หนุ่มฮอทสุดเทพกัพสาวเวทย์สุดซึน

ลำดับตอนที่ #3 : นักเรียนใหม่ตัวแสบ มายะแผลงฤทธิ์

หลังจากงานเทศการ มายะแทบมองหน้าโคจิไม่ติด( เฮ้อ น่าสงสารแท้ๆนางเอกตรู) แต่ก็นะสาวเจ้าก็พยายามกลบเกลื่อนไม่ให้พระเอกรู้ ทั้งๆที่อยากบอกอีกสักรอบแต่ทว่าคงจะไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว

“เอาล่ะค่ะนักเรียน วันนี้มีเพื่อนใหม่มาแนะนำนะคะ” 

“เอ๋ เด็กใหม่หรอ เป็นคนยังไงนา”  ทั้งห้องเริ่มเสียงดังเกี่ยวกับนักเรียนใหม่

“ทุกคนเงียบๆหน่อยสิ เอาล่ะเข้ามาได้เลย” 

“สวัสดีครับ  ผม ไซโนะ คัตสึโตะครับ” นักเรียนใหม่แนะนำตัวอย่าง นอบน้อม

“3 โคจิพูดขึ้น”

“2”

“1.

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด หล่อมากเลยนะเธอ”  สาวๆทั้งห้องกรี๊ดพร้อมกันแต่แค่แปบเดียว

“เอาล่ะ หัวหน้าแนะนำตัวก่อนเลยคนแรก”

“ครับ ชั้น มินาโมโตะโคจิ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ไซโนะ”

“อือ  เช่นกัน”

“กรี๊ดท่านโคจิ เป็นการทักทายที่ดีมากเลยเจ้าค่าา” สาวๆเริ่มกรี๊ดอีกหนึ่งยก (ไม่เหนื่อยมั้งหรอพวกเจ๊น่ะ)

“เอาล่ะไปนั่งข้างโคจิคุงน่ะ” จากนั้นก็เริ่มเรียนกันได้เลย

“ครับ”

“ฮือ ชั้นเคยเห็นเธอหรือเปล่า สาวน้อย” (ไอสัสจีบนางเอกตรูหรา)

“ฮือ” มายะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับทำหน้างงว่าหมอนี่มานั่งข้างเธอได้ยังไง

“อ่ะ มายะ คิริซาวะ มายะใช่มั้ย” คัตสึโตะทักทันทีที่เห็นหน้ามายะ

“เอะ คัตสึโตะไม่ใช่หรอ” มายะพูดแบบสีหน้าที่ไม่ค่อยตื่นเต้นซักเท่าไหร่

“ดีจังเลยที่ได้มาเจอเธอที่นี่ นี่สินะที่เรียกว่าพรหมลิขิต”

“แต่ชั้นไม่คิดแบบนั้นนะ” นางเอกเรายังคงทำสีหน้าเมินเฉยต่อไป

“นี่มายะ ชั้นขอดูสมุดงานเธอหน่อยได้มั้ย วันนั้นชั้นไม่ได้มาโรงเรียนน่ะ” ( สามีมาปกป้องภรรยาแล้ว)

“ได้สิ แปบนะ” มายะยังไม่ทันหาของเจอก็เกิดเรื่องเค้าจนได้

“นี่นายไม่รู้จักมารยาทเลยหรือไงไม่เห็นหรอว่าพวกชั้นคุยกันอยู่น่ะ”  คัตสึโตะหันไปหาเรื่องโคจิโดยที่หารู้มั้ยว่าภัยจะมาเยือน

“นี่คัตสึโตะ ไปหาเรื่องโคจิทำไม”  มายะหันมาว่าคัตสึโตะ

“เห็นมั้ยนายทำให้มายะเกลียดชั้น”  จากนั้นคัตสึโตะก็พุ่งเข้าหาโคจิทันที

“โครม” โคจิหลบแบบชิวๆแล้วปล่อยให้คัตสึโตะพุ่งชนตู้ล็อคเกอร์

“อึก เจ็บจัง หน่อยแน่แกกกกก”  คัตสึโตะร่ายเวทย์ที่แบบโดนล่ะก็มีเจ็บหนักแน่ แต่ทว่า

“แย่แล้ว เวทย์แรงเกินไปคุมไม่อยู่มายะหลบ”  คัตสึโตะตะโกนบอกมายะ

“ไม่ทันแน่”  มายะคิดว่าหลบไม่ทัน แต่ว่า

“อึก ตุบ”  คนที่โดนเวทย์ไม่ใช่มายะแต่เป็นโคจิที่มารับแทน

“โคจิ โคจิ โคจิ”  มายะถึงขั้นช็อคสุดขีดเมื่อเห็นคนที่ตนรักมารับเวทย์แทนเธอ

“หึ สำเร็จก้างขวางคอไปแล้ว เอาล่ะมายะเราไป” เพี๊ยะ  คัตสึโตะยังพูดไม่ทันจบก็โดนมายะตบหน้าเข้าอย่างจัง

“มายะเธอทำอะไรเนี่ย”

“ชั้น จะ ฆ่า นาย”  คำพูดที่ไม่เคยมีใครได้ยินออกมาจากปากของมายะ

“มายะ ชั้นล้อ” โครม ตู้ล็อกเกอร์ผู้น่าสงสารมีอะไรไปทำให้มันยุบอีกแล้ว

“มา.. ยะ.. พอ.. เถอะน่า..” โคจิที่ได้สติคืนมาแบบจางๆพยายามเรียกมายะที่แทบจะไม่มีสติเหลืออีกแล้ว

“โคจิ โคจิเป็นไงบ้าง”  มายะละสายตาจากบุคคลที่กำลังจะกลายเป็นศพด้วยฝีมือเธอทันทีที่ได้ยินเสียโคจิ (สามีเรียกสติล่ะเธอ)

“เอาล่ะเดี๋ยวพวกชั้นช่วยแบกโคจินะ” เหล่าสุภาพบุรุษในห้องต่างมาช่วยกันแบกโคจิไปโรงพยาบาลและตามอาจารย์ให้มาเก็บศพเฮ้ยไม่ใช่ คนเจ็บไปอีกแรง

โรงพยาบาล

“ตื่นแล้วหรอโคจิ”  มายะเดินเข้ามาพร้อมตะกร้าผลไม้

“อือ”

“ขอโทษนะ เพราะชั้นแท้ๆ” มายะพูดแบบจะร้องไห้

“ไม่ใช้ความผิดเธอสักหน่อยนี่”

“งั้นชั้นไปล้างผลไม้แปบนะ”

“อ่า”

“ผลไม้มาแล้วจ้า”

“มายะชั้นกินเองไม่ได้นะ”

“อ่ะ จริงด้วย งั้น งั้นชั้นป้อนให้นะ 0///0”

“อือ”

“อาม อร่อยจัง” โคจิยิ้มเมื่อเห็นมายะหน้าแดง เค้ารู้ความรู้สึกของมายะมาโดยตลอด แต่ก็อยากให้เจ้าตัวบอกตรงๆเลยรอเวลา ซึ่งตอนดอกไม้ไฟเค้าได้ยินชัดเลยทีเดียวแต่แค่อยากวัดว่านางเอกของเราจะซึนไปได้อีกซักกี่น้ำ

“หลับไปแล้วหรอ ตอนหลับนายก็น่ารักนะ เอะ นี่ชั้นพูดอะไรออกไป”  มายะหน้าแดงอีกรอบ

(ซึนกี่รอบล่ะเนี่ย)

หลังจากนั้นมายะก็นอนเฝ้าโคจิทั้งคืนโดยไม่ไปดูอาการของศพที่เกือบตายของเธอเลย