ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic ฟิคลักแฟน Adultery Friend

    ลำดับตอนที่ #1 : Adultery :1:

    • อัปเดตล่าสุด 11 ส.ค. 57


    1

     


     

    I don’t know how tomorrow will be it

    ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร

    I just know I love you today, I don’t care tomorrow

    ฉันรู้แค่ว่าฉันรักเธอ ฉันไม่แคร์วันพรุ่งนี้

    Touch me baby, I want only you

    สัมผัสฉันสิที่รัก ฉันต้องการแค่คุณ

     

     

     

                ไอโฟนบนหัวเตียงสั่นบ่งบอกว่ามีคนโทรเข้ามา ปลุกให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงให้ตื่นจากหลับใหล มือเรียวยาวหยิบไอโฟนรุ่นล่าสุดขึ้นดูคนโทรมารบกวน แต่เมื่อเห็นเบอร์พร้อมรูปคนโทรเข้ามาก็เผยยิ้ม

     

                 เสี่ยวลู่

     

                “ครับลู่ โทรมาปลุกแต่เช้าเลยนะ

     

                (เช้าที่ไหนนี่มันเก้าโมงแล้วนะ ไหนจะไปส่งที่มหาลัยไง ลู่มีเรียนสิบโมงนะ!)

     

                      ครับๆ ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวขอเวลายี่สิบนาทีนะคนดี แล้วจะรีบไปรับเลย อย่าเพิ่งทำหน้างอละไม่รอให้อีกคนพูดต่อ นิ้วเรียวชิงกดวางสายทันที เจ้าของใบหน้าคมที่มียิ้มแต่งแต้มอยู่รีบเดินเข้าไปทำธุระในห้องน้ำไม่เพราะไม่อยากให้อีกคนรอนาน

     

     

     

                      กว่าจะมาได้นะคนหน้าหวานตาสวยดุจกวางพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึงรถ Zenvo ST 1 คันสวยของคนรักที่จอดอยู่โดยมีเจ้าของยืนพิงอยู่ข้างๆ ใบหน้าสวยงองุ้มเล็กน้อยแสดงอาการงอน แต่แทนที่จะทำให้อีกคนอยากง้อกลับอยากแกล้งมากกว่าเดิมซะอีก

     

                      งอนรึไงเนี่ย อย่างอนไปเลยน่า...เดี๋ยวหน้าแก่หมด

     

                “เซฮุน!” คนถูกแกล้งตวัดมองค้อนอย่างเคืองๆ

     

                      โอ๋ๆ ล้อเล่นนะเสี่ยวลู่ รีบขึ้นรถเถอะเดี๋ยวสายเอานะร่างสูงเปิดประตูรถให้อีกคนที่ยังคงฟึดฟัดไม่หายขึ้นนั่งและปิดให้ แล้วเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ

     
     

                      อ๊ะ!” ลู่หานร้องขึ้นอย่าตกใจที่จู่ๆอีกคนก็โน้มตัวเข้ามา มือหนาจับที่คาดเข็มขัดคาดให้อย่างเอาใจใส่ คนตัวโตไม่ผละออกมาแต่กลับหยุดนิ่งไว้ในระยะห่างเท่าเดิม ดวงตาคมสบมองตาใสที่กำลังสบมองเขาอยู่เช่นกัน

     

                      เสี่ยวลู่

     

                “อ...อะไร

     

                “คิดถึง

     

                “อือ คิดถึงเหมือนกัน   อือ...อืม

     

                ริมฝีปากบางเฉียบบดจูบลงที่ริมฝีปากสวย ดูดเม้มแผ่วเบาละเลียดชิมความหวานตามกลีบปากหวานอย่างไม่จาบจ้วง ลิ้นสากร้อนสอดแทรกเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานทั่วโพรงปากเล็ก หยอกล้อลิ้นเล็กที่เริ่มกวาดต้อนเข้าไปในปากของอีกคนเช่นกัน คนหน้าสวยปรับมุมองศาเล็กน้อยเพื่อให้ทั้งตนและคนรักสัมผัสความหวานของกันและกันได้มากยิ่งขึ้น

     

                      ไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงหวานจากการจูบ คนสองคนมอบความหวานให้แก่กันผ่านรสจูบแสนอ่อนหวาน อ่อนโยน แต่ทว่าก็ร้อนแรงและลึกซึ้ง สองลิ้นเกี่ยวตวัดกันไปมาอย่างแนบแน่น จูบที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาที่พุ่งสูง

     

                      อือ...อื้อ!” เสียงหวานครางประท้วงบอกเมื่อตัวเองหมดลมหายใจ ทำให้คนตัวโตกว่าต้องถอยกลับออกมาอย่างอ้อยอิ่งและแสนเสียดาย ไล่จูบซับน้ำหวานตรงมุมปากให้คนตรงหน้าที่กำลังหอบหายใจอย่างอ่อนโยน

     

                      วันนี้ไม่ต้องไปเรียนกันหรอกเสี่ยวลู่

     

                “ไอบ้า ขับรถไปเลยไปจะสายแล้ว”  เจ้าของปากบวมเจ่อพูดเบาๆโดยที่หน้ายังคงก้มงุดอยู่ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาด้วย เซฮุนเลยถอยตัวกลับไปแล้วสตาร์ทเครื่องไปส่งคนข้างๆเรียน

     

     
     

                “วันนี้เลิกเรียนแล้วจะไปรับนะ

     

                “วันนี้มีถ่ายตัวอย่างหนังให้อาจารย์ กลับก่อนเลยก็ได้

     

                      งั้นเดี่ยวไปรอ วันนี้ไปค้างห้องฮุนนะ

     

                “อืม งั้นเจอกันห้าโมงเย็นที่ห้องการแสดงนะ

     

                “งั้นก่อนไปเรียน ขอค่าขับรถด้วยครับยื่นแก้มเนียนไปให้พร้อมอมลมไว้ในปากจนแก้มป่องเป็นเด็กๆ นิ้วเรียวก็จิ้มเข้าที่แก้มตัวเอง จนคนต้องให้ค่าขับรถอดยิ้มกับความน่ารักไม่ได้แล้วจรดจมูกหอมแก้มไปฟอดใหญ่แล้วลงจากรถเดินเข้าตึกคณะการแสดงไป

     

     

     

                       เซฮุนขับรถหลังจากไปส่งคนรักได้สักพักก็ไปสะดุดตาเข้ากับร่างเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังเดินจ้ำอ้าวอย่างรีบร้อนไปตามฟุตบาท มุมปากหยักยิ้มขึ้นอย่างนึกสนุกแล้วเลี้ยวรถไปจอดข้างๆคนตัวเล็กทันที เรียกใบหน้าเหวี่ยงหันมามองเล็กน้อยพร้อมขมวดคิ้ว

     

                       ให้ไปส่งไหมครับเซฮุนลดกระจกลงพร้อมยิ้มให้นิ่งๆ คิ้วที่เคยขมวดเป็นปมของคนตัวเล็กคลายออกกลับกลายเป็นหน้านิ่งเรียบไม่แสดงอารมณ์แทน

     

                       ไม่ต้องลำบากคุณหรอกครับ ผมมีเท้าเดินเองได้ ขอตัวร่างเล็กหมุนตัวกลับเตรียมจะเดินต่อ

     

                       รีบไม่ใช่เหรอ ระวังจะสายเอานะคนในรถเอ่ยเสียงเรียบ ทำให้คนตัวเล็กชะงัก พอก้มมองนาฬิกาก็เห็นว่าสายแล้วถ้าเดินไปไม่ทันแน่ๆ แต่เพิ่งวางฟอร์มไปเมื่อกี้แล้วจะให้ไปส่งนี่นะ

     

                      ไม่ไปก็ไม่ต้องไปนะ ถ้าสายขึ้นมา...

     

                “จะไปส่งไม่ใช่รึไงมัวแต่พูดมากอยู่ได้ รีบออกรถสิแบคฮยอนเปิดประตูรถนั่งเองพูดเองเสร็จสรรพแล้วกอดอกตัวเองไว้แล้วมองนาฬิกาไปด้วย

     

                      หึ ก็แค่นั้นแหละ แล้วจะลงตรงไหน

     

                “หน้าตึกคณะนิเทศ

     

                ร่างสูงไม่ตอบอะไรเพียงแต่หักพวงมาลัยเลี้ยวกลับทางเดิม ทางที่เพิ่งไปส่งแฟนตัวเล็กของตัวเอง

     

                      ขอบใจนะแบคฮยอนหันมาพูดตามมารยาทแล้วลงจากรถไปทันทีไม่รอการตอบรับจากคนขับซักนิด ตอนนี้เขาสายมากแล้วแถมอาจารย์ก็โหดมากด้วย เซฮุนเองก็ไม่ได้ร้องท้วงอะไรนอกจากมองตามร่างบางนั่นไป แล้วล้วงไอโฟนในกระเป๋ากางเกงต่อหาเพื่อนรัก

     

                      ไอดำ มึงอยู่ห้องป่าววะ

     

                (เออ มึงโทรมาปลุกกูทำไมเนี่ย)

     

                       งั้นเดี๋ยวกูไปนั่งเล่นห้องมึงนะเว้ยโทรแจ้งให้รู้สร็จก็หักพวงมาลัยออกจากมหาลัยตรงกลับคอนโดของตัวเองไปหาไอดำหรือไอไคเพื่อนรักที่อยู่ห้องข้างๆ

     

     

                      เซฮุนที่กำลังจะเปิดประตูห้องเพื่อนรักเข้าไปต้องชะงักเมื่อประตูถูกเปิดก่อนจากด้านในก่อน เผยให้เห็นคนตัวเล็กตาโตดูน่ารักที่กำลังถูกเพื่อนตัวดำผลักออกมาแล้วโยนกระเป๋าเดินทางออกมานอกห้องอย่างรวดเร็ว จนทั้งเซฮุนและคนตาโตแทบหลบไม่ทัน

     

                      มึงรีบไสหัวออกไปจากห้องกูเลยนะ แล้วไม่ต้องหน้าด้านเสนอหน้ามาเหยียบอีก ของของมึงก็เอาไปให้หมด เสนียด!”

     

                “พี่จะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ พ่อให้ผมมาอยู่กับพี่ ถ้าไม่อยู่ที่นี่แล้วจะให้ผมไปอยู่ที่ไหน

     

                “อยู่ที่ไหนก็เรื่องของมึง หรือจะไปหาแม่มึงดีละ แต่ก็คงจะไม่ได้หรอกนะ มึงไม่มีแม่นี่!” จงอินยืนกอดอกแค่นยิ้มสะใจที่พ่นคำพูดทำร้ายคนตรงหน้าได้ 

     

                “พี่จงอิน! มันจะมากเกินไปแล้วนะ อย่ามาพูดถึงแม่ของผม

     

                “กูจะพูดแล้วจะทำไม ทนไม่ได้มึงก็ไปซะสิ จะอ่อยกูรึไง

     

                “พอได้แล้วไอไคเซฮุนที่ยืนฟังมาสักพักทนไม่ไหวจนได้เอ่ยปรามเพื่อนออกมา

     

                “อย่าเสือก ส่วนมึงไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้าอีก

     

     

                ปัง!

                      เสียงปิดประตูดังลั่น ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะชั้นนี้เค้าอยู่กันแค่สองห้อง คงได้มีเพื่อนบ้านออกมาด่าแน่ๆ ร่างสูงหันมองคนตาโตที่กำลังกำหมัดแน่น ตาโตสวยรื้นน้ำตาแต่ไม่ยอมปล่อยให้น้ำใสไหลลงมาจนแดงกล่ำ ปากเม้มแน่นอย่างสกัดกลั้นอารมณ์

     

                      จะเอาไง ไปอยู่ห้องพี่ก่อนไหม พี่เป็นเพื่อนมันอยู่ห้องข้างๆ มันใจเย็นแล้วค่อยไปหามัน

     

                “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รบกวนพี่ดีกว่าคนตาโตโค้งให้เล็กน้อยแล้วก้มหยิบกระเป๋าเดินทางแล้วเดินจากไป

     

     

                      แอ๊ดดดด

                      กูบอกว่าอย่าเข้ามาอีกไง!” คนผิวเข้มตวาดแล้วขว้างหมอนไปอย่างฉุนเฉียวโดยไม่คิดจะมองก่อนว่าใครเป็นคนเข้ามา

     

                      กูเอง ไม่ใช่เด็กนั่นของมึงเซฮุนถือหมอนที่ถูกขว้างมาแล้วเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาข้างๆเพื่อนของตัวเอง

     

                      มึงมาทำไมวะ มีเรียนบ่ายโมงไม่ใช่ไง กูอยากอยู่คนเดียว

     

                “ก็กูโทรบอกว่าจะมาหามึงนี่ไง แต่ดันเจอแจ็กพอตพอดี ใครวะ เมียมึง?

     

                “เมียเหี้ยไรละ ช่างแม่งเหอะกูไม่อยากพูดถึง งั้นกูไปอาบน้ำละ มึงจะเล่นเกมก็เล่นไปคนตัวดำบอกเพื่อนตัวเองแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เซฮุนเลยหยิบเกมมาเล่นคั่นเวลารอบ่ายโมงแล้วค่อยไปเรียน

     

     

     
     

                      เซฮุนดูผู้คนที่ทำงานกันอย่างวุ่นวายไปทั่วทั้งห้องการแสดง ตาคมกวาดมองหาคนรักแต่ก็ไม่เจอ กลับเห็นแต่ใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ปล่อยให้ช่างแต่งหน้าละเลงเครื่องสำอางบนหน้าของตัวเอง

     

    แบคฮยอนอยู่คณะเดียวกันกับลู่หาน ทำไมเค้าไม่เอะใจตั้งแต่ที่มาส่งนะ แล้วแบคฮยอนจะเอาเรื่องของเค้ากับแบคฮยอนไปบอกกับเสี่ยวลู่รึป่าว ทำไมโลกกลมอย่างนี้วะ

     

                คิ้วคมขมวดแน่นแล้วเดินตรงไปที่คนหน้าจิ้มลิ้ม แต่ก็ถูกขัดขึ้นจากเสียงหวานที่แสนคุ้นเคยซะก่อน

     

                      ฮุน มานานรึยังลู่หานถามเสียงใส ใบหน้าหวานยิ้มแย้ม ทำให้เซฮุนได้แต่แสร้งยิ้มกลับไปทั้งที่ในใจร้อนลุ่มไปหมดแล้ว

     

                      เพิ่งมาถึงน่ะ กำลังหาเสี่ยวลู่พอดีเลย

     

                “พอดีเลย เซฮุนนี่แบคฮยอน ส่วนแบคฮยอนนี่เซฮุน แฟนกูเองลู่หานเดินจูงมือเซฮุนเข้าไปทำความรู้จักกับแบคฮยอนที่นั่งแต่งหน้าอยู่ แบคฮยอนเมื่อเห็นคนข้างเพื่อนรักของตัวเองก็กระตุกยิ้มอย่างนึกสนุกซึ่งขัดกับใบหน้าของอีกคนที่เรียบนิ่งไม่มีรอยยิ้มใดๆ

     

                      แบคฮยอนเพิ่งกลับจากเมืองนอก โอนหน่วยกิตเข้ากลางเทอม เป็นเพื่อนรักของลู่ตั้งแต่สมัยเด็กเลยนะ เราโตมาด้วยกันเลยแหละใช่ไหมแบค

     

                “นั่นสิ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่แย่งของเล่นกันเลยนี่เนอะ ยินดีที่ได้รู้จักนะเซฮุนยื่นมือออกมาเพื่อจับมืออีกคนทำความรู้จักตามมารยาท ปากเล็กแค่นยิ้มส่งไปให้

     

                      ยินดีที่ได้รู้จักเซฮุนยื่นมือออกไปจับกับมือเล็กนั่น แต่ก็ต้องสบตาเข้ากับตาเรียวรีแสนเสน่ห์ที่ถูกแต่งแต้มให้คมด้วยอายส์ไลเนอร์ เมื่อถูกอีกคนใช้นิ้วถูกับมือเค้าไปมาโดยที่ใบหน้ายังแต่งแต้มยิ้มเช่นเดิม

     

                      งั้นอยู่คุยกันไปก่อนนะ เดี่ยวขอไปดูฉากก่อนว่าถึงไหนแล้วลู่หานเอ่ยออกมาแล้วรีบจ้ำอ้าวออกไปดูฉากที่กำลังถูกจัดอยู่ ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมทั่วคนสองคน

     

                      ขอคุยด้วยหน่อยสิแบคฮยอน

     

                “ว่ามาสิ...  พอแล้วละครับ เดี๋ยวผมดูความเรียบร้อยต่อเองร่างเล็กหันไปบอกช่างแต่งหน้าเมื่อเห็นสายตาคนที่ยืนค้ำหัวเค้าอยู่ว่าอยากคุยเป็นการส่วนตัว

     

                      อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกเสี่ยวลู่

     

                “เรื่องนี้นี่เรื่องไหนละ เรื่องที่นายนอกใจเพื่อนฉัน เรื่องที่นายกับฉันจูบกัน หรือจะเอาเรื่อง...นายเห็นเพื่อนฉันเป็นควายดีละ J

     

                “ฉันไม่เคยเห็นเสี่ยวลู่เป็นควาย อย่าเอาเรื่องระหว่างเราไปบอกเสี่ยวลู่ทุกเรื่อง

     

                “เหอะ มานี่กับฉันหน่อยสิเซฮุนร่างเพรียวเดินออกไปข้างนอกตรงทางหนีไฟ ยืนรอจนชายหนุ่มที่ตัวเองเชื้อเชิญเดินตามเข้ามา

     

     
     

                      มีอะไรก็ว่ามาสิ ถ้าไม่มีฉันจะออกไปหาเสี่ยวลู่แล้ว

     

                “เดี๋ยว ฉันคงบอกเรื่องระหว่างเรากับเสี่ยวลู่ไม่ได้หรอก เพราะมันยังไม่มีเรื่องราว

     

                “หมายความว่าไง

     

                “จะเล่าหนังให้ใครฟังก็ต้องเคยดู แต่นี่มันยังไม่แม้แต่จะเขียนบทเลยด้วยซ้ำ ฉันก็แค่...อยากจะลองเปลี่ยนมาเขียนบทบ้างก็เท่านั้น

     

                “...

     

                “มาลองร่วมเขียนบทกับฉันหน่อยดีไหมละเซฮุนร่างเพรียวเดินเข้าไปชิดแล้วกระซิบที่ข้างหู นิ้วเรียวสวยลูบไล้ไปตามเนคไทลงต่ำไปเรื่อยๆจนถึงหัวเข็มขัด ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนให้อีกคน แล้วยืดตัวขึ้นบดจูบร้อนแรงเต็มไปด้วยเสน่หาไปให้ มือสวยลูบไล้ไปทั่วแผงอกแกร่งแล้วโอบรอบคอไว้

     

                     เซฮุนไม่ได้ปฏิเสธจูบที่แสนร้อนแรงนั่น ในเมื่ออีกคนเชื้อเชิญและเค้าเองก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มเค้าก็ไม่ผิดอะไรที่จะสนองให้กับอีกคน ร่างสูงจูบตอบกลับไปและรุกอีกคนอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อกล้ามตัวบาง ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนใส แล้วพละออกจนใบหน้าสวยตระหนกเล็กน้อยแต่ก็ต้องยกยิ้มพอใจเมื่อเซฮุนจับตัวเค้าดันชิดกำแพงไว้แล้วโน้มตัวลงมาจูบอีกครั้ง ร่างกายแนบชิดเสียดสีกันไปมาสร้างความเสียวซ่านให้คนทั้งคู่ ส่วนกลางของร่างกายเริ่มถูกปลุกขึ้นเมื่อถูกเสียดสี

     

                      เซฮุน เซฮุนอยู่ในนี้รึป่าวเสียงหวานของลู่หานดังขึ้นใกล้กับประตูทางหนีไฟ ทำให้คนสองคนที่กำลังนัวเนียกันรีบผละออกจากกันราวกับเจอแม่เหล็กขั้วเดียวกัน คนตัวเล็กรีบไปหลบหลังตู้ทันทีที่ได้ยินเสียงเพื่อนรัก

     

                      เซฮุนอยู่นี่เองเหรอ แล้วเข้ามาทำไมตรงทางหนีไฟคนเปิดประตูเข้ามาใหม่ส่งใบหน้าสงสัยไปให้อย่างไม่เข้าใจ

     

                      ออกมาคุยโทรศัพท์น่ะ คุยงานกับไอดำอยู่ พอดีข้างในมันวุ่นวาย

     

                “อ๋อ แล้วเห็นแบคฮยอนไหม ไม่ยอมไปเปลี่ยนเสื้อซักที หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

     

                “ไม่เห็นหรอก คงไปเปลี่ยนแล้วมั้ง เราออกไปข้างนอกกันเถอะทำทีกดวางสายโทรศัพย์แล้วโอบเอวออกจากห้องไปโดยไม่ลืมเหลือบมองตู้ที่มีใครอีกคนหลบอยู่

     

                      แบคฮยอนเดินออกมาจากหลังตู้แล้วมองประตูเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์

     

                      เรามาลองแย่งของกันเหมือนตอนเด็กๆอีกดีไหมลู่หาน


     

    ************************************************************************
     

     

    Write Talk : ชอบแบบไหนกัน ละมุนไปกับฮุนฮาน หรือ ร้อนแรงอย่างฮุนแบค แล้วแย่งของแบคนี่คือแย่งแบบไหนอย่าลืมติดตามนะคะ ^___^




    © Wings  ANGLE!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×