หนุ่มฮอทสุดเทพกัพสาวเวทย์สุดซึน

ลำดับตอนที่ #2 : งานเทศการแห่งความทรงจำ มายะสารภาพรัก

“อืมเอาแบบไหนดีนะ มายะช่วยคิดแบบหน่อยดิ”  โคจิหันไปหามายะที่กำลังยืนคิดอยู่ข้างๆ

“นั่นสินะ เอาแบบที่มีหลายๆแฉกก็ดีนะ”  มายะแสดงความเห็น

“แบบนี้หรอ”  โคจิร่ายเวทย์แล้วให้มายะดู

“อือ เอาหลายแบบเลยนะ”  มายะหันมาบอกโคจิก่อนเดินไปดูตรงอื่น

“ครับๆๆ”  โคจิตอบก่อนที่จะร่ายเวทย์ต่อ

ที่ทั้งสองคนพูดกันนั้นคืองานเทศการณ์ที่แต่ล่ะห้องต้องจัดกันเพื่อไปตั้งร้านที่ศาลเจ้าซึ่งห้องของพวกโคจิตั้งเป็นร้านขายน้ำแข็งใส

“มานะจัง ตรงนี้ได้หรือยัง”  เพื่อนสาวตะโกนถามเกี่ยวกับการตกแต่งว่าได้หรือยัง

“อือ โอเคล่ะ”  มายะตอบ

“นี่มายะเอาไอนี่ไปติดให้หน่อย”  โคจิเดินเอาเกร็ดหิมะที่เพิ่งทำเสร็จมาให้มายะ

“ว้าว สวยมากเลยล่ะโคจิคุง”  เพื่อนสาวต่างมารุมดูเกร็ดหิมะที่อยู่ในมือของโคจิ

“อือ สวยจริงๆ เอาล่ะเอามานี่เดี๋ยวชั้นติดให้”  มายะร่ายเวทย์ลมทำให้เกร็ดหิมะลอยไปติดจุดต่างๆ

“เวทย์ของเธอนี่สะดวกดีจังเลยนา”  โคจิพูดปนยิ้ม

“นั่นสินะ”  มายะตอบแบบยิ้มกลับ

“นี่ๆคืนนี้มีจุดดอกไม้ไฟ เราสร้างบรรยากาศให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันดีมั้ย”  เพื่อนสาวเกาะกลุ่มเพื่อสร้างบรรยากาศให้ทั้งสอง

“งั้นตกลงตามนี้นะ” ทุกคนตกลงพร้อมใจกับแผนที่วางไว้

“นี่ๆ มายะจัง คืนนี้มีดอกไม้ไฟอยากดูมั้ย”  เพื่อนสาวถามมายะ

“อือ อยากสิ”  มายะตอบแบบทันที

“แล้วโคจิคุงล่ะ”  คราวนี้ก็เลยหันไปถามโคจิบ้าง

“ก็อยากไปบ้างนะ แต่ชั้นต้องทำน้ำแข็งใสคงไปไม่ได้”  โคจิพูดแบบสลดนิดๆ

“งั้นให้พวกเราทำแทนดีมั้ย”  สาวๆเสนอตัวทันทีเมื่อเข้าตามแผนตนเอง

“จะดีหรอ”  โคจิพูดแบบเกรงใจ

“อือ”  สาวๆตอบแบบไม่ต้องคิด

“งั้นตอนเริ่มงานชั้นจะทำก่อนแล้วพอใกล้เวลาก็ให้พวกเธอทำสินะ”  โคจิพยายามเรียบเรียงเหตุการณ์

“อือ”  สาวๆตอบอย่างดีใจที่เป็นไปตามแผนตนเอง

จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกลับไปทำงานต่อ

เวลางาน

“มายะมาช้าจัง”  โคจิยืนดูนาฬิกาเมื่อยังไม่เห็นมายะมา ( แหมๆเมียมาสายหน่อยเดี๋ยวทำเป็น…)

“ขอโทษที่มาช้านะคือว่าใช้เวลาแต่งตัวนานไปหน่อย”  ในที่สุดเสียงแห่งสวรรค์ของโคจิก็มาซักที

“สวยจัง”  โคจิพูดในคำที่ทำให้มายะน่าแดงได้เลยทีเดียว

“จะ จริงหรอ ก็ไม่เท่าไหร่หรอก” ( ซึนอีกล่ะ ) มายะหน้าแดงทันทีที่ถูกชม

“เอาล่ะวันนี้เรามาขายของให้ทุกคนมีความสุขกัน”  โคจิตะโกนปลุกขวัญทุกคน

“อือ”  ทุกคนขานรับพร้อมกัน

ระยะเวลาผ่านไปจนดอกไม้ไฟใกล้เริ่ม

“ได้เวลาแล้วทั้งสองคนไปดูดอกไม้ไฟเถอะ เดี๋ยวตรงนี้พวกเราจัดการเอง”  สาวๆกลุ่มเดิมเตรียมตัวมารับงานต่อเต็มที่

“อือ” งั้นพวกเราไปนะ  โคจิกับมายะพูดพร้อมกัน

“จ้า” ทุกคนขานรับ

“มายะพวกเราเปิดโอกาสให้แล้วนะ พยายามเข้า”  สาวๆภาวนาให้มายะใจกล้าพอ

ณ จุดดูดอกไม้ไฟ

“นี่โคจิ ชั้น…ชั้นมีเรื่องอยากจะบอก”  มายะพยายามคุมสติเพื่อบอกอะไรบางอย่างกับโคจิ

“มีอะไรหรอ”  โคจิหันไปหามายะ

ฟิ้วววววววววว

“อ่ะมายะดูสิดอกไม้ไฟจุดแล้ว”  โคจิเรียกเพื่อนสาวโดยหารู้มั้ยว่าเธอไม่ได้ยิน

“โคจิ…ชั้น…ชอบนายนะ”  มายะพูดสารภาพรักออกไปตรงๆแต่ว่า

“เมื่อกี้เธอพูดอะไรหรือเปล่า มายะ”  โคจิหันมาถามมายะ

“อึก เปล่าไม่ได้พูดอะไรซักหน่อย นายคิดว่าชั้นจะพูดอะไรล่ะ”  (ซึนอีกล่ะ)  มายะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ในใจก็แช่งคนจุดดอกไม้ไฟที่จุดตอนที่หล่อนสารภาพรัก

(ก็เจ๊มัวชักช้านี่นา)

“งั้นหรอ” โคจิหันกลับไปดูดอกไม้ไฟต่อ

“เฮ้อ”  มายะถอนหายใจก่อนหันไปดูดอกไม้ไฟ

แต่มายะก็คิดในใจว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้อีกหน่อยก็ได้โดยหารู้มั้ยว่าอาจจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีก