คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Adultery :1:
1
I don’t know how tomorrow will be it
ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
I just know I love you today, I don’t care tomorrow
ฉันรู้แค่ว่าฉันรักเธอ ฉันไม่แคร์วันพรุ่งนี้
Touch me baby, I want only you
สัมผัสฉันสิที่รัก ฉันต้องการแค่คุณ
ไอโฟนบนหัวเตียงสั่นบ่งบอกว่ามีคนโทรเข้ามา ปลุกให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงให้ตื่นจากหลับใหล มือเรียวยาวหยิบไอโฟนรุ่นล่าสุดขึ้นดูคนโทรมารบกวน แต่เมื่อเห็นเบอร์พร้อมรูปคนโทรเข้ามาก็เผยยิ้ม
‘เสี่ยวลู่’
“ครับลู่ โทรมาปลุกแต่เช้าเลยนะ”
(เช้าที่ไหนนี่มันเก้าโมงแล้วนะ ไหนจะไปส่งที่มหาลัยไง ลู่มีเรียนสิบโมงนะ!)
“ครับๆ ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวขอเวลายี่สิบนาทีนะคนดี แล้วจะรีบไปรับเลย อย่าเพิ่งทำหน้างอละ” ไม่รอให้อีกคนพูดต่อ นิ้วเรียวชิงกดวางสายทันที เจ้าของใบหน้าคมที่มียิ้มแต่งแต้มอยู่รีบเดินเข้าไปทำธุระในห้องน้ำไม่เพราะไม่อยากให้อีกคนรอนาน
“กว่าจะมาได้นะ” คนหน้าหวานตาสวยดุจกวางพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึงรถ Zenvo ST 1 คันสวยของคนรักที่จอดอยู่โดยมีเจ้าของยืนพิงอยู่ข้างๆ ใบหน้าสวยงองุ้มเล็กน้อยแสดงอาการงอน แต่แทนที่จะทำให้อีกคนอยากง้อกลับอยากแกล้งมากกว่าเดิมซะอีก
“งอนรึไงเนี่ย อย่างอนไปเลยน่า...เดี๋ยวหน้าแก่หมด”
“เซฮุน!” คนถูกแกล้งตวัดมองค้อนอย่างเคืองๆ
“โอ๋ๆ ล้อเล่นนะเสี่ยวลู่ รีบขึ้นรถเถอะเดี๋ยวสายเอานะ” ร่างสูงเปิดประตูรถให้อีกคนที่ยังคงฟึดฟัดไม่หายขึ้นนั่งและปิดให้ แล้วเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ
“อ๊ะ!” ลู่หานร้องขึ้นอย่าตกใจที่จู่ๆอีกคนก็โน้มตัวเข้ามา มือหนาจับที่คาดเข็มขัดคาดให้อย่างเอาใจใส่ คนตัวโตไม่ผละออกมาแต่กลับหยุดนิ่งไว้ในระยะห่างเท่าเดิม ดวงตาคมสบมองตาใสที่กำลังสบมองเขาอยู่เช่นกัน
“เสี่ยวลู่”
“อ...อะไร”
“คิดถึง”
“อือ คิดถึงเหมือนกัน อือ...อืม”
ริมฝีปากบางเฉียบบดจูบลงที่ริมฝีปากสวย ดูดเม้มแผ่วเบาละเลียดชิมความหวานตามกลีบปากหวานอย่างไม่จาบจ้วง ลิ้นสากร้อนสอดแทรกเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานทั่วโพรงปากเล็ก หยอกล้อลิ้นเล็กที่เริ่มกวาดต้อนเข้าไปในปากของอีกคนเช่นกัน คนหน้าสวยปรับมุมองศาเล็กน้อยเพื่อให้ทั้งตนและคนรักสัมผัสความหวานของกันและกันได้มากยิ่งขึ้น
ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงหวานจากการจูบ คนสองคนมอบความหวานให้แก่กันผ่านรสจูบแสนอ่อนหวาน อ่อนโยน แต่ทว่าก็ร้อนแรงและลึกซึ้ง สองลิ้นเกี่ยวตวัดกันไปมาอย่างแนบแน่น จูบที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาที่พุ่งสูง
“อือ...อื้อ!” เสียงหวานครางประท้วงบอกเมื่อตัวเองหมดลมหายใจ ทำให้คนตัวโตกว่าต้องถอยกลับออกมาอย่างอ้อยอิ่งและแสนเสียดาย ไล่จูบซับน้ำหวานตรงมุมปากให้คนตรงหน้าที่กำลังหอบหายใจอย่างอ่อนโยน
“วันนี้ไม่ต้องไปเรียนกันหรอกเสี่ยวลู่”
“ไอบ้า ขับรถไปเลยไปจะสายแล้ว” เจ้าของปากบวมเจ่อพูดเบาๆโดยที่หน้ายังคงก้มงุดอยู่ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาด้วย เซฮุนเลยถอยตัวกลับไปแล้วสตาร์ทเครื่องไปส่งคนข้างๆเรียน
“วันนี้เลิกเรียนแล้วจะไปรับนะ”
“วันนี้มีถ่ายตัวอย่างหนังให้อาจารย์ กลับก่อนเลยก็ได้”
“งั้นเดี่ยวไปรอ วันนี้ไปค้างห้องฮุนนะ”
“อืม งั้นเจอกันห้าโมงเย็นที่ห้องการแสดงนะ”
“งั้นก่อนไปเรียน ขอค่าขับรถด้วยครับ” ยื่นแก้มเนียนไปให้พร้อมอมลมไว้ในปากจนแก้มป่องเป็นเด็กๆ นิ้วเรียวก็จิ้มเข้าที่แก้มตัวเอง จนคนต้องให้ค่าขับรถอดยิ้มกับความน่ารักไม่ได้แล้วจรดจมูกหอมแก้มไปฟอดใหญ่แล้วลงจากรถเดินเข้าตึกคณะการแสดงไป
เซฮุนขับรถหลังจากไปส่งคนรักได้สักพักก็ไปสะดุดตาเข้ากับร่างเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังเดินจ้ำอ้าวอย่างรีบร้อนไปตามฟุตบาท มุมปากหยักยิ้มขึ้นอย่างนึกสนุกแล้วเลี้ยวรถไปจอดข้างๆคนตัวเล็กทันที เรียกใบหน้าเหวี่ยงหันมามองเล็กน้อยพร้อมขมวดคิ้ว
“ให้ไปส่งไหมครับ” เซฮุนลดกระจกลงพร้อมยิ้มให้นิ่งๆ คิ้วที่เคยขมวดเป็นปมของคนตัวเล็กคลายออกกลับกลายเป็นหน้านิ่งเรียบไม่แสดงอารมณ์แทน
“ไม่ต้องลำบากคุณหรอกครับ ผมมีเท้าเดินเองได้ ขอตัว” ร่างเล็กหมุนตัวกลับเตรียมจะเดินต่อ
“รีบไม่ใช่เหรอ ระวังจะสายเอานะ” คนในรถเอ่ยเสียงเรียบ ทำให้คนตัวเล็กชะงัก พอก้มมองนาฬิกาก็เห็นว่าสายแล้วถ้าเดินไปไม่ทันแน่ๆ แต่เพิ่งวางฟอร์มไปเมื่อกี้แล้วจะให้ไปส่งนี่นะ
“ไม่ไปก็ไม่ต้องไปนะ ถ้าสายขึ้นมา...”
“จะไปส่งไม่ใช่รึไงมัวแต่พูดมากอยู่ได้ รีบออกรถสิ” แบคฮยอนเปิดประตูรถนั่งเองพูดเองเสร็จสรรพแล้วกอดอกตัวเองไว้แล้วมองนาฬิกาไปด้วย
“หึ ก็แค่นั้นแหละ แล้วจะลงตรงไหน”
“หน้าตึกคณะนิเทศ”
ร่างสูงไม่ตอบอะไรเพียงแต่หักพวงมาลัยเลี้ยวกลับทางเดิม ทางที่เพิ่งไปส่งแฟนตัวเล็กของตัวเอง
“ขอบใจนะ” แบคฮยอนหันมาพูดตามมารยาทแล้วลงจากรถไปทันทีไม่รอการตอบรับจากคนขับซักนิด ตอนนี้เขาสายมากแล้วแถมอาจารย์ก็โหดมากด้วย เซฮุนเองก็ไม่ได้ร้องท้วงอะไรนอกจากมองตามร่างบางนั่นไป แล้วล้วงไอโฟนในกระเป๋ากางเกงต่อหาเพื่อนรัก
“ไอดำ มึงอยู่ห้องป่าววะ”
(เออ มึงโทรมาปลุกกูทำไมเนี่ย)
“งั้นเดี๋ยวกูไปนั่งเล่นห้องมึงนะเว้ย” โทรแจ้งให้รู้สร็จก็หักพวงมาลัยออกจากมหาลัยตรงกลับคอนโดของตัวเองไปหาไอดำหรือไอไคเพื่อนรักที่อยู่ห้องข้างๆ
เซฮุนที่กำลังจะเปิดประตูห้องเพื่อนรักเข้าไปต้องชะงักเมื่อประตูถูกเปิดก่อนจากด้านในก่อน เผยให้เห็นคนตัวเล็กตาโตดูน่ารักที่กำลังถูกเพื่อนตัวดำผลักออกมาแล้วโยนกระเป๋าเดินทางออกมานอกห้องอย่างรวดเร็ว จนทั้งเซฮุนและคนตาโตแทบหลบไม่ทัน
“มึงรีบไสหัวออกไปจากห้องกูเลยนะ แล้วไม่ต้องหน้าด้านเสนอหน้ามาเหยียบอีก ของของมึงก็เอาไปให้หมด เสนียด!”
“พี่จะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ พ่อให้ผมมาอยู่กับพี่ ถ้าไม่อยู่ที่นี่แล้วจะให้ผมไปอยู่ที่ไหน”
“อยู่ที่ไหนก็เรื่องของมึง หรือจะไปหาแม่มึงดีละ แต่ก็คงจะไม่ได้หรอกนะ มึงไม่มีแม่นี่!”
“พี่จงอิน! มันจะมากเกินไปแล้วนะ อย่ามาพูดถึงแม่ของผม”
“กูจะพูดแล้วจะทำไม ทนไม่ได้มึงก็ไปซะสิ จะอ่อยกูรึไง”
“พอได้แล้วไอไค” เซฮุนที่ยืนฟังมาสักพักทนไม่ไหวจนได้เอ่ยปรามเพื่อนออกมา
“อย่าเสือก ส่วนมึงไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้าอีก”
ปัง!
เสียงปิดประตูดังลั่น ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะชั้นนี้เค้าอยู่กันแค่สองห้อง คงได้มีเพื่อนบ้านออกมาด่าแน่ๆ ร่างสูงหันมองคนตาโตที่กำลังกำหมัดแน่น ตาโตสวยรื้นน้ำตาแต่ไม่ยอมปล่อยให้น้ำใสไหลลงมาจนแดงกล่ำ ปากเม้มแน่นอย่างสกัดกลั้นอารมณ์
“จะเอาไง ไปอยู่ห้องพี่ก่อนไหม พี่เป็นเพื่อนมันอยู่ห้องข้างๆ มันใจเย็นแล้วค่อยไปหามัน”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนพี่ดีกว่า” คนตาโตโค้งให้เล็กน้อยแล้วก้มหยิบกระเป๋าเดินทางแล้วเดินจากไป
แอ๊ดดดด
“กูบอกว่าอย่าเข้ามาอีกไง!” คนผิวเข้มตวาดแล้วขว้างหมอนไปอย่างฉุนเฉียวโดยไม่คิดจะมองก่อนว่าใครเป็นคนเข้ามา
“กูเอง ไม่ใช่เด็กนั่นของมึง” เซฮุนถือหมอนที่ถูกขว้างมาแล้วเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาข้างๆเพื่อนของตัวเอง
“มึงมาทำไมวะ มีเรียนบ่ายโมงไม่ใช่ไง กูอยากอยู่คนเดียว”
“ก็กูโทรบอกว่าจะมาหามึงนี่ไง แต่ดันเจอแจ็กพอตพอดี ใครวะ เมียมึง?”
“เมียเหี้ยไรละ ช่างแม่งเหอะกูไม่อยากพูดถึง งั้นกูไปอาบน้ำละ มึงจะเล่นเกมก็เล่นไป” คนตัวดำบอกเพื่อนตัวเองแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เซฮุนเลยหยิบเกมมาเล่นคั่นเวลารอบ่ายโมงแล้วค่อยไปเรียน
เซฮุนดูผู้คนที่ทำงานกันอย่างวุ่นวายไปทั่วทั้งห้องการแสดง ตาคมกวาดมองหาคนรักแต่ก็ไม่เจอ กลับเห็นแต่ใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ปล่อยให้ช่างแต่งหน้าละเลงเครื่องสำอางบนหน้าของตัวเอง
‘แบคฮยอนอยู่คณะเดียวกันกับลู่หาน ทำไมเค้าไม่เอะใจตั้งแต่ที่มาส่งนะ แล้วแบคฮยอนจะเอาเรื่องของเค้ากับแบคฮยอนไปบอกกับเสี่ยวลู่รึป่าว ทำไมโลกกลมอย่างนี้วะ’
คิ้วคมขมวดแน่นแล้วเดินตรงไปที่คนหน้าจิ้มลิ้ม แต่ก็ถูกขัดขึ้นจากเสียงหวานที่แสนคุ้นเคยซะก่อน
“ฮุน มานานรึยัง” ลู่หานถามเสียงใส ใบหน้าหวานยิ้มแย้ม ทำให้เซฮุนได้แต่แสร้งยิ้มกลับไปทั้งที่ในใจร้อนลุ่มไปหมดแล้ว
“เพิ่งมาถึงน่ะ กำลังหาเสี่ยวลู่พอดีเลย”
“พอดีเลย เซฮุนนี่แบคฮยอน ส่วนแบคฮยอนนี่เซฮุน แฟนกูเอง” ลู่หานเดินจูงมือเซฮุนเข้าไปทำความรู้จักกับแบคฮยอนที่นั่งแต่งหน้าอยู่ แบคฮยอนเมื่อเห็นคนข้างเพื่อนรักของตัวเองก็กระตุกยิ้มอย่างนึกสนุกซึ่งขัดกับใบหน้าของอีกคนที่เรียบนิ่งไม่มีรอยยิ้มใดๆ
“แบคฮยอนเพิ่งกลับจากเมืองนอก โอนหน่วยกิตเข้ากลางเทอม เป็นเพื่อนรักของลู่ตั้งแต่สมัยเด็กเลยนะ เราโตมาด้วยกันเลยแหละใช่ไหมแบค”
“นั่นสิ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่‘แย่ง’ของเล่นกันเลยนี่เนอะ ยินดีที่ได้รู้จักนะเซฮุน” ยื่นมือออกมาเพื่อจับมืออีกคนทำความรู้จักตามมารยาท ปากเล็กแค่นยิ้มส่งไปให้
“ยินดีที่ได้รู้จัก” เซฮุนยื่นมือออกไปจับกับมือเล็กนั่น แต่ก็ต้องสบตาเข้ากับตาเรียวรีแสนเสน่ห์ที่ถูกแต่งแต้มให้คมด้วยอายส์ไลเนอร์ เมื่อถูกอีกคนใช้นิ้วถูกับมือเค้าไปมาโดยที่ใบหน้ายังแต่งแต้มยิ้มเช่นเดิม
“งั้นอยู่คุยกันไปก่อนนะ เดี่ยวขอไปดูฉากก่อนว่าถึงไหนแล้ว” ลู่หานเอ่ยออกมาแล้วรีบจ้ำอ้าวออกไปดูฉากที่กำลังถูกจัดอยู่ ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมทั่วคนสองคน
“ขอคุยด้วยหน่อยสิแบคฮยอน”
“ว่ามาสิ... พอแล้วละครับ เดี๋ยวผมดูความเรียบร้อยต่อเอง” ร่างเล็กหันไปบอกช่างแต่งหน้าเมื่อเห็นสายตาคนที่ยืนค้ำหัวเค้าอยู่ว่าอยากคุยเป็นการส่วนตัว
“อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกเสี่ยวลู่”
“เรื่องนี้นี่เรื่องไหนละ เรื่องที่นายนอกใจเพื่อนฉัน เรื่องที่นายกับฉันจูบกัน หรือจะเอาเรื่อง...นายเห็นเพื่อนฉันเป็น‘ควาย’ดีละ J”
“ฉันไม่เคยเห็นเสี่ยวลู่เป็นควาย อย่าเอาเรื่องระหว่างเราไปบอกเสี่ยวลู่ทุกเรื่อง”
“เหอะ มานี่กับฉันหน่อยสิเซฮุน” ร่างเพรียวเดินออกไปข้างนอกตรงทางหนีไฟ ยืนรอจนชายหนุ่มที่ตัวเองเชื้อเชิญเดินตามเข้ามา
“มีอะไรก็ว่ามาสิ ถ้าไม่มีฉันจะออกไปหาเสี่ยวลู่แล้ว”
“เดี๋ยว ฉันคงบอกเรื่องระหว่างเรากับเสี่ยวลู่ไม่ได้หรอก เพราะมันยังไม่มีเรื่องราว”
“หมายความว่าไง”
“จะเล่าหนังให้ใครฟังก็ต้องเคยดู แต่นี่มันยังไม่แม้แต่จะเขียนบทเลยด้วยซ้ำ ฉันก็แค่...อยากจะลองเปลี่ยนมาเขียนบทบ้างก็เท่านั้น”
“...”
“มาลองร่วมเขียนบทกับฉันหน่อยดีไหมละเซฮุน” ร่างเพรียวเดินเข้าไปชิดแล้วกระซิบที่ข้างหู นิ้วเรียวสวยลูบไล้ไปตามเนคไทลงต่ำไปเรื่อยๆจนถึงหัวเข็มขัด ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนให้อีกคน แล้วยืดตัวขึ้นบดจูบร้อนแรงเต็มไปด้วยเสน่หาไปให้ มือสวยลูบไล้ไปทั่วแผงอกแกร่งแล้วโอบรอบคอไว้
เซฮุนไม่ได้ปฏิเสธจูบที่แสนร้อนแรงนั่น ในเมื่ออีกคนเชื้อเชิญและเค้าเองก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มเค้าก็ไม่ผิดอะไรที่จะสนองให้กับอีกคน ร่างสูงจูบตอบกลับไปและรุกอีกคนอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อกล้ามตัวบาง ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนใส แล้วพละออกจนใบหน้าสวยตระหนกเล็กน้อยแต่ก็ต้องยกยิ้มพอใจเมื่อเซฮุนจับตัวเค้าดันชิดกำแพงไว้แล้วโน้มตัวลงมาจูบอีกครั้ง ร่างกายแนบชิดเสียดสีกันไปมาสร้างความเสียวซ่านให้คนทั้งคู่ ส่วนกลางของร่างกายเริ่มถูกปลุกขึ้นเมื่อถูกเสียดสี
“เซฮุน เซฮุนอยู่ในนี้รึป่าว” เสียงหวานของลู่หานดังขึ้นใกล้กับประตูทางหนีไฟ ทำให้คนสองคนที่กำลังนัวเนียกันรีบผละออกจากกันราวกับเจอแม่เหล็กขั้วเดียวกัน คนตัวเล็กรีบไปหลบหลังตู้ทันทีที่ได้ยินเสียงเพื่อนรัก
“เซฮุนอยู่นี่เองเหรอ แล้วเข้ามาทำไมตรงทางหนีไฟ” คนเปิดประตูเข้ามาใหม่ส่งใบหน้าสงสัยไปให้อย่างไม่เข้าใจ
“ออกมาคุยโทรศัพท์น่ะ คุยงานกับไอดำอยู่ พอดีข้างในมันวุ่นวาย”
“อ๋อ แล้วเห็นแบคฮยอนไหม ไม่ยอมไปเปลี่ยนเสื้อซักที หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ”
“ไม่เห็นหรอก คงไปเปลี่ยนแล้วมั้ง เราออกไปข้างนอกกันเถอะ” ทำทีกดวางสายโทรศัพย์แล้วโอบเอวออกจากห้องไปโดยไม่ลืมเหลือบมองตู้ที่มีใครอีกคนหลบอยู่
แบคฮยอนเดินออกมาจากหลังตู้แล้วมองประตูเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์
“เรามาลอง‘แย่ง’ของกันเหมือนตอนเด็กๆอีกดีไหมลู่หาน”
************************************************************************
Write Talk : ชอบแบบไหนกัน ละมุนไปกับฮุนฮาน หรือ ร้อนแรงอย่างฮุนแบค แล้วแย่งของแบคนี่คือแย่งแบบไหนอย่าลืมติดตามนะคะ ^___^
ความคิดเห็น