คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5
อิเคะบุคุโระ เมืองที่ไม่เคยหลับใหล มีสิ่งผิดแปลกเหนือธรรมชาติและเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมายหลายอย่าง เป็นเมืองที่ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้น ถ้าเปรียบสถานที่แห่งนี้เป็นเกมกระดานเกมหนึ่ง ก็คงเป็นเกมที่จับทางไม่ได้ง่ายๆและกติกามารยาทก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ตลอด รวมไปทั้งตัวหมากต่างๆเองก็จะสามารถโผล่เข้ามาและหายไปเฉยๆได้เช่นกัน ทั้งสาวดูลาฮานไร้หัว จักรพรรดิผู้ก่อตั้งแก๊งดอลล่าร์ หรือเด็กสาวผู้เป็นร่างสถิตของดาบอาถรรพ์ไซกะ หัวหน้าของแก๊งผ้าพันคอเหลือง เรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้จริงนี้สามารถเกิดขึ้นได้หมดในที่ที่มีชื่อว่า [อิเคะบุคุโระ]
โอริฮาระ อิซายะ หนึ่งในบุคคลที่เฝ้ามองเรื่องราวต่างๆในอิเคะบุคุโระนี้ นักค้าข่าวที่ใครต่อใครก็พากันคิดว่าเป็นปีศาจและไม่ควรเข้าใกล้ ที่ตอนนี้เกมกับพลิกให้กลายเป็นหมากในเกมนั้นซะเอง และโดนรุกต้อนจนจนมุมไร้ทางหนี แล้วก็มีอีกคนเฮย์วาจิมะ ชิสึโอะ บุคคลผู้ที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดในอิเคะบุคุโระ ปีศาจอีกตัวหนึ่ง ที่ถือเป็นตัวแทนแห่งความบ้าคลั่งของอิเคะบุคุโระอีกหนึ่งคนที่หากไม่จำเป็นไม่ควรไปข้องเกี่ยวในอิเคะบุคุโระ ถ้ายังอยากให้ในชีวิตประจำวันยังมีคำว่า ‘สงบสุข’ อยู่
สุดท้ายคือตัวหมากที่โผล่มาอย่างไม่ทันให้ผู้ใดตั้งตัวรับมือได้ทัน มิไรโนะ คุโรฮะ ชายหนุ่มตาสองสีผู้มีแววตาอำมหิตผิดมนุษย์ หากเปรียบอิซายะกับชิสึโอะเป็นปีศาจในอิเคะบุคุโระ งั้นคุโรฮะคงจะเข้าขั้นซาตานไปเลยก็ว่าได้ ซาตานเจ้าเล่ห์ที่ไร้ความเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์ ไหนจะดูลาฮานไร้หัวอีกตนหนึ่ง แม้กระทั่งร่างทรงของความบ้าคลั่งและความป่าเถื่อนในร่างของเด็กสาวบริสุทธิ์เหมือนดอกไม้ผลิบานนั่นก็เช่นกัน
ลักษณะราวกับโรคร้ายที่ฝั่งตัวในร่างกายของเหยื่อ อย่างเงียบงันและเย็นเยือก ค่อยๆคืบคลานและกัดกินจากภายในอย่างเชื่องช้าและรุนแรง โดยที่ไม่ทันรู้ตัว เหยื่อนั้นก็จะโดนกัดกินจากภายใน และแล้วกว่าจะรู้ตัว มันก็สายเกินไปสุดท้ายก็จะโดนบดขยี้ไปทั้งร่างกายและจิตใจจนสลายหายไปโดยไร้ซึ่งเสียงใด....
ตอนนี้เองก็แทบจะพูดได้เต็มปากแล้วว่า....
อิเคะบุคุโระ...กำลังล่มสลาย
ถ้าหากยังเป็นอย่างนี้อยู่ต่อไปล่ะก็....
อีกไม่นานขั้วอำนาจและสมดุลทั้งหมดจะถูกทำลายโดยสมบูรณ์....
....................................
ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มอายุราว 21 ปีเดินออกมานอกตัวอาคารสูงระฟ้ามาเดินอยู่ในสวนพฤกษศาสตร์ ท้องฟ้ายอมสายัณห์สีส้มแดง ตาสองสีแปลกประหลาดนั้นไม่สามารถเดาความนึกคิดในแววตา ว่าคนๆนี้กำลังคิดสิ่งใด?ต้องการสิ่งใด?ริมฝีปากแสยะยิ้มอย่างน่าขนลุก ดวงตาสีโกเมนข้างซ้ายและสีน้ำเงินเข้มข้างขวาสะท้อนภาพของผีเสื้อที่ติดอยู่ในใยของแมงมุม ใบหน้าของคุโรฮะช่างยากจะบอกว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรกับภาพที่กำลังสะท้อนอยู่ในแววตานั้น?
ความเงียบเริ่มปกคลุมทั่วบริเวณ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุแต่คุโรฮะเองก็จ้องมองภาพของแมงมุมที่กำลังคืบคลานเข้าหาเหยื่อแสนสวยที่ไร้ทางสู้ เจ้าผีเสื้อขยับปีกดิ้นรน ดิ้นรนเรื่อยไปโดยที่รู้ว่ามันช่างเปล่าประโยชน์สิ้นดี สุดท้ายเจ้าแมงมุมก็ขยับเข้ามาใกล้ ใกล้มากพอที่จะใช้เหล็กในของมันฝั่งเข้าไปในร่างของเหยื่อ ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมหยิบปีกผีเสื้อให้หนีจากคมเขี้ยวของแมงมุม ใบหน้าเรียบเฉยจ้องมองผีเสื้อที่ขยับปีกในมือของตนก่อนที่จะ...
แควก!
ฉีกปีกที่สวยงามของผีเสื้ออย่างไม่เหลือชิ้นดี ก่อนจะโยนซากของผีเสื้อที่เคยงดงามนั้นลงพื้นอย่างเลือดเย็น ก่อนที่ผีเสื้อที่เคยพยายามดิ้นรนจะแน่นิ่งไปเป็นเพียงเศษซากของสิ่งที่เคยมีชีวิตเท่านั้น
“คุโรฮะ...ทำอะไรอยู่เหรอ?”
แว่วเสียงหวานน่ารักของเด็กสาวอายุ 11 น้ำเสียงอันใสซื่อบริสุทธิ์ ร่างเล็กเยื้องย่างเข้ามาใกล้ เด็กสาวคนนี้มีเรือนผมสีบลอนสว่าง ผิวขาวเนียนละเอียด นัยน์ตาสีม่วงอเมทิสสวย และชุดระบายกระโปร่งลูกไม้ที่เธอสวมใส่อยู่ยิ่งทำให้เธอแลดูเป็นเด็กที่น่ารักคนหนึ่งเลยทีเดียว ถ้าหากว่าเธอไม่ได้มีพลังเหนือมนุษย์อันเป็นตัวแทนแห่งความบ้าคลั่งและดุร้ายในอิเคะบุคุโระที่สามารถเอาชนะเฮย์วาจิมะ ชิสึโอะได้ล่ะก็....นะ
“อ้าวๆนึกว่าใครที่แท้ก็โคโคโระนี่เองเหรอครับ”
“ผีเสื้อนั่น….ตายแล้วเหรอ?”
ดวงหน้าน่ารักหันไปมองซากผีเสื้อบนพื้น ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นเรียบ ใบหน้าตายด้านไร้อารมณ์ไม่ยินดียินร้ายกับอะไรทั้งสิ้น เรือนผมสีทองปลิวไปตามกระแสลมเล็กน้อย คุโรฮะคลี่ยิ้มบางก่อนจะเอ่ยตอบออกไป
“…ใช่ครับ ตายไปแล้วล่ะเพราะมันโชคร้าย ดันมาติดอยู่ในกับดักของแมงมุมร้าย ผมเลยช่วยเด็ดปีกทิ้งมันจะได้ตายไปให้พ้นความทรมาณไงล่ะ”
“งั้นเหรอ....ช่างมันก็แล้วกันใกล้จะถึงเวลางานแล้วรีบไปเตรียมตัวเถอะ”
“เข้าใจแล้วครับ...”
....................................
หญิงสาวไร้หัวหนึ่งในตำนานเมืองแห่งอิเคะบุคุโระเซลตี้ สตรูลูฮันนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซต์สีดำ พร้อมมาด้วยความเร็วชนิดที่ว่าถ้าเป็นคนปกติคงโดนตำรวจปรับข้อหาความเร็วเกินกำหนดไปแล้ว เซลตี้ขับรถแบล็กไบท์ไปมาเพื่อสำรวจรอบๆอิเคะบุคุโระ อันที่จริงเธอเองก็อยากจะไปสืบเรื่องกลุ่มสรใหม่กับเรื่องของชายที่ชื่อว่า มิไรโนะ คุโรฮะ แต่สตรีไร้หัวอันเป็นหนึ่งในสิ่งผิดแปลกในอิเคะบุคุโระเข้างานไปล่ะก็ มีหวังได้เป็นเป้าสายตาจนไม่เป็นอันได้สืบสาวราวเรื่องอะไรเลยแน่ๆ
ในขณะเดียวกัน....
ร่างของโซโนฮาระ อันริเด็กสาวที่ถูกดาบอาถรรพ์ไซกะสิงสู่ ก็ยืนอยู่บนถนนที่อยู่ห่างจากที่จัดงานมากนัก ตอนนี้เธอเองก็รู้ดีว่าแม้เธอจะสามารถควบคุมกองทัพไซกะนับร้อยได้ ไม่ควรบุกโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้า ตอนนี้ควรจะรอดูสถานการณ์จากภายนอกก่อนแล้วค่อยเคลื่อนไหว นั่นน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
ในห้องโถงใหญ่ ของตัวอาคารสูง ภายในห้องโถงถูกตกแต่งหรูหราชนิดที่ว่าถ้านับเป็นเงินคงจะเฉียด 7 หลักเป็นแน่แท้ อาคารที่ทั้งใหญ่ทั้งหรูแบบนี้ในที่อิเคะบุคุโระก็มีไม่กี่ที่ล่ะนะ แถมแค่การเช่ายืมสถานที่ต่อชั่วโมงนี่คงเข้าหลักแสนแน่ ส่วนคิดะ มาซาโอมิน่ะเหรอ? เตรียมเฝ้ามองเคลื่อนไหวจะ ริวงามิเนะ มิคาโดะหัวหน้าของแก๊งดอลล่าร์เดินเข้างานก่อนจะกวาดสายตามมองไปรอบๆ
ความรู้สึกแรกทีเข้ามาเหยียบในตัวอาคารนี้คือความรู้สึกที่บรรยายไม่ออกบอกไม่ถูก อารมณ์คล้ายกับเหมือนมาเหยียบในสถานที่ที่ไม่ควรมาที่สุด แถมอดสังหรณ์ใจลึกๆไม่ได้อีกว่ามิไรโนะ คุโรฮะจะเตรียมกับดักอะไรไว้ในงาน ตลอดมาคนที่มิคาโดะคิดว่าน่ากลัวและไม่น่าเข้าใกล้ที่สุดอิเคะบุคุโระคือ โอริฮาระ อิซายะ ผู้คอยชักใยเรื่องราวต่างๆอยู่เบื้องหลังแต่กระนั้น ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าคุโรฮะช่างน่ากลัวและไม่น่าเข้าใกล้กว่าอิซายะหลายเท่าตัว...คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร คนที่บิดเบือนสมดุลของอิเคะบุคุโระและในเวลารวดเร็วจนแทบไม่มีใครรู้สึกตัว....มองยังไงคนอย่างมิไรโนะ คุโรฮะมันก็เกินเลยคำว่าสามัญสำนึกของมนุษย์ปกติธรรมดาไปหลายขุม
นี่สินะที่เรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือปีศาจก็ยังมีซาตานอำมหิต....
แต่ก็นะ...ในเกมกระดานที่มีชื่อว่า “อิเคะบุคุโระ” อะไรๆก็เกิดขึ้นได้หมด ตัวหมากมีชีวิตที่กำลังโดนบงการราวกับหุ่นเชิด แม้ไม่เข้าใจว่ามีจุดประสงค์อะไรที่ทำแบบนี้ รู้เพียงแต่ว่าหากเป็นในยามปกติคนแบบนี้เลี่ยงการพบเจอได้ก็คงจะเลี่ยง เพียงแค่บางเวลาคนเราก็ต้องพบเจอกับสิ่งที่ไม่อยากจะเจอกับมันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน สำหรับมิคาโดะที่เป็นหนึ่งในขั้วอำนาจของอิเคะบุคุโระ..ยิ่งเลี่ยงการเผชิญหน้าไม่ได้เข้าไปใหญ่
....................................
ร่างของสองสาวฝาแฝดโอริฮาระ ไมรุและคุรุริมองไปรอบๆสถานที่ในการจัดงาน แรกเริ่มเดิมทีพวกเธอก็ไม่ได้สนใจเรื่องของบุคคลที่ชื่อ มิไรโนะ คุโรฮะอะไรมากมายหรอก..แต่ว่าเหตุผลที่สองปีศาจที่เป็นถึงน้องสาวของตัวอันตรายแห่งอิเคะบุคุโระยอมลงทุนมาขนาดนี้ก็เพราะว่า พี่อิซาของพวกเธอกำลังโดนกระทำและเสียเปรียบอย่างแรง ไม่ใช่เพราะห่วงพี่หรืออะไรหรอกคนที่มีสิทธิ์แกล้งพี่อิซาได้น่ะมีแค่พวกเธอสองคนนี่นา! แต่ว่าถ้าเป็นคุณชิสึโอะล่ะก็พอจะยอมได้ แต่สำหรับมิไรโนะ คุโรฮะล่ะก็ยังไงคงจะยอมไม่ได้หรอก..เพราะเพิ่งเข้ามาในอิเคะบุคุโระได้ไม่เท่าไรจะยอมให้เก็บพี่อิซาไว้เล่นคนเดียวหรอก เห็นปกติเกรียนซะขนาดนั้นแต่หน้าตาตอนโดนแกล้งน่ารักมากเลยแท้ๆ
“เห...นี่คุรุริที่นี่เนี่ยจัดสถานที่ได้หรูหราอลังการจังเลยน้า”
“……..นั่นสินะ........”
หน้าตาเหมือนกันชนิดที่ใช้แม่แบบเดียวกันมาแต่ทั้งลักษณะนิสัยและวิธีการพูดการจาของแฝดคู่นี้มันต่างกันคนล่ะโลกเลยจริงๆสิ่งที่เหมือนกันของคนบ้านโอริฮาระคงเป็นความเกรียนอันหาที่สิ้นสุดไม่ได้ล่ะมั้ง!!
“แต่ว่านะ อยู่ที่นี่คงจะไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ได้ยินว่าที่นี่น่ะมีสวนพฤกษศาสตร์ด้วยลงไปสำรวจดูกันเถอะ น่าสนใจดีใช่มั้ยล่ะ เนอะ?คุรุริ”
“…………อืม............”
พูดจบไมรุก็คว้าแขนคุรุริเดินออกไป จุดหมายปลายทางที่รออยู่อาจมีอะไรที่เหนือความคาดหมายของพวกเธอก็ได้...
....................................
สายลมพลิ้วไหวมาพร้อมกับความหนาวเย็นเฉียบกระทบผิวกาย แต่ว่าสำหรับบุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดในอิเคะบุคุโระอย่างเฮย์วาจิมะ ชิสึโอะ คงจะไม่รู้สึกหนาวหรอกมั้ง สถานที่ที่หนุ่มผมบลอนในชุดบาร์เทนดอร์ยืนอยู่เป็นสวนกว้างที่อยู่ทางทิศตรงข้ามกับสวนพฤกษาศาสตร์ กลิ่นหอมหวานของกุหลาบที่โชยมาตาลมไม่ได้ช่วยให้จิตใจของชิสึโอะสงบลงได้เลยแม้สักนิด เหตุผลที่เขามาอยู่ที่นี่น่ะเหรอ? ก็เพราะอยู่ๆก็มีข้อความเรียกตัวให้มาพบจากคุโรฮะส่งตรงมาถึงมือถือชนิดที่ไม่ต้องเข้างานไปหาตัวให้เมื่อยเลยไงล่ะ!!
แค่คิดก็อยากฆ่ามันให้ตายคามือ...ตั้งแต่เกิดมาจะมีคนที่เกลียดขี้หน้ายิ่งกว่าอิซายะก็คราวนี้แหละ!!
“หืม..แหมๆ น่าดีใจจังน้า ที่คุณชิสึโอะยอมมาพบผมเนี่ย....”
“มีอะไรก็รีบๆว่ามา ความอดทนของฉันมีจำกัด..ถ้าหมดเมื่อไรก็จะฆ่าแกทิ้งเมื่อนั้น!!”
เสียงคำรามของปีศาจร้ายอันเป็นตัวแทนแห่งความบ้าคลั่งในอิเคะบุคุโระมิได้ทำให้ชายหนุ่มตาสองสีแปลกประหลาดนั้นหวาดหวั่นแต่อย่างใด ในทางกลับกันกับรู้สึกว่าน่าสนใจและน่าสนุกแบบสุดๆอีกต่างหาก ริมฝีปากของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลกระตุกยิ้ม...เป็นรอยยิ้มที่ไม่ค่อยน่ามองสักเท่าไร
“ฮ่าๆไม่เอาน่า จะฆ่าผมหรือยังไงก็เถอะ แต่ว่าน้า จะดีเหรอ?ถ้าฆ่าผมตอนนี้อิซาจังจะเป็นยังไงก็ไม่รู้...”
คำพูดจี้จุดถูกเอ่ยออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอ แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้มสดใสและดูยังไงมันก็ไม่ใช่รอยยิ้มที่น่ามองเอาเสียเลย
“หืม?แหม...แต่ผมก็ไม่ใช่คนใจดำขนาดนั้นหรอกนะครับ...มาเล่นเกมกับผมมั้ยล่ะ?..มีกติกาง่ายๆ...”
....................................
ความเงียบสงบไร้การเคลื่อนไหวของสถานที่จัดงานนี้มันมีมากเกินควร
เงียบสงบ เงียบสงบ เงียบสงบ เงียบสงบเกินกว่าเหตุเสียจนมันแลดูผิดปกติมากเกินไป…
“อ้าว...คุณคือริวงามิเนะ มิคาโดะ จักรพรรดิของแก๊งดอลล่าร์สินะคะ...?”
ร่างของอิสตรีเรือนร่างบอบบาง ผิวขาวซีดราวกับไม่เคยต้องแดดมาก่อนนั่งอยู่บนรถเข็น ดวงหน้าหวานสวยนัยน์ตาสีแดงฉานราวกับกุหลาบ ขนตายาว เรือนผมสีดำเหมือนปีกอีกายาวสลวยมาจนถึงประมาณกลางหลัง ชุดโกธิคโลลิต้าสีดำสลับขาวที่สวมใส่อยู่ยิ่งทำให้เธอดูเหมือนกับตุ๊กตาทำให้ผู้จ้องมองเธอราวกับต้องมนต์สะกดยิ่งขึ้นไปอีก และรอยยิ้มระยิบพราวที่ถูกประดับบนใบหน้า น่าแปลก...ทั้งๆที่เพิ่งจะเคยพบกับเธอคนนี้เป็นครั้งแรก หากแต่ว่ารู้สึกคุ้นเคยกับใบหน้าของเธอราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“เอ่อ…แล้วคุณเป็นใคร..เหรอครับ?”
“คิกๆขออภัยที่ลืมแนะนำตัวไปค่ะ ดิฉันชื่อว่าชิโรฮะ มิไรโนะ ชิโรฮะ...น้องสาวของพี่คุโระค่ะ..”
จบคำแนะนำตัวชิโรฮะก็คลี่ยิ้มอีกครั้งและรอยยิ้มในครั้งที่สองนั้นทำให้มิคาโดะนึกออกว่าเคยเห็นใบหน้านั้นจากที่ไหน ทั้งใบหน้าท่าทาง รอยยิ้มนั่น มันเหมือนกับ..
.....อิซายะแทบทุกประการ....
“แล้ว..มีธุระอะไร..เหรอครับ?”
“เอ…ทำไมคุณถึงทำท่าทางตกใจแบบนั้นล่ะคะ? โอ๊ะ?หรือว่าเป็นเพราะใบหน้าของฉันมันเหมือนกับคุณโอริฮาระ อิซายะ ใช่รึเปล่าคะ?”
คำถามถูกยิงออกมานั้นยิ่งทำให้มิคาโดะพูดไม่ออกมาขึ้นไปอีก รอยยิ้มถูกแสยะขึ้นบนใบหน้านั้นอีกครั้ง ทำไมกัน?ทั้งๆที่ทั้งใบหน้าการกระทำ รอยยิ้ม ทุกอย่างเหมือนกันมากแท้ๆแต่ในหัวกับเพียงคำว่า ‘ทำไม?’ ถึงจะดูเหมือนกันขนาดไหน แต่ยังไงก็ตามก็ยังเป็นคนล่ะคน รอยยิ้มที่ดูแทบเหมือนกันนั้นก็มีจุดแตกต่างกันอยู่ส่วนที่ต่างกันมันคงจะเป็นรอยยิ้มของชิโรฮะช่างดูราวกับ..
...ซาตานที่ล่อลวงจิตใจผู้คน...
“ท่าทาง เธอคงจะไม่ได้มาคุยกับผม..โดยไม่มีเหตุผลอะไรสินะ ต้องการอะไรก็บอกมาตรงๆเลยดีกว่า”
“ใจร้อนจังนะคะ..แต่เข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้ก็ดี ที่ฉันมาพบกับคุณวันนี้ก็เพราะต้องการจะเจรจาเป็นพันธมิตรกับคุณ แล้วก็...ไม่ใช่แค่นั้นสิ ค่ำคืนนี้น่ะ พี่คุโระเองก็จัดเตรียมเวทีพิเศษให้กับทุกคนแล้วล่ะค่ะ ทั้งเพื่อนของคุณที่เป็นหัวหน้าของแก๊งผ้าพันคอเหลืองคุณคิดะ มาซาโอมิ เด็กสาวที่เป็นร่างสถิตของไซกะที่เคยเป็นคดีซาตานไล่ฟันคนในอิเคะบุคุโระคุณโซโนฮาระ อันริ สาวไร้หัวที่เป็นที่กล่าวขานในอิเคะบุคุโระคุณเซลตี้ สตูลูฮัน ชายผู้แข็งแกร่งที่สุดในอิเคะบุคุโระคุณเฮย์วาจิมะ ชิสึโอะ ขณะนี้ตัวหมากกำลังเดินไปตามเกมกระดานที่ทางเราจัดเตรียมไว้ให้อย่างดีแล้วล่ะค่ะ”
ชิโรฮะยังคงยิ้ม...ช่างเป็นรอมยิ้มที่ดูบิดเบี้ยวเหลือเกิน
....................................
“โอ้โห!!ที่นี่กว้างสุดๆเลยเนอะ?คุรุริ?”
“….คงงั้น?....”
ฝาแฝดโอริฮาระมาเยือนในสวนพฤษาศาสตร์ ไมรุที่มีท่าทางตื่นตาตื่นใจกับคุรุริที่ยังคงมีปฎิกริยานิ่งสติไร้ซึ่งการตอบสนองใดๆ น่าสงสัยจริงๆว่าคุรุริเขารู้วิธีการขยับใบหน้าแบบคนทั่วๆไปเขารึเปล่า?
“ตรวจพบผู้บุกรุก....ให้ทำตามคำสั่ง...กำจัดทิ้งทันที...”
โครม!!
เสียงอึกทึกดังขึ้นจากลูกถีบที่ถูกถีบมาอย่างแรงจนทำให้พื้นบริเวณนั้นแตกกระจัดกระจาย รวมทั้งดอกไม้บางส่วนที่อยู่บริเวณใกล้ๆนั้นก็ได้รับความเสียหายไปด้วย แสงของดวงจันทร์ตกกระทบให้เห็นร่างของเด็กสาวอายุเพียง 11 ปีเรือนผมสีทองถูกรวบเก็บไว้ข้างหลัง ดวงตาสีม่วงที่จ้องมองคู่แฝดอย่างเย็นชา และชุดกระโปร่งลูกไม้ที่ถูกเปลี่ยนแทนที่ด้วยชุดฮู้ดสีเทาและกางเกงขาสั้นสีขาว
“โห...น่าสนุกจังเลยน้า..ดูสิ!คุรุริท่าทางเราจะเจอของเล่นน่าสนใจเข้าแล้วล่ะ!”
“….ท่าทางอันตรายนะ...ไมรุ...”
กึก!โครม!
ไร้คำพูดโต้ตอบใดๆจากโคโคโระ...มีเพียงการโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงแทนคำทักทายเท่านั้น
“โอ๊ะโอ..น่ากลัวๆ แย่จังเลยน้า ทั้งๆที่ถ้าเราได้เจอกันในสถานะอื่นล่ะก็พวกเราอาจจะสนิทกันก็ได้แต่ว่านะ ยังไงคราวนี้ก็คงยอมแพ้ไม่ได้หรอก นั่น-ก็-เพราะ..”
ใบหน้าที่เหมือนกันของไมรุและคุรุริจ้องมองกันก่อนจะเอ่ยออกมาพร้อมกัน
“การที่ได้แกล้งพี่อิซาน่ะ!มันเป็นสิทธิพิเศษของพวกเราแค่สองคนนี่นา”
....................................
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าในสถานที่อย่างอิเคะบุคุโระแห่งนี้มีสถานที่ที่ดูราวกับรกร้างขนาดนี้อยู่
“สวนวงกต”
คือสถานที่ที่ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอิเคะบุคุโรกำลังเดินวกไปวนมาอยู่ ตามข้อเสนอที่ถูกหยิบยื่นให้มาแบบมัดมือชกแบบสุดๆ
“กติกาของเกมน่ะง่ายๆ...ที่สวนแห่งนี้น่ะคุณลองตามหาอิซาจังดูมั้ยล่ะครับ?แค่ตามหาอิซาจังในสวนวงกตนี่เจอคุณก็จะชนะ...เพียง-แต่-ว่า รีบหน่อยก็ดีนะครับถึงเกมนี้จะไม่จับเวลา แต่ว่าตัวผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอิซาจังจะทนพิษบาดแผลกับอาการเสียเลือดมากเกินไปได้นานขนาดไหน?”
“เวรเอ๊ย….ทำไมต้องลงทุนขนาดนี้ด้วย..แกไปอยู่ไหนวะ อิซายะ!!”
เมื่อเดินตามหาไปเรื่อยๆชิสึโอะก็ยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง ในหัวมีความรู้สึกแบ่งเป็นสองทางคือปล่อยให้อิซายะมันตายๆไป และ อย่างที่สองคืออาการที่เรียกว่าเป็นห่วง...ถ้าพยายามคิดแบบไม่ยอมรับความจริงก็อาจจะเป็นเพราะว่าชิสึโอะคิดว่าคนที่มีสิทธิ์ในการฆ่าอิซายะเป็นของตัวเองคนเดียวก็ได้?
และ...ถ้าสิ่งที่ชิสึโอะกำลังจะเจออีกไม่นาน...มันจะทำให้ผลลัพธ์ออกหัวหรือก้อยกัน..
“..แฮ่ก..แฮ่ก...”
เสียงของลมหายใจที่อ่อนแรงค่อยๆดังขึ้น และเมื่อยิ่งตามเข้าไปจนพบสิ่งที่ค้นหา ภาพที่พบตรงหน้ามันเลวร้ายเกนกว่าที่คิดไว้มาก หัวใจเต้นรัวอย่างหยุดไม่ได้ ดวงตาสีฟ้าใต้กรอบแว่นสั่นไหวในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะภาพที่ปรากฏในสายตาตรงหน้า คือร่างของอิซายะที่ถูกพันธนาการไว้ในเถาวัลย์แหลมคม เรือนร่างขาวบางที่ถูกปกปิดไว้ด้วยเสื้อโค้ทเพียงตัวเดียว ที่ซอกคอขาว ต้นขาเต็มไปด้วยรอยจูบคิสมาร์ก และรอยกรีดจากของมีคมที่ทั่วทั้งร่าง
“อิ..ซา...ยะ”
ภายใต้ความเงียบงันและความสับสนตะกอนในจิตใจเริ่มขยายตัวใหญ่ขึ้น
ร่างของมิไรโนะ คุโรฮะที่แอบสังเกตุการณ์อยู่นั้นก็ยิ้มแย้มออกมาอย่างเป็นสุข
“หึๆยุง่ายดีจังนะครับคุณชิสึโอะ..รู้สึกยังไงบ้างล่ะที่คนสำคัญต้องมาอยู่ในสภาพราวกับตายทั้งเป็นน่ะ? แต่ก็นะสมแล้วจริงๆที่เป็นอิซาจังทั้งๆที่แปดเปื้อนทั้งร่างกายและจิตใจขนาดนั้นแล้วแท้ๆแต่ก็ยังงดงามอยู่เลย..เพราะยังงี้ไงผมถึงได้ อยากจะให้คุณชิสึโอะเห็นสภาพของคนสำคัญที่ตัวเองปกป้องไว้ไม่ได้น่ะ...”
ความมืดมิดนั้น..ได้แสยะยิ้มอย่างเย็นยะเยือก..อีกครั้ง
TBC
....................................
ฉันผิดเองที่ดองนิยายนานเกินไป ฉันผิดเองที่ดองนานเกินห้ามใจ อุ๊บ!! #รองเท้าบินมาจากไหน?
ขอโทษด้วยที่ดองฟิคพันธนาการนานน๊านนานนะคะ เปิดเทอมแล้วงานเยอะบรรลัย ตอนนี้เปิดตัวออริใหม่อีกตัวด้วยค่ะ หวังว่าทุกท่านจะชอบนะคะ โดยส่วนตัวแล้วจะพยายามปั่นฟิคเรื่องนี้ให้จบไม่ทิ้งแน่ๆ อย่างที่สัญญาชิสึจังเจออิซายะแล้วนะคะ...สาบานอีกทีว่านี่คือฟิคชิซายะไม่ใช่ Drrr!!ภาคพิเศษแต่อย่างใดOTL จะพยายามแต่งฉากหวานสองคนนี้ในอีกบทสองบทข้างหน้านะคะแต่คงเป็นแนวดราม่าหวานปนขมตามสไตล์อยู่ดี 555 สรุปว่าฟิคเรื่องนี้อิซายะโดนทำร้ายเยอะสุดค่ะ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคะตอนหน้าอาจจะเขียนฉากต่อสู้ของฝาแฝดไมรุ คุรุริกับโคโคโระจังด้วย ติดตามด้วยนะคะ!!
ความคิดเห็น