คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Time one
ตอนที่ 1
ตึก ตึก ตึงๆๆ
“ คังอินๆๆๆๆ...หมีคังๆๆๆๆ”
“มีอะไรหรอครับ ฮยอง..”
“ฉันหล่อยังๆๆ >o< วันนี้ จางนารามาคิสด้วยนะจะบอกให้ฉัน
หล่อยังๆ”
“ อืม....สวย........เอ้ยยยๆๆ พี่หละ..หละ..หล่อมากครับ”
“จริงนะ...วันนี้จางนารามาเลยนะ แน่ใจนะ”
“ ครับแน่ใจครับ”
“ เฮียทึก!!!~ เร็วๆเซ่ เดี๋ยวไปไม่ทันหรอก!!!”
“ เออๆๆๆๆ”
“งั้นฉันไปนะ นายก็รีบออกจากบ้านหละ เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน”
“ ครับ...” วันนี้จางนารามางั้นหรอ...ฮยอง.....พี่เคยจะมองผมบ้าง
มั๊ย......พี่รุ้มั๊ยว่าใครที่มองพี่อยู่..ชายร่างใหญ่ได้แต่พึมพัมกับ
ตัวเอง พลางหยิบโน๊ตบุ๊คคู่ใจขึ้นมาเปิดเพื่อที่จะรอดู...คนที่ตนรัก
อย่างสุดหัวใจทำงานอย่างเป็นสุขกับ...คนที่เค้ารัก..แม้ว่าตัวเอง
จะเจ็บปวดก็ตาม
กริ๊งงง!! ฮยอกแจสุดหล่อรับโทรศัพท์หน่อย...!!
“ใครมาเปลี่ยนริงโทนของฉันเนี่ย ...” เจ้าของโทรศัพท์พึมพัมกับ
ตัวเอง
-ดงแฮ-
“อืมม์...ด๊องโทรมาหรอเนี่ยมีอะไรกันนักกันหนา..” ฮยอกแจพูด
กับตัวเองอีกครั้งหนึ่งแล้วรับโทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจ
“ฮัลโหล”
“ ฮยอกแจหรอ..เมื่อไหร่จะกลับบ้านมาซักทีอ่า”
“ -*- นี่ฉันเพิ่งจะทำงานเสร็จเองนะ...อย่าโทรมาเร่งจะได้มั๊ยย”
“ ทำไม.....นายรำคาญฉันหรอ”
“ปล่าวๆๆๆๆ ปล่าวน่า-*- นายช่วยวางสายก่อนได้มั๊ยเนี่ย ฉันจะ
เก็บของแล้วจะรีบกลับบ้าน”
“อืม.......”
ณ. บ้านเอสเจ
“กลับมาแล้วจ้า” เสียงของอีทึกตะโกนลั่น
“ฮยอง..กลับมาแล้วหรอ”
“ ^ ^ ใช่แล้วหละหมีคัง” อีทึกพูดไปพลางยิ้มร่า........ยิ้มอย่างมี
ความสุข.................หารู้ไม่ว่ามีคนบางก็รู้สึกดีที่อีทึกมีความสุข
แต่ลึกๆแล้วก็รู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อย
“วันนี้เป็น.....ไงบ้างครับ” คำพูดที่แสนยากเย็นได้ออกมาจากปาก
ของคนคนนั้น
“ > < นารา สวยมากกกก อ๊ากกกกกเธอมองหน้าฉันด้วย ทำ
เอาฉันแทบคลั่งแหนะ”
“…….”
So I pray for you (oh) So I…. So I promise you (oh) So I
-นารา-
“.......ฮยอง...ให้เบอร์จาง นาราไว้ด้วยหรอ...ครับ” ความทุกข์ใน
ใจปนความสงสัยเป็นแรงผลักดันให้คังอินถามเรื่องที่เค้าคิดว่าเป็น
ถามที่เค้าไม่ควรจะถามออกมา
“....ก็ใช่นะสิ-*- ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลยนี่..คัง” ทึกตอบอย่างไม่
คิดอะไร..แต่ทำเอาคนที่ได้ฟังแทบขาดใจ
“.....”
“ไม่เอาหน่ะ ไอ้คัง...อย่าคิดมากน่า เฮียทึกอาจจะคิดกับนาราแค่
เพื่อนก็ได้”
“นายแน่ใจอย่างงั้นหรอ...ด๊อง”
“อืมม...”
“ โอ๊ยยย ง่วงจัง” ฮยอกแจที่เดินตามทึกเข้ามาทีหลังพูดขึ้น
“ฉันไปนอนดีกว่า”
“ เฮ็ยยยไอ้ยอก แกไม่คิดจะอาบน้ำเรอะ” ชินดงตะโกนขึ้น
“ ม่ายอาวอะ ขี้เกียจ...ฉันไปเปลื่ยนเสื้อผ้านอนและ กู๊ดไนท์”
“ ไปไกลๆเลยไอ้ซกมก” เยซองตะโกนไล่หลังฮยอกแจไป
“ ดะ....เดี๋ยวสิยอก...รอฉันด้วย” พูดจบดงแฮก็วิ่งตามฮยอกแจ
ไปที่ห้อง
ก๊อกๆๆๆๆ
“ ยอก...”
“ มีไรวะไอ้ด๊อง...ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“นาย...เอ่อ..นาย...”
“อ้ำอึ้งอะไรอยู่”
“นาย...เอ่อ...ทำไมไม่ทักฉันเลยหละ”
“ ทำไมฉันต้องทักนายด้วย??” ฮยอกแจเลิกคิ้วขึ้นถาม
“ก็..............เฮ้ยยยยยยยย!!! O///O” ดงแฮร้องขึ้นเมื่อเห็นฮยอก
แจถอดเสื้อผ้าอย่างสบายอารมณ์...
“ จะร้องทำไม..” ฮยอกแจพูดพลางถอดกางเกงเผยให้เห็น
บอกเซอร์ตัวจิ๋วลายโปเกมอน …
“กะ....กะ...ก็นายโป๊นี่..ทะ...ทำไมไม่ไปเปลี่ยนที่อื่นห๊าo////O”
“ทำไมอ่ะ ก็นี่มันห้องฉันนี่” ฮยอกแจพูดแล้วถอดเสื้อออกเผยให้
เห็นหน้าท้องที่แบนราบได้รูปของฮยอกแจทำเอาใจของดงแฮ
ตอนนี้กะเจิดกระเจิงไปไหนก็ไม่รู้
“ -//////-.”
“เฮ่ย...จะหน้าแดงทำไมวะ.....เพื่อนกันแท้ๆ...หรือว่านายหลงรัก
ฉันหละ??” ฮยอกแจพูดพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย
“เอ่อ.....” ดงแฮ...เป็นอะไรไป...ตอบไปสิ....ตอบไป..ตอบไปสิว่า
คิดยังไงอยู่
“ -*- โห่ ฉันพูดเล่นหน้าทำเป็นหน้าซีเรียสไปได้...แกก็รู้ว่าฉัน
เกลียดพวกเกย์แค่ไหน”
“.........”
“ แกก็น่าจะรู้ดีนี่ -*- แกเป็นเพื่อนสนิทฉันนะเว้ยย น่าจะรู้ดี.....เอ้า
ยังเงียบอยู่อีก..”
“ เฮ้ยยไอ้ด๊อง ฉันล้อเล่นไงเล่า อย่าเงียบดิวะ เออๆๆฉันขอโทษ
พอใจยัง .. ฉันไม่รู้นี่หว่า ว่าแกก็ไม่ชอบเกย์เหมือนกันอ่ะ”
“...ใช่!!!เป็นแค่เพื่อนกัน.. เราเป็นแค่เพื่อนกัน!!” ดงแฮที่เงียบมา
นานตะโกนใส่หน้าฮยอกแจทำเอาฮยอกแจอึ้งไปตามๆกัน
“ฉันมันมีค่าแค่เพื่อนสินะ” แล้วดงแฮก็เดินออกจากห้องไป
“เออ..ฉันรู้ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน-*- จะมาย้ำหาพระแสงอะไร”
ฮยอกแจพึมพัมอย่าง งงๆ หลังจากเพื่อนสนิทเดินจากไป
ทางด้านของคังอิน...กับอีทึก
“ ครับบบ > < พรุ่งนี้เจอกันนะคร๊าบบ”
“คร๊าบๆๆๆ ผมจะไปรับคุณเองนะครับไม่ต้องห่วง ^ ^”
“ครับ กู๊ดไนท์ครับคนสวย...”
นีเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วที่อีทึกพี่ใหญ่ของวงคุยโทรศัพท์กับนารา
อย่างไม่หยุดหย่อน..สุดท้ายก็หยุดได้...รอบๆข้างมีเพื่อนๆผู้แสนดี
คอยนั่งฟังพี่แกพูดด้วยความรู้สึกหน่ายๆ
หมีคัง Talk
“ นี่คังอิน”
“ครับ ฮยอง..”
“ฉันง่วงแล้วแหละ..ไปนอนกัน” พูดจบอีทึกฮยองก็จูงมือผมเข้าไป
ในห้องนอนของเราสองคน…..นี่แหละคือความสุขของผม..ที่อย่าง
น้อยได้นอนห้องเดียวกับอีทึกฮยอง
“นี่คังอิน.. >< พรุ่งนี่จะใส่ชุดไหนดีอ่ะ ฉันจะไปเที่ยวกับนาราเค้า”
“แล้วแต่พี่สิครับ ไม่ว่าพี่ใส่ชุดไหนก็ดูดีสำหรับผมเสมอ”
“จริงอ่ะ”
“จริงสิครับ”
“โอ๊ยยย น้องรัก...พี่รักน้องคนนี้ของพี่ที่สุดเล้ยย” อีทึกฮยอง
กระโดดโลดเต้นเป็นเด็กๆ
“น้อง? หรอ”
“ก็ใช่หนะสิ ^^ นายเป็นน้องรักของพี่เลย” พูดจบอีทึกฮยองก็เดิน
ไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้วนอนอย่างสบายอารมณ์...
ท่ามกลางสายตาของผมที่มองอย่างเจ็บปวด
- มือใหม่หัดแต่งค่ะ ^^ ยังไงฝากติชมและขอคำแนะนำด้วยนะคะ
- แต่ก่อนเคยแต่งเรื่องเปงแบบ ญ/ช ไม่เคยแต่ง ช/ช ก่อนยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ^ ^
- บะบาย
บะบุยยยยย
ความคิดเห็น