คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Death Screen SS.2 :3
ผู้ถูกแขวนคอคืนที่ 3:ควอทซ์
ลมหนาวเย็นยะเยือกพัดอ้อยอิ่งอย่างเชื่องช้า หมอกหนาลอยตัวรอบกายจนทำให้มองเห็นสิ่งรอบตัวได้ไม่ชัดเจนนักในรัตติกาลของค่ำคืนนี้ ควอทซ์ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น ที่บริเวณต้นคอรู้สึกระบมจากการถูกของแข็งฟาดเข้าอย่างแรงแต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าเมื่อปรับสภาพตาให้มองเห็นรอบด้านได้แล้ว เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเองโดนมัดมือไขว้หลังติดกับระเบียงชั้นดาดฟ้าของป้อมปราการคุกในสภาพยืนอยู่เรียกได้ว่าถ้าไม่มีเชือกมัดมือเขาไว้แล้วล่ะก็ มีหวังได้ล่วงลงไปตายอนาถที่พื้นข้างล่างนั่นแน่ๆ
“ตื่นแล้วเหรอครับ?”
เสียงสดใสของเด็กชายวัย 12 ไนท์เอ่ยขึ้น ก่อนจะยิ้มแย้มอย่างสดใสให้ควอทซ์
“ปล่อยฉันนะ!แกจะจับฉันมามัดไว้แบบนี้ทำไม!!?”เสียงแหกปากโวยวายเป็นสิ่งที่ควอทซ์สมารถทำได้ในตอนนี้ ชายหนุ่มดิ้นเพื่อให้ร่างของตนหลุดจากพันธนาการ ไนท์ยิ้มสบายๆก่อนจะกระโดดข้ามรั้วระเบียงมายืนข้างๆควอทซ์
“อย่าดิ้นเลยครับควอทซ์โอนี่จัง...ดิ้นมากๆระวังตกลงไปนะครับตากระยะนี้ตกลงไปสมองไหลแน่ๆ”
คำพูดของไนท์ทำให้ร่างของควอทซ์ที่พยายามดิ้นหยุดแทบจะทันที นัยน์ตาสีเทาเหลือบมองลงไปเบื้องล่าง จริงอย่างที่ผู้คุมเกมเด็กนรกนี่ว่า ระยะขนาดนี้ล่วงลงไปศพมีแต่เลอะเลอะและเลอะ!ศพไม่สวยแน่นอน
“แกต้องการอะไร?”
คำถามถูกถามมาจากร่างที่โดนมัดอยู่ ไนท์ไม่ตอบหากแต่ยิ้มแย้มและพูดเปลี่ยนเรื่อง
“นี่ๆควอทซ์โอนี่จัง รู้มั้ยถึงที่นี่จะไม่ใช่สถานที่ฆ่าตัวตายชื่อดัง แต่ว่าในอดีตน่ะเคยมีนักโทษหนีมาถึงที่ดาดฟ้านี่แต่สุดท้ายก็โดนไล่ต้อนจนมุมและกระโดดลงไปเพื่อจะหนีให้พ้นและสุดท้ายเมื่อร่างลอยละลิ่วไปตามแรงโน้มถ่วงของโลกก็เรียบร้อยร่างแหลกมันสมองสีเหลืองขุ่นจะไหลออกมา อวัยวะภายในแหลกละเอียดจนแยกไม่ออกว่าอันไหนลำไส้อันไหนปอด กระดูกจะแหลกละเอียดทั่วทั้งร่าง บางรายถ้าตกลงมาแล้วไม่ตายก็เหมือนตาย หรือบางรายถ้าตกลงมากระแทกพื้นแรงล่ะก็อาจมีลูกตาหลุดกระเด็นออกมาจากนอกเบ้า และเลือดสีแดงสดกับไขมันจะไหลทะลักไปทั่วพื้นเลยล่ะ...”
คำบรรยายการตายของนักโทษชนิดที่บรรยายละเอียดยิบจนเห็นภาพนั้นทำเอาภาพการตายของนักโทษมันแวบขึ้นเองในโสตประสาท เมื่อเหลือบมองไปข้างล่างก็พบกับรอยของครอบเลือดสีแดงคล้ำ
อ้วกกกก....!!
ควอทซ์สำรอกอาเจียนออกมาเปื้อนเนื้อตัว ไนท์ที่เพิ่งบอกเล่าเหตุการณ์การตายของนักโทษไปเมื่อครู่ยักยิ้มและหัวเราะในลำคอก่อนจะหยิบเชือกไนล่อนหนายาวมัดเป็นห่วงปมผูกคอคล้องคอควอทซ์ ผู้คุมโน้มตัวลงกระซิบข้างหูควอทซ์เบาๆ
“นี่...ควอทซ์โอนี่จังรู้อะไรมั้ยครับ?ผู้คนส่วนมากมีคนพยายามที่จะดิ้นรนหนีจากควาทตายแต่ว่านะ...ต่อให้จะพยายามยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าพระผู้เป็นเจ้าก็หนีไม่พ้นหรอก...เห็นข้างล่างนั่นมั้ย?แม้ตอนมีชิวิตจะสวยหรูขนาดไหนแต่ถ้าล่วงลงไปจากตรงนี้ทุกๆคนก็เป็นแค่เศษเนื้อและคราบเลือดเหมือนกัน...อ๊ะ!หมดเวลาคุยกันแล้วล่ะ...แต่คุณจะโทษผมที่คุณโดนฆ๋าไม่ได้นา...ถ้าจะโกรธก็ไปโกรธพวกผู้ร่วมเกมคนอื่นที่กระหน่ำโหวตคุณแทนแล้วกัน...บ๊ายบาย....”
ไนท์พูดจบก็ตัดเชือกที่มัดมือของควอทซ์ไว้และผลักร่างนั้นให้ตกลงไปเบื้องล่างทันที
ร่างของควอทซ์ล่วงลงตามแรงโน้มถ่วงของโลกแต่ก็โดนเชือกหนารัดคอไว้ ร่างของชายหนุ่มพยายามดิ้นรนนัยน์ตาเหลือกมองฟ้า น้ำตาและน้ำลายไหลออก ใบหน้าซีดคอเขียวเพราะขาดอากาศ ฉี่รดกางเกงซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับคนโดนแขวนคอ ร่างนั้นกระตุกเกรงอย่างทรมาณ มีอาเจียนสำรอกออกอีกระลอก...จนกระทั่งร่างนั้นแน่นิ่งไร้ลมหายใจ
ไนท์มองความตายของควอทซ์อย่างไร้อารมณ์ร่างที่โดนแขวนคอลอยนิ่งอยู่กลางอากาศ ไนท์มองเส้นเชือกหนาที่โดนมัดติดกับราวระเบียงก่อนจะตัดเชือกนั้นทิ้ง ส่งผลให้ร่างของควอทซ์ล่วงลงสู่พื้นเบื้องล่าง เหลือเพียงร่างกายที่เลอะแหลกละเอียดคาพื้น
“คิกๆแหม…ศพเลอะซะจนจำสภาพเดิมแทบไม่ได้เลยนะครับ......”
ผู้ถูกกินคืนที่ 3:ลัสต์ เคลตัน
ณ.ห้องโถงของป้อมปราการที่พักหลักร่างของลัสต์ เคลตันหยุดนิ่งพล่างนั่งคิดอะไรบางอย่างอยู่คนเดียว ใช่..แม้ปกติเขาจะเป็นคนที่ชอบพูดอะไรที่คนอื่นไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เขาน่าจะพอรู้แล้วเขาอาจจะรู้แล้วว่าใครคือหมาป่า!!?
“นี่ๆนายมานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวน่ะ...”
ลัสต์หันไปมองทางต้นเสียงแล้วก็ต้องชะงักกึก...เพราะคนๆนั้นคือบุคคลที่เขากำลังสงสัยว่าเป็นหมาป่า
“คุณ.....เป็นหมาป่าใช่มั้ยครับ?”
คำถามแบบซื่อๆที่ถามไปโดยไม่ทันคิด อันที่จริงอาจเพราะลัสต์เป็นพวกชอบพูดอะไรสั้นๆไม่ยื้อเยื้ออะไรให้มากมายเลยพูดถามออกไปตรงๆเลยมากกว่า แต่ด้วยความอยากรู้และความที่พูดอะไรออกไปตรงๆแบบนั้นมันกำลังนำความตายมาสู่ตัวเขา
“เห..นายเนี่ยพูดจาตลกจังนะ ฉันจะเป็นหมาป่าได้ยังไงจริงมั้ย?”
อีกฝ่ายพูดอย่างตีหน้าซื่อ ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องราวอะไรทั้งนั้น และนั่นทำให้ลัสต์ต้องเอ่ยถามต่อ
“อ้อเหรอ?แล้วคุณจะอธิบายรอยกัดที่แขนคุณนั่นว่ายังไงล่ะครับ? ศพที่ถูกหมาป่ากินศพแรกคุณคิโรคิคาวะ โชตายเนื่องจากการโดนบีบคอและขาดอากาศหายใจ บริเวณโดยรอบมีร่องรอยการต่อสู้อยู่ซึ่งมีความเป็นไปได้สูงว่าคนร้ายทำทีเข้ามาคุยกับเธอและใช้เชือกรัดคอจากด้านหลังเพราะที่คอของศพมีรอยเชือกจางๆอยู่”
การวิเคราะห์อย่างมีหลักการพูดรวบสรุปประเด็นได้ตรงตัวทำเอาคนโดนจี้จุดชะงักไม่ชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยออกมา
“วิเคราะห์ได้น่าสนใจดีนี่แต่ไม่มีหลักฐานนะ...”
“หลักฐานน่ะมีสิครับ! นั่นคือเลือดของคุณคิโรคิซาวะ โชที่ติดอยู่ที่เสื้อของคุณน่ะสิ...ศพของคุณคิโรคาวะ โชถูกจัดไว้ในสภาพโดนตรึงกางเขนและมีลิ่มปักอยู่ที่อกแม้ว่าจะระวังไม่ให้เลือดกระเด็นมาโดนแค่ไหนแต่คุณก็พลาด!มีเลือดกระเด็นมาโดนเสื้อของคุณ...ซึ่งถ้าเอามิเคราะห์ดูแล้วคนที่จะบังเอิญมีเลือดกระเด็นมาโดนเสื้อในสภาพนั้นได้มีแค่หมาป่าเท่านั้นครับ!”
“หืม....ให้ตายสิ...ฉันก็ไม่อยากฆ่านายหรอกน้าแต่ว่า........ถ้านายไม่สอดรู้คงจะมีชีวิตได้ยืนยาวกว่านี้นะพ่อกระต่ายนักวิเคราะห์...”
เสียงของเข้าหมาป่าเอ่ยขึ้นอย่างเย็นเรียบมันเอื้อมมือ คว้าไม้หน้าสามที่แอบเอามาซ่อนเอาไว้ในห้องฟาดลงกลางหัวของลัสต์อย่างแรง แม้ไม่มีเลียงกรีดร้องดังออกมาปาก แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่มีเสียงลมหายใจออกมาจากทางจมูกเช่นกัน...ลัสต์เสียชีวิตคาที่!! หมาป่าขี้โกหกแสยะยิ้มชวนขนลุกก่อนจะทิ้งร่างของลัสต์เอาไว้อย่างนั้น
“ไอ้โง่เอ้ย!ถ้าแกสงสัยว่าฉันเป็นหมาป่าก็น่าจะไปบอกคนอื่นดันมาบอกหมาป่าตัวจริงอย่างฉันเป็นไงล่ะ!?โดนกินซะ...แกผิดเองนะที่ดันมาโง่และสอดรู้ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง!!”
……………………………………….
จากใจคนเขียน
ขอกราบอภัยอย่างสูงที่DSวันนี้ได้ช้าแถมสำนวนกากมากถึงมากที่สุดOTL
เนื่องจากช่วงนี้มันตันและเฟลกับอะไรหลายๆอย่าง...ยังไงจะพัฒนาการเขียนให้ดีขึ้นในงานต่อไปแต่ตอนนี้อยากจะบอกทุกท่านตรงๆจากจิตใจว่า...
ง่วงนอนมาก ง่วงสุดๆ ง่วงโครต...ง่วงนอนโว้ยยยยยยยย!!#สลบคาคอม
ความคิดเห็น