[KaiHun] 'Cool bodyguard'

ณ ริมแม่น้ำฮัน
'นี่ไคเราลองห่างกันซักพักไหม..' หญิงสาวหน้าตาคมสวยค่อนข้างไปทางตะวันตกนิดๆหุ่นที่สมส่วนเหมาะแล้วที่เธอเป็นถึงนางแบบชื่อดัง เอ่ยขึ้นขณะหยุดเดินดูวิวริมแม่น้ำพลางหลบตาร่างสูงตรงหน้า
'หมายความว่าไง' เขาถามเสียงเรียบหลังจากได้ยินหญิงสาวผู้ได้ฐานะว่าเป็น 'คนรัก' ของเขาเอ่ยขึ้นอย่างนั้น หญิงสาวเงียบไม่กล้าแม้กระทั่งเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงตรงหน้า
'ฉันถามว่าหมายความว่าไง' เขาพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นๆพร้อมกับจับคางหญิงสาวตรงหน้าขึ้นสบตาเขา 'อ๊ะ..ไค..ฉะ..ฉ..ฉันเจ็บนะ' หญิงสาวร้องเสียงหลงพร้อมกับน้ำตาคลอเพราะเธอกลัวร่างสูงตรงหน้า
'เธอจะสื่ออะไรกันแน่!!' เขาพูดขึ้นเสียงดังก่อนจะเขย่าตัวเธอด้วยความผิดหวังเพราะเขารู้ดีว่าที่เธอเอ่ยมาแบบนั้นเธอหมายความว่าไง หญิงสาวทั้งกลัวทั้งโกรธได้แต่กำมือแน่นแต่ด้วยความโกรธเหมือนจะมีมากกว่าความกลัวเธอใช้แรงที่มีสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของร่างสูงพร้อมกับตะโกนใส่ร่างสูงทั้งน้ำตา
'ก็เพราะนายเป็นแบบนี้ไง!!นายมันเย็นชา!!นายมันน่าเบื่ออะไรๆก็เจ้านายมาก่อนฮึก.. นายจะคบฉันไว้ทำไมกัน ฮึก..ฮือออ' หญิงสาวหยุดพูดและทรุดตัวลงเพราะเธอกำลังหายใจไม่ทันเนื่องจากเธอทั้งร้องไห้ทั้งตะโกน ร่างสูงทำเพียงแค่ยืนก้มมองร่างบางที่ทรุดตัวอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะเสมองไปทางอื่นเพราะเขาไม่อยากเห็นภาพแบบนี้ หญิงสาวหลังจากที่เธอสูดหายใจเข้าไปจนหายเหนื่อยเธอจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขอร้องแต่คนฟังอย่างร่างสูงทำเพียงแค่โครตเป็นผู้ชายที่เซ็กซี่กำลังงัวเงียลุกขึ้นจากเตียงขนาดคิงไซส์หลังจากตื่นนอนเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่เขาเกลียดที่สุด อีกแล้วสินะเขาฝันเห็นเหตุการณ์นั้นอีกแล้วหรอ คิม จงอินขยี้หัวตัวเองก่อนจะสบถออกมา
"บ้าชะมัดจะนึกถึงทำไมวะ"
ใช่แล้วเขาเพิ่งอกหักมาแต่จะเรียกว่าอกหักคงจะไม่ถูกเพราะถามว่าเขาเจ็บไหมเหอะไม่รู้สิแค่ไม่คิดว่าจะโดนบอกเลิกเพราะเธอคือรักแรกของเขา เหอะ น่าขำชะมัด อ้อ..หรืออย่างที่เธอบอกว่าเขามัน เย็นชา ไงล่ะ...หึหึ คิม จงอินถอดเสื้อผ้าเหลือแค่อันเดอร์แวร์ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูเพราะเขาจะอาบน้ำ แต่ก่อนที่เขาจะเดินเข้าห้องน้ำเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"ใครแม่งโทรมาวะ" เขาสบถอย่างอารมณ์เสียเพราะขัดเวลาส่วนตัวของเขา ก่อนจะเดินไปหาไอโฟนคู่ใจซึ่งไม่รู้ตอนนี้อยู่ไหน อ๊ะ นั่นเขาเจอแล้วทำไมมันมาอยู่ตรงชั้นวางรองเท้าได้วะ เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนจะกดรับทันทีเมื่อเห็นชื่อคนโทรมา
"ครับท่าน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
[หึ! ไงตื่นรึยังเข้ามาหาฉันที่บ้านด่วนมีเรื่องสำคัญให้นายทำ]
"ได้ครับ" เขาตอบไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ถึงใจจริงจะไม่อยากไปก็เถอะก่อนจะโยนไอโฟนลงบนโซฟา เฮ้อ...เขารู้สึกตงิดๆว่างานสำคัญที่ว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ 'ได้เหนื่อยอีกแล้วกู' เขาคิดพลางเดินตรงไปยังห้องน้ำ... #fickaihuncool