิ้วสูงก่อนจะสบถขึ้นมา 
             "ตัวอะไรวะเนี่ย?"

            “สวัสดีเด็กน้อยJ”ลูกไฟสีทองไร้หน้าตาเปล่งเสียงกังวานออกมาทักทายไค มันส่องสว่างดั่งแสงปลายอุโมงค์ที่เปรียบดั่งความหวังของคนที่มืดมน “ใกล้มืดค่ำแล้วยังไม่รีบกลับหออีกเหรอ ? หรือว่าท่านกำลังจะไปตาม ‘หาของ’ กันล่ะ หืม ?”

-ไคจ้องมองลูกไฟไร้หน้าชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ ด้วยความเพราะเขาเป็นคนตาบอดสีทำให้มองไม่ออกหรอกว่าลูกไฟตรงหน้ามันสีอะไร มือหนายกขึ้นขยี้หัวที่ถูกปกคลุมด้วยเรือนผมสีน้ำเงินเข้มราวกับท้องทะเลลึก
            "ถ้าใช่..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกมิทราบ?"

            “หึ ของที่เจ้ากำลังหาช่างหายากยิ่งนัก ยิ่งก้าวเข้าไปมันก็ยิ่งวิ่งหนี หากแต่ถ้ากลับยืนเฉยๆมันก็จะสูญหายแล้วแบบนี้เจ้าจะเอาชนะมันได้เช่นไร ? ถ้าพลาดท่าเสียทีชีวิตก็อาจดับสูญ แต่ถ้ามัวแต่ชักช้าความปรารถนาของเจ้าก็จะสลายไปเช่นกัน”

"ข้ามีวิธีชนะของข้าก็แล้วกัน" ไคยักไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ เพราะความปรารถนาของเขาต่อให้ต้องตายก็ไม่สนใจ มือของไคเอื้อมแตะผ้าพันแผลที่คอก่อนจะยิ้มบางๆ

            “ก็แล้วแต่เจ้าก็แล้วกัน แต่ข้าขอเตือนไว้อย่างนะ…”ลูกไฟเว้นระยะไว้นิดหน่อยก่อนจะลอยมารอบๆตัวของ(ออริคุณ) “คิดให้ดีก่อนอธิษฐานเพราะถ้าขอไปเมื่อไหร่เจ้าจะไม่มีวันได้คืนคำเด็ดขาดJ”คำพูดสุดท้ายก่อนที่สายลมจะพัดพามันให้หายไป...จนไกลลิบตา

            ริมฝีปากที่ยิ้มบางเมื่อครู่หุบยิ้มลงก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง เรือนผมสีน้ำเงินเข้มขยับเบาๆตามกระแสลมเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเรียกชื่อของคนๆหนึ่งด้วยน้ำเสียงบางเบา                                                
           "นานามิ..."

Interview You

สวัสดีจร้า ชื่อไรจ๊ะ

มิวเดส

คือว่าพล็อตเป็นไงบ้าง* *

รอบนี้พี่ว่ามันสำเร็จรูปมากกว่าเรื่องอื่นๆนะแต่ยังคงความน่าสนใจได้ระดับหนึ่ง

เรื่องใบสมัครทางเราไม่เรื่องมากไปใช่มั๊ย

เรื่องมาก#โดนโบก#ไม่หรอกพิมพ์สนุกดี

หากลูกคุณติดอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรนิดหน่อย ทำใจได้มั๊ย

ได้จ้า อย่าเปลี่ยนเยอะเกินแล้วกัน

แล้วถ้าหากว่าลูกสาวไม่ติดคุณจะทำยังไง

ขอลงบทรองจ้ะ

แอดfav.แล้วใช่มั๊ยคะ

เรียบร้อย

ติดแล้วเม้นด้วยนะ เอลขอร้อง TwT

จ้าๆ

งั้นก็ขอให้โชคดีนะคะขอบคุณที่ร่วมสมัครนะคะ^^

จะมาใหม่