คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 เราเป็นมากว่าเพื่อนไหมละ
1
[Bast Part :]
เ้าวันเสาร์... 7.30 น.
ผมื่นึ้นมาทำไมไม่รู้ 7.30 ทั้ๆทีวันนี้พวผมไม่มีเรียนันรับ ลืมแนะนำัว ทุนรู้ัผมแล้ว
นะรับ ผมเบสรับ รูเมไอ้เอมัน พูถึไอ้เอ เพื่อนสนิทัวีอผม..มันยัไม่ื่นาารไปเฝ้าพระ
อินทร์อมันเลยรับ ! แม้ นอนไ้นอนี โอ๊ะ ลืมไป พึ่ 7โมรึ่เอนิหว่า เี๋ยวให้อาหาร ‘้อนเม’
ับ ‘น้ำาล’่อนละัน ิเสร็สับผม็เินไปที่ห้อรับและหยิบแรอท ออมาวาไว้หน้ารอ
ระ่ายทั้ 2 ัว ‘้อนเม’ ็ือระ่ายัวสีาวออเทาๆ ลูายสุที่รัอเอรับ ส่วน ‘น้ำาล’ ็ือ
ระ่ายัวสีน้ำาล สมื่อว่าน้ำาล เป็นลูายสุที่รัอผมเอรับ หลัาที่ผมให้วาอาหารเสร็ ็
หยิบผ้าเ็ัวไปห้อน้ำ
10 นาที่อมา..
ผมเินนุ่ผ้านหนูผืนเียว ที่พันรอบเอวออมาาห้อน้ำ อ้าว เอื่นแล้วหรอเนี่ยผมึหันไป
มอเอ ร่าสูวัวามริบสีแเพลิอมันมามอผม ้อูไมวะ ูเินนะเฮ้ย!!
“ื่นแล้วหรอวะ เอ??” ผมถามพร้อมับรีบเินไปทีู่้เสื้อผ้า และหยิบเสื้อผ้ามาใส่
“ไม่ื่นแล้ว ูะลุมาุยับมึหรอรับไอุ้เบส”นั้นไรับ วนทันที
“วนูแ่เ้าเลยนะมึ”ผมหัวเราะนิๆ านั้นึรวว่าใส่เสื้อเรียบร้อยยั
“เบส...” อยู่ีๆเอเินมาระิบเบาๆและเอาแนมาพลาไหล่ผม สัเอ๊ย นลุนะเี่ย!!
“อะ อะ อะไร!!!”ผมใสิรับ ึะโนถามมันะั
“มึรู้ปะ..ว่าัวมึนุ่มและหอมอะ” เอพูพร้อมับ้มมาที่อออผม โอ้ย มึมึะหายใ
ร้นอูหาพระแสหรออออออ
“ะ ะ ูะไปรู้ไ้ไละปล่อยูไ้ละนะไอ้เี่ยเอ”ผมพยายามเอาแนอมันออาไหล่ แ่
มัน็ไม่ยับเลยรับ!
“ั้นรู้ไว้ะ ว่ามึอะัวหอมมา”มัน มัน มัน มันหายใร้นอผมอีแล้วรับ ไม่ไหวแล้วว้อยยยยย
“มะ มะมึปล่อยูไ้แล้วนะเว้ยยย”ผมทนไม่ไหวแล้วรับ! เลยัารหันไปประันหน้าับมัน แล้ว.. ถีบแม้เลยรับ!!!
“เี่ยยยย มึถีบูหาพร่ออ่อออออ”ไอ้เอะโน่าผม ็ะใหู้ทำไอะ มึแลู้่อนนิสั! ผมรีบ
หันหน้าหนีมัน แล้วเินรไปยัห้อรัว
“เบส มึมาุยะู่อนเลยนะโว้ยยย”มันทำท่าะลุ แ่ลุไม่ึ้น ฮ่าฮ่า ผมถีบมันเบาสัที่ไหนละ
ผมไม่สนใไอ้เอ และเินผิวปาเยาะเยยสมน้ำหน้ามันแล้วไป้มมาม่า อาหารเ้าที่ผมินมันแทบทุวัน
“รสอะไรีนะ”เหลือแ่้มยำุ้ห่อบะเร่อ ีเหมือนัน้มเผื่อไอ้เอ ผมสสารมันรับถ้ามันะ้อ
เินับ้น แล้วมา้มแ่ิ็ฮาแล้วรับท่าน ร๊า
“เบส…”ะที่ผมำลั้มมาม่าอย่าสบายใเิบ เสียเย็นเยือ็ึ้น้าๆหูผม รึ๊ย สยอวะ
“อะไรมึ”ผมอไ่ ใส่ผัลในหม้อและพูอบไอ้เอไป้วยรับ ถึะแ่มาม่า็ไม่ใ่มาม่า
เปล่าับเรื่อปรุหรอนะรับ~
“เบส..”เสียเอเริ่มเย็นยิ่ึ้น ทำให้ผมเริ่มนลุ
“อะไรมึ ู้มมาม่าอยู่เผื่อมึ้วยเห็นมั้ยวะ..”อยู่ีๆเอมันับาผมให้หันไปหามัน วาสีแ
เพลิมริบอมัน้อผมอย่าับะินเลือินเนื้อ ผมลอบลืนน้ำลายนิๆ
“เมื่อวาน..ูบอว่าอะไร”เสียอเอเย็นึ้นว่าเิม บอเี่ยไรวะ ผมนึนิหน่อย่อนะลอบลืนน้ำลายอีรั้
‘เออไ้ แ่ที่หลัุมึ่วยหันมามอู้วยนะรับ’
“อย่านึนานรับ ุเบส”แรที่ับาผมเริ่มหนัึ้น ูเ็บนะเว้ย ไอ้เี่ยเอ!
“อะ อะเออ ู็มอมึละไ”ผมรีบอบ ยัไ็้อเอาน้ำเย็นเ้าลูบ่อนละวะ
“ถ้าูไม่ับมึหัน มึ็ไม่มอู”วาสีแเพลิอมัน้อเ้ามาในาอผม ผมรับรู้เลยว่า ไฟ
โทสะอมันลุแรมา
“ะ ะ็ูลัวมาม่ามันสุไปไ”ผมพูบ มือ้านึอเอเอื้อมไปปิแ๊สที่้มมาม่าไว้
“อืม หรอ..” ูลัวนะเว้ยเอ ปล่อยเหอะ ูอละ
“เออิ ็มึไม่อบสุนเละนิน่า”ผมแ้ัว เพื่อะให้รอาน้ำมืออไอ้อสูร้าหน้า
“มึห่วมาม่า มาว่าะุยับูหรอ”โห เอถามี้สะอึสิรับ!
“ะ ะูะรีบ้มให้เสร็ไแล้ว่อยุยะ..”ำพูอผมาหายไป เมื่อเอ้มลมาูบหนัๆบน
ริมฝีปาอผม ผมพยายามัืนแ่็สูแรอนรหน้าไม่ไ้เลยสันิ หน้ำ้ำเอยิ่ให้ผมอ้าปา
ใระไปทนแรมันไหวรับ เมื่อผมอ้าปามัน็รีบสอลิ้นอุ่นๆเ้ามาในโพรปาอผมทันที ไอ้สั มึ
ทำไรูเนี่ยยยยย
“อะ อื้อ”ผมเริ่มหายใไม่ออ เอมันรู้ึปล่อยให้ผมเป็นอิสระ ผมทรุเอมันเลยเอามือมาอ
เอวผมเอาไว้เพื่อะ่วยพยุไม่ให้ผมร่ว หลัานั้น..มัน็้มลูบหนัๆบนริมฝีปาอผมอีรั้ และ
พยายามสอลิ้นอมันเ้ามาอี น้ำาผมเริ่มลอ ผม้อไปที่วาสีแเพลิอมัน าอมันเบิ
ว้านิๆ
“บะ..เบส มึ..”อยู่ีๆมัน้ปล่อยให้ผมเป็นอิสระ ผมรีบหายใเอาอาาศเ้าร่าาย
“แฮ่ แฮ่”ทรุเลยรับทีนี้ เอเห็นท่าไม่ีึอุ้มผมในท่าเ้าสาว ่อนะพาไปที่เีย ให้ผมนั่ั
มัน สั ูเินนะเว้ย
“ู ูอโทษ”มือหนาอมัน่อยๆเ็น้ำาแถวๆาอผม อนนี้ผมมีหลายอาารมารับ สับสน
มาๆ มีทั้ใ ร้อไห้ เิน ทำัวไม่ถู ผมึไ้แ่นิ่เียบ
“เบส ูอโทษ”วาสีแเพลิายแววรู้สึผิอย่าเห็นไ้ั
“มึทำอะไร..”ผมถามเสียแหบนิๆ
“ู แ่น้อยใที่มึไม่สนใ”น้อยใหรอ มึถึับ้อูบูเลยหรอ!
“ูเป็นเพื่อนอมึนะเอ”ผม้อเ้าไปในวาสีแเพลิอมัน
“ูรู้ แ่ว่า..”สั เอมึับูเป็นเพื่อนันนะเฮ้ย แล้วมึมาทำับูแบบนี้..
“ูับมึเป็นเพื่อนันมานานแล้วนะ แล้วมึมาทำอะไรแบบนี้ับู”ผมถาม ผมอยารู้ริๆนั้นแหละ
ผมับมันเป็นเพื่อนันนะรับ ไม่ใ่แฟนอย่าที่ แฟนลับิ้นัน ผมถึไม่เ้าใไ
“ู็ไม่เ้าใัวเอ..”ำอบอมันทำให้มืออผม่อยเ้าไปที่หน้าอมันเ็มๆ
“มึเอาูบอูไปแล้วมึบอว่าไม่เ้าใัวเอเนี่ยนะ!!!”ผมะโนใส่หน้ามัน และพยายามะลุาัวอมัน
“เบส ูอโทษ”มันอผมแน่น มึะอูทำไมวะ ูเินนะเว้ย!!
“ปละ ปล่อยนะเว้ย!!”ผมพยายามิ้น
“อย่าิ้นิ”มันอ้อนผมรับ มันอ้อนโผมมมมมมม
“เี่ย ปล่อยูนะ”ผมรู้สึไ้เลยว่าัวอผมหน้าเริ่มร้อนึ้น แ่็พยายามหลบสายาอมันที่พยายาม
้อมาที่ผม
“ูแ่น้อยใอะ” นะ น้อยใ
“น้อยใ น้อยใไรวะ”ผมถามมัน และเมื่อสบาับวาสีแเพลิอมัน เินรับ! ผมรีบหันหน้า
หนีทันที
“ูมึไม่หันมาุยับูอะ”มันอเอวผมแน่น และยัุหัวอมันมาที่อผม โอ้ยสั เอาหน้ามึ
ออปายยยยยยย
“เอมึเอาหน้ามึออไปนะ”ผมะโนใส่มัน
“อเบสหอม เออมหน่อยสิ”มันไม่พูเปล่า พลาเอามูอมันมาเลื่ยๆที่อผม ั๊ี้นะเว้ยยย
อ๊า
“ไม่ให้ว้อยยย ออปายยยย”ผมิ้นยัไ มือปลาหมึอมัน็ไม่ยอมปล่อย สัเอมึไปฝึวิทยายุทธ
มาาไอ้ออยแน่เลยแม้!
“ไอ่อู้อะ อะอมอะ(ไม่รู้อะ ะมอะ)”มันพูเสียอู้อี้และไม่ยอมละาอออผม
“เอรับ ปล่อยเบสเหอะนะ”ในเมื่อไม้แ็ใ้ไม่ไ้ เอาไม้อ่อนละันวะ!
“ไม่ปล่อยรับ”เอเยหน้ามายิ้มให้ผม และหอมแ้มผมไปฟอ เี่ยยยยยเินไปแล้ววววววว
“อะ อะไอ้เอ”ผมทุบมันแรๆ 2-3 ทีไม่มีท่าทีเลยว่ามันะปล่อยผม เอาวะปล่อยแม้ี้แหละ
รู้มั้ยรับ ถึแม้ว่าผมะบ่นๆอยาให้ปล่อย แ่เสี้ยวหนึ่อหัวใผมมันรู้สึอบยัไ็ไม่รู้สิ..
[Aek Part:]
ผม็ไม่รู้ัวเอหรอนะรับว่าอเบสนานี่นาทีแล้ว แ่ผมีใอย่าที่มันเลิิ้นสสัยมันทนไม่
ไหว ฮ่าฮ่า ผมมาิทบทวนและอเบสไป้วย ย้อนลับไปหลายบรรทัทีุ่อ่านนะ ผม็ไม่เ้าใ
เหมือนันว่าทำไม ้อุนอนมันสนใแ่ไอ้เส้นมาม่ามาว่าหันมามอผม และผมเยบอมันแล้ว้วย
ว่า ให้มันมอมาหาผม และมัน็ไม่ยอมแถมหลบอี ผมทนไม่ไหวนะรับ ึไปูบไอ้เบสมัน... วามิ
แรผมเลยนะ ปามันนุ่มมาเลย ่อมาผม็อยาสั่สอนร่าบารหน้าให้เ็บ้า แ่ารสั่สอนอผม
ะำเนิน่อไป ถ้าผมไม่สะุเห็นน้ำาอมันเ้า ทำให้สิอผมลับมาอีรั้ แล้วผม็มาอ้อมัน
ถึอนนี้แหละรับ อย่าที่บอัวเบสหอมมาใรไม่อยาอันละ ผม็แล้วสับสนับัวเอ
“เอ..”เสียอเบสัึ้นทำให้ผมเยหน้าไปมอ หน้าแ่ำออีฝ่าย อ่าเบสมันูน่ารัั
“อะไรหรอ”ผมถาม นั้นไรับหลบาผมอีแล้ว หมั่นไส้วะเี๋ยวัอีทีแม้เลยีมั้ยเนี่ย!
“ปล่อยูไ้ยัอะ”หน้าอมัน็ยัแ ยิ่ทำให้ผมไ้ใ
“ยัวะ”ผมอมันแน่นึ้น อ่านุ่ม~
“ูหิวแล้วอะ”นั้นไ ิหรอมาไม้นีู้ะถอย ฝันเหอะ
“แู่ยัไม่หิวอะ”ผมมอหน้ามัน มันเริ่มมอหน้าผมแล้วรับ
“ูหิวนะเว้ย”เสียมันเริ่มไม่สบอารม์แล้วรับ ผมเลือบไปเห็นอทาโร่ที่ยัินไม่หมบนหัวเีย
“อะ”ผมหยิบทาโร่มาเส้นหนึ่แล้ว ยื่นให้มัน
“ูะินมาม่าเว้ย!”
“มาม่ามึอืแล้วละเบส”ผมหัวเราะนิๆ และยื่นทาโร่เ้าไปใล้ริมฝีปานุ่มๆอมันมาว่าเิม
“..”เบสไม่อบอะไร มันเลยัทาโร่้าที่ใล้ปามัน่อนะเี้ยวเ้าไป้าๆ
“ูิน้วยิ”ผมเลยัอี้าที่ยัว่าอยู่ส่ผลให้ไอ้เบสเลิัทาโร่ทันทีเลยรับ
“มะ มะมึเล่นเี่ยไรเนี่ย”อยู่ีๆมัน็โวยวายใส่ผมรับ เอ้า็ูหิวอะมึไม่ว่านิหว่า
“ออ อูอิ๋วอะ (็ูหิวอะ)”ผมพูพร้อมเี้ยวทาโร่ไป้วย และมอหน้าอเบสที่อนนี้เป็นลูมะเือ
แล้วรับ ฮ่าฮ่า
“็ใ่มือหยิบอีเส้นสิวะ”เบสพูและหลบาผมนิๆ ผมพยายาม้อวาลมโออีฝ่าย สั มึ
ะหลบหาพร่อ
“มือูไม่ว่า”วาาลมโสีเหลืออ่อนหันมาสบาับวาสีแเพลิอผม แววาอไอ้เบส
บ่บอไ้เลยว่า ‘็มือมึอูอยู่ไถึไม่ว่า!!’
“็มือมึอูอยู่ไรับถึไม่ว่า ปล่อยูเลย”มันทำหน้าอนนิๆ สัอย่าทำหน้าั้น มัน มัน น่ารัวะ!
“ไม่ปล่อย”ผมอมันแน่นึ้นว่าเิมเล็น้อย ไอ้เบสมึัวนุ่มวะ
“ไอ้เอ”วาลมโสีเหลืออ่อนายแววโรธเล็น้อย มึิว่าูลัวหร๊าาาา ูว่าน่ารัว่าเ่านะ
“ั้นเบสป้อนเอหน่อยไ้มั้ยรับ”ผมเริ่มอ้อนนิๆ
“อะ อะไรนะ!!”พอผมพูบ มะเือเทศน้อยๆเริ่มสุแล้วละรับ ๊า
“ป้อน เอ หน่อย ไ้ มั้ย รับ”ผมพูทีละำ เบสถอนหายในินึ่อนะหยิบทาโร่แล้วยื่นมาที่ปาอผม
“1 เส้นพอนะมึ”มันพูและ้อาเียวมาที่ผม มันะน่าลัวมานะรับถ้าิว่ามันไม่หน้าแนะ
“รับ”ผมยิ้มให้มันเล็น้อย ่อนะเอาปาไปัทาโร่ที่มันยื่นมา และมัน็หันหน้าหนีผมามเย ผม
ินไปประมารึ่เส้น แล้วเอามือที่อเอวเล็ๆอเบสออเปลี่ยนมาับ้อมือเล็ๆอเบส ูท่าทา
เบสะใไม่ใ่น้อย
“เฮ้ย!! ไรอมึเนี่ย!”มันะโนใส่หน้าผมรับ
“...”ผมเียบ มันมอปาผมที่ยัินทาโร่ไม่หมและยััไว้อยู่ ผมึยื่นหน้าเ้าไปใล้ให้ทาโร่อี
้านับริมฝีปานุ่มๆอเบส
“อะ อะไรอมึ”มันถามผมและหน้าแหน่อยๆ
“...”ผม็ยัเียบ เมื่อไรมึะัวะ
“...”มันไม่อบผมรับ มันมอทาโร่ที่ิอยู่ับปาอมัน านั้น..มันัแล้วรับท่าน!! เ๋
สาสสสว่าะั านั้นผม่อยๆินทาโร่ไปเรื่อยๆ นระทั้หยุ่อนที่ะถึริมฝีปานุ่มๆอเบส ผม
้อู่อนว่าเบสมันะไฟเียวรึป่าว ึวัสายาไปสบาับวาสีเหลืออ่อนอมัน ผมะันิๆ
เพราะ หน้ามันแมารับท่าน! เี่ยยยยย ทำไมูไม่เยเห็นมึน่ารัเลยวะ ูพึ่มาเห็นเนี่ย
“...”ผม่อยๆเลื่อนมือไปุมใบหน้าหวานอเบสเบาๆ ่อนะลูแ้มเบสเบาๆ านั้นผม็่อยๆ
ประบริมฝีปาอผมับริมฝีปาหวานๆอเบส ผมเริ่มที่ัหวะอ่อนโยนสัหน่อย่อน
“อือ อื้ม อะ”เสียหวานอเบสลอออมานิๆ ไม่ลอไ้ไละรับ 2 วิ่อมาผม็เร่แล้ว ็ปา
แม้หวานอะ! ผม่อยๆันลิ้นอัวเอเ้าไปในโพรปาอเบส เย แม่ไฟเียวรับ! เพราะมัน
ไม่ัื่นแม้แ่น้อย ผมึเร่สเ็ปเ็มที่ เพื่อที่ะเ็บวามหวานอมันมาให้หม มืออมันเอื้อมมาุม
ผมอผมแล้ว
“อือ!”ผมรู้สึว่าเบสเริ่มาอาาศูาที่มันุมผมอผมะแน่น เลยถอนูบาโพรปาหวานๆ
อมันสัแปป ถ้าูไม่ห่วมึนะ ูไม่หยุแน่ หึหึ
“แฮ่ แฮ่”เบสหอบนิๆ ผม่อยๆเอื้อมมือไปับหน้ามันแล้วูบอีรั้ ูอ่อนะทนไม่ไหววะ ผม
่อยๆสอลิ้นเ้าไปนัวเนียับลิ้นร้อนๆอเบส มึหวานทั้ัวเลยปะเนี่ย
“อะ อือ เอ..”เรี่ยยยย อย่าเรียู้วยเสียแบบนั้นิสั เี๋ยวูทนไม่ไหวนะเฮ้ย!!!
“เอ พอแล้ว”ผมถอนูบมันแล้วรับ มันพยายามผลัผมออ หน้าแๆอมันยิ่ทำให้ผมอยาูบ
มันอี ็มึน่ารัเอนะ
“เอยัินไม่อิ่มเลยนะรับ”ผมเอามือไปลูบแ้มเบสเบาๆ แล้วมอไปยั้วาลมโสีเหลืออ่อนที่
่อยๆหรี่เล็น้อย
“ูเหนื่อยแล้วนะ”มันเหนื่อยริๆแหละ ไม่ั้นไม่หอบเยอะนานี้
“อีนินะรับ”ผมไม่รอให้มันอบ แล้ว็ประบริมฝีปาหวานๆอมันอีรั้ แล้วรีบึมับวาม
หวานอมันให้มาว่านี้ ผ่านไปมาว่า 20 นาที ็ว่าไ้ับูบมาราธอนอผม เบส็ยันั่บนัอ
ผมรับ มืออผม่อยๆเลื่อนไปเลิเสื้อสีาวอมันึ้น เบสสะุ้เล็น้อยเลยรีบเอามือผลัผมออ
“อย่าเล่นแบบนี้”มันพูเสียแหบนิๆ โอ้ย เ็ี่วะ ทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย
“ู่...”ผมพูบ็ูบมันอีรั้ ราวนี้มึิ้นไม่หลุแน่ไอ้เบส ผม่อยๆลูบหน้าท้อเนียนอมัน
เล็น้อย ถึะมีิแพแ่็ไม่ัเท่าไรฮ่าฮ่า แทบมอไม่เห็น้วยว่ามันมีน่ะ มันิ้นเล็น้อยผมึแรที่
ริมฝีปาเพื่อให้เบสมันหยุิ้นสัที แล้วเป็นผลรับร่าบาหยุิ้นแล้วอบรับสัมผัสที่ริมฝีปาอผม
มาึ้น อนนี้ลิ้นอผมับเบสพันันนัวเลย็ว่าไ้ ผม่อยๆ..
ปั ปั ปั
“พี่เบสรับ ผมมาเอาอมาืนรับ”อยู่ีๆ็มีเสียเาะประูอย่าเรียว่าเาะเลยรับ เรียถีบเลยเหอะ
อิิวนั้นเอ ุน้ออิิวรับมึมาไรอนนี้วะรับ! ผมถอนริมฝีปาอย่ายาลำบาเพราะอะไรนะ
หรอรับผมิว่าผมเสพินหยุไม่ไ้แล้วละ
“เอ ิว ิวมา”เบสหอบหน่อยๆ ริมฝีปาอมันอวบอิ่มึ้นเยอะเพราะผมเล่นะเยอะไรับเลยเป็น
แบบนี้ เบสพยายามลุาัวผม
“เี๋ยวูัารเอ” ผม่อยๆ อุ้มร่าบาที่เบาโรๆอมันวาบนเียและผม็เินไปที่ประู และ
พอเปิ็เอับ ิวริๆรับ
“อ้าว พี่เอรับพี่เบสละรับ”ผมมอไปที่วาลมโสีแที่ายแววแปลใว่ามาหาเบสแ่เอผม
ะั้น ในึ็อยาะ่ามันะที่มาั นำลัเ้า้ายเ้าเ็ม อีใ็นึถึไอ้เี่ยออยถ้ารู้ว่าทำไรน้อสุที่
รัอมัน อาแน่! ผมเลื่อนสายามอไปที่มือเล็ว่ามือเบสนิหน่อยที่ำลัถือถุระาษอยู่
“เบส อาบน้ำมีอะไรรึป่าว”ผมรีบอบ
“อ่อ ั้นผมฝาอให้พี่เบสหน่อยนะรับพอียืมหนัสือพี่เบสมาอ่านน่ะรับ”ิวพูและเอื้อมมือยืน
ถุระาษให้ผม
“โอเ มีอะไรอีรึป่าวิว”ผมรับถุระาษมา และถามเ้าัวเล็หน้าห้อ ิวส่ายหน้าเล็น้อย
“ไม่มีอะไรแล้วละรับ ั้นผมไป่อนนะรับ”ิวลาผมานั้นเ้าัวเล็็เินลับไป ผมเลยปิประู
และเินไปในห้อ านั้น็เห็นร่าบาอเบสที่นอนพิหัวเียำลั้อมาที่ผม
“ิวเอามาืนมึอะ”ผมยื่นถุระาษให้เบส มันรับไปแล้ววาไว้้าๆมัน
“อือ อบใวะ”เบสหลบหน้าผมอีแล้วรับ แม้หลบเ่รินะมึ ผมสัเ้าน้า แ้มาวๆอ
เบสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแ
“เบส..มา่อเหอะ”ผมเอื้อมมือไปับแ้มนุ่มอมันให้หันมามอหน้าผม
“เอ มึอย่าทำแบบนี้เลยเราเป็นเพื่อนันนะ”มันมอผม วาลมโสีเหลือายแววเ็บปว
เล็น้อย
“ั้น..เรามาเป็นมาว่าเพื่อนมั้ยละ” ผมยิ้มและลูบริมฝีปานุ่มๆอไอ้เบสเบาๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ับบบบบบ เอัน สัปาห์หน้า้าาาาา =w=
พล็อ่อไป ออยิวนะับบบบ
ถ้าุเริ่มฟินับฟินี้แล้วอย่าลืมิาม ไรท์ลิบรานะ้าาาาา
ความคิดเห็น