คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #61 : ## ศาลเจ้าคุโรยูกิ ##
ศาลเจ้าที่ตั้งอยู่บริเวณหลังโรงเรียน มีบรรยายกาศสงบเงียบและสวยงาม เหมาะสำหรับการมานั่งชมวิวสงบจิตสงบใจดีแท้...
ศาลเจ้าที่ตั้งอยู่บริเวณหลังโรงเรียน มีบรรยายกาศสงบเงียบและสวยงาม เหมาะสำหรับการมานั่งชมวิวสงบจิตสงบใจดีแท้...
“เฮ้ๆ!!แกเป็นใครมิทราบละนั่น!?”
ยังสัมผัสบรรยายกาศสงบสุขได้ไม่ถึง 5 นาทีก็มีเสียงรบกวนดังขึ้นอีก เมื่อพยายามหาต้นเสียงก็พบกับร่างของเด็กหนุ่มอายุราวๆ 16-17 ในชุดยูกาตะจ้องเขม็งมองมาอย่างไม่สบอารมณ์ ยังไม่ทันที่จะได้อธิบายใดๆให้กับเด็กหนุ่มผู้นั้นฟัง คมมีดสีเงินก็ถูกจ่อไว้ที่คอเสียแล้ว
“แก-เป็น-ใคร....รีบๆบอกชื่อมาไม่งั้นฉันจะเชือดแกทิ้งซะ!”
คำพูดขู่เสียงแข็งพร้อมกับรังสีอำมหิตที่แผ่ประจายนั้นมันช่างขัดกับรูปร่างเล็กบางและใบหน้าเรียวสวยของเขาจริงๆ
คำพูดขู่เสียงแข็งพร้อมกับรังสีอำมหิตที่แผ่ประจายนั้นมันช่างขัดกัยรูปร่างเล็กบางและใบหน้าเรียวสวยของเขาจริงๆ
“ทาเทฮะ!เอามีดไปจ่อคอแขกอย่างงั้นไม่ได้นะ!อย่าเสียมารยาทสิ...”
เสียงตะโกนร้องห้ามดังขึ้นจากตัวศาลเจ้า ร่างสูงโปร่งเรือนผมยาวสีนิลกาลปิดตาข้างขวาไว้
“ชิ…”
ทาเทฮะสบถอย่างไม่พอใจเท่าไรนักแต่ก็ยอมเก็บอาวุธไปโดยดี
“อ้อ..ใช่ใกล้ถึงเวลาต้องซ้อมรำแล้วนี่ไปเตรียมตัวได้แล้วไป....”
ร่างสูงโปร่งนั้นออกคำสั่ง ทาเทฮะนิ่งเงียบไม่พูดอะไรและเดินกลับเข้าไปในตัวศาลเจ้า ชายหนุ่มผู้ปิดตาข้างขวาไว้คลี่ยิ้มก่อนจะเอ่ยแนะนำตัว
“ขออภัยที่คนของศาลเจ้าเราเสียมารยาท ผมชื่อคุโรยูกิ อาเงฮะ ส่วนเด็กผู้ชายคนเมื่อกี้ชื่อคุโรยูกิ ทาเทฮะ น้องชายแท้ๆของผมเอง เนื่องจากครอบครัวของเราที่เป็นเจ้าของศาลเจ้าแห่งนี้โดนฆ่าตายกันหมดเหลือแค่เสองพี่น้องทำให้ทาเทฮะเป็นพวกหัวรุนแรงและไม่ค่อยจะไว้ใจแขกหน้าใหม่อย่างคุณสักเท่าไร...อย่างไรก็ขออภัยอย่างสูงอีกครั้ง...ทางเราจะเลี้ยงขนมและน้ำชาให้เป็นการขอโทษและขอบคุณที่มาเยี่ยมศาลเจ้าอันใกล้รกร้างนี้”
เมื่อพูดจบอาเงฮะก็เดินนำไปในตัวศาลเจ้าและให้ผู้มาเยือนเดินตามไปอย่างงงงวย
.............................................
“เอ้า..เชิญเลย..ทำตัวตามสบายเถอะ”
น้ำชาและขนมดังโงะชาเขียวถูกจัดเสิร์ฟ ในห้องแบบญี่ปุ่นที่ถูกปูด้วยเสื่อทาทามิ รอยยิ้มอันอบอุ่นและจริงใจของอาเงฮะคลี่ออกอีกครั้งทำให้แขกผู้มาเยือนสบายใจได้นิดหนึ่ง...
“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้…จริงสิ..ไหนๆก็มาแล้วชมการซ้อมรำของศาลเจ้านี่หน่อยมั้ยล่ะ?”
ฉับพลันบทสนทนาพูดขัดขึ้นด้วยร่างที่สวมหน้ากากปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง เรือนผมสีสวย ชุดกิโมโนยาวสีหวานช่วยทำให้ร่างผอมเพรียวและเรือนผิวขาวซีดช่วยทำให้ร่างนั้นเด่นขึ้น เสียงเพลงที่ถูกบรรเลงโดยซามิเซ็งดังขึ้น ร่างผู้สวมหน้ากากปีศาจนั้นเคลื่อนไหวร่ายรำ ทั้งๆที่บทที่แสดงอยู่นั้นควรจะเป็นปีศาจร้าย แต่การเคลื่อนไหวกับอ่อยช้อยเพลินตางดงามราวกับเทพธิดา
เมื่อเสียงเพลงสิ้นสุดการร่ายรำนั้นก็พลันหยุดตาม ร่างบางนั้นถอดหน้ากากออกและสิ่งนั้นทำให้แขกผู้นั่งชมการร่ายรำเมื่อครู่ต้องชะงักเพราะว่า คนที่สวมกิโมยาวและร่ายรำเมื่อครู่ก็คือ คุโรยูกิ ทาเทฮะเด็กหนุ่มที่เอามีดจ่อคอเขาเมื่อครั้งแรกที่มาเยือนศาลเจ้านี้นั่นเอง
“ว้าว...ทำให้แขกตกใจได้เหมือนเดิมเลยนะทาเทฮะ”
“ฉันก็แค่ซ้อมรำของฉันตามปกติจะตกใจอะไรนักหนาเล่า!”
cinna mon
ความคิดเห็น